پاورپوینت کامل ایجاد شوق عبادت در فرزندان ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ایجاد شوق عبادت در فرزندان ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ایجاد شوق عبادت در فرزندان ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ایجاد شوق عبادت در فرزندان ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۱۴

عبادت واقعی

چگونه نوجوانان را به عبادت ترغیب و تشویق کنیم، تا از ژرفای جان و دل، عبادت را پذیرا باشند. آیا دوست داریم نوجوانان به صورت عادت عبادت کنند یا با تفکر و آگاهی و عشق؟! همه اعتقاد داریم که عبادت و بندگی، انسان را از سقوط در منجلاب فساد بازمی دارد، ولی چگونه بندگی و عبادتی؟ چه بسا افراد بسیاری را سراغ داریم که نمازشان ترک نمی شود، ولی از انجام گناه هم ابا ندارند! پس چه نوع عبادتی انسان را از منکر باز می دارد؟ عبادتی که بر بنیاد شناخت و تفکر باشد، یا عبادت تقلیدی، ساختگی و عادتی؟

تفاوت پرورش مذهبی با علم مذهبی

عبادت واقعی، هرگز به صرف انباشت اطلاعات مذهبی حاصل نمی شود، بلکه با شناخت و حسی مذهبی به انجام می رسد. صرف انباشتن مسأله ها و دانسته های مذهبی، انسان را پرورش مذهبی نمی دهد و او را به عبادتی که به مبدأ اعلی مرتبط می گرداند، رهنمون نمی شود. عبادت واقعی، اعماق روح انسان را به هیجان در می آورد، مانند انفجاری که چشمه سارهای روحانی را به جریان می اندازد. این هیجان می تواند تا فرجام زندگانی در موجودیت او اثر بخشد، اگر چه در دعا و خواستن از خدا، خداوند خواسته او را اجابت نکرده باشد، ولی آن حالت روحانی عالی ممکن است تا آخرین نفس های او نیرویی کلان در توجه به خدا به او بخشیده باشد، چنان که پلیدی ها و اعراض از مقام ربوبی، اگر چه یک لحظه باشد، اگر عمیق و ژرف باشد، ممکن است تا آخر عمر انسان را به سقوط بکشاند.(۱)

بنابراین میان دانستن و فهمیدن، یا ارزش گذاشتن و باورکردن فرق است. برخورداری از اطلاعات و محفوظات فراوان دینی لزوماً به معنای راغب بودن به ارزش های دینی و اعتقاد داشتن به آن ها نیست و اگر این وضعیت در آموزش ها ادامه یابد، ممکن است به جای ترغیب و تحریک نوجوانان در جهت دست یابی به ارزش های دینی و عبادت و بندگی به پیشگاه خداوند متعال، آن ها را از مقصد دور سازد.

مراقب دل زدگی باشیم

متاسفانه در کتب درسی آموزه های دینی صرفاً در حد تراکم اطلاعات دینی است و بارش و ریزش پی درپی مفاهیم مربوط به آن در لابه لای کتاب های درسی نهفته است و به علاوه اطلاعات و پیام هایی که ارائه می شود، غالباً شکلی تکراری، یک نواخت و صوری دارد که نهایتاً هدف آن افزایش بیشتر محفوظات است و در آموزش آن ها فرصت یا موقعیتی برای برانگیختن خلاقیت ها، رغبت ها و عواطف دینی در نظر گرفته نشده است، در نتیجه موجب خستگی و دل زدگی نوجوانان از این درس ها می شود.(۲) در حالی که رسالت این درس ها، ایجاد حس مذهبی است و حس مذهبی نه تنها تجلی گاه حضور خداوند در نهاد انسان است، بلکه مظهر عالی ترین صفات والای حق تعالی و سایر ارزش های عالی انسانی است. اگر حس مذهبی و فطرت دینی نبود، بشر هیچ توجیهی برای وجود ارزش های عالی انسانی ـ چون حق طلبی، عدالت خواهی، مناعت طبع و کرامت نفس، عشق به جمال و کمال و علم و ادب، احسان و سایر انگیزه های ارزشمندی که بشر در طول حیات خود از آن دم می زند ـ نداشت.

از طرفی دل زدگی باعث می شود حتی آموزه های دینی در حد محفوظات هم برای متربیان باقی نماند. احتمالاً شما هم با جوانان و نوجوانانی برخورد کرده اید که با وجود این که در کتب درسی خود احکام و آموزه های دینی را خوانده اند، چیزی فرا نگرفته و اطلاعات دینی و مذهبی آن ها بسیار ضعیف است.

سه ویژگی تربیت دینی

مسلماً تربیت دینی ذهن، باید سه ویژگی انتظام، استمرار و استدلال را داشته باشد، چون ساختار تکوینی ذهن به گونه ای است که اگر یافته های آن به طور منظم، مستمر و مستدل نباشد، آن را آبستن فهم و درایت نمی کند.

