پاورپوینت کامل شناخت دنیای نوجوانی ۸۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شناخت دنیای نوجوانی ۸۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شناخت دنیای نوجوانی ۸۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شناخت دنیای نوجوانی ۸۶ اسلاید در PowerPoint :

>

مقدمه

تربیت رسالتی است که خداوند بر دوش انبیا و اولیاء مکرمش نهاد تا دریچه رستگاری را به روی انسان ها گشوده و راه سعادت آنان را هموار سازند. پس از فرستادگان الهی این رسالت الهی بر دوش علما، مربیان و والدین قرار گرفت تا بتوانند ضمن استفاده از فطرت پاک و خداجوی انسان ها با بهره گیری از تعالیم انبیای الهی، آدمیان را به کمال نزدیک کنند. واضح است که انجام این رسالت خطیر، مستلزم شناخت ویژگی ها و خصوصیات موضوع تربیت، یعنی انسان است؛ چرا که آدمی در هر دوره ای از ادوار زندگی خویش دارای نوعی تفکر، احساس و رفتار است که با ادوار دیگر زندگی او متفاوت است. امیرمؤمنان علی علیه السلام به کمیل چنین فرموده اند: «مَا مِنْ حَرَکهٍ إِلَّا وَ أَنْتَ مُحْتَاجٌ فِیهَا إِلَی مَعْرِفَهٍ – ای کمیل، هیچ حرکت و کاری نیست مگر این که تو در انجام آن به شناخت نیاز داری.»[۱]

بنابراین شناخت اولین و مهمترین ابزار حرکت است. به خصوص در امر مهمی مانند تربیت، عدم شناخت کودک و نوجوان و روحیات و علائق و خصوصیات و حساسیت های این سنین، می تواند ضایعات جبران ناپذیری به دنبال داشته باشد. در هر حال، پرداختن به مقوله تربیت، آن هم در شرائط فعلی که خطر تهاجم فرهنگی نونهالان و نوجوانان و جوانان ما را تهدید می کند، بدون شناخت و آگاهی از ابعاد گوناگون شخصیتی این گروه های سنّی، میسّر نخواهد بود.

با توجه به این که عمده افرادی که در کانون های فرهنگی و تربیتی مساجد یا مدارس یا پایگاه های بسیج تحت تعلیم و تربیت قرار دارند در سن نوجوانی قرار دارند، در این نوشتار برآنیم که ضمن معرفی بعضی از ویژگی ها و حساسیت های دوره نوجوانی، به ارائه برخی راهکارهای مناسب تبلیغی و تربیتی بپردازیم.

سن نوجوانی

طبق نظر مشهور متخصصین علوم تربیتی و روانشناسی، دروه نوجوانی از ۱۲ سالگی آغاز و تا حدود ۲۰ سالگی ادامه می یابد. به عبارت دیگر از هنگامی که دانش آموز وارد در دوره راهنمایی می شود تا پایان دوره دبیرستان و پیش دانشگاهی، در دوران نوجوانی به سر می برد. بعض احادیث نیز مؤید این نظریه می باشد.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرموده اند: «الْوَلَدُ سَیدٌ سَبْعَ سِنِینَ وَ عَبْدٌ سَبْعَ سِنِینَ وَ وَزِیرٌ سَبْعَ سِنِینَ – فرزند هفت سال اول آقا و سیّد و در هفت سال دوم عبد و فرمانبر و در هفت سال سوم مشاور و وزیر است.»[۲]

این روایت اشاره به دو دوره کلی از دوران های کودکی و دوره نوجوانی دارد. هفت سال اول زندگی انسان، دوره محبت پذیری و عدم تکلیف بوده و مهم ترین شغل کودک در این دوران بازی است که نقش کلیدی در آموزش غیرمستقیم کودک و شکوفایی استعدادها و مهارت های او دارد. هفت سال دوم که دوران آموزشگاهی کودک را تشکیل می دهد دوران آموزش مستقیم و سپردن تکالیف به کودک می باشد. و هفت سال سوم اشاره به همین دوره نوجوانی دارد که باید به نوجوان بها داد و با طرف مشورت قرار دادن او، اعتماد به نفس لازم را برای ورود او به عرصه های جدی و مهم زندگی فراهم نمود.

خصوصیات و ویژگی های دوره نوجوانی

انسان با رسیدن به سن نوجوانی، دارای خصوصیات و ویژگی هایی می شود که این خصوصیات در دوره کودکی یا وجود نداشته و یا بروز و ظهور آن ها جدی نبوده است. شناخت این خصوصیات روحی در تعامل مثبت و سازنده با نوجوان، یار و یاور والدین و مربیان تربیتی خواهد بود.

۱) شخصیت طلبی

شخصیت طلبی یکی از مواهبی است که خدای متعال در نوجوان قرار داده است و از ویژگی های شاخص دوره نوجوانی به شمار می رود. اگر این خصیصه در نوجوان نبود، او به سمت گناه و زشتی می رفت و تن به هرگونه آلودگی و پستی می داد. شخصیت طلبی نوجوان سبب می شود که: اول: از زشتی ها دوری نماید؛ دوم: اگر گرفتار زشتی و آلودگی گردد سعی در مخفی کردن آن نماید، چرا که فاش شدن آن را برای شخصیت اجتماعی خود مضر می داند. مطالعه در نوجوانانی که اهل بزهکاری بوده و از فاش شدن گناه خود باکی ندارند نشانگر آن است که اینان کسانی هستند که از ناحیه خانواده یا مربیان، مورد تکریم و احترام قرار نگرفته اند، بلکه چه بسا مورد تحقیر و تنبیه و اهانت واقع شده و شخصیت آنان لگدمال گردیده است.

پیشوایان معصوم علیهم السلام نیز در این زمینه فرمایشات بسیاری دارند از جمله:

امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرموده اند: «مَنْ کرُمَتْ عَلَیهِ نَفْسُهُ لَمْ یهِنْهَا بِالْمَعْصِیهِ – اگر کسی نفسش (شخصیتش) مورد تکریم و احترام قرار گیرد، آن را با گناه و زشتی کوچک و خوار نمی کند.»[۳]

آن حضرت در روایت دیگری چنین فرموده اند: «مَنْ کرُمَتْ نَفْسُهُ قَلَ شِقَاقُهُ وَ خِلَافُه – کسی که شخصیتش مورد تکریم قرار گیرد، شقاوت و گناهش کم می گردد.»[۴]

این دو روایت به وضوح بیانگر این هستند که اگر فرد در خود احساس شخصیت و بزرگ منشی نماید، حاضر نیست با امور پست مانند گناه و شهوت کنار آید، چراکه این امور را منافی با کرامت انسانی خود می داند.

در روایت دیگری کرامت نفس عامل بازدارنده از شهوت نامیده شده است. همان حضرت فرموده اند: «مَنْ کرُمَتْ عَلَیهِ نَفْسُهُ هَانَتْ عَلَیهِ شَهْوَتُه – هرکس نفسش گرامی داشته شود، غلبه بر شهوت برایش آسان خواهد بود. (یعنی بزرگ منشی او مانع از آلوده شدن به شهوت و خواری در مقابل آن است.)»[۵]

از دیگر سو روایات فراوانی تأکید دارند که توهین به شخصیت فرد باعث فرو رفتن او در ورطه گناهان و معاصی است.

امام هادی علیه السلام فرموده اند: «مَنْ هَانَتْ عَلَیهِ نَفْسُهُ فَلَا تَأْمَنْ شَرَّهُ – کسی که شخصیت او مورد اهانت قرار گیرد، از شر او ایمن مباش.»[۶]

امیرالمؤمنین علیه السلام نیز فرموده اند:«مَنْ هَانَتْ عَلَیهِ نَفْسُهُ فَلَا تَرْجُ خَیرَهُ – کسی که شخصیتش مورد اهانت واقع می شود به خیر و نیکی او امید نداشته باش.»[۷]

بنابراین یکی از مهمترین وظایف والدین آگاه و مربیان دینی و تربیتی، احترام و تکریم نوجوانان و پرهیز از تحقیر و اهانت به آنان می باشد. و باید دانست بسیاری از نوجوانانی که شخصیت لگدمال شده دارند را می توان با این روش تا حد زیادی مورد درمان قرار داد.

بعضی مصادیق شخصیت قائل شدن برای نوجوان عبارتند از:

* احترام به رأی و نظر او

* او را در امور مهم مورد مشورت قرار دادن

* سپردن بعضی از کارها و مسئولیت ها به او

* و…

تذکر این نکته ضروری است که برخورد محترمانه با نوجوان هیچ منافاتی با مهربانی و صمیمیت نسبت به او ندارد و مربیان محترم در عین صمیمیت و رحمت و رأفت، احترام به شخصیت نوجوان را نیز فراموش نخواهند کرد.

۲) استقلال طلبی

یکی دیگر از ویژگی های بارز دوران نوجوانی، ویژگی استقلال طلبی است. البته این ویژگی در دوران کودکی نیز تا حدی وجود دارد. به عنوان مثال کودکان دو ساله یا بزرگ تر خیلی از مواقع در هنگام غذا خوردن دست مادر را کنار زده و کمک او را رد می کنند، زیرا مایل هستند شخصاً به خوردن غذا مبادرت نمایند که این جلوه ای از حس استقلال طلبی است. اما باید توجه داشت که بروز و ظهور جدی این خصیصه، در نوجوانی است. متأسفانه در اثر ناآگاهی والدین از وجود چنین ویژگی طبیعی در فرزندشان، بروز آن موجب اصطکاک و درگیری بین نوجوان و والدین می باشد. زیرا والدین مطابق عادت سال های گذشته خویش که در تمام امورِ فرزند خود دخالت می نمودند، به دخالت های خود در کارهای او – که اینک به سن نوجوانی رسیده – ادامه داده و استقلال او را به رسمیت نمی شناسند. غافل از این نکته که فرزند ایشان در دوران کودکی فاقد توانایی لازم جهت گذراندن امور خود بوده و از حمایت و دخالت والدین خشنود بوده است. اما اینک نوجوان مهارت ها و توانایی های لازم برای غلبه بر مشکلات خود را کسب نموده و درصدد کسب تجربه در حل مسائل و مشکلات خویش است. حس استقلال طلبی نیز بسان شخصیت طلبی از مواهب خدای متعال است که سبب می شود نوجوان با تکیه بر مهارت های خود تمرین لازم جهت ورود به دنیای بزرگ سالی و زندگی مستقل را داشته باشد. نوجوانانی که در اثر محبت افراطی والدین یا ندانم کاری آنان، تمرینِ روی پای خود ایستادن و استقلال را ندارند در زندگی آینده خود افرادی ناتوان بوده و قادر نخواهند بود گلیم خود را از آب دربیاورند. البته ما منکر راهنمایی و نظارت از ناحیه والدین محترم نیستیم ولی فرصت عرض اندام در زمینه های فکری و عملی به بهانه بی تجربه یا ناتوان بودن، نباید از نوجوان گرفته شود. در روایتی که از رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم نقل کردیم حضرت فرمودند: «وَ وَزِیرٌ سَبْعَ سِنِینَ»، یعنی نوجوان به مرحله ای از رشد رسیده که در خانه نقش وزیر و مشاور برای والدین دارد. و از جمله حقوق نوجوان آن است که در کارهای اساسی منزل با او مشورت شود و رأی او در کنار رأی والدین دارای اهمیت باشد. اگرچه ممکن است در اول کار آرای چندان پخته ای ابراز نکند اما به مرور زمان وقتی نقص نظرات او گوشزد شود در نظر دادن و فکر کردن ماهرتر می شود. به همین جهت است که به طور معمول نوجوانانی که در بسیج یا نهادهای فرهنگی دیگر عهده دار کارهای اجرایی و فکری می شوند یک سر و گردن از همسالان خود بالاتر و جلوتر هستند. نکته مهم در این قسمت برای مربیان تربیتی آن است که چون به طور معمول والدین استقلال نوجوان خود را به رسمیت نشناخته و در مقابل این حق طبیعی و خدادادی او تسلیم نمی شوند، این امر موجب ناراحتی و رنجش نوجوان شده و توجه او را به سمت بیرون خانه جلب می کند. حال یک مربی دلسوز و با تجربه می تواند از این شرائط استفاده نموده و ضمن احترام به حق انتخاب و استقلال نوجوان، او را به مسیر درست زندگی راهنمایی نماید. نوجوان هم اگرچه استقلال طلب است اما چون تجربه کافی ندارد به شدت خود را نیازمند کسی می بیند که با او مهربان بوده و بتواند در حل مشکلات خود به او تکیه نماید.

۳) جسارت و سرکشی

یکی دیگر از خصوصیات سن نوجوانی، خصیصه جسارت و سرکشی است. یعنی دیگر نوجوان آن کودک صبور و رام و گوش به حرف دیروز نیست، بلکه خیلی از مواقع چشم در چشم والدین دوخته و از فرمان آنان سرپیچی می کند. اصل این حالت در نوجوان امری طبیعی و جزء خصائص سن اوست، زیرا نوجوان در این دوران در حال تغییرات جسمی و شناختی و عاطفی است که هورمون های مترشحه از غدد نقش اساسی در این تغییرات دارند و باید دانست که مواد هورمونی روی روح و روان نوجوان اثر گذارده و باعث زودرنجی و جسارت و رفتارهای ناسازگارانه در او می شود. تحقیقات روان شناختی نشان داده که حدود ۶۵ اعمال ناسازگارانه نوجوان عمدی نیست بلکه تحت تاثیر ترشحات هورمونی است. اما والدین چون از این امر مطلع نیستند آن را حمل بر بی ادبی یا عناد و دشمنی نموده و درصدد مقابله برمی آیند. به همین جهت گرایش نوجوان در این سنین به بیرون منزل زیاد است و نوجوان به دنبال یار و یاوری است که او را درک نموده و با او انس بگیرد. مربی بابصیرت و آگاه می تواند با نیکی به نوجوان و دوستی با او، از سقوط وی در ورطه انحرافات جلوگیری نماید. به دلیل همین روحیه طوفانی و شکننده نوجوانان است که نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله و سلم ما را سفارش به نیکی با آنان نموده است: «أُوصیکم بِالشُّبَّانِ خَیرا؛ فَإِنَّهُم أرَقُّ أفئِدَه – توصیه می کنم شما را که با نوجوانان با نیکی و مدارا رفتار نمائید زیرا آنان رقیق القلب و شکننده هستند.»[۸]

البته اصل حالت جسارت و سرکشی در نوجوان طبیعی است اما بروز و ظهور آن بستگی به برخورد و عملکرد والدین در دوران کودکی فرد دارد. یعنی اگر والدین در کودکی با احترام و محبت با کودک برخورد کرده باشند، جسارت در دوره نوجوانی از چارچوبه ادب خارج نخواهد شد. اما اگر فرد در کودکی مورد ضرب و شتم و تحقیر قرار گرفته باشد، ممکن است در نوجوانی که قدرتی به دست آورده نسبت به والدین تلافی نماید.

۴) شدت عواطف

یکی از ویژگی های بارز دوره نوجوانی شدت گرفتن عواطف در فرد است. بسیاری از افراد در سنین ۱۲، ۱۳ سالگی طعم شیدایی و محبت شدید را چشیده و برای اول بار آن را تجربه می کنند. البته این شدت عواطف به طور معمول سمت و سوی بیرون از خانه و خانواده داشته و متوجه افرادی از جنس موافق یا مخالف می باشد. به همین جهت به طور معمول عمیق ترین دوستی ها در زندگی فرد در این دوران شکل گرفته و چه بسا تا آخر عمر ادامه یابد. اصل گسترش و شدت عواطف در سن نوجوانی امری طبیعی و از خصوصیات این سنین می باشد اما دلبستگی های شدید عاطفی که در این دوران شکل می گیرد نوعاً معلول عدم ارضای عاطفی توسط خانواده است. فردی که در دوران کودکی محبت لازم و کافی را از والدین و خانواده خود دریافت ننموده و خانواده او به اصطلاح ما یک خانواده گرم و صمیمی نیست، به احتمال نزدیک به یقین در نوجوانی دلداده دیگران شده و کمبود محبت خود را از آنان طلب می نماید. به همین جهت در روایات ما تاکید فراوانی بر لزوم توجه و محبت به فرزندان و بوسیدن آنان شده است:

امام صادق علیه السلام فرموده اند: «جَاءَ رَجُلٌ إِلَی النَّبِی ص فَقَالَ مَا قَبَّلْتُ صَبِیاً لِی قَطُّ فَلَمَّا وَلَّی قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص هَذَا رَجُلٌ عِنْدِی أَنَّهُ مِنْ أَهْلِ النَّارِ – مردی خدمت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم آمد و گفت: من تا کنون فرزند خود را