پاورپوینت کامل چگونگی کار فرهنگی ۹۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چگونگی کار فرهنگی ۹۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چگونگی کار فرهنگی ۹۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چگونگی کار فرهنگی ۹۳ اسلاید در PowerPoint :

>

اشاره

درباره ی فرهنگ و کار فرهنگی حرف های بسیاری گفته شده است به گونه ای که هر وقت کسی بخواهد در این باره مطلبی ارائه کند متهم به بیان حرف های تکراری می شود. اما با این حال بسیاری از دست اندرکاران عرصه فرهنگ هنوز به تعریف درستی از کار و روش کار فرهنگی نرسیده اند و در بسیاری از مواقع، این امور هنوز به صورت سلیقه ای انجام می شود.

به همین دلیل بر آن شدیم تا با بررسی بیانات حضرت امام خامنه ای مدظله العالی چراغ راهی برای حرکت در مسیر فعالیت های فرهنگی بیابیم.

آن چه در پی آمده است نتیجه این بررسی است. البته سعی بر آن شده تا مطالبی ارائه گردد که مربیان عقیدتی سیاسی بسیج و فعالان این عرصه در مراکز و پایگاه های بسیج بیشتر بدان نیاز دارند و آن چه که شاید به نظر آید که بیشتر برای مسئولین قابل استفاده است در جهت رفع شبهه و پاسخ به اشکالاتی است که برخی در روند کار فرهنگی دارند.

تهاجم فرهنگی یک واقعیت است

تهاجم فرهنگی یک واقعیتی است. صدها – حالا من که می گویم صدها، می شود گفت هزارها؛ منتها حالا بنده چون یک خرده در زمینه های آماری دلم می خواهد احتیاط کنم، می گویم صدها – رسانه ی صوتی، تصویری، اینترنتی، مکتوب در دنیا دارند کار می کنند با هدف ایران! با هدف ایران! نه این که دارند کار خودشان را می کنند. یک وقت هست که فرض کنید رادیوی فلان کشور یا تلویزیون فلان کشور یک کاری دارد برای خودش می کند؛ این نیست، اصلاً هدف این جا است؛ با زبان فارسی [برنامه می سازند]؛ آن را با وقت استفاده ی فارسی زبان یا عنصر ایرانی تطبیق می کنند؛ مسائل ما را رصد می کنند و بر طبق آن مسائل، موضوعات و محتوا برای رسانه ی خودشان تهیه می کنند؛ یعنی کاملا واضح است که هدف این جا است. خودشان هم می گویند، انکار هم نمی کنند. بنابراین تهاجم فرهنگی یک حقیقتی است که وجود دارد؛ می خواهند برروی ذهن ملت ما و برروی رفتار ملت ما – جوان، نوجوان، حتی کودک – اثرگذاری کنند. (۱۹/ ۹/ ۹۲)

به برکت قبول دیگران

ما چند سال قبل از این بحث تهاجم فرهنگی را مطرح کردیم؛ بعضی ها اصل تهاجم را منکر شدند؛[۱] گفتند چه تهاجمی؟ بعد یواش یواش دیدند که نه [فقط] ما می گوییم، خیلی از کشورهای غیرغربی هم مسئله ی تهاجم فرهنگی را مطرح می کنند و می گویند غربی ها به ما تهاجم فرهنگی کردند؛ بعد دیدند که خود اروپایی ها هم می گویند آمریکا به ما تهاجم فرهنگی کرده! لابد دیده اید، خوانده اید که [گفتند] فیلم های آمریکایی، کتاب های آمریکایی چه تهاجم فرهنگی ای به ما کرده اند و دارند فرهنگ ما را تحت تأثیر قرار می دهند. بعد بالاخره به برکت قبول دیگران، این حرف ما هم مورد قبول خیلی از کسانی که قبول نمی کردند قرار گرفت! (۱۹/ ۹/ ۹۲)

شناخت؛ لازمه ی مبارزه با تهاجم

من عرض می کنم ما در برخورد با مسائل تهاجمی، پدیده را در اول ورود، حتی قبل از ورود باید بشناسیم. فرض کنید یک چیزی، یک فکری، یک روشی در دنیا دارد رایج می شود؛ پیدا است که این این جا خواهد آمد – خب دنیا دنیای ارتباطات است، دنیای اتصال و ارتباط است، نمی شود حصار کشید – قبل از آن که بیاید، به فکر باشید که برخورد حکیمانه با این چیست. معنای این همیشه این نیست که ما آن را رد کنیم؛ نه، گاهی یک پدیده ای است که ما آن را می توانیم قبول کنیم، گاهی پدیده ای است که می توانیم اصلاح کنیم، گاهی پدیده ای است که می توانیم یک ذیلی برایش تعریف کنیم که آن ذیل، مشکل آن را برطرف کند. دیر جنبیدن، دیر فهمیدن، دیر به فکر علاج افتادن، این اشکالات را دارد که بعد شما دچار مشکلاتی می شوید که نمی توانید با آن ها مواجه بشوید. پس من نمی گویم که فقط موضع دفاعی داشته باشیم – البته وقتی تهاجم هست، انسان باید دفاع کند؛ شکی نیست – توصیه ی من فقط موضع دفاعی نیست؛ اما موضع اثباتی، موضع تهاجمی، موضع حرکت صحیح باید داشته باشیم.

به هرحال در مقابل فرهنگ مهاجم، بدترین کار، انفعال است؛ زشت ترین کار، انفعال است؛ خسارت بارترین کار، انفعال است. فرهنگ مهاجم نباید ما را منفعل بکند؛ حداکثر این است که بگوییم خیلی خب، ما در مقابل این نمی توانیم یک حرکتی انجام بدهیم، اما منفعل هم نمی شویم. منفعل شدن و پذیرفتن تهاجم دشمن، خطایی است که بایستی از آن پرهیز کرد. (۱۹/ ۹/ ۹۲)

نمونه های تهاجم فرهنگی

اسباب بازی و بازی های رایانه ای

این بازی های اینترنتی از جمله ی همین است؛ این اسباب بازی هایی که وارد کشور می شود از جمله ی همین است که من چه قدر سر قضیه ی تولید اسباب بازی داخلی معنی دار و جذاب حرص خوردم با بعضی از مسئولین این کار که این کار را دنبال بکنند؛ البته بحمدالله ظاهراً این جا یک تصمیمی در این زمینه گرفته شد، حالا ان شاءالله همان تصمیم را هم دنبال کنید که اجرایی بشود.

… اسباب بازی رایج بچه های ما شده تفنگ. خب بابا! آمریکایی ها که پدرجد ما در این کارند، الان پشیمانند، در آن درمانده اند که چه کار کنند. ما بچه های خودمان را که اَلَک دولَک بازی می کردند که تحرک داشت و خوب بود، گرگم به هوا بازی می کردند که کار بسیار خوبی بود و ورزش بود و بازی و سرگرمی بود، یا این چیزی که خط کشی می کنند و لی لی می کنند – بازی بچه های ما این ها بود – آورده ایم نشانده ایم پای اینترنت، نه تحرک جسمی دارند، نه تحرک روحی دارند، و ذهنشان تسخیر شده به وسیله ی طرف مقابل. خب بیایید بازی تولید کنید، بازی ترویج کنید، همین بازی هایی که بنده حالا اسم آوردم و ده تا از این قبیل بازی [که] بین بچه های ما از قدیم معمول بوده را ترویج کنید؛ [این] یکی از کارها است، این ها را ترویج کنید. (۱۹/ ۹/ ۹۲)