هرچه دامنه معرفت حصولی دین، گسترش یابد، ظهور حس دینی در زندگی نیز توسعه می یابد، به ویژه از آن جهت که انسان معمولی همواره در زندگی عادی نمی تواند، رابطه حضوری خود را با خدا حفظ کند، اما معرفت دینی می تواند این حضور را حفظ نماید و گاهی نیز یافته های حضوری با اوهام و تمایلات درونی مشتبه می شود و در این صورت، ذهن تربیت یافته دینی، با آموزش های مستدل و منظم خود می تواند مرز بین حقایق فطری با اوهام و تخیلات را تمایز بخشد.

احساس مذهبی در «اوضاع اضطراری» ـ که انسان از اسباب مادی قطع امید می کند ـ ظهور بیشتری دارد. وقتی آدمی در عالم برونی با حوادث ناگهانی روبه رو شده و احساس یاس و ترس، وجود او را فرامی گیرد، به عالم درون پناه می برد تا به کانون آرامش لایزال فطری، یعنی ذات حق تعالی متصل گردد. اما اگر آدمی در عالم برون، احساس استغنا کند و امنیت برونی او فراهم شود و به منابع آرامش بخش برونی چون ثروت و قدرت اعتماد نماید، به همان میزان احساس حضور خداوند در زندگی عادی او تضعیف می شود. به همین دلیل برای آن که حقیقت دین، یعنی احساس بندگی و عبودیت به محضر حق تعالی در حیات عادی متجلی شود، لازم است که از طریق ذهن و به طور منظم و مستمر به تحصیل معرفت دینی پرداخته شود. (۳)

تفاوت تربیت و بارآوردن

در تربیت کودکانمان، باید تلاش کنیم که آنان را مذهبی پرورش دهیم نه این که آنان را مذهبی بار بیاوریم، زیرا بین تربیت کردن با بارآوردن فرق است. در پرورش مذهبی، پدر و مادر یا مربی، فقط شوق و شور، کنجکاوی و حس حقیقت جویی نوجوان را افزایش می دهند و مربیان از هرگونه آموزش تحمیلی و انتقال مستقیم مطالب و مفاهیم می پرهیزند. آن ها باید به کودکان و نوجوانان فرصت دهند سرشت و فطرت خود را کشف کنند. هدف تربیت دینی، برانگیختن شوق و رغبت دینی است و نه صرفاً انتقال مطالب دینی.(۴) همین که شور دینی را در کودکان و نوجوانان پرورش دادیم، بزرگ ترین تاثیر تربیتی را در ساختار شناختی و عاطفی آنان ایجاد کرده ایم.

اگر چه بر اساس روایات و سیره اهل بیت علیهم السلام ایجاد عادت دینی مقدمه پرورش دینی است. و از همین رو سفارش اکید شده است که فرزندان را در کودکی وادار به نماز نمایید، ولی نباید در این مرحله باقی ماند و ماندن در این مرحله باعث می شود تا فرزندان از عبادات دل زده شوند و یا عبادتشان فاقد توجه و عمق گردد.

پرهیز از اجبار

بنابراین، بایذ به جای این که کودکان و نوجوانان را به عبادت وادار کنیم، انگیزه ی عبادت را در آن ها به وجود آوریم تا خود در پی عبادت بروند. اگر چنین شد با تفکر، تعمق و نیاز شدید درونی به دنبال آن خواهند رفت. این چنین عبادتی آن ها را از فحشا و منکر باز می دارد، آن ها را رشد می دهد و به مراحل عالی معنوی رهنمون می سازد.

بدین جهت، برای این که کودکان و نوجوانان ما با روح مذهبی پرورش یابند و با جان و دل عبادت کنند و با روح نماز و سایر عبادات آشنا شوند، والدین باید حس مذهبی کودک را تقویت کنند. نباید کودک و نوجوان را مجبور کرد تا در مجالس مذهبی که خیلی طولانی و خسته کننده است، بنشیند. گاه مشاهده کرده ایم که اشخاص با شور و شوق به دعای روح بخش کمیل آمده اند، ولی متاسفانه آن قدر این مراسم به درازا کشدیده می شود که نه تنها کودکان و نوجوانان، حتی افراد بزرگ سال، به دلیل طولانی بودن آن دل آزرده می شوند.

جستجوی جواب

والدین باید با ایجاد سؤالاتی، ذهن کودکان را به جست و جوی جواب هایی از درون خویش وادارند تا آنان درباره خدا، انسان، قیامت و عبادت و غیر آن، تفکر کنند و به نتایجی ـ هر چند سطحی ـ برسند و بعداً که آن نتایج را برای ما بازگو می کنند، آموزش های خود را در قالبی نو، دل نشین و دل پسند و قابل فهم به آن ها ارائه دهیم و سپس به آن ها فرصت دهیم که درباره گفته های ما دوباره فکرکنند. نباید آن ها را زیر بمباران مطالب و اطلاعات قراردهیم، دراین صورت هیچ کدام «درونی » نمی شوند.

به قول مولوی:

آب کم جو تشنگی آور به دست تا بجوشد آبت از بالا و پست

در روایات زیادی نقل شده است که اهل بیت علیهم السلام از فرزندان خود سؤال