پاورپوینت کامل بهره گیری از فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش علوم دینی ۸۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بهره گیری از فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش علوم دینی ۸۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بهره گیری از فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش علوم دینی ۸۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بهره گیری از فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش علوم دینی ۸۲ اسلاید در PowerPoint :

>

۴۶

امروز دنیا، دنیای امواج است با امواج و کامپیوتر همه مفاهیم از این
طرف به آن طرف دنیا منتقل می شود… ما از این دنیا عقبیم.

مقام معظم رهبری

مقدمه

بسیاری از اندیشمندان، قرن بیست ویکم را دروازه ورود به عصر اطلاعات و جامعه
جهانی اطلاعات محور می دانند. مهم ترین دستاورد فناوری اطلاعات و ارتباطات
(ICT) در اواخر قرن بیستم و اوائل قرن بیست و یکم، ایجاد و گسترش شبکه
جهانی اینترنت است. نفوذ شگفت و روزافزون این شبکه، بسیاری از مرزها را از
میان برداشته و تأثیرات عمیقی بر ابعاد گوناگون زندگی آدمیان گذاشته است. این
تحولات و تأثیرات، شاید بیش از هر چیز، دامن «آموزش» و «یادگیری» را گرفته
است؛ تا جایی که علاوه بر تغییر روشها، تغییرات بنیادین در مفاهیم آموزشی سنتی
ایجاد کرده است. امروزه، مدارس، دانشگاه ها و مراکز آموزش مجازی امکان
یادگیری را در هر زمینه ای برای هر فردی و در هر زمان و مکانی فراهم آورده است.
این مکان، با برداشته شدن محدودیت های زیر فراهم شده است:

۱. محدودیت های فیزیکی (نیاز به تأسیس ساختمان، لزوم طی فاصله و…)؛

۲. محدودیت های زمانی (ثابت بودن زمان شروع و اتمام کلاس ها و…)؛

۳. محدودیت های تعداد پذیرش؛

۴. محدودیت های هزینه ای (هزینه های سنگین نگهداری مدارس
ودانشگاه هاو…)؛

۵. محدودیت های ترتیب درس ها و مقاطع آموزشی (گذراندن دروس و
مقاطع آموزشی با ترتیب خاص.

فناوری اطلاعات و ارتباطات، سیستم های آموزشی جهان را قادر ساخته تا
فرصت های آموزشی را با صرف کمترین هزینه در اختیار همگان بگذارند. این
ابزارها، امکان ارائه آموزش های بسیار متنوع، برای تمامی افراد جامعه را فراهم
می آورند. در جامعه ما نیز گروه های گوناگون، نیازهای آموزشی مختلف در زمینه
علوم و معارف دینی دارند. برخی، مشتاق یادگیری علوم دینی و کسب تخصص در
زمینه های مختلف آن اند؛ برخی دیگر، مایل به یادگیری احکام و معارف دینی، در
حد برآوردن نیازهای دینی در زندگی روزمره هستند؛ برخی نیز تنها علاقمند به
آشنایی با برخی از شاخه های علوم دینی اند. همه این افراد، امکان شرکت در
کلاس های حضوری را – به فرض وجود این همه کلاس- ندارند. از این روی،تنها
بابهره گیری ازابزارهای فناوری اطلاعات و ارتباطات، و ایجاد سیستم های آموزش
مجازی، می توان این نیازهای را برآورد.

از طرف دیگر، ارتقاء کارائی و اثر بخشی آموزش های سنتی، در حوزه علوم دینی،
یکی از مسائل و دغدغه های اصلی مسئولان مربوطه است. فناوری اطلاعات
ارتباطات را می توان ابزاری نیرومند برای ارتقاء کیفیت و کارائی آموزش ساخت.

