پاورپوینت کامل زبان، دیپلماسی و برخوردهای فرهنگی ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زبان، دیپلماسی و برخوردهای فرهنگی ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زبان، دیپلماسی و برخوردهای فرهنگی ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زبان، دیپلماسی و برخوردهای فرهنگی ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۰

گیرفلیک Geir Flikke ،از اعضای مؤسسه سیاست خارجی نروژ، (NOPI)

برخی از پژوهشگران به تدریج بدین نتیجه رسیده اند که روند جهانی شدن (گلوبالیزم) و همگرایی در جهان با مرزها و موانعی
رویارو شده است. این مرزها از جنس تمدنهای بزرگ بوده، بر ویژگیهای آن مبتنی می باشد. تمدنهایی که بر طبق رای و نظر
پروفسور ساموئل هانتینگتون بر بنیاد فرهنگها و آنچه که هویت فراگیر مذهبی و سیاسی نامیده می شود، استوار می باشد.

بنابر نظر «ساموئل هانتینگتون » در کتاب «برخورد تمدنها»، ویژگیهای قرن بعد مبتنی بر دو نوع تعارض می باشد، تعارضات
یا تعارضاتی که در میان دولتهای صاحب سلطه در قلمرو تمدنی مشخص وجود دارد و تعارضات Fault line یا
تعارضاتی که در میان دولتهای گوناگون در تمدنهای جداگانه پدید می آید. بر هر دو نوع از تعارضات، ویژگیها و خصلتهای فرهنگی
مترتب بوده، از گرایشات ایدئولوژیک و یا ملی گرایانه مبرا می باشند. در واقع، در این پهنه، عامل تعیین کننده همان عامل فرهنگی
و هویتی است و دقیقا همین عامل است که پس از افول ایدئولوژیها و خروج آنها از صحنه جهانی، به میدان داری به پهنه بین الملل
پرداخته و حضور پررنگ خود را اعلام داشته است. ساموئل هانتیگتون اظهار می دارد که تمدنها، واقعیاتی فرهنگی محسوب
می شوند. وی در این باب، به نکته قابل تاملی که از نظر خودش یک آکسیوم (اصل متعارف) می باشد، اشاره می نماید و می گوید:
بر فرهنگها، ویژگی سیاسی مترتب نیست، بلکه این ویژگی بر آنها تحمیل می گردد. همچنین از نظر وی، در این خصوص، تناقض
زمانی رخ می نماید که مرزهای سیاسی مخدوش و غیر قابل تشخیص می شوند. بنابراین، سیاسی شدن فرهنگها به صورت امری
مکرر درمی آید. چنین حالتی، سیاسی شدن فرهنگ، هنگامی بروز می نماید که قدرتهای محوری، اقدام به تشکیل حکومت
می نمایند. در واقع، سیاسی شدن فرهنگ که از وحدت فرهنگی تاثیر می پذیرد، زمانی آشکار می شود که در آن، وحدت سیاسی از
سوی قدرتهای برونی و بیگانه مورد تهدید واقع می شوند. بدین لحاظ و بر بنیاد چنین تفسیری، می توان اذعان نمود که اراده نهفته
در پشت سیاسی شدن فرهنگ، قدرت است و نه خود فرهنگ.

یکی از شاخصه های اساسی تحول سیاسی در روسیه پس از سال ۱۹۹۳، بحثها و گفتارهایی است که در خصوص «تمدن روسی »
می شود. نظریه «تمدن روسی » به تدریج پیروان بیشتری می یابد و دقیقا در دوره ای بروز نموده است که این کشور، فاقد وحدت
سیاسی و هویت ملی است. کمونیستهای پیشین روی از ایدئولوژی شوروی برتافته اند و منحصرا تاکید و توجه خویش را به منافع
ملی فراگیر معطوف نموده اند. در واقع، در این خصوص، گرایش موجود صرفا بر منافع ملی یک ملت نیست، بلکه منافع تمدنی
چند ملیتی را که تمدن «آسیایی – اروپایی » نامیده می شود، دربرمی گیرد.