کتاب های آموزش زبان

الان آموزش زبان انگلیسی – بالخصوص زبان انگلیسی، حالا زبان های دیگر خیلی خیلی کمتر – خیلی رواج پیدا کرده، آموزشگاه های فراوانی به وجود می آورند. خب، مراکز آموزش هست؛ همه ی کتاب های آموزش که خیلی هم با شیوه های جدید و خوبی این کتاب های آموزش زبان انگلیسی تدوین شده، منتقل کننده ی سبک زندگی غربی است، سبک زندگی انگلیسی است. خب این بچه ی ما، این نوجوان ما و جوان ما [که] این را می خواند، فقط زبان یاد نمی گیرد؛ حتی ممکن است آن زبان یادش برود، اما آن چه بیشتر در او اثر می گذارد آن تأثیر و انطباعی [است] که بر اثر خواندن این کتاب از سبک زندگی غربی در وجود او به وجود می آید؛ این از بین نمی رود؛ این کارها را دارند می کنند. (۱۹/ ۹/ ۹۲)

بفهمیم کار فرهنگی یعنی چه

کار فرهنگی را درست لخت کنیم و بفهمیم یعنی چه. کار فرهنگی، آن چیزی نیست که لباس فرهنگی دارد. لباس فرهنگی، یعنی نوشته و کاغذ و قلم و امثال این ها. این، فرهنگ می شود؛ اما کار فرهنگی نیست. کار فرهنگی، یعنی روح فرهنگی در آن باشد، یک حرکت فرهنگی باشد، رشد بدهد و فعل و انفعال را در ذهن و مغز و جان و عواطف انسان به وجود آورد. اگر شما مدرسه درست کردید، ولی این مدرسه در روح کودکی که هدف و آماج کار تبلیغی شماست، اثر مثبت نگذاشت، این کار چیست؟ می توانید ادعا کنید که کار فرهنگی است؟ نه، این، ضد کار فرهنگی است. (۲۳/ ۱۰/ ۱۳۶۹)

اثر صددرصد

اثر کار فرهنگی، صددرصد است و هیچ کار فرهنگی درست، بدون اثر نیست. راز کار فرهنگی را تبلیغاتچی های جهانی می دانند. اگر این همه پول خرج می کنند و رادیو و خبرگزاری راه می اندازند، به این دلیل است که آثار و نتایج کار فرهنگی را می دانند. تأثیر هیچ سرمایه گذاری یی مثل کار فرهنگی قطعی و نتیجه اش صددرصد نیست. اگر کار فرهنگی کم تأثیر باشد، بدانیم که ارکانش ناقص است و به میزان لازم انجام نگرفته است. باید عیب آن را یافت و اصلاح کرد. (۲۵/ ۰۵/ ۱۳۶۸)

گستره ی کار فرهنگی

کار فرهنگی، فقط درس دادن و گفتن نیست. گاهی شما به دست یک نفر قرصی می دهید، یا در دهان کسی لقمه ای می گذارید. این کار، فرهنگی است. وقتی که صحبت از کار فرهنگی می شود، ذهنتان فوراً به سمت مجله و روزنامه و امثال این ها نرود. (۲۳/ ۱۰/ ۱۳۶۹)

نسل جوان فاسد نشده

آن کسانی که خیال می کنند نسل جوان فاسد شده – چون چهار نفر پسر و دختر را با لباسی که آن ها نمی پسندند، می بینند؛ که لزوماً هم معلوم نیست آن چنان منفی باشد – اشتباه می کنند. (۱۲/ ۰۲/ ۱۳۸۰)

هر جا هستی همان را مرکز دنیا بدان

در جمهوری اسلامی، هر جا که قرار گرفته اید، همان جا را مرکز دنیا بدانید و آگاه باشید که همه ی کارها به شما متوجه است. چند ماه قبل از رحلت امام (رضوان الله علیه)، مرتب از من می پرسیدند که بعد از اتمام دوره ی ریاست جمهوری می خواهید چه کار کنید.

