پاورپوینت کامل نخستین قدم ها برای پاکی، قسمت دوازهم؛ معاشرت ۷۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نخستین قدم ها برای پاکی، قسمت دوازهم؛ معاشرت ۷۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نخستین قدم ها برای پاکی، قسمت دوازهم؛ معاشرت ۷۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نخستین قدم ها برای پاکی، قسمت دوازهم؛ معاشرت ۷۴ اسلاید در PowerPoint :

>

مقدمه

در نوبت های قبل گفته شد هدف از خلقت انسان قُرب و نزدیکی به خدای تعالی و شناخت و معرفت اوست که در آیات و روایات زیادی به این امر تشویق شده ایم. در روایتی از امام صادق علیه السلام آمده که حضرت به معاویه بن وهب فرمود: «مَا أَقْبَحَ بِالرَّجُلِ یأْتِی عَلَیهِ سَبْعُونَ سَنَهً أَوْ ثَمَانُونَ سَنَهً یعِیشُ فِی مُلْک اللَّهِ وَ یأْکلُ مِنْ نِعَمِهِ لَا یعْرِفُ اللَّهَ حَقَ مَعْرِفَتِه… ثُمَّ قَالَ (ع) إِنَّ أَفْضَلَ الْفَرَائِضِ وَ أَوْجَبَهَا عَلَی الْإِنْسَانِ مَعْرِفَهُ الرَّب – چه قدر زشت است برای یک فرد که هفتاد سال یا هشتاد سال از زندگی او بگذرد و در مُلک خداوند زندگی کند و از نعمت های الهی استفاده کند، در صورتی که آن گونه که باید نسبت به الله تعالی معرفت و شناخت نداشته باشد.. . سپس حضرت فرمود: به درستی که واجب ترین واجبات و با فضیلت ترین آن ها برای انسان، عرفان و معرفت نسبت به پروردگار است.» [۱]

همان حضرت در روایت دیگری فرموده اند: «قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ افْتَرَضْتُ عَلَی عِبَادِی عَشَرَهَ فَرَائِضَ إِذَا عَرَفُوهَا أَسْکنْتُهُمْ مَلَکوتِی وَ أَبَحْتُهُمْ جِنَانِی أَوَّلُهَا مَعْرِفَتِی – خدای متعال فرموده است که من واجب کردم بر بندگانم ده فریضه را که اگر این فرائض را بشناسند آنان را در ملکوت خودم اسکان می دهم و بهشت خودم را بر آنان مباح می کنم؛ که اولین آن فرائض معرفت خود من است.» [۲]

نتیجه چنین معرفتی نسبت به خدای متعال، بندگی و عبادت او خواهد بود. زیرا اگر انسان خدا را به بزرگی و عظمت بشناسد و با چشم دل ببیند که خداوند موجودی است که همه ی کمالات و خوبی ها و زیبایی ها در او جمع است و هیچ نقص و بدی در او راه ندارد، نتیجه چنین معرفت شهودی، دل دادن به مولی و عبد و بنده او شدن است؛ چنان که در روایت وارده از حضرت سیدالشهداء علیه السلام به این حقیقت اشاره شده است: «إِنَّ اللَّهَ جَلَّ ذِکرُهُ مَا خَلَقَ الْعِبَادَ إِلَّا لِیعْرِفُوهُ فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ – به درