پاورپوینت کامل سر مقال? بصیرت ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سر مقال? بصیرت ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سر مقال? بصیرت ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سر مقال? بصیرت ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

>

جهالت

در سریال امام علی علیه السلام جمله ای از عمروعاص نقل شد که بسیار جالب و شنیدنی است و البته – جدای از این که در واقع عمروعاص چنین مطلبی گفته باشد یا نه – حقیقتی مهم و انکار ناپذیر است.

«ابایزید؛ در این جنگ نه روی توان قشونت حساب کن، نه روی خدعه های من؛ فقط دعا کن که در سپاه علی مردمان جاهل فراوان باشند.»

این حقیقت که ضربه ای که جاهلان بر جبهه حق وارد می کنند اگر بیشتر از دشمنان نباشد کمتر نیست بارها در طول تاریخ ثابت شده است.

یکی از نمونه های آن هم جنگ صفین است که در زمانی که چیزی نمانده بود تا ریشه فتنه برای همیشه خشکانده شود، جهالت عده ای سرنوشت جنگ را نه، بلکه سرنوشت جهان اسلام را تغییر داد.

امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرموده اند:

«شرّ الأصحاب الجاهل»[۱] و «أشقی النّاس الجاهل»[۲]

متاسفانه از ابتدای شکل گیری جامعه اسلامی جهالت برخی از مردم صدمات جبران ناپذیری به تمدن اسلامی وارد کرده است و در تمام این ادوار همیشه دشمنان اسلام بیش از هر چیزی بر روی جهالت مردم حساب کرده اند. این مسئله باعث شده که جوامع اسلامی از اخلاق و سیره ناب اسلامی دور شوند و حتی درخشش چهره های بزرگ علمی نیز به مرور زمان رو به افول گذاشته و در چند صده اخیر فاصله علمی دنیای اسلام از جهان غرب افزایش چشمگیری پیدا کند.[۳]

«اکثر بلیاتی که آن روز دست جهالت و عصبیت بر زندگی مردم در جزیرهالعرب حاکم کرده بود، امروز بر زندگی ملت های اسلامی حاکم است. فقر و بی سوادی و عقب ماندگی علمی و استبداد داخلی و سلطه ی قدرت های استکباری و اختلافات داخلی در کشورهای اسلامی هست.»[۴]

حتی با این که نظام مقدس جمهوری اسلامی در حرکتی بزرگ بازگشت به اسلام ناب محمدی را آغاز نموده و به مسیر پیشرفت های علمی و اخلاقی بازگشته است، هنوز پیامدهای رفتار جاهلانه برخی از گذشتگان دامنگیر اسلام و انقلاب است.

«بیش از ده ها سال، عزت ملت ما، غرور ملت ما، افتخار ملت ما پامال شد. انقلاب، ما را به خود آورد و متوجه به خودمان کرد. کشور ما با این سابقه ی تاریخی، با این سابقه ی علمی، با این ذخائر عظیم علمی و فکری که ما داشتیم، با آن بزرگان علمی ای که کشور ما در دوران جهالت و غفلت دنیا این ها را تربیت کرده – «ابن سینا»ها، «محمدبن زکریا»ها، «فارابی»ها، «خواجه نصیر»ها و چه و چه، این ها مال دوران جهالت بشریت است؛ مال قرون وسطی است که هیچ خبری از دانش، هیچ فروغی از دانش در دنیا نبود – این کشوری که یک چنین ظرفیتی و یک چنین استعدادی دارد، کارش به جایی برسد که برای اوّلیات زندگی خودمان هم باید چشم به دست دیگران داشته باشیم. سیاستمداران ما – بی عرضه های عقب افتاده – می گفتند: “ایرانی یک لولهنگ هم نمی تواند بسازد!” لولهنگ این آفتابه های گلی بود. خاک بر سر آن سیاستمداری که از ملتش این جوری حرف بزند. یا آن یکی می گفت که: “ما از فرق سر تا نوک پا بایستی فرنگی بشویم تا بتوانیم پیش برویم!” خب، این ها بی عرضگی است؛ این ها عقب افتادگی است که یک عده ای به خاطر ضعف های خودشان، این ضعف ها را بر ملت تحمیل می کنند؛ ملت تحقیر می شود. انقلاب این ها را از بین برد؛ ما به خود آمدیم. خوشبختانه کارهای خوبی انجام گرفته، ظرفیت های خوبی آشکار شده؛ ما پیشرفت کردیم و ان شاءالله پیشرفت خواهیم کرد.»[۵]

«گرفتاری های توده های مردم هم غالباً به جهالت آن ها برمی گردد.»[۶] به همین دلیل ائمه هدی علیهم السلام همواره کوشیده اند تا مردم را از جهالت رها سازند و آن ها را انسان هایی بصیر تربیت نمایند.