ساختارهای آموزشی و انقلاب اطلاعاتی

روزگار ما آبستن یک انقلاب اطلاعاتی است. این انقلاب که بی هیچ مانعی، در
شرف وقوع است، هر چند از سازمان های تجاری و صنعتی آغاز شده، بی تردید،
همه نهادهای جامعه را فرا خواهد گرفت و به نحو ریشه ای، معنا و مفهوم اطلاعات
را، هم برای سازمان ها و هم برای افراد، تغییر خواهد داد. بستر وقوع این انقلاب،
تکنولوژی، ماشین آلات، نرم افزار یا سرعت نیست؛ مفاهیم و تصورات کلی است.
این تحول بزرگ، امروزه در آستانه پدید آوردن تغییرات اساسی، در آموزش و
پرورش و مراقبت های پزشکی و درمانی است. امواج این دگرگونی، همچنین، دامنه
امور آموزشی را نیز خواهد گرفت و در آینده ای نزدیک ساختارهای آموزشی را
دستخوش تغییر و تحولاتی ژرف خواهد ساخت. آموزش از راه دور، ممکن است
در بیست و پنج سال آینده، نهاد ساده و بی پیرایه مدرسه و آموزش عالی را متروک و
از رده خارج کند و تعلیم و تربیت پس دبیرستانی را که مرکز ثقل آموزش عالی است،
از میان بردارد و تحصیلات حرفه ای بزرگسالان را در طول کل حیات کاری شان
جایگزین آن سازد. این دگرگونی،ممکن است آموزش را از محیط مدارس عالی و
دانشگاه ها خارج کند و به جاهای متعدد و مختلفی چون منزل، اتومبیل، قطار
مسافربری، محل کار، اماکن مذهبی بکشاند. صورت دیگر این جابه جایی مفاهیم در
فناوری اطلاعات (IT)، در زمینه آموزش، کمرنگ شدن نقش فناوری (Technology
=T)نسبت به اطلاعاتی (Information =I)و تأکید بیشتر بر اطلاعات (I) به جای
فناوری (T)است.

فراگیری الکترونیکی

آموزش از راه دور به فرآیند آموزشی ای گفته می شود که در آن، میان معلم و متعلم،
یا استاد و دانشجو فاصله جغرافیایی باشد. در این نوع آموزش از ابزارهایی مانند:
پُست، ویدئو تلویزیون کابلی، ماهواره و کامپیوتر استفاده می شود. آموزش از طریق
کامپیوتر، نمونه ای از آموزش از راه دور است که برای صرفه جویی در هزینه های
آموزش و با استفاده از فناوری کامپیوتر در امر آموزش، ابداع گردیده است. یکی از
مشکلات این نوع آموزش، نبود ارزیابی و دریافت بازخورد از فعالیت آموزشی
آموزنده بود. ارزیابی درس آموز، در این نوع آموزش عموما از طریق مصاحبه های
حضوری یا تلفنی صورت می پذیرفت؛ اما اشکال کلی این روش تعاملی نبودن
آموزش در آن بود. با ایجاد و گسترش شبکه جهانی اینترنت، برای اوّلین بار، این
امکان آموزش الکترونیکی تعاملی، به وجود آمد. در این شیوه، فناوری های مختلف
کامپیوتری و اینترنتی، نظیر: پُست الکترونیکی کنفرانس کامپیوتری صفحات پیام
اتاق های چت و میز ویدئو به کار گرفته می شود. برخی، به این نوع آموزش،
آموزش اینترنتی یا آموزش الکترونیکی برخط نیز می گویند. با این توضیحات، فراگیری
الکترونیکی یا آموزش اینترنتی را می توان چنین تعریف کرد:

الف) فراگیری الکترونیکی از آن جهت که بیانگر به کارگرفتن فناوری های
اطلاعاتی و ارتباطی، درفرایند آموزش و فراگیری است، این گونه تعریف می شود:

بهره گیری از فناوری های جدید اطلاعاتی و ارتباطی، مانند: اینترنت و
سیستم های چند رسانه ای، جهت بهبود کیفیت آموزش و فراگیری، و
دسترسی آسان به منابع و خدمات آموزشی از طریق ارائه تسهیلات، و
فراهم نمودن تعامل و همکاری از راه دور.

