پاورپوینت کامل عوامل عزت و محبوبیت از دیدگاه اسلام ۱۱۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عوامل عزت و محبوبیت از دیدگاه اسلام ۱۱۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عوامل عزت و محبوبیت از دیدگاه اسلام ۱۱۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل عوامل عزت و محبوبیت از دیدگاه اسلام ۱۱۰ اسلاید در PowerPoint :

>

بدون شک همه ی مردم دنیا دوست دارند مورد عشق و علاقه دیگران واقع شده و محبت و احترام آنان را نسبت خود جلب نمایند و به اصطلاح عزیز و محبوب باشند. این دوست داشتن به گونه ای است که حتی برخی به کارهای غیرمعمول و گاه غیر معقول دست می یازند تا از این راه کسب شهرت و محبوبیت کنند. آن ها گاه مجبور می شوند از خودِ شخصی بگذرند تا بتوانند آن چنان باشند که دیگران دوست دارند.

برخی دیگر نیز برای پاسخ دادن به این تمایل فطری، دست به دامن روش های نادرستی همچون مباهات نمودن به مال و ثروت، مدرک و تخصص، چهره و لباس و مانند آن می شوند که البته بدان دست نخواهند یافت؛ برخی نیز با اهرم ها و روش هایی همچون ورزش، سیاست بازی، هنر و رسانه های تصویری به ویژه سینما و تلویزیون و…، تلاش می نمایند تا به هر قیمت ممکن خود را محبوب و مشهور جلوه داده و در دل ها نفوذ پیدا کنند، غافل از این که راهکارهای اساسی محبوبیت در جایی دیگر نهفته است و قلب ها و دل ها دست خالق مهربانی است که به هر سو بخواهد آن را می کشاند و چنین افرادی اگرچه ممکن است مدت کوتاهی مشهور باشند، ولی هرگز به عزت واقعی که همراه با پایداری و دوام باشد دست نخواهند یافت. چرا که بین شهرت و محبوبیت و عزت تفاوت های اساسی وجود دارد و بسیارند کسانی که ممکن است مشهور باشند ولی محبوب نیستند، مانند صدام ها و هیتلرها و دیگر جنایتکارانی که شهرت تاریخی دارند ولی عزت و جایگاهی در دل ها نداشته و همواره با شنیدن یاد آنان، لعن و نفرین و تأسف نثارشان می شود.

دین مقدس اسلام بالاترین ارج و ارزش را برای مقام انسان واقعی منظور داشته است و تاج «و لقد کرَّمنَا بَنِی آدَمَ…»[۱] بر سر او نهاده است. ولی متاسفانه برخی افراد با بروز رفتارهای سخیف و پاسخ مثبت دادن به هوای نفس و خواهش های درون، عزت و کرامت خود را با بهایی اندک معاوضه می نمایند. در این نوشتار برآنیم تا عوامل عزت را در دیدگاه اسلام بررسی نموده و این مسئله را با دستورات الهی که از طریق وحی و اهل بیت به ما رسیده است مورد کنکاش قرار دهیم.

معنای عزت

عزت را به معنای عظمت، ارجمندی، سرافرازی، گرامی شدن و گران قدر بودن تفسیر کرده اند.[۲] در زبان عرب به زمین غیرقابل نفوذ و سخت «ارض عزاز» می گویند که هیچ گونه ابزاری در آن اثر نمی کند. واژه ی عزت نیز از همین ریشه گرفته شده است و به معنای حالتی است که نمی گذارد انسان شکست بخورد و مغلوب دیگران واقع شود.[۳]

از دیگر معانی عزت، « قدرت، غلبه و اقتدار» است.[۴] عزت و عزیز، یکی از اسمای الهی است که در قرآن بیش از ۸۸ بار از آن یاد شده است.[۵] در معنایی دقیق تر، عزت، همان شناخت انسان به حقیقت نقش خود و قرار دادن آن در مقام و منزلت خود است.[۶] بنابراین می توان گفت که عزت در حوزه های گسترده ای مانند جامعه به معنای اقتدار و عظمت و در حوزه های شخصی به مفهوم ارجمندی، سربلندی و عظمت است.

یکی از بزرگان[۷] در معنای عزت می نویسد: «عزت آن است که انسان حقیقت وجود خود و امتیازاتش را بشناسد و وجود خود را در راه امور زودگذر مادی مصرف ننماید.»[۸]

رابطه ایمان و عزت

انسان مؤمن دارای جایگاه والا و ارزشمندی است که اسلام بر عزیز و ارجمند بودن آن پافشاری نموده و هرگونه عمل، سخن و رفتاری را که با این عزت مندی ناسازگار باشد، بر نمی تابد و با آن به مقابله بر می خیزد.