«در زیارتی از زیارت های امام حسین (علیه السلام) که در روز اربعین خوانده می شود، جمله ای بسیار پرمعنا وجود دارد و آن، این است: وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیک لِیسْتَنْقِذَ عِبَادَک مِنَ الْجَهَالَهِ.[۷] فلسفه ی فداکاری حسین بن علی(علیه السلام) در این جمله گنجانده شده است. زائر به خدای متعال عرض می کند که این بنده ی تو – این حسین تو – خون خود را نثار کرد، تا مردم را از جهالت نجات بدهد.»[۸]

بصیرت

عالم ترین عالم ها و دانشمندترین دانشمندها را هم، اگر مغز و فهم سیاسی نداشته باشند، دشمن با یک آبنبات ترش می تواند به آن طرف ببرد؛ مجذوب خودش کند، و در جهت اهداف خودش قرار دهد![۹]

بصیرت نور افکن است

بصیرت، نورافکن است؛ بصیرت، قبله نما و قطب نماست. توی یک بیابان انسان اگر بدون قطب نما حرکت کند، ممکن است تصادفاً به یک جائی هم برسد، لیکن احتمالش ضعیف است؛ احتمال بیشتری وجود دارد که از سرگردانی و حیرت، دچار مشکلات و تعب های زیادی شود. قطب نما لازم است؛ به خصوص وقتی دشمن جلوی انسان هست. اگر قطب نما نبود، یک وقت شما می بینید بی سازوبرگ در محاصره ی دشمن قرار گرفته اید؛ آن وقت دیگر کاری از دست شما برنمی آید. پس بصیرت، قطب نما و نورافکن است. [۱۰]

مواظب باشید دچار بی بصیرتی نشوید

من می خواهم به شما جوان ها عرض کنم؛ شما برای این که ایران اسلامی را بسازید، یعنی هم ملت و میهن عزیز و تاریختان را سربلند کنید، هم وظیفه ی خودتان را در مقابل اسلام باعظمت انجام دهید – که امروز اگر کسی برای سربلندی ایران اسلامی تلاش کند، هم به میهن خود، به ملت خود، به تاریخ خود خدمت کرده است، هم به اسلام عزیز که مایه ی نجات بشریت است، خدمت کرده – باید بیدار باشید، باید هوشیار باشید، باید در صحنه باشید، باید بصیرت را محور کار خودتان قرار دهید. مواظب باشید دچار بی بصیرتی نشوید.[۱۱]

هر جا بصیرت بود، غلبه کردیم

هر جائی که ما توانستیم درست بفهمیم، درست تشخیص بدهیم – یعنی همان بصیرت – و به دنبال آن احساس تکلیف کردیم، احساس تعهد و مسئولیت کردیم و وارد میدان شدیم، غلبه با ما بوده است.[۱۲]

دشمنان می خواهند بصیرت را از مردم بگیرند

امروز ملت ما بر اثر بصیرت است که توانسته است بایستد. ملت ما می داند علیه او چه توطئه هائی هست، چه کسانی توطئه می کنند، هدف از این توطئه ها چیست، از چه چیز ملت ایران ناراحتند؛ این ها را مردم ما می دانند. ملت ایران می دانند که روحیه ی ایمان، اسلام، آزادی خواهی، استقلال طلبی، ایستادگی در راه درست، دشمن را عصبانی کرده. مردم ما دشمن را هم می شناسند. شیوه های او را هم به تدریج همه مان یاد گرفتیم، فهمیدیم شیوه های دشمن چیست. این بصیرت خیلی چیز باارزشی است. اگر این بصیرت نبود، ملت ما نمی ایستادند. تبلیغاتی هم که دشمنان می کنند؛ چه آن هایی که خودشان مستقیماً تبلیغ می کنند، چه آن هائی که به زبان بلندگوها و بوق های اجاره ای شان می دمند و از زبان آن ها پخش می کنند، همه اش در جهت این است که این بصیرت را از مردم بگیرند؛ امر را بر مردم مشتبه کنند؛ آن ها را از ایمان شان، از اسلام شان، از استقامت شان، از ایستادگی شان در این راه، از معرفت درست شان نسبت به حوادث زندگی دور کنند.[۱۳]

دو سطح بصیرت

بصیرت را در دو سطح می توانیم تعریف کنیم. یک سطح، سطح اصولی و لایه ی زیرین بصیرت است. انسان در انتخاب جهان بینی و فهم اساسی مفاهیم توحیدی، با نگاه توحیدی به جهان طبیعت، یک بصیرتی پیدا می کند. فرق بین نگاه توحیدی و نگاه مادی در این است: با نگاه توحیدی، این جهان یک مجموعه ی نظام مند است، یک مجموعه ی قانون مدار است، طبیعت هدفدار است؛ ما هم که جزئی از این طبیعت هستیم، وجودمان، پیدایش مان و زندگی مان هدفدار است؛ بی هدف به دنیا نیامدیم. این، لازمه ی نگاه توحیدی است. معنای اعتقاد به وجود خداوند عالم و قادر این است. وقتی فهمیدیم هدفدار هستیم، آنگاه در جستجوی آن هدف برمی آئیم. خود این جستجو، یک تلاش امیدوارانه است. تلاش می کنیم آن هدف را پیدا کنیم. بعد که هدف را یافتیم، فهمیدیم هدف چیست، تلاشی شروع می شود برای رسیدن به آن هدف. در این صورت همه ی زندگی می شود تلاش؛ آن هم تلاش جهتدار و هدفدار. از آن طرف این را هم می دانیم که با نگاه توحیدی، هر گونه تلاش و مجاهدتی در راه هدف، انسان را قطعاً به نتیجه می رساند. این نتائج مراتبی دارد؛