پاورپوینت کامل چند نکته پیرامون جهاد اقتصادی ۷۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چند نکته پیرامون جهاد اقتصادی ۷۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چند نکته پیرامون جهاد اقتصادی ۷۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چند نکته پیرامون جهاد اقتصادی ۷۹ اسلاید در PowerPoint :

>

مقدمه

حضرت امام خامنه ای فرموده اند: «امروز تولید علم، تولید کار، تولید ابتکار، تولید کالا، کالای مورد نیاز مردم، تولید انسان کارآمد، تولید فرصت و تولید عزت، هر کدام از این ها یک جهاد است.»[۱]

با نگاه به رویکرد رهبری در نامگذاری های آغازین هر سال تحت عناوین اقتصادی در سال های گذشته همچون وجدان کاری، صرفه جویی، خدمت رسانی، نو آوری و شکوفایی، حرکت به سوی اصلاح الگوی مصرف، همت مضاعف، کار مضاعف، و جهاد اقتصادی همگی حکایت از اتخاذ رویکرد اقتصادی نظام دارد. رویکردی که نشان می دهد یکی از تاکیدات ایشان در دهه سوم انقلاب که آن را دهه «پیشرفت و عدالت» نامیده اند، حول محور مسائل اقتصادی می باشد.[۲]

اتخاذ این رویکرد ناشی از وضعیت کلی کشور و تمرکز حملات و توطئه های دشمن برای ضربه زدن به انقلاب و از کار افتادن توان اقتصادی جمهوری اسلامی نیز بوده است. رهبر معظم انقلاب با توجه به شناختی که سال ها از اقتصاد ایران دارند فرموده اند که در سال جدید باید حوزه ی (تولید ملی ) مورد توجه جدی قرارگیرد[۳]، شناختی که – به تعبیر اقتصاد دانان – راه حل بسیاری از مسئله های گوناگون کشور را در گرو تغییر و تحول در میزان تولید ملی و عرضه آن می داند.[۴] به همین دلیل تبیین جایگاه سرمایه، کار و تولید در الگوی اسلامی آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

لزوم عدم وابستگی به کفار از منظر قرآن

باید با استفاده از سلاح پویایی اقتصاد، حاکمیت سیاسی دولت اسلامی در روابط با بیگانگان حفظ شود، زیرا در روابط خارجی بین دولت ها، مناسبات اقتصادی و سیاسی بسیار به هم پیوسته و درهم تنیده اند، هم اکنون وابستگی سیاسی ای که در بسیاری از کشورهای به ظاهر مسلمان مشاهده می شود، نتیجه ی مستقیم وابستگی اقتصادی آن ها به ابرقدرت ها است. از این رو برای حفظ اعتبار و حیثیت اسلامی، دولت های اسلامی موظف هستند از هرگونه عملی که راه نفوذ کفار را برای تسلط بر مسلمین می گشاید، خودداری کنند و پیشاپیش راه های نفوذی آنان را با تدبیر و سیاست ببندند و از آن جا که بزرگ ترین راه نفوذ آنان، تأمین نیازمندی های اقتصادی است، از این رو اِعمال سیاست اقتصادی خودکفا و همیاری عموم اقشار در قطع وابستگی و بستن راه های نفوذی آنان، از مهم ترین مسؤولیت های ملت اسلامی است.

خداوند کریم در قرآن مجید می فرماید:

«لَنْ یجْعَلَ اللَّهُ لِلْکافِرینَ عَلَی الْمُؤْمِنینَ سَبیلاً – و خداوند هرگز کافران را بر مؤمنان تسلّطی نداده است.» (نساء/۱۴۱)

حضرت امام خامنه ای مدظله العالی در همین خصوص فرموده اند:

