پاورپوینت کامل قرآن کفایت می کند؟! ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قرآن کفایت می کند؟! ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قرآن کفایت می کند؟! ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل قرآن کفایت می کند؟! ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

>

مقدمه

از ابتدای تاریخ اسلام بحثی مطرح بوده است که برخی می گفتند فقط قرآن قابل قبول است و احادیث پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و اهل بیت علیهم السلام حجت شرعی نیست. همین نظریه را امروزه بعضی به این صورت مطرح می نمایند که فقط احکامی را قبول دارند که در قرآن آمده باشد زیرا خداوند اگر می خواست در قرآن آن ها را بیان می فرمود. این دسته از افراد مدعی اند که مطیع قرآن بوده و آن را معجزه پیامبر می دانند.

می گویند: «با توّجه به این که در قرآن بیان همه چیز هست (فیه تبیان کل شیء)[۱] چه مانعی دارد که ما هم با آنها که گفتند: “حسبنا کتاب اللّه – قرآن کتاب خدا ما را بس است” همصدا شویم؟ به خصوص که می شنویم که در میان احادیث صحیح، احادیث مجعول و نادرست نیز وجود دارد، و این باعث بی اعتبار شدن همه ی آن ها است.»[۲]

آن چه در این مقاله بدان پرداخته شده بررسی این نظریه است.

پیروی از روایات عمل به قرآن است

منکران سنّت و حدیث صحیح، در واقع منکر خود قرآن محسوب می شوند؛ چه این که، قرآن صریحاً گفتار پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را به عنوان یک منبع معتبر و واجب الاطاعه معرفی کرده[۳] است و در آیات بسیاری دستور به اطاعت از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم داده و اطاعت از او را اطاعت از خدا و سرپیچی از فرمانش را عدم اطاعت از خود دانسته و برای اطاعت از رسول وعده پاداش و برای سرپیچی وعده عذاب داده است.

دستور به اطاعت

۱. …أَطِعْنَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ… – …خدا و رسولش را اطاعت کنید… . (احزاب۳۳)

۲. یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لا تَوَلَّوْا عَنْهُ – ای کسانی که ایمان آورده اید! خدا و پیامبرش را اطاعت کنید و سرپیچی ننمایید. (انفال۲۰)

۳. وَ أَطیعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ – و (فرمان) خدا و پیامبرش را اطاعت نمایید! (انفال/۴۶)

۴. وَ أَطیعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ – و (فرمان) خدا و پیامبرش را اطاعت نمایید! (مجادله/۱۳)

۵. أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ – خدا را اطاعت کنید، و از پیامبرش فرمان برید! (نور/۵۴)

۶. أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ – خدا را اطاعت کنید، و از پیامبرش فرمان برید! (تغابن/۱۲)

اطاعت از پیامبر، اطاعت از خداست

۷. مَنْ یطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطاعَ اللَّهَ – هر کس پیامبر را پیروی کند، بی شک خداوند را اطاعت کرده است. (نساء/۸۰)

اطاعت از پیامبر نشانه ایمان است

۸. أَطیعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ إِنْ کنْتُمْ مُؤْمِنینَ – خدا و رسول او را اطاعت کنید اگر با ایمان هستید. (انفال/۱)

نتایج عدم اطاعت از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم

کفر

۹. قُلْ أَطیعُوا اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّهَ لا یحِبُّ الْکافِرینَ – بگو خدا و رسول را اطاعت کنید اگر قبول نکردند بدانند که خدا کافران را دوست نمی دارد. (ال عمران/۳۲)

باطل شدن اعمال

۱۰. یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ لا تُبْطِلُوا أَعْمالَکمْ – ای کسانی که ایمان آورده اید! خدا و رسول را اطاعت کنید و اعمال خود را باطل مسازید. (محمد/۳۳)