من خودم به مشاغل فرهنگی زیاد علاقه دارم؛ فکر می کردم که بعد از اتمام دوره ی ریاست جمهوری به گوشه ای بروم و کار فرهنگی بکنم. وقتی از من چنین سؤالی کردند، گفتم اگر بعد از پایان دوره ی ریاست جمهوری، امام به من بگویند که بروم رئیس عقیدتی، سیاسی گروهان ژاندارمری زابل بشوم – حتی اگر به جای گروهان، پاسگاه بود – من دست زن و بچه ام را می گیرم و می روم! والله این را راست می گفتم و از ته دل بیان می کردم؛ یعنی برای من زابل مرکز دنیا می شد و من در آن جا مشغول کار عقیدتی، سیاسی می شدم! به نظر من بایستی با این روحیه کار و تلاش کرد و زحمت کشید؛ در این صورت، خدای متعال به کارمان برکت خواهد داد. (۰۵/ ۱۲/ ۱۳۷۰)

ببینیم که ما چه کار باید بکنیم

ما نباید نگاه کنیم که دیگری چه می کند؛ ببینیم که ما چه کار باید بکنیم. از اول انقلاب هم ما همیشه همین طور فکر می کردیم. ما می گفتیم که دستور کار خود را از دیگری که به اعتقاد ما خوب عمل نمی کند، نمی گیریم. ما دستور کارمان را از عقیده و تشخیص خودمان می گیریم. ما باید خوب و ملایم و دینی و تقوایی عمل کنیم. واقعا «أسس علی التقوی» باشد. مبنا و ملاک کار تقوا باشد. اگر ما فرضاً یک وقت دیدیم که در جامعه، نفر دیگری بر مبنای تقوا عمل نمی کند، نگوییم که پس او چرا عمل نمی کند. حالا او عمل نکند. عمل نکردن او بر تقوا، موجب این نمی شود که ما هم بر تقوا عمل نکنیم. ما باید بر اساس تقوا عمل کنیم… به هرحال، کار فرهنگی، کار بسیار بسیار مهمی است. (۱۲/ ۱۰/ ۱۳۶۸)

تعمیق معرفت دینی با تدبر در قرآن و ادعیه

دوستان عزیز! من به شما عرض بکنم؛ انس با قرآن و تدبر در قرآن، همچنین تدبر در ادعیه ی مأثوره ای که اعتبار دارد – مثل صحیفه ی سجادیه و بسیاری از دعاها – در تعمیق معرفت دینی خیلی نقش دارد. تعمیق معرفت دینی خیلی مهم است. یک وقت یک کسی همین طور روی احساسات، در نماز جماعت هم ممکن است شرکت کند، در اعتکاف هم شرکت کند، در مجلس عزای حسینی هم شرکت کند، در فلان تظاهرات دینی هم شرکت کند، اما این معرفت در عمق جان او وجود نداشته باشد؛ لذا سر یک پیچی، سر یک دست اندازی، یکهو می بینید که از جا در می رود؛ این به خاطر این است. ما نظائرش را زیاد دیدیم. توی همین مجموعه های انقلاب، اوائل انقلاب کسانی بودند که از ماها که ریش داشتیم و عمامه داشتیم و این ها، به نظر می رسید که این ها متدین تر و مقیدتر و پابندتر و نسبت به دین متعصب ترند؛ بعد یک وقت – همان طوری که عرض کردم – یک دست اندازی پیش آمد، یکهو دیدیم تایرش در رفت! خوب، پیداست که چفت و بست محکمی نداشته. بنابراین تعمیق معرفت دینی، خیلی مهم است؛ انس با معارف اسلامی، خیلی مهم است. این هم یک بخش کار فرهنگی است. (۱۳/ ۱۱/ ۱۳۸۸)

