پاورپوینت کامل نخستین قدم ها برای پاکی؛ قسمت سوم؛ عزم ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نخستین قدم ها برای پاکی؛ قسمت سوم؛ عزم ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نخستین قدم ها برای پاکی؛ قسمت سوم؛ عزم ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نخستین قدم ها برای پاکی؛ قسمت سوم؛ عزم ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

>

مقدمه

در قسمت های پیشین اشاره شد که هدف از خلقت انسان «عبودیت و بندگی» نسبت به خدای متعال و رسیدن به بالاترین مقام ممکن برای یک انسان، یعنی «عبد مطلق شدن»، می باشد که نتیجه ی آن تقرب و نزدیکی هر چه بیشتر به آن ذات مقدس خواهد بود. برای نیل به چنین هدف بلند و مقام شامخی مهم ترین اصل؛ گذشتن از خود و خودخواهی های خود و منیت ها و به قربانگاه کشاندن هواهای نفسانی و خواست های پست حیوانی و شهوانی است. انسان تا حجاب های موجود میان خود و معبودش را از بین نبرد، محجوب و در پس پرده است و اگر بخواهد به بارگاه محبوب و معبود خود راه یابد، باید این حجاب ها را خَرْق و پاره نماید و باید دانست که بالاترین حجاب و مانع و رادع از وصول به حق و حقیقت، خود انسان است که جناب خواجه شیراز در این بیت به این حقیقت اشاره فرموده اند:

میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست

توخود حجاب خودی حافظ، از میان برخیز

و باید توجه داشت که در میان خودخواهی ها و خواهش های نفسانی آن چه که بیش از همه مانع تقرب به حق تعالی و باعث دوری از اوست، گناهان و معاصی می باشند که از جمله ی حُجُب ظلمانی بین بنده و حق تعالی بوده و بلکه ضخیم ترین حجاب هستند.

بنابراین بر انسان سالک إلی الله که می خواهد باطن را صفایی داده و عزم دیار دوست دارد واجب است دامان خویش را از پلیدی گناه و معصیت پاک نموده و در زمزم توبه و انابه شستشو نماید. و چنانچه در نوبت های پیشین به استحضار رسید ترک گناه و معاصی نیاز به برنامه و برنامه ریزی و اختصاص دادن وقت جهت عمل به آن دارد و به صرف این که من دوست دارم انسان وارسته و متقی باشم، به چنین مقامی نخواهم رسید.

استاد بزرگ اخلاق حضرت آیت الله حاج شیخ مجتبی تهرانی«حفظه الله» می فرمودند: «خیلی از افراد بودند که در طول تاریخ آرزوی رسیدن به مقامات معنوی را داشتند اما هیچ گاه به این خواسته خود نرسیدند زیرا قدم در وادی عمل و حرکت ننهادند.»

بنابراین آن چه برای ترک گناه و خروج از ظلمات و حرکت به سمت نور، بسیار مهم و حیاتی است داشتن برنامه و حرکت در مسیر آن است که ما در این نوشتار به توفیق الهی در صدد معرفی چنین برنامه ای هستیم. در شماره گذشته درباره «تفکر» و نقش بی بدیل آن در سیر معنوی صحبت کردیم و در این شماره به یکی دیگر از ارکان مهم سیر معنوی و ترک معاصی یعنی «عزم» اشاره می نمائیم.

عزم

عارف کامل حضرت امام خمینی رحمت الله علیه درباره ی عزم چنین فرموده اند:

«منزل دیگر که بعد از تفکر از برای انسان مجاهد پیش می آید، منزل «عزم» است. بعضی از مشایخ ما، می فرمودند که «عزم» جوهره ی انسانیت و میزان امتیاز انسان [از حیوان] است، و تفاوت درجات انسان به تفاوت درجات عزم او است. و عزمی که مناسب با این مقام [مقام ترک گناه] است عبارت است از بنا گذاری و تصمیم بر ترک معاصی، و فعل واجبات، و جبران آن چه از او فوت شده در ایام حیات، و بالاخره عزم بر این که ظاهر و صورت خود را انسان عقلی و شرعی نماید که شرع و عقل به حسب ظاهر حکم کنند که این شخص انسان است. و انسان شرعی عبارت از آن است که موافق مطلوبات شرع رفتار کند، و ظاهرش ظاهر رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و تأسی (الگوبرداری کردن) به آن بزرگوار بکند در جمیع حرکات و سکنات و در تمام افعال و تروک؛ و این امری است بس ممکن، زیرا که ظاهر را مثل آن سرور کردن امری است مقدور هر یک از بندگان خدا.