گمراهی

۱۱. وَ ما کانَ لِمُؤْمِنٍ وَ لا مُؤْمِنَهٍ إِذا قَضَی اللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَمْراً أَنْ یکونَ لَهُمُ الْخِیرَهُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَ مَنْ یعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالاً مُبیناً – هیچ مرد و زن با ایمانی حق ندارد هنگامی که خدا و پیامبرش امری را لازم بدانند، اختیاری (در برابر فرمان خدا) داشته باشد و هر کس نافرمانی خدا و رسولش را کند، به گمراهی آشکاری گرفتار شده است! (احزاب/۳۶)

پشیمانی

۱۲. یوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِی النَّارِ یقُولُونَ یا لَیتَنا أَطَعْنَا اللَّهَ وَ أَطَعْنَا الرَّسُولاَ – در آن روز که صورت های آنان در آتش (دوزخ) دگرگون خواهد شد (از کار خویش پشیمان می شوند و) می گویند: «ای کاش خدا و پیامبر را اطاعت کرده بودیم!» (احزاب/۶۶)

استحقاق مجازات

۱۳. وَ أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ احْذَرُوا فَإِنْ تَوَلَّیتُمْ – اطاعت خدا و اطاعت پیامبر کنید! و (از مخالفت فرمان او) بترسید! و اگر روی برگردانید، (مستحق مجازات خواهید بود ) (مائده/۹۲)

نتایج مطلوب اطاعت

دوستی خدا

۱۴. قُلْ إِنْ کنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونی یحْبِبْکمُ اللَّهُ وَ یغْفِرْ لَکمْ ذُنُوبَکمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحیمٌ – بگو: «اگر خدا را دوست می دارید، از من پیروی کنید! تا خدا (نیز) شما را دوست بدارد و گناهانتان را ببخشد و خدا آمرزنده مهربان است.» (ال عمران/۳۱)

رحمت الهی

۱۵. وَ أَطیعُوا اللَّهَ وَ الرَّسُولَ لَعَلَّکمْ تُرْحَمُونَ – از حکم خدا و رسول او فرمان برید باشد که مشمول رحمت و لطف خدا شوید. (ال عمران/۱۳۲)

۱۶. … یطیعُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ أُولئِک سَیرْحَمُهُمُ اللَّهُ. .. – (کسانی که) خدا و رسولش را اطاعت می کنند به زودی خدا آنان را مورد رحمت خویش قرار می دهد… (توبه/۷۹)

هدایت

۱۷. قُلْ أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ. .. وَ إِنْ تُطیعُوهُ تَهْتَدُوا – بگو: «خدا را اطاعت کنید، و از پیامبرش فرمان برید!. .. و اگر از او اطاعت کنید، هدایت خواهید شد» (نور/۵۴)

بهشت

۱۸. مَنْ یطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ یدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَ مَنْ یتَوَلَّ یعَذِّبْهُ عَذاباً أَلیماً – هر کس خدا و رسولش را اطاعت نماید، او را در باغ هایی (از بهشت) وارد می کند که نهرها از زیر (درختانش) جاری است و آن کس که سرپیچی کند، او را به عذاب دردناکی گرفتار می سازد! (فتح/۱۷)

۱۹. … وَ مَنْ یطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ یدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها وَ ذلِک الْفَوْزُ الْعَظیمُ -. .. و هر کس خدا و پیامبرش را اطاعت کند، (و قوانین او را محترم بشمرد،) خداوند وی را در باغ هایی از بهشت وارد می کند که همواره، آب از زیر درختانش جاری است جاودانه در آن می مانند و این، پیروزی بزرگی است! (نساء/۱۳)

همنشینی خوبان

۲۰. وَ مَنْ یطِعِ اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَأُولئِک مَعَ الَّذینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیهِمْ مِنَ النَّبِیینَ وَ الصِّدِّیقینَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحینَ وَ حَسُنَ أُولئِک رَفیقاً – و کسی که خدا و پیامبر را اطاعت کند، (در روز رستاخیز،) همنشین کسانی خواهد بود که خدا، نعمت خود را بر آنان تمام کرده از پیامبران و صدّیقان و شهدا و صالحان و آن ها رفیق های خوبی هستند! (نساء/۶۹)