چشاندن لذت عبادت

یک بخش مهم کار فرهنگی هم، کار دینی است؛ با دین مأنوس کردن، با عبادت انس دادن، لذت عبادت را چشاندن. واقعاً یکی از سیئات دوران پهلوی همین است که این ها مجموعه ی تحصیلکرده ها را از آن وقت از مسائل دینی منقطع کردند؛ از قرآن منقطع کردند، از صحیفه ی سجادیه منقطع کردند، از نهج البلاغه منقطع کردند؛ بعد هم همان حالت تقریباً بعد از انقلاب ادامه پیدا کرده. البته سی سال – یک نسل – از شروع انقلاب گذشته، خیلی کارها می توانسته انجام بگیرد؛ لیکن ما همان رویه را دنبال کردیم. (۱۳/ ۱۱/ ۱۳۸۸)

عمل به قرآن

عمل خودمان را باید قرآنی کنیم، الهی کنیم. به گفتن نیست، به زبان نیست، به ادعا کردن نیست؛ باید در عمل، در این راه حرکت کنیم و قدم برداریم. با قرآن که انس می گیرید، قرآن را که تلاوت می کنید، هر جایی دستوری است، هدایتی است، نصیحتی است، در درجه ی اول سعی کنید آن را در وجود خودتان، در باطن خودتان، در دل خودتان پایدار کنید و آن را به عمل خودتان نزدیک کنید. هر کدام از ما اگر در عمل این را متعهد شدیم، جامعه پیش خواهد رفت، جامعه قرآنی خواهد شد. (۲۱/ ۴/ ۱۳۹۱)

تلاش برای رشد سیاسی مردم

این هم خودش یک کار فرهنگی است که انسان تلاش کند مردم رشد سیاسی و قدرت تحلیل و بینش درست پیدا کنند، یا بینش را پیدا کنند. حالا وقتی کسی بینش سیاسی پیدا کرد، درست و نادرستش را خودش بعداً تعیین خواهد کرد. باید قدرت دید حقایق سیاسی در مردم به وجود آید تا در برخورد با جریان ها و حوادث سیاسی گیج نباشند. اگر مردم قدرت تحلیل داشته باشند، این مملکت و انقلاب را بیمه و تضمین می کنند. هر حادثه یی که در جایی به وجود می آید، مردم باید بتوانند دور و بر حادثه را یک خرده نگاه کنند و بفهمند قضیه چیست. این، واقعاً خیلی مهم است. ما الان متأسفانه این را نداریم و یا کم داریم. هرچه خود انقلاب و سنگلاخ های آن، مردم را به پیچ و تاب انداخته و پیش برده، به جای خود محفوظ است؛ اما ما و مجموعه های ما کمتر تلاش کرده اند. بله، اوایل انقلاب در این مورد تا چند سالی کارهایی می شد و بعضی از مجموعه ها تلاش می کردند تا مردم را از لحاظ بینش سیاسی جلو ببرند؛ اما حالا نیست. این، خودش یک کار فرهنگی است… در کارهای باندی و اجرایی سیاسی وارد نشوید و به کار فرهنگی بپردازید که متأسفانه غریب است. (۱۲/ ۱۰/ ۱۳۶۸)

کار و ابتکار

خب در مقابل این ها باید چه کار کرد؟ در مقابل این ها دو چیز لازم است: یکی کار، یکی ابتکار؛ این دو کار و این دو نقطه ی مهم را باید در نظر [داشت]؛ باید کار کنیم، کار هم باید کار ابتکاری باشد.

… ما همه اش نباید نگاه کنیم ببینیم که غربی ها از چه جور بازی ای حمایت می کنند، ما هم از همان بازی حمایت بکنیم.

خب حالا من نمی خواهم راجع به بعضی از این ورزش ها چیزی بگویم، اما خب ما خیلی کارهای خوب داریم که مال ما است؛ من [قبلا] گفتم، چوگان مال ما است، دیگران به اسم خودشان کردند؛ [خب] این را ترویج