پاورپوینت کامل خاستگاه رجعت از دیدگاه مخالفین و نقد و بررسی آن ۸۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خاستگاه رجعت از دیدگاه مخالفین و نقد و بررسی آن ۸۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خاستگاه رجعت از دیدگاه مخالفین و نقد و بررسی آن ۸۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل خاستگاه رجعت از دیدگاه مخالفین و نقد و بررسی آن ۸۹ اسلاید در PowerPoint :

>

مقدمه

مخالفان شیعه به دلیل عقیده به رجعت، پیروان اهل بیت (علیهم السلام) را مورد حملات شدید قرار داده و به کفر و غلوّ متهم کرده اند. در این مقاله در صدد هستیم با موشکافی مفهوم رجعت، بررسی دقیق خاستگاه و ابعاد مختلف آن و ادله دو طرف (منکران و معتقدان به رجعت) حقیقت مطلب را روشن کنیم و علل و ادله منکران این مساله اعتقادی را مورد نقد و بررسی قرار دهیم.

خاستگاه رجعت

برخی از مخالفین معتقدند که رجعت، مذهب قومی از عرب در زمان جاهلیت بوده که پس از اسلام برخی فرقه های مسلمین از جمله شیعه نیز آن را پذیرفته است.(۱) برخی دیگر بر این باورند که اولین بار اعتقاد به رجعت را عبد الله بن سباء فقط برای پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله قائل شد، سپس در آغاز قرن دوم جابر جعفی از او تاثیر گرفت و رجعت امام علی علیه السلام را نیز مطرح نمود ولی برای آن زمانی را تعیین ننمود. تا اینکه در قرن سوم، امامیه معتقد به رجعت دشمنان اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله شدند و زمان آن را هنگام ظهور امام مهدی تعیین نمودند.(۲) و سرانجام گروهی دیگر اعتقاد به رجعت در میان شیعه را متأثر از یهود و نصاری می دانند.(۳)

رجعت در لغت و در اصطلاح

رجعت در لغت از ماده رجع و به معنای بازگشتن یا بازگردانیدن است.(۴) و در اصطلاح به معنای بازگشت برخی از مردگان به دنیا بعد از ظهور حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف و قبل از قیامت است.(۵) کسانی که پس از مردن به این جهان باز می گردند بر دو دسته هستند: یا از ایمان بالا برخوردارند و از مؤمنان محض هستند و یا افرادی در نهایت درجه فساد و بدی و از منافقان و مشرکان محض هستند. جناب سید مرتضی علیه الرحمه در این باره می فرماید: «عقیده شیعه امامیه چنین است که خدای متعال به هنگام ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف گروهی از شیعیان را که پیش از قیام آن حضرت از دنیا رفته اند به دنیا باز می گرداند تا آنان به پاداش یاوری و همراهی آن حضرت به درک حکومت آن وجود مقدس نایل آیند و نیز برخی از دشمنان حضرتش را زنده می کند تا از ایشان انتقام گیرد. بدین ترتیب که آشکاری حق و بلندی مرتبت پیروان حق را بنگرند و اندوهگین شوند.»

نکته دیگری که در رجعت باید به آن توجه نمود آن است که خدای متعال، پیامبر اکرم و ائمه معصومین علیهم السلام را نیز پس از قیام جهانی حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، یکی پس از دیگری برای ادامه حکومت عدل زنده می نماید تا مردم جهان طعم شیرین زندگی در سایه حکومت الهی را بچشند.

بحث در باب رجعت از سه بُعدِ:

۱ـ امکان رجعت

۲ـ رجعت در امت های گذشته

۳ـ وقوع رجعت بعد از ظهور امام زمان علیه السلام

قابل طرح می باشد و برای روشن شدن نقطه اختلاف دیدگاه شیعه و اهل سنت، این سه بعد را مورد بررسی قرار می دهیم.