فوز عظیم

۲۱. وَ مَنْ یطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ یخْشَ اللَّهَ وَ یتَّقْهِ فَأُولئِک هُمُ الْفائِزُونَ – و هر کس خدا و پیامبرش را اطاعت کند، و از خدا بترسد و از مخالفت فرمانش بپرهیزد، چنین کسانی همان پیروزمندان واقعی هستند! (نور/۵۲)

۲۲. مَنْ یطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ فازَ فَوْزاً عَظیماً – هر کس اطاعت خدا و رسولش کند، به رستگاری (و پیروزی) عظیمی دست یافته است! (احزاب/۷۱)

شماره نوزده نیز به فوز عظیم اشاره می کند.

پاداش کامل

۲۳. إِنْ تُطیعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لا یلِتْکمْ مِنْ أَعْمالِکمْ شَیئاً – اگر از خدا و رسولش اطاعت کنید، چیزی از پاداش کارهای شما را فروگذار نمی کند. (حجرات/۱۴)

دستور؛ عمومی است

البته دستور به اطاعت از پیامبران الهی یک دستور عمومی است و شامل همه ی پیامبران می گردد.

وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ لِیطاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ… – ما هیچ پیامبری را نفرستادیم مگر برای این که به فرمان خدا، از وی اطاعت شود. (نساء/۶۴)

و البته در قرآن ضمن بیان داستان حضرات نوح، هود، صالح، شعیب، لوط و عیسی بیان می فرماید که آن ها قوم خویش را به اطاعت از خود فراخوانده اند.[۴]

چگونه اطاعت کنیم؟

حال کسانی که معتقدند فقط به قرآن عمل می نمایند به این آیات چگونه عمل می کنند؟ آیا می توان گفت که این آیات فقط برای زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بوده است؟در حالی که از سیاق آیات مشخص است که این ها دستوراتی همیشگی است که تا قیامت برقرار است. آیات منسوخ نشده چه آن که برای منسوخ بودن آیه ای باید از آیات دیگر دلیل وجود داشته باشد. اگر بتوان به برخی آیات عمل نکرد، به برخی دیگر نیز می توان عمل ننمود و آن وقت است که قرآن دل بخواهی شده و مصداق این آیات می شویم که:

کمَا أَنزَلْنَا عَلی الْمُقْتَسِمِینَ * الَّذِینَ جَعَلُواْ الْقُرْءَانَ عِضِینَ – (ما بر آن ها عذابی می فرستیم) همان گونه که بر تجزیه گران (آیات الهی) فرستادیم! – همان ها که قرآن را تقسیم کردند (آن چه را به سودشان بود پذیرفتند، و آن چه را بر خلاف هوس هایشان بود رها نمودند)! (حجر/۹۰و۹۱)

… أَ فَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْکتابِ وَ تَکفُرُونَ بِبَعْضٍ… – چرا به بعضی از کتاب ایمان می آورید و به بعضی دیگر کفر می ورزید؟[۵] (بقره/۸۵)

ضمن آن که در آیه زیر نیز خداوند بدون هیچ قیدی دستور داده است که آن چه پیامبر آورده (نه فقط آن چه در قرآن است) را مسلمانان باید اجرا نمایند.

وَ ما آتاکمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاکمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدیدُ الْعِقابِ – آن چه را رسول خدا برای شما آورده بگیرید (و اجرا کنید)، و از آن چه نهی کرده خودداری نمایید و از (مخالفت) خدا بپرهیزید که خداوند کیفرش شدید است! (حشر/۷)

پس مشخص است که یگانه راه اطاعت از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم دانستن سخنان آن حضرت و عمل به آن هاست.[۶]

مانند وحی است

نکته قابل توجه دیگر این است که طبق نص صریح قرآن سخنان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم همگی صحیح بوده و وحی است چه در قرآن آمده باشد و چه در قرآن نیامده باشد.