منطق اسلام می گوید: انسان باید در دنیا و آخرت سرفراز و عزت مند زندگی کند و زندگی به همراه خواری و زبونی، سزاوار و شایسته ی انسان های با ایمان نیست.

امام صادق علیه السلام فرمودند: « فَالْمُؤْمِنُ یکونُ عَزِیزاً وَ لَا یکونُ ذَلِیلًا – مؤمن، پیوسته عزیز و سرافراز است و خوار و زبون نیست.»[۹]

همچنین فرمودند: «خداوند اختیار همه ی امور را به انسان واگذار کرده، جز آن که اجازه نداده است خود را خوار و ذلیل کند.»[۱۰]

و نیز فرمودند: «لَا ینْبَغِی لِلْمُؤْمِنِ أَنْ یذِلَّ نَفْسَه – بر هیچ فرد با ایمانی جایز نیست که خود را خوار و ذلیل کند.»[۱۱]

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم درباره ی جایگاه و اهمیت وجود عزت نفس در مسلمانان می فرماید: «هر کس ذلت را بپذیرد از خاندان ما نیست.»[۱۲]

و امام باقر علیه السلام فرمود: «خداوند سه ویژگی به مؤمنان عطا کرده است: عزت در دنیا و آخرت، رستگاری در دو دنیا و هیبت و بزرگی در مقابل ستمگران.»[۱۳]

اصلی ترین عوامل عزتمندی و محبوبیت حقیقی

۱- پروا پیشگی

بدون تردید یکی از دستاوردهای ایمان و تقوا، وجاهت و شخصیت اجتماعی است. انسان با تقوا در نظر افراد خوب و بد جامعه، دارای عظمت و عزت است. چنین شخصی در نظر مردم، آبرومند و با فضیلت است و در دل های آنان نفوذ پیدا می کند. خداوند متعال در وعده ای عمومی به تمامی کسانی که خواهان عزت و ارجمندی هستند، می فرماید:

«إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَیجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا – به طورحتم کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، خداوند رحمان محبتی برای آنان در دل ها قرار می دهد.»[۱۴]

به عبارت دیگر، محبت افراد با ایمان در سرشت پاک انسان ها جای دارد و انسان های با تقوا، مورد علاقه و محبت خواهند بود و انسان نسبت به آن ها نوعی احساس انس و الفت داشته، به برقراری ارتباط و هم صحبتی با آنان علاقه مند می شود. از داستان حضرت یوسف علیه السلام در زندان چنین بر می آید که آن دو نفری که آمدند تا حضرت یوسف علیه السلام خوابشان را تعبیر کند، آثار ایمان و تقوای حضرت بود که آن ها را به سمت ایشان کشاند؛ از این رو پس از بیان درخواست خود مبنی بر تعبیر خوابشان گفتند: « إِنَّا نَراک مِنَ الْمُحْسِنینَ – ما تو را از نیکوکاران می بینیم.»[۱۵]

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: «ما أقْبَلَ عَبْدٌ إلی اللهِ إلّا أقْبَلَ اللهُ بِقُلُوبِ المؤمنین إلَیهِ حتّی یرْزُقَهُمْ مَوَدَّتَهُمْ وَ رَحْمَتَهُمْ وَ مَحَبَّتَهُمْ – هیچ بنده ای قلب و دلش متوجه خدا نمی شود؛ مگر این که خدا دل های مؤمنان را متوجه او می کند تا دوستی، رحمت و محبت آن ها را روزی او کند.»[۱۶]

و در روایت دیگری فرمودند: «مَنْ أرَادَ أن یکوُنَ أعَزَّ النَّاسِ فَلْیتَّقِ اللهَ عَزَّ وَ جَلّ – هر کس می خواهد عزیزترین مردم باشد، باید از خدای عز و جل پروا داشته باشد. »[۱۷]

و حضرت علی علیه السلام فرمودند: «ای بندگان خدا! شما را به تقوای الهی سفارش می کنم. ..، به حقایق آن چنگ زنید تا شما را به پناهگاه های آسایش و جایگاه های رفاه و حصارهای محافظ و منزل های عزت برساند.»[۱۸]

امام صادق علیه السلام نیز با اشاره به اثرات مثبت خویشتنداری و رعایت تقوا فرمودند:

«مَنْ أخْرَجَهُ اللهُ مِنْ ذُلِّ الْمَعَاصِی إلَی عِزِّ التَّقْوَی أغْنَاهُ اللهُ بِلَا مالٍ وَ أعَزَّهُ بِلَا عَشِیرَهٍ وَ آنَسَهُ بِلَا بَشَرٍ –

کسی که خداوند او را از خواری گناهان به عزت پرهیزگاری در آورد، او را بی نیاز می گرداند، بی آن که ثروتی داشته باشد و عزیز و قدرتمندش می کند بی آن که ایل و تباری داشته باشد و از تنهایی به درش می آورد بی آن که کسی با او همدم شود.»[۱۹]

به راستی اگر انسان دل به خدا ببندد و خداوند را محور زندگی مادی و معنوی خود قرار دهد، از هیچ قدرتی جز خداوند نخواهد ترسید و اگر به این مقام برسدکه فقط از خدا پروا نماید، ضمن رفع تمامی گرفتاری ها و مشکلاتش، خداوند نیز ابهت و عظمت او را در دل دیگران قرار می دهد و در چشم دیگران عزت و بزرگی خواهد یافت. درکلام نورانی امام ششم آمده است:

« مَنْ خَافَ اللهَ أخَافَ اللهُ مِنْهُ کلَّ شَئٍ وَ مَنْ لَمْ یخِفِ اللهَ أخَافَهُ اللهُ مِنْ کلِّ شَئٍ – هرکس از خدا بترسد،خدا چنان ابهتی به او می دهدکه همه از او هراس داشته باشند و کسی که از خدا نترسد،خداوند او را از هر چیزی می ترساند. »[۲۰]

حضرت در روایتی دیگر به مُعَلَّی بنِ خُنَیس فرمودند: «ای معلّی! از خداوند عزت و قدرت بخواه تا تو را قدرتمند کند. عرض کرد: چگونه یابن رسول الله؟!

فرمود: ای معلّی! از خدا بترس، همه چیز از تو می ترسد.»[۲۱]

در این راستا بررسی زندگی شخصیت های معنوی همانند علما و عرفا و بزرگان و شیوه ی تعامل مردم با آنان گواه خوبی در این زمینه است. بد نیست در این باره به کلام شخصیتی اشاره کنیم که دل های زیادی در سراسر جهان مجذوب و شیفته ی او شدند و بر اثر پرواپیشگی عده ی فراوانی مجذوب او شدند. ایشان می نویسد: «پس ای عزیز! نام نیک را از خداوند بخواه، قلوب مردم را از صاحب قلب خواهش کن که با تو باشد، تو کار را برای خدا بکن، خداوند علاوه بر کرامت های اخروی و نعمت های آن عالم، در همین عالم هم به تو کرامت ها می کند، تو را محبوب می نماید، موقعیت تو را در قلوب زیاد می کند، تو را در دو دنیا سر بلند می فرماید.»[۲۲]

۲- فرمانبرداری از خدا

اطاعت و فرمانبرداری از خداوند – که ثمره ی ایمان به او است – از مهم ترین عوامل عزیز شدن است. و خداوند در اعلانی عمومی و جاودان، جاده عزت مندی و کرامت را به همگان نشان داده است. رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: خدای تعالی هر روز می فرماید:

«أَنَا الْعَزِیزُ فَمَنْ أَرَادَ عِزَّ الدَّارَینِ فَلْیطِعِ الْعَزِیزَ – من پروردگار عزتمند شما هستم، پس هر کس در دو جهان عزت می خواهد باید از خدای عزیز فرمان برد.»[۲۳]

و در روایتی دیگر فرمود: «أعِزَّ أمْرَ اللهِ یعِزَّک اللهُ – فرامین پروردگارت را بزرگ دار تا تو را عزت بخشد. »[۲۴]

امام علی علیه السلام که مصداق بارز عارفان و بندگان حقیقی خداوند است که در سایه بندگی و اطاعت – علی رغم تلاش همه ی بدخواهانش – مدال عزت و کرامت ابدی گرفت، نیز خطاب به ره پویان عزت می فرماید: «اگر می خواهید بدون داشتن مال و ثروت بی نیاز باشید و بدون داشتن ایل و تبار عزتمند گردید و بدون برخورداری از قدرت، از شما فرمان ببرند، باید از خواری معصیت خدا به عزت طاعت او در آیید که در این صورت همه ی آن ها را خواهید یافت.[۲۵]

همچنین فرمود: «إذَا طَلَبْتَ الْعِزَّ فَاطْلُبْهُ بِالطَّاعَهِ – اگر جویای عزت و بزرگی هستی، آن را در طاعت و بندگی خداوند بجوی.»[۲۶]