بر اساس این تعریف، نتیجه به کارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش،
تعاملی کردن و ارتقاء کیفیت آموزش است.

ب) آموزش اینترنتی، آموزشی است که بتوان در آن محتوای درسی و
آموزشی را عرضه کرد و بازخورد فعالیت آموزشی آموزنده را از این طریق دریافت
کرد.

این تعریف، آموزش اینترنتی را از انواع دیگر آن، مانند: آموزش از راه دور، آموزش از
طریق کامپیوتر، و حتی دیگر موارد استفاده از محیط اینترنت؛ جدا می سازد.

آموزش الکترونیکی در حوزه علمیه

آموزش الکترونیکی در حوزه را با در نظر گرفتن تعریف آموزش الکترونیکی، می توان
چنین تعریف کرد: آموزش الکترونیکی در حوزه سیستم آموزشی خاصی، است که با
بهره گیری از فناوری های اطلاعاتی و ارتباطاتی رایانه ای و اینترنتی، آموزش های
مربوط به زمینه علوم و معارف اسلامی را ارایه می کند. راه اندازی این سیستم نتایج
زیر را در پی خواهد داشت:

۱. افزایش کیفیت آموزش در علوم و معارف اسلامی؛

۲. همگانی کردن آموزش های علوم و معارف اسلامی؛

۳. پاسخ گویی به نیازهای متنوع و گسترده در حوزه علوم اسلامی؛

۴. جهانی سازی بیشتر حوزه های علمیه ایران.

فراگیری الکترونیکی و مشکلات آن

مزیت نخستِ این روش آموزشی، که بزرگ ترین مزیت آن به حساب می آید،
تعاملی بودن آن است؛ بدین معنا که در آن، میان معلم و متعلم، رابطه دوجانبه
برقرار می شود.

مزیت دوم کاهش هزینه های آموزشی است. هزینه عمده این روش آموزشی، به
هزینه های اوّلیه سخت افزاری (کامپیوتر، ویدئو، دوربین ها، امکانات ماهواره ای
و…) و نرم افزاری (برنامه های کامپیوتری) محدود می شود که در مقایسه با
هزینه های آموزش چهره به چهره، ناچیز است. هزینه های نگهداری و حتی
هزینه های توسعه ای این شیوه نیز با هزینه های آموزش چهره به چهره قابل مقایسه
نیست.

مزیت سوّم جلب مخاطبان خارجی و دور از مرکز آموزشی است. در این نوع
آموزش، محدودیت های جغرافیایی سیاسی، ملیتی، نژادی و… مانع حضور متعلم
در کلاس درس مجازی نمی شود.

مزیت چهارم اینکه در این نحوه آموزش، معیارهای اندازه گیری و سنجش
عملکرد، شفافیت و معنا داری بالایی دارند، از این روی، عملکرد آموزشی را به
نحو شایسته ای می توان سنجید.

مزیت پنجم اینکه در این روش، فرصت و امکان یادگیری در هر زمانی
مهیاست.

مزیت ششمِ این نوع آموزش، این است که آموزنده می تواند امر آموزشی را از
هر درسی که بخواهد و از هر کجای بحث که مایل باشد، دنبال کند.

نخستین عامل محدود کننده فراگیری الکترونیکی آن است که این نوع آموزش، زمان
بسیاری از استاد می گیرد. در این شیوه، استاد همواره باید در دسترس باشد، از این
رو، باید دو یا سه برابر زمانی که برای آموزش چهره به چهره لازم است، صرف کند.
منشأ این امر، ضرورت مشارکت استاد و فراگیر درامر آموزش است. این شیوه از
آموزش، بدون مشارکت جدی دو طرف آموزشی، عملاً امکان پذیر نیست.از این
روی، شیوه آموزشی سایت هایی که صرفا موادی را تهیه کرده و روی شبکه ریخته اند
و قادر به ارائه مشارکت آمیز مواد خود نیستند، چندان مؤثر نیست.