وَ النَّجْمِ إِذَا هَوَی * مَا ضَلَّ صَاحِبُکمُ وَ مَا غَوَی * وَ مَا ینطِقُ عَنِ الهَْوَی * إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْی یوحَی – سوگند به ستاره هنگامی که افول می کند، * که هرگز دوست شما [محمّد «ص»] منحرف نشده و مقصد را گم نکرده است، * و هرگز از روی هوای نفس سخن نمی گوید! * آن چه می گوید چیزی جز وحی که بر او نازل شده نیست! (نجم/۱ تا۴)

پیامبر مولای ماست

نکته بعدی این است که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم طبق آیه زیر بر همه ولایت دارد و ولایت او در امتداد ولایت خداوند است.

إِنَّما وَلِیکمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یقیمُونَ الصَّلاهَ وَ یؤْتُونَ الزَّکاهَ وَ هُمْ راکعُون – ولی شما خدا و رسول و مؤمنینی هستند که در هنگام رکوع زکات می دهند. (مائده/۵۵)

نیازی به بیان نیست که وقتی ولایت او ولایت الهی است باید از او اطاعت کرد، همچنان که از خدا اطاعت می کنیم. زیرا طبق آیه قبل هر چه او بفرماید سخن خداست.

اطاعت از اهل بیت اطاعت از رسول و خداوند است

أُولِی الْأَمْرِ

از آیه قبل و آیه بعد مشخص است که این اطاعت منحصر در پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نیست و شامل افراد دیگری هم می شود.

یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکم – ای کسانی که ایمان آورده اید از خدا و رسول و صاحبان امر اطاعت کنید. (نساء/۵۹)

تایید احادیث اهل بیت علیهم السلام

احادیث پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم با آیات قرآن تایید می گردد و احادیث ائمه علیهم السلام با جملات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم تایید می شود.[۷]

مانند:

علی منی و أنا من علی[۸]

با اشاره به امام حسن علیه السلام فرمود: «هذا منّی»[۹]

حسین منی و أنا من حسین[۱۰]

المهدی منی[۱۱]

حدیث ثقلین[۱۲]

یکی از احادیث معروف و مشهور میان علمای سنّت و شیعه «حدیث ثقلین» است.

این حدیث را گروه عظیمی از صحابه، بلاواسطه از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نقل کرده اند، و بعضی از علمای بزرگ راویان حدیث را بالغ بر سی تن از صحابه می دانند.[۱۳]

گروه کثیری از مفسران و محدثان و مورّخان آن را در کتب خود آورده اند، و روی هم رفته در تواتر این حدیث نمی توان تردید کرد.

عالم بزرگوار سید هاشم بحرانی در کتاب «غایه المرام» این حدیث را با سی ونه سند از دانشمندان اهل سنّت و با هشتاد سند از علمای شیعه نقل کرده است، و میرحامد حسین هندی عالم بزرگوار دیگر تحقیق و تتبّع بیشتری در این زمینه به عمل آورده، و از حدود دویست نفر از علمای اهل سنّت این حدیث را نقل کرده و تحقیقات خود را پیرامون این حدیث در شش جلد کتاب بزرگ جمع آوری کرده است!

از جمله افراد مشهوری که آن را نقل کرده اند: ابوسعید خدری، ابوذر غفاری،

زید بن ارقم، زید بن ثابت، ابورافع، جبیر بن مطعم، خدیفه، ضمره اسلمی، جابر بن عبداللَّه انصاری و ام سلمه را می توان نام برد.