«یک نکته این است که ما هر چه که عرض می کنیم، با این پیش فرض ها بایستی ملاحظه بشود. ما چند پیش فرض داریم. یکی این است که پیشرفت علمی، ضرورت حیاتی کشور در علوم مختلف است… پیش فرض دوم این است که این پیشرفت علمی، اگرچه که با فراگیری علم از کشورها و مراکز پیشرفته ترِ علمی حاصل خواهد شد – بخشی از آن بلاشک این است – اما فراگیری علم یک مسأله است، تولید علم یک مسأله ی دیگر است. نباید ما در مسأله ی علم، واگن خودمان را به لوکوموتیو غرب ببندیم. البته اگر این وابستگی ایجاد بشود، یک پیشرفت هایی پیدا خواهد شد؛ در این شکی نیست؛ لیکن دنباله روی، نداشتن ابتکار، زیرِ دست بودنِ معنوی، لازمه ی قطعی این چنین پیشروی است؛ و این جایز نیست.»[۵]

عدم دوستی با کفار

خدای عز وجلّ در کتاب الهی فرموده است:

«یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَ عَدُوَّکمْ أَوْلِیاءَ تُلْقُونَ إِلَیهِمْ بِالْمَوَدَّهِ وَ قَدْ کفَرُوا بِما جاءَکمْ مِنَ الْحَق – ای کسانی که ایمان آورده اید! دشمن من و دشمن خودتان را دوست نگیرید! شما نسبت به آنان اظهار محبت می کنید، در حالی که آن ها به آن چه از حق برای شما آمده کافر شده اند!» (ممتحنه/۱)

«از زمینه آیات استفاده می شود که بعضی از مؤمنین مهاجر در خفا با مشرکین مکه رابطه دوستی داشته اند، و انگیزه شان در این دوستی جلب حمایت آنان از ارحام و فرزندان خود بوده، که هنوز در مکه مانده بودند. این آیات نازل شد و ایشان را از این عمل نهی کرد.»[۶]

وقتی که رابطه با کافران تا این حد ممنوع است؛ به طور قطع پیوندهایی که برخی از زمامداران کشورهای اسلامی از نظر بازرگانی، کشاورزی، صنعتی و سرانجام در همه ی امور اقتصادی، با کفار دارند – که در نتیجه آن کشورهای خود را وابسته به کفار، مشرکان و یهود صهیونیست کرده اند – جایز نیست. تردیدی نیست که این گونه پیوندها قبل از این که مسلمانان را از مشکلات اقتصادی نجات بخشد به مفاسد اخلاقی و ضلالت های فکری که منشأ همه گونه وابستگی های اقتصادی است، می کشاند.

مقاومت در برابر سختی ها

حضرت امام خامنه ای مدظله العالی فرموده اند:

«هر ملتی و کشوری در طول زندگانی ممتد خویش، دوران هایی و حوادثی را می گذراند که تاثیر آن در سرنوشت تاریخی او، بسی تعیین کننده و ماندگار است و می تواند او را به نیکبختی و عزت و اقتدار، یا سیه روزی و ذلت و حقارت بکشاند. این حوادث هر چند سال ها به طول انجامد در مقایسه با عمر ملت ها، در حکم لحظه ای زودگذر است، و اگر ملتی که در تندبادِ چنین حوادثی قرار می گیرد از خود اراده و هوشمندی و ایمان و استقامت نشان دهد قله های شرف و بهروزی را فتح می کند و قدم در جاده ی پیشرفت و تعالی می گذارد و با هر گردنه ی دشوار و سنگلاخی مواجه شود از آن عبور می کند و خود رابه هدف می رساند. ولی اگر ضعف و تن پروری و دل سپردن به لذت و راحتِ موقت و ناهوشمندی و بی ارادگی و بی ایمانی گریبانگیر او شود آینده ی خود را تباه می کند و دستخوش ذلت و اسارت و وابستگی می شود، و همه ی سختی ها و گرفتاری های ملل عالَم که ناشی از وابستگی و اسارت است پی درپی و به تدریج بر او می تَنَد و او را دچار بدبختی دنیا و آخرت می کند. ملت های پیشرو و موفق جهان در همه ی دوران ها، ملت هایی هستند که در یکی از چنین لحظه های تاریخی تصمیمی شرافتمندانه و شجاعانه گرفته و سختی های مجاهدت و پایداری را با شوق و شور، تحمل کرده اند و خود را با تلاش و هوشمندی به نقطه ی اَمن و عزت و استقلال رسانده اند.»[۷]

ایشان در بیانی دیگر فرموده اند:

«اسلام پیروان خود را این جور تربیت می کند: وَ الَّذینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَی الْکفَّارِ رُحَماءُ بَینَهُمْ تَراهُمْ رُکعاً سُجَّداً یبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً سیماهُمْ فی وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ؛[۸] این ها نشانه های امت اسلامی است. این ها آن معنویتی است که در آن ها وجود دارد؛ آن توکل، آن توجه به خدا، آن تذکر، آن خضوع در مقابل پروردگار. این، خاصیت پرورش انسان مسلمان و مؤمن است. اسلام این جور انسانی پرورش می دهد: در مقابل خدای متعال، خاضع؛ با برادران ایمانی، رحیم، مهربان؛ اخوت اسلامی، برقرار؛ اما در مقابل مستکبران، در مقابل ظالمان، مثل کوهِ استوار می ایستند؛ وَ مَثَلُهُمْ فِی الْإِنْجیلِ کزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوی عَلی سُوقِه؛ این، همان مراحل رشد امت اسلامی است؛ سر می زند، رشد می کند، بالندگی پیدا می کند، مستحکم می شود. یعْجِبُ الزُّرَّاع؛ خود آن کسانی که این زمینه را فراهم کردند، به شگفت می آیند. این دست قدرت الهی است که این جور انسان ها را رشد می دهد. لِیغیظَ بِهِمُ الْکفَّار؛ دشمن مستکبر وقتی به این انسان مسلمانِ تربیت شده ی بالیده ی در دامان اسلام نگاه می کند، معلوم است که به خشم می آید و ناراحت می شود. ما باید این جوری عمل کنیم. خود را بسازیم. خود را با قرآن تطبیق دهیم. اخلاق خود را، رفتار خود را، با دوستان، با معارضان و معاندان، با مستکبران، طبق برنامه ی قرآن تنظیم کنیم. خداوند متعال وعده کرده است که به افرادی که این جور حرکت کنند، پاداش خواهد داد، اجر خواهد داد. این اجر، هم در دنیاست، هم در آخرت. در دنیا عزت است، برخورداری از زیبایی ها و تمتعات الهی در این عالم است – که برای انسان ها فراهم کرده است – در آخرت هم رضوان الهی و بهشت الهی است.»[۹]

مبارزه با تهاجم فرهنگی

بسیاری از مفاهیم ناصحیح و بعضاً، مستهجن در مسیر تبلیغ کالاهای خارجی و نیز به صورت ضمنی بعضاً هنگام استفاده از آن ها، از طریق مصرف کالاهای خارجی به جوانان ما منتقل می شود در واقع این ساده انگاری است که گمان بریم کالاها حایز جنبه فرهنگی نیستند و گذشته از نتایج مصرفی خود تأثیر دیگری بر جای نمی گذارند.

زهد و تلاش

آشنایی با مبانی و مفاهیم اقتصاد اسلامی مانند زهد، قناعت، جایگاه کار و تلاش و همت و اراده و… زمینه ساز پیشرفت اقتصادی و برخورداری از روحیه عزت مندی و تعالی مادی و معنوی در جامعه اسلامی می گردد.

مفهوم زهد

زهد، از جمله ارزش های متعالی مکتب اسلام است که مورد توجه و تأکید زیاد ائمه علیهم السلام قرار گرفته است. بی شک زهد و تقوا، دو عنصر مهم و قابل توجه اند که مکمل هم اند. در معارف اسلامی، پس از مسئله ی تقوا، بر زهد تکیه و سفارش شده است.

شهید بزرگوار حضرت آیت الله استاد مطهری می فرماید: «گرایش انسان به زهد، ریشه در آزاد منشی او دارد. انسان، بالفطره میل به تصاحب و تملک و بهره مندی از اشیاء دارد، ولی آن جا که می بیند اشیا به همان نسبت که در بیرون، او را مقتدر ساخته، در درون، ضعیف و و زیون اش کرده و مملوک و برده ی خویش ساخته، در مقابل این بردگی, طغیان می کند و نام این طغیان، زهد است.»[۱۰]

«زهد عبارت است از برداشت کم برای بازدهی زیاد.»[۱۱] به عبارت دیگر «زهد یعنی اعراض و بی میلی، در مقابل رغبت که عبارت است از کشش و میل»[۱۲]

بی اعتنایی و بی توجهی، تنها در فکر و اندیشه و احساس و تعلق و قلبی نیست و در مرحله ی ضمیر پایان نمی یابد. زاهد، در زندگی عملی خویش نیز، سادگی و قناعت را پیشه می سازد و از تنعم و تجمل و لذت گرایی، پرهیز می نماید.