دوم اینکه احتمال دور افتادن از فرآیند آموزش و شخصی شدن آموزش بسیار است.
در این شیوه، استاد،باید با به کارگیری روش هایی برای بالا بردن سطح تعامل، از
درگیر شدن با موضوعات و مسائل شخصی پرهیز کند تا اهداف اصلی آموزش، به
دست غفلت سپرده نشود. همچنین باید از تبدیل ارتباط دو طرفه با همه
دانشجویان، به سخنرانی یک طرفه، یا ارتباط با چند دانشجوی خاص، جلوگیری
کند.

عامل محدود کننده سوم در این روش آن است که، تا اهداف آموزشی و
بازخوردهای آن، آشکار و شفاف نشوند، مدیریت دوره های آموزشی، دشوار
خواهد بود.

چهارم اینکه فرایند آموزش باید برای فراگیران، ارزش خاصی داشته باشد تا
به یک کار فرعی، یا سرگرمی تبدیل نشود. بنا براین، باید به فراگیران، در برابر
گذراندن دوره ها و دروس آموزشی، مدرک متناسب داده شود.

عامل محدود کننده پنجم این است که از آنجا که دانشجویان در این شیوه آموزشی
باید ویژگی هایی مانند: جدیت، خود نظم بخشی، خود اتکائی، مهارت های
کامپیوتری و… داشته باشند، در عمل، دایره مخاطبان این دوره های آموزشی، به
افراد ویژه ای محدود می شود.

رابطه آموزش الکترونیکی با آموزش سنتی

آموزش الکترونیکی روش های آموزش سنتی را تکمیل می کند و در بعضی موارد
جایگزین آن می شود و در برخی موارد، نه مکمل آن می شود و نه جایگزین آن. در
آموزش ترکیبی که یکی از رویکردهای اصلی آموزش الکترونیکی است، بیش از یک
رسانه، در امر آموزش، به کارگرفته می شود. مانند: ترکیب آموزش معلم با بهره گیری
از ابزارهای مبتنی بر وب؛ در این شیوه، آموزش الکترونیکی مکمل آموزش سنتی
می شود.

در مدارس معمولی به علت متفاوت بودن استعدادها و علایق افراد شرکت
کننده در کلاس، از سویی، همه آنها از کلیه مطالب کلاس استفاده نمی کنند و از طرف
دیگر کلاس برای برخی، خسته کننده می شود. مدارس مجازی این فرصت را ایجاد
می کنند که فراگیران ضعیف تر، مطالب درس را به تعداد دلخواه مرور کرده، تمرینات
بیشتری حل کنند، و فراگیران قوی، علاوه بر مطالب کلاس، بر دامنه اطلاعات و
دانش خود بیفزایند.

در برخی زمینه ها بکارگیری آموزش الکترونیکی مناسب نیست. در پایان سال
۲۰۰۰ میلادی، مؤسسه تحقیقات Training zone لندن، یک تحقیق گسترده در
زمینه تأثیرات اجتماعی روش فراگیری الکترونیکی در امر آموزش انجام داد. یکی از
نتایج بدست آمده، این بود که میزان تأثیرگذاری هر شیوه آموزشی، نسبت به
موضوع آموزش فرق می کند. از این رو ارائه آموزش های مهارت های ظریف، یا
دوره های مربیگری، با استفاده از روش یادگیری الکترونیکی، مطلوب نیست؛ امّا در
ارائه اطلاعات خالص و آموزش هایی مثل آموزش علوم کامپیوتری، این شیوه جزء
بهترین شیوه ها است.

فراگیر، مدرس، محتوا و محیط آموزشی، از عناصر اصلی هر فرآیند آموزشی
می باشند. رویکردهای سنتی و جدید، دیدگاه خاصی در باره هر یک از این عناصر
دارند، از این روی، آموزش الکترونیکی و آموزش سنتی را می توان از زوایه این ابعاد،
با هم سنجید. نتایج مقایسه در جدول زیر آمده است.

مدل های آموزش الکترونیکی

در آغاز که فناوری فراگیری الکترونیکی، در ابتدای راه خود بود و اساتید، آشنایی