اصل حدیث به گفته ابوذر غفّاری چنین است: «او در حالی که در خانه کعبه را گرفته بود رو به سوی مردم کرده چنین می گفت من از پیامبر می شنیدم که می فرمود:

إِنِّی تَارِک فِیکمُ الثَّقَلَینِ کتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیتِی وَ إِنَّهُمَا لَنْ تَفْتَرِقَا حَتَّی یرِدَا عَلَی الْحَوْض – من در میان شما دو یادگار گرانبها می گذارم: قرآن و خاندانم و این دو هرگز از هم جدا نمی شوند، تا هنگامی که در کنار حوض کوثر بر من وارد شوند، پس بنگرید و ببینید چگونه سفارش مرا درباره این دو رعایت می کنید؟»[۱۴]

این روایت در معتبرترین منابع اهل سنّت از قبیل «صحیح ترمذی» و «نسائی» و «مسند احمد» و «کنزل العمال» و «مستدرک حاکم» و غیر آن نقل شده است.

در بسیاری از متون روایت تعبیر به «ثقلین» (دو چیز گرانمایه) و در بعضی تعبیر به «خلیفتین» (دو جانشین) آمده است. که از نظر مفهوم چندان تفاوتی با هم ندارد.

جالب توجّه این که: از احادیث مختلف اسلامی استفاده می شود که این روایت را پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در موارد مختلف به مردم گوشزد کرده است:

در حدیث «جابر بن عبداللَّه انصاری» می خوانیم که در سفر «حج» روز عرفه فرمود.

در حدیث «عبداللَّه بن حنطب» می خوانیم که در سرزمین «جحفه» (محلی است میان مکه و مدینه که بعضی از حاجیان از آن جا احرام می بندند) بیان کرد.

در حدیث «ام سلمه» می خوانیم که آن را در غدیر خم فرمود.

در پاره ای از احادیث آمده که در آخرین روزهای عمر مبارکش در بستر بیماری بیان کرد.

و در حدیثی دارد روی منبر، در مدینه بیان فرموده[۱۵]

حتی طبق روایتی که دانشمند معروف اهل سنّت «ابن حجر» در کتاب «صواعق المحرقه» از پیامبر نقل می کند می خوانیم: پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم بعد از بیان این حدیث دست علی را گرفت و بلند کرد و فرمود:

«این علی با قرآن است و قرآن با علی، از هم جدا نمی شوند تا در کنار کوثر بر من وارد گردند».[۱۶]

و به این ترتیب روشن می شود که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به عنوان یک اصل اساسی روی این مسئله بارها تکیه و تأکید داشته است، و از هر فرصتی برای بیان این حقیقت سرنوشت ساز استفاده می کرده تا هرگز به دست فراموشی سپرده نشود.[۱۷]

در این جا چند نکته قابل ملاحظه است:

۱- معرّفی قرآن و عترت به عنوان «دو خلیفه» یا «دو چیز گرانمایه» دلیل روشنی است بر این که مسلمانان باید هرگز دست از این دو برندارند، مخصوصاً با این قید که در بسیاری از روایات آمده که می فرماید: «اگر این دو را رها نکنید هرگز گمراه نخواهید شد.» این حقیقت به صورت مؤکدتری ثابت می شود.

۲- قرار گرفتن قرآن در کنار عترت و عترت در کنار قرآن دلیل بر این است که همان گونه که قرآن هرگز دستخوش انحراف نخواهد شد، و از هر گونه خطا مصون و محفوظ است عترت و خاندان پیامبر نیز دارای مقام عصمت می باشد.[۱۸]

۳- در بعضی از این روایات تصریح شده که من در روز قیامت از شما درباره ی طرز رفتارتان با این دو یادگار بزرگ بازخواست می کنم که ببینم عملکرد شما چگونه بوده است؟

۴- بدون شک «عترت و اهل بیت» را هر گونه تفسیر کنیم علی علیه السلام از بارزترین مصداق های آن است، و به حکم روایات متعددی، او هرگز از قرآن جدا نشد و قرآن نیز از او جدا نگردید.