امکان رجعت از دیدگاه شیعه

دیدگاه شیعه را در باره ی امکان رجعت از منظر عقل و آیات و روایات می توان در قالب چند نکته مطرح نمود:

نکته اول: زنده شدن مردگان و بازگشت مجدد آن ها به این دنیا از منظر عقل بدون اشکال می باشد و آیات و روایات و تاریخ نیز آن را رد نکرده است(۶)؛ همچنان که سید مرتضی در این باره می گوید: «در میان مسلمانان و موحدان در باب امکان رجعت و قدرت داشتن خداوند متعال بر انجام آن هیچ گونه اختلافی وجود ندارد؛ زیرا خداوند بعد از می راندن موجودات قادر بر زنده کردن دوباره آن ها می باشد؛ از این رو هرگاه خداوند بخواهد می تواند دوباره آن ها را به این دنیا برگرداند.»(۷)

نکته دوم: ادله نقلی دلالت بر تحقق رجعت دارد و وقوع آن، دلیل قطعی بر امکان آن خواهد بود.(۸)

نکته سوم: برخی معتقدند که: هنگامی مرگ موجود زنده فرا می رسد که آن موجود به کمال رسیده و همه ی قابلیت هایش به فعلیت رسیده باشد و لازمه رجعت، بازگشت دوباره او به حالت قابلیت و استعداد است، و چنین چیزی از دیدگاه عقل، امری محال می باشد، مگر این که آیه ای از قرآن یا روایتی معتبر بر وقوع چنین امری خبر دهد؛ همچنان که ادلّه نقلی وقوع آن را در گذشته اثبات کرده؛ ولی در باره ی وقوع آن در آینده خبر قطعی از قرآن و روایات معتبر وجود ندارد.(۹)

علامه طباطبایی بر این ادعا چند اشکال را مطرح کرده است:

اول: چیزی که عقلاً محال ذاتی است استثنا بردار نمی باشد، تا با خبر دادن آیات و روایات معتبر، ممکن شود. مثلاً اگر کسی خبر دهد که عدد یک نصف عدد دو نیست، اگر بتوانیم باید در راستگویی این خبر دهنده شک کنیم، و اگر نتوانستیم ناگزیر کلامش را به گونه ای توجیه می کنیم، تا از محال بودن خارج شود.(۱۰)

دوم: اگر چه چیزی که قابلیت هایش به فعلیت رسیده، دیگر محال است دوباره به حالت قبل برگردد، ولی مسئله رجعت این گونه نمی باشد، و فرض مورد نظر او در باره ی رجعت با فرضی که مورد نظر ما می باشد متفاوت است؛ فرض او درباره ی کسی است که عمر طبیعی خود را سپری کرده و به مرگ طبیعی از دنیا رفته باشد، که برگشتن او به دنیا مستلزم آن امر محال است، و اما کسی که به واسطه ی عملی غیر طبیعی همانند قتل و یا مرض از دنیا رفته است، بازگشت چنین شخصی مستلزم هیچ امر محالی نمی باشد؛ زیرا ممکن است که بعد از مرگ مستعد کمالی شود و دوباره به دنیا برمی گردد تا آن کمال را به دست آورد و یا ممکن است اصل استعداد چنین شخصی مشروط به زندگی در عالم برزخ باشد تا آن استعداد را به دست آورده و با بازگشت دوباره به دنیا آن را به فعلیت برساند و دارای آن کمال گردد، که در هر یک از این دو فرض مسأله رجعت، مستلزم هیچ امر محالی نیست.(۱۱)

امکان رجعت از دیدگاه اهل سنت

فخر رازی در ذیل آیه ی ۲۴۳ سوره بقره (۱۲) مسئله امکان رجعت و وقوع آن را در گذشته پذیرفته و بر ضرورت پذیرش آن تأکید می ورزد. و دلیل امکان رجعت را وقوع آن در گذشته و خبر دادن قرآن از آن می داند و قائل شده است که هنگامی که خبر دهنده ای صادق( خداوند) بر وقوع پدیده ای که عقلاً ممکن است خبر دهد، ضروری است که ما به آن یقین پیدا کنیم.(۱۳)

ناصرالدین غفاری نیز اصل امکان رجعت را رد نمی کند کما این که وقوع آن را در ادیان گذشته می پذیرد، آن چه را که رد کرده برخی از ویژگی هایی است که در روایات ما آمده است.(۱۴)

رجعت در امت های پیشین

در قرآن کریم در چند مورد به بازگشت پس از مرگ عده ای در ادیان قبل اشاره شده است و با توجه به آیات قرآن، بسیاری از علمای اهل سنت و شیعه وقوع آن را در میان اقوام گذشته پذیرفته اند.که به چند مورد اشاره می کنیم:

آیه اول داستان عزیز:

«یا همانند کسی که از کنار یک روستای ویران شده عبور کرد، در حالی که سقف های آن فروریخته بـود، و مـردم آن مرده و استخوان ها پوسیده و پراکنده شده بود، با خود گفت: چگونه خدا، این ها را پـس از مـرگ زنـده مـی کند. در این هنگام، خدا او را یکصدسال می راند، سپس برانگیخت، و به او گـفت: (نوایی شنید) چه قدر درنگ کردی.گفت: یک روز یا پاره ای از روز، به او گفت: نه بلکه یـکصدسال درنگ کردی. پس نگاه کن به خوردنی و آشامیدنی خود که همراه داشتی، هیچ گونه فرسودگی در آن رخ نداده، ولی به الاغ خود نگاه کن که چگونه فرسوده و از هم گسیخته شده… که ما تو را نشانه ای برای مردم قرار دهیم اکنون به استخوان های پوسیده و از هم گسیخته الاغ خـود نـگـاه کـن، تا چگونه آن ها را فرآورده استوار می سازیم، سپس گوشت بر آن می پوشانیم. پس هـنـگامی که این حقایق بر او آشکار گردید، گفت: هرآینه می دانم خداوند بر همه کاری توانایی دارد.» (۱۵)

آیه دوم هفتاد هزار خانوار فراری از طاعون

«آیا ندیده ای ـ یعنی ندانسته ای ـ گروهی را که از ترس مرگ از خانه های خود بیرون شدند ـ و به بـهـانه بیماری طاعون از شرکت در جهاد خودداری نمودند ـ خداوند فرمان مرگ آنان را صـادر نـمـود، سـپـس ـ بر اثر دعای پیغمبری عظیم الشان ـ آنان را زنده نمود. خداوند نسبت به بندگان خود بخشاینده است گرچه بیشتر مردم سپاس نمی دارند.»(۱۶)

مرحوم کلینی و عیاشی با نقل روایت از امام صادق علیه السلام آیه فوق را مربوط به داستان هفتاد هزار خانوار فراری از طاعون می دانند که دچار مرگ ناگهانی شدند، و سپس با دعای حزقیل نبی ـ سومین وصی حضرت موسی ـ زنده شدند. (۱۷)

بسیاری از علمای اهل سنت نیز از جمله طبری، فخر رازی، آلوسی، زمخشری و… دلالت آیه فوق بر وقوع رجعت را در گذشته پذیرفته اند.

آیه سوم ماجرای هفتاد نفر اصحاب موسی علیه السلام

«به یاد بیاورید هنگامی را که به موسی گفتید: ایمان نمی آوریم، تا خدا را بالعیان ببینیم… پس صاعقه شـمـا را فراگرفت در حالی که نظاره می کردید. آن گاه شما را پس از مرگتان برانگیختیم باشد تا سپاس گزار باشید.»(۱۸)

مفسرین در تفسیر این آیه چنین گفته اند که قوم بنی اسرائیل صریحاً به موسی گفتند: تا خدا را بالعیان و با همین چشم نبینیم هرگز ایمان نخواهیم آورد؛ لذا خدای متعال برای آن که به آنان بفهماند که شما حتی طاقت دیدن برخی از مخلوقات خداوند را ندارید، چه رسد به این که خدای متعال را مشاهده نمایید، صاعقه ای بر آنان فرود آورد که در اثر آن، همه از پای درآمده و بی جان گشتند. حضرت موسی علیه السلام برای آن که بهانه را از ماجراجویان بنی اسرائیل بگیرد، از خدا تقاضای بازگشت آن ها را به زندگی کرد و این تقاضای او پذیرفته و آنان دوباره زنده شدند.(۱۹)

آیه چهارم داستان زنده شدن قتیل بنی اسرائیل

«بـه یـاد آورید هنگامی که فردی را کشتید و گناه کشتن او را به گردن یکدیگر می افکندید، ولی خداوند آن چه را پنهان می ساختید آشکار می سازد. پس فرمان دادیم (تا گاوی را کشته) و قسمتی از آن را به کشته بزنید تا (با اذن خدا) زنده گردد. این چنین است که خداوند مردگان را زنده می کند، و دلائل خود را برای شما آشکار می سازد، باشد تا اندیشه کنید.»(۲۰)

طبق تفاسیر فردی از بنی اسرائیل کشته می شود و قاتل او مشخص نمی گردد، به گونه ای که در میان قبایل بنی اسرائیل نزاع در می گیرد و هر قبیله ای خود را از آن تبرئه می کند؛ لذا نزد حضرت موسی علیه السلام می آیند تا بین آنها داوری نماید؛ از جانب خداوند فرمان می رسد که گاوی را ذبح نموده و قسمتی از آن را به بدن مرده بزنند و این چنین به اذن خداوند او زنده شده و قاتل خود را معرفی می نماید.(۲۱)

ادله وقوع رجعت

آیات قرآن

آیات متعددی از قرآن بر وقوع رجعت در آینده دلالت می کند که به برخی از آیاتی که دلالت روشن تری دارد اشاره می شود:

آیه اول

«وَ یوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کلِّ أُمَّهٍ فَوْجاً مِمَّنْ یکذِّبُ بِآیاتِنا»(۲۲)؛ روزی که از هر گروهی دسته ای را بر می انگیزیم، از کسانی که آیات ما را مورد تکذیب قرار می دادند.