و بدان که هیچ راهی در معارف الهیه پیموده نمی شود مگر آن که ابتدا کند انسان از ظاهر شریعت. و تا انسان متأدّب به آداب شریعت حقه نشود، هیچ یک از اخلاق حسنه از برای او به حقیقت پیدا نشود و ممکن نیست که نور معرفت الهی در قلب او جلوه کند و علم باطن و اسرار شریعت از برای او منکشف شود. و پس از انکشاف حقیقت و بروز انوار معارف در قلب نیز متأدب به آداب ظاهره خواهد بود. و از این جهت دعوی بعضی باطل است که به ترک ظاهر، علم باطن پیدا شود. یا پس از پیدایش آن به آداب ظاهره احتیاج نباشد. و این از جهل گوینده است به مقامات عبادت و مدارج انسانیت.» (شرح چهل حدیث، ص۷و۸)

برای تبیین بهتر مطلب به بیان نکاتی پیرامون فرمایشات حضرت امام خمینی رحمت الله علیه می پردازیم:

ایشان عزم را این گونه معنا فرموده اند: «عزمی که مناسب با این مقام (مقام ترک گناهان) است عبارت است از بناگذاری و تصمیم بر ترک معاصی و انجام واجبات و جبران آن چه از او فوت شده در ایام حیات.»

نخست باید توجه داشت همان طور که ایشان فرموده اند منزل عزم، بعد از تفکر قرار دارد زیرا عزم که یک تصمیم و بناگذاری است، ثمره و محصول تفکر است. انسان بعد از آن که با توجه و تفکر به این نتیجه رسید که هدف از خلقت او حیات برتر و بالاتری است و قدر و قیمت او از مادیات و شهوات بالاتر است آن گاه عزم خود را جزم می نماید که دامان خود را از پلیدی گناه و غبار معاصی تکانده و متوجه عالم نور گردد و این مطلب را تصمیم می گیرد.

دوم این که: عزم را یک نوع بناگذاری و تصمیم گیری معنا نمودند که تا این بنا و تصمیم در زندگی انسان محقق نشود انسان قادر به ترک معاصی نخواهد بود.

بسیاری از مردم در زندگانی خود علاقه ی به معنویات و ترک گناهان دارند اما این مطلب را به طور جدی تصمیم گیری ننموده اند. بنابراین توفیق چندانی نیز نصیب آن ها نمی شود. مانند کسی که علاقه به پزشک شدن دارد اما تصمیم قطعی و جدی در این زمینه نگرفته است. باید دانست انسان در مسیر حیات خود و در طول زندگانی خویش مواجه با تصمیم های مهمی در زندگی می شود که بعضی از آن ها عبارتند از: تصمیم به ادامه ی تحصیل در سطوح عالی، تصمیم به ازدواج، تصمیم به خرید ماشین یا خانه و بسیاری تصمیم های مهم دیگر. اما باید توجه داشت که مهمترین و سرنوشت سازترین تصمیم در زندگی یک فرد که مسیر زندگانی دنیایی و اخروی او را تحت الشعاع قرار می دهد تصمیم به ترک گناه و معاصی و انجام دستورات الهی و در یک کلام تصمیم به عبد صالح خدا شدن است.

سومین نکته این است که: باید توجه داشت به محض گرفتن چنین تصمیمی انسان به یکباره از تمام گناهان و عادات زشت و رذائل اخلاقی خالی و مبرّا نمی گردد و این امری زمان بر و تدریجی و تمرینی و نیازمند تحمل مشقت ها و سختی ها است. چنانچه فردی که تصمیم به تحصیل در رشته پزشکی و پزشک شدن گرفته است به یک باره به منظور و مقصود خود نمی رسد و باید رنج تحصیلات هفت ساله را تحمل نماید. اما آن چه مهم و اساسی است آن است که چنین فردی اگرچه ممکن است گاهی برایش لغزشی پیش آید و مبتلا به معصیتی شود، ولی بنایش بر پاک بودن و گناه نکردن است و خط سیرش در زندگانی تقوی است و می داند که با تعقیب این خط به سرمنزل مقصود خواهد رسید. برخلاف برخی از مردم که با وجود مسلمان بودن و دوست داشتن معنویات، خط سیر خود را مادیات قرار داده اند