علاوه بر این، در روایات متعدّدی می خوانیم که به هنگام نزول آیه «مباهله» پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام را صدا زد و فرمود: «این ها اهل بیت منند».[۱۹]

دلیل این همه سفارش چیست؟

معمولاً انسان از چیزهایی که بیشتر نگران است سفارش بیشتری می کند مثل مادری که در سفر فرزندش نگران است بیشتر تلفن می کند…

پس هرچه را پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بیشتر گفته و سفارش کرده معلوم می شود نگرانی اش از آن بیشتر بوده…. شاید بتوان گفت که کلامی را بیشتر از این سفارش نکرده.

…اگر کتاب خدا بس است چرا حضرت صدمرتبه فرمود: این دو (کتاب و عترت) از هم جدا نمی شوند، مگر نسخه بدون طبیب و ماشین بدون راننده و کتاب بدون معلم می شود، این ها با هم مفید است مثل سوزن و نخ، از هم جدا بشوند هیچ کدام کاربرد ندارند، مکتب باید کنار رهبر باشد، هرگز جدا نمی شوند تا قیامت.[۲۰]

حقیقت واحد قرآن و عترت

«عروه وُثقی» به معنای دین است و دین طبق حدیث متواتر ثقلین، مجموعِ قرآن و عترت است، از این رو واژه «عروه» به صورت مفرد آمده است. .. آمیختگی کتاب و عترت به گونه ای است که نمی توان مرز هر یک را از دیگری جدا کرد. این دو، واقعیت واحدی هستند که با نام دین یا عروه وثقی یا حبل الله از آن یاد می شود.

با وجود این اتّحاد است که می توان از اوصاف قرآن کریم، صفات رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و ائمّه اطهار علیهم السلام را دریافت و از اوصاف عترت می توان به ویژگی های قرآن دست یافت. قرآن، لفظ و معناست؛ ولی عترت، قرآن عینی و ممثّل است و هر دو به یکدیگر نیازمندند…

در آیه «الیومَ أکمَلتُ لَکم دینَکم وأتمَمتُ عَلَیکم نِعمَتی ورَضیتُ لَکمُ الإسلامَ دینا» ولایت، اکمال دین و اتمام نعمت شمرده شده؛ ولی از قرآن و ولایت با نام مفرد (الإسلام) و «دین» یاد شده است نه به صورت تثنیه. همین امر از حقیقت واحد عترت و قرآن حکایت می کند.[۲۱]

جزئیات احکام

قرآن محتوی دستورات کلّی و قوانین اساسی اسلام است؛ و اگر از سنّت چشم بپوشیم، جنبه عملی خود را از دست خواهد داد، و به گونه کلّیاتی ذهنی که قابلیت اجرا ندارد باقی می ماند؛ زیرا تمام جزئیات و ریزه کاری ها و آئین نامه های عملی و اجرایی آن قوانین کلّی همه در سنّت بیان شده است.

گرچه افرادی پس از وفات پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم اصرار داشتند که احادیث او را کسی ننویسد، مبادا مزاحمتی با قرآن فراهم گردد! امّا پس از مدّتی همه به ضعف و سستی این طرز تفکر آشنا شدند که اگر زمان دیگری بگذرد و احادیث پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به دست فراموشی سپرده شود اسلام فاقد ارزش اجرایی و عملی خواهد شد؛ برای همین آن نظریه را رها ساخته به تدوین کتب حدیث پرداختند.[۲۲]

به عنوان مثال خداوند در قرآن دستور داده است:

نماز را اقامه کنید و زکات بپردازید – أَقیمُوا الصَّلاهَ وَ آتُوا الزَّکاهَ (بقره/۴۳)

روزه بگیرید – کتِبَ عَلَیکمُ الصِّیامُ (بقره/۱۸۳)

قتال (جهاد) کنید – کتِبَ عَلَیکمُ الْقِتالُ (بقره/۲۱۶)

به حج بروید – وَ لِلَّهِ عَلَی النَّاسِ حِجُّ الْبَیتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَیهِ سَبیلاً (ال عمران/۹۳)

امر به معروف و