بسیاری از مفسرین معتقدند که از ظاهر آیه استفاده می شود که حشر در آن روز، غیر از حشر در روز قیامت است، زیرا حشر در روز قیامت اختصاص به یک گروه از هر امت ندارد، بلکه تمامی امت ها در آن محشور می شوند و به حکم آیه«وَ حَشَرْناهُمْ فَلَمْ نُغادِرْ مِنْهُمْ أَحَداً»(۲۳) حتی یک نفر هم از قلم نمی افتد، در حالی که طبق آیه مور بحث از هر امتی فوجی محشور می شود.(۲۴)

علامه طباطبایی برای تأیید مدعای خود از دو آیه بعد این سوره استفاده کرده و معتقد است که قرار گرفتن این آیه و دو آیه بعدش بعد از داستان بیرون شدن دابه از زمین علامت آن است که این حشر قبل از قیامت واقع می شود، قیامتی که در چند آیه بعد اوصاف وقایع آن روز را بیان می کند، و معنا ندارد که قبل از شروع به بیان اصل قیامت و وقایع آن، یکی از وقایع آن را جلوتر ذکر کند، چون ترتیب وقوعی اقتضاء می کند که اگر حشر فوجی از هر امت هم جزو وقایع قیامت باشد آن را بعد از مساله نفخ صور ذکر فرماید، ولی این طور ذکر نکرد، بلکه قبل از نفخ صور مساله حشر فوج از هر امتی را آورده، پس معلوم می شود این حشر جزو وقایع قیامت نیست.(۲۵)

آیه دوم

«أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّهَ وَ لَمَّا یأْتِکمْ مَثَلُ الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِکمْ»(۲۶)؛ شما پنداشته اید قبل از آن که آن چه در امت های گذشته واقع شده در شما نیز واقع شود، داخل بهشت شوید.

اگر این آیه را در کنار سخنی از پیامبر صلی الله علیه آله وسلم که شیعه و سنی آن را نقل کرده است، قرار دهیم، بحث وقوع رجعت روشن تر می شود و سخن پیامبر صلی الله علیه آله وسلم این است که فرمود: «به آن خدایی که جانم به دست اوست، که شما مسلمانان با هر سنتی که در امت های گذشته جریان داشته روبرو خواهید شد، و آن چه در آن امت ها جریان یافته مو به مو در این امت جریان خواهد یافت، به طوری که نه شما از آن سنت ها منحرف می شوید، و نه آن سنت ها که در بنی اسرائیل بود شما را نادیده می گیرد.»(۲۷)

طبق مضمون آیه و روایت فوق که مورد پذیرش مخالفین رجعت نیز می باشد آن چه که برای امت های گذشته اتفاق افتاده است، برای امت اسلامی نیز رخ خواهد داد، که از جمله آن اتفاقات وقایع مسأله رجعت و زنده شدن مردگانی است که در زمان ابراهیم و موسی و عیسی و عزیر و ارمیا و غیر ایشان اتفاق افتاده و باید در این امت نیز رخ دهد.(۲۸)

آیه سوم

«قالُوا رَبَّنا أَمَتَّنَا اثْنَتَینِ وَ أَحْییتَنَا اثْنَتَینِ فَاعْتَرَفْنا بِذُنُوبِنا فَهَلْ إِلی خُرُوجٍ مِنْ سَبِیلٍ»(۲۹)؛

در روز قیامت کافران گویند: خداوندا، دو بار ما را می راندی و دو بار زنده نمودی، پس اینک به گناهان خویش گردن نهادیم، آیا برای بیرون شدن از این گرفتاری راه چاره ای هست.

برخی از مفسرین با شاهد قرار دادن حدیثی از امام صادق علیه السلام که در ذیل این آیه فرموده: «ذَلِک فِی الرَّجْعَهِ»(۳۰) این آیه را به بحث رجعت مرتبط می دانند(۳۱) برخی دیگر نیز با استفاده از آیات دیگر قرآن بر این باورند که إماته و میراندن در جایی