بر طبق نظر کمونیستی «زیوگانف » Ziuganov ، تلاش برای احیای سرمایه داری، اثر بخش نخواهد بود; زیرا سرمایه داری
شالوده های مادی و معنوی جامعه را نابود می نماید و به طور پیوسته، به این واقعیت اشاره می نماید که تمدن غربی – بورژوازی و
تمدن روسی، و تمدن متباین و نامتقارن می باشند.

وی – ونیز بسیاری همزبان با وی – بر بنیاد همین دیدگاه، مرزی را از شمال به جنوب ترسیم می نمایند که در دو سوی آن،
فرهنگهای رقیب در مقابل یکدیگر صف آرایی نموده اند. یک سو فردگرایی غربی با خصلتهایی مانند دموکراسی، اقتصاد
سرمایه داری و آزادی مطلق قرار گرفته، در سوی دیگر، وحدت جمع گرایانه روسی، حکومت هیرارشی، سیستم کشاورزی
سوسیالیستی و روش ویژه اقتصادی آن قرار دارد.

از جمله محققان روسی که در خصوص مقوله فرهنگ، بیش از دیگران تلاش و تفکر نموده، یوری لوتمن (۱۹۹۳ – ۱۹۲۲) می باشد.
لوتمن قلمرو فرهنگ را «زمینه رمزها» و «علائم رمزی » می داند. وی معنای خود را در قلمرو فرهنگ، از زمینه ای وام گرفته که آن را
«اروپا و آسیاگرایی روسی » می نامند. با وجود این، لوتمن در تضاد با پیروان گرایشات اروپایی – آسیایی (اروپا و آسیاگرایان)، در پی
این برنمی آید که سیاستی را مبتنی بر منافع ملی مشتمل بر تاریخ و زبان و بیولوژی تدوین نماید، بلکه با ایجاد تبادلات میان
ساختارگرایی و نشانه شناسی در دهه ۱۹۶۰ در شوروی، مطرح می نماید که فرهنگها، جهان هایی مخلوق زبان (زبان و ساختار زبانی
و ویژگیهای مترتب بر آن) می باشند بنابراین، به همین خاطر، ویژگی مطلقیت بر آنها مترتب نیست. فرهنگ از یک سو سیستمی
هماهنگ متشکل از خرده سیستمهای اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و مذهبی است که در این صورت، بر فرهنگ فهمی درونزا
حاکم و بر آن ویژگی «ملی » یا «یگانگی » مترتب می باشد. از سوی دیگر، فرهنگها سیستمهایی باز می باشند که در رابطه ای گفتمانی
با سیستمهای برونی قرار می گیرند و به وضوح در چنین فضایی است که فرهنگها در رابطه دو جانبه تاثیر و تاثر قرار گرفته و در
همین رابطه تعریف می شوند; اما نکته حائز اهمیت در تفسیر لوتمن، تاکیدی است که وی بر «روابط » فرهنگی دارد.

اکسیرمی که در این زمینه در ذهن وی نقش بسته، این است که هیچ فرهنگی فی نفسه دارای معنا نمی باشد. همچنین فرهنگها
می توانند به عنوان معانی سیاسی یا بیاناتی زبانی از واقعیات قلمداد شوند، اما خاتمه یافته نیستند زیرا فرهنگها از یک سو، در
حال خلق و ایجادند و از سوی دیگر، مخلوق «رابطه » با سایر فرهنگها می باشند. لوتمن اشاره می نماید، اینکه بیان می گردد بر
فرهنگی ویژگی «والایی » و «برتری » مترتب است، گفتاری سهل و بی معنی است. لوتمن از طریق نشان دادن اینکه چگونه فرهنگها
به روابط مشترک می پردازند، تاکید بر ویژگیهای «قطبی » و «همانندی » در قلمرو فرهنگها دارد. او همچنین اشاره می نماید که این
دو مقوله، در ارتباطی مطمئن با یکدیگر معنا می یابند. به عبارت دیگر و به زبان خود لوتمن، هرگاه یک فرهنگ تصویری قطبی
(پولاریزه) از مفاهیم «ما» و «آن بیگانگان » خلق و ایجاد می نماید، در واقع