«زندگی زاهدانه، آن نیست که شخص فقط در ناحیه ی اندیشه و ضمیر، وابستگی زیادی به امور مادی نداشته باشد، بلکه این است که زاهد، عملاً از تنعم و تجمل و لذت گرایی پرهیز داشته باشد. زُهَّاد جهان آن ها هستند که به حداقل تمتُّع و بهره گیری از مادیات اکتفا کرده اند. شخص حضرت علی علیه السلام از آن جهت زاهد است که نه تنها دل به دنیا نداشت، بلکه عملاً نیز از تمتُّع و لذت گرایی ابا داشت و به اصطلاح، تارک دنیا بود.»[۱۳]

«بدیهی است وقتی که چیزی کمال مطلوب نبود و یا اساساً مطلوب اصلی نبود بلکه وسیله بود، مرغ آرزو در اطرافش پر و بال نمی زند و پر نمی گشاید و آمدن و رفتنش شادمانی یا اندوه ایجاد نمی کند.»[۱۴]

«زهد، بی اعتنایی به امور مورد رغبت طبیعی است. این را به حسب عرف زهد می گویند. زهد یعنی انسان از امور مورد طبع خودش به خاطر هدفی دست بردارد.»[۱۵] «زهد اسلامی که… در متن زندگی قرار دارد، کیفیت خاص بخشیدن به زندگی است و از دخالت دادن پاره ای ارزش ها برای زندگی ناشی می شود»[۱۶] «پس زاهد یعنی کسی که توجهش از مادیات دنیا به عنوان کمال مطلوب و بالاترین خواسته عبور کرده، متوجه چیز دیگر از نوع چیزهایی که گفتیم معطوف شده است. بی رغبتی زاهد بی رغبتی در ناحیه اندیشه و آمال و ایده و آرزو است نه بی رغبتی در ناحیه طبیعت.»[۱۷]

زهد در معارف دین و سیره معصومین

پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم در حدیثی سؤالاتی از جبرئیل پرسید که یکی از آن ها درباره ی زهد بود:

یا جَبْرَئِیلُ فَمَا تَفْسِیرُ الزُّهْدِ قَالَ الزَّاهِدُ یحِبُّ مَا یحِبُّ خَالِقُهُ وَ یبْغِضُ مَا یبْغِضُ خَالِقُهُ وَ یتَحَرَّجُ مِنْ حَلَالِ الدُّنْیا وَ لَا یلْتَفِتُ إِلَی حَرَامِهَا- فَإِنَّ حَلَالَهَا حِسَابٌ وَ حَرَامَهَا عِقَابٌ وَ یرْحَمُ جَمِیعَ الْمُسْلِمِینَ کمَا یرْحَمُ نَفْسَهُ- وَ یتَحَرَّجُ مِنْ الْکلَامِ فِیمَا لَا یعْنِیهِ کمَا یتَحَرَّجُ مِنَ الْحَرَامِ وَ یتَحَرَّجُ مِنْ کثْرَهِ الْأَکلِ کمَا یتَحَرَّجُ مِنَ الْمَیتَهِ الَّتِی قَدِ اشْتَدَّ نَتْنُهَا وَ یتَحَرَّجُ مِنْ حُطَامِ الدُّنْیا وَ زِینَتِهَا کمَا یتَجَنَّبُ النَّارَ أَنْ یغْشَاهَا وَ أَنْ یقْصُرَ آمَالَهُ وَ کانَ بَینَ عَینَیهِ أَجَلُهُ.

گفتم: ای جبرئیل! تفسیر «زهد» چیست؟ گفت: زاهد، دوست دارد هر آن چه را که خالقش دوست دا