با کمال تأسف برخی از مردم به جای آن که به منبع حقیقی عزت و کمال متصل گردند، دنبال برخی بزرگان و رؤسا که دارای قدرت و مقام ظاهری هستند راه می افتند تا بلکه از این طریق به بزرگی و مقام و قدرتی برسند. خداوند در مورد این گروه از مردم می فرماید:

«ای داوود من عزت را در طاعت از خود قرار دادم؛ ولی مردم آن را در خدمت به سلطان (دارای مقام و منصبی بودن) جست و جو می کنند؛ از این رو آن را نمی یابند.»[۲۷]

بندگی کـن تا که سلطانت کنند

تن رهـا کـن تا همه جانت کنند

خوی حیوانی سزاوار تو نیست

ترک این خو کن که انسانت کنند[۲۸]

بنابراین عبادت و بندگی انسان، زمینه ساز عزت و عظمت او خواهد بود و در نقطه ی مقابل گناه و معصیت، زمینه ساز ذلت و زبونی.

امام کاظم علیه السلام در دعای خودشان می فرمایند:

«اللَّهُمَّ أعِزَّنِی بِطَاعَتِک وَ أذِل أعْدَائِی بِمَعْصِیتِک – خداوندا! مرا در پرتو بندگی و طاعت خودت عزت بخش و دشمنان مرا در سایه گناه و معصیت، به خواری و ذلت مبتلا کن.»[۲۹]

۳- اتصال به عزیز

انسان با صرف نظر از یاری خداوند، جز فقر و ذلت چیزی ندارد «یا أَیهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَی اللَّه – ای مردم شما (همگی) نیازمند به خدائید»[۳۰]. اتصال به خداوند – که در سایه ی توکل و اعتماد به او به دست می آید – انسان را از وابستگی هایی که سرچشمه ی ذلت و بردگی است نجات می دهد و به او آزادگی و عزت می بخشد. انسانی که به خداوند متصل شود و به او اعتماد و توکل کند و امورش را به او واگذارد، عزیز و سربلند خواهد شد. از نظر قرآن همه ی عزت ها از آن خداوند است «وَ لِلَّهِ الْعِزَّهُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنینَ»[۳۱] و این خداوند است که می تواند انسان را به اوج عزت و افتخار یا ذلت و حقارت برساند:

«قُلِ اللَّهُمَّ مالِک الْمُلْک تُؤْتِی الْمُلْک مَنْ تَشاءُ وَ تَنْزِعُ الْمُلْک مِمَّنْ تَشاءُ وَ تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشاءُ بِیدِک الْخَیرُ إِنَّک عَلی کلِّ شَی ءٍ قَدیرٌ – بگو بار الها، ای مالک حکومت ها! به هر کس بخواهی حکومت می بخشی و از هر کس بخواهی حکومت را می گیری، هر کس را بخواهی عزت می دهی و هر کس را بخواهی خوار می کنی، تمام خوبی ها به دست تو است، تو بر هر چیز قادر و توانایی.»[۳۲]

خداوند خطاب به همه ی انسان ها و کسانی که در جستجوی عزت و قدرت و محبوبیتند، می فرماید: « مَنْ کانَ یریدُ الْعِزَّهَ فَلِلَّهِ الْعِزَّهُ جَمیعاً – هر کس سربلندی می خواهد، سربلندی یکسره از آن خداست.»[۳۳]

شخصی به امام حسن مجتبی علیه السلام عرض کرد: « إِنَّ فِیک عَظَمَه – در شما عظمتی است. حضرت فرمود: بَلْ فِی عِزَّهٌ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی وَ لِلَّهِ الْعِزَّهُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنینَ – بلکه در من عزتی وجود دارد. [چنان که] خداوند می فرماید: عزت از آن خدا و رسول او و مؤمنان است.»[۳۴]

آری سرچشمه ی عزت اوست و باید به او متصل شد تا عزیز گردید. امیرالمؤمنین علی علیه السلام چه زیبا خطاب به پروردگار عرض می کند: «إلهی کفَی بِی عِزَّاً أنْ أکونَ لَک عَبْدَاً وَ کفَی بِی فَخْرَاً أنْ تَکوُنَ لی رَبَّا – خدایا! همین عزت مرا بس که بنده تو هستم و همین افتخار مرا بس که تو پروردگار من هستی.»[۳۵]

۴- تواضع و فروتنی

فطرت و طبع هر انسانی به سوی محبت، نرمی، خوش خویی و مهربانی گرایش دارد و در نقطه ی مقابل، از فرد یا عاملی که از او خشونت، بی رحمی، بی عاطفه بودن، عدم رعایت حریم های رفتاری و گفتاری و… احساس کند، گریزان است.

به طور حتم نقشی که نرم خویی، مهربانی، ملاطفت و فروتنی افراد در جلب احترام و محبت متقابل و به دنبال آن، عزت و کرامت در پی خواهد داشت، از دیگر عوامل پررنگ تر و بارزتر است؛ زیرا این شاخصه در افراد گوناگون به لحاظ حضور آنان در اجتماع و در تمامی شئون زندگی و برخوردهای روزانه نمود و جلوه ی خاصی می یابد و انسان می تواند برای جلب محبت و احترام دیگران از این عامل به نحو شایسته و بایسته بهره بگیرد.

چـو خــواهی در قـــدر والا رسی

ز یک شب تواضع به بالا رسی

در این حضرت آنان گرفتند صدر

کـه خـود را فـروتر نهادند قدر

چو سیل آمد اندر به هول و نهیب

فتــاد از بلنـدی به سر در نشیب

چو شبنم بیفتاد، مسکیــن و خــرد

به مهــر آسمانش به عیوق برد[۳۶]

سفارش به تواضع و فروتنی امری است که در آموزه های دینی بر آن تأکید فراوان شده است. در قرآن کریم تواضع و فروتنی مؤمنان در برابر یکدیگر، به عنوان یکی از ویژگی های افراد با ایمان مطرح شده است.

خداوند در سوره می فرماید: «یأَیهَُّا الَّذِینَ ءَامَنُواْ مَن یرْتَدَّ مِنکمْ عَن دِینِهِ فَسَوْفَ یأْتی اللَّهُ بِقَوْمٍ یحُبهُّمْ وَ یحُبُّونَهُ أَذِلَّهٍ عَلی الْمُؤْمِنِینَ أَعِزَّهٍ عَلی الْکافِرِین – ای کسانی که ایمان آورده اید! هر کس از شما از دینش برگردد به زودی خدا قومی را می آورد که آنان را دوست دارد و آن ها نیز او را دوست دارند (و از ویژگی های آنان این است که) در برابر مؤمنان فروتن و در برابر کافران سخت گیر و گردنکش هستند.»[۳۷]

همچنین خداوند در قرآن به پیامبرش صلی الله علیه و آله و سلم دستور می دهد که با افراد با ایمان با نرمی و احترام برخوردکند و جایگاه و منزلت آنان را رعایت نماید:

«وَ اخْفِضْ جَناحَک لِمَنِ اتَّبَعَک مِنَ الْمُؤْمِنین – و بال و پر خود را برای مؤمنانی که از تو پیروی می کنند، بگستر.»[۳۸] همچنین می فرماید «وَ اخْفِضْ جَناحَک لِلْمُؤْمِنین »[۳۹]

همچنین درباره ی لزوم رعایت حریم والدین می فرماید: «وَ اخْفِضْ لَهُما جَناحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَه – بال های تواضع خویش را از محبت و لطف، در برابر آنان فرود آور.»[۴۰]

تواضع و فروتنی برخلاف تصور متکبران، نه تنها سبب کوچک شدن انسان نمی شود، بلکه بر قدر و منزلت وی نیز می افزاید و موجب رفعت مقام و عزت انسان می گردد. در واقع نرم خویی و رفتار متواضعانه نه تنها ذره ای از بزرگی و عظمت انسان نمی کاهد بلکه جامه وقار و ابهت به او می پوشاند و فرد متواضع را در نگاه دیگران بزرگ و با عظمت جلوه می دهد. امیرمؤمنان علیه السلام با اشاره به این واقعیت می فرمایند: «التَّوَاضُعُ یکسُوک الْمَهَابَه – تواضع، جامه بزرگی و عظمت بر تو می پوشاند.»[۴۱]

و رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: «إنَّ التَّوَاضُعَ یزِیدُ صَاحِبَهُ رِفْعَهً فَتَوَاضَعُوا یرْفَعْکمُ اللهُ – همانا فروتنی بر رفعت صاحب خود می افزاید، پس فروتن و متواضع باشید تا خداوند شما را رفعت بخشد.»[۴۲]

همچنین فرمودند: «هیچ کس فروتنی نکرد، مگر این که خدا او را بالا برد.»[۴۳]

امام صادق علیه السلام نیز فرموده اند: «در آسمان دو فرشته بر بندگان گماشته شده اند، پس هرگاه بنده ای برای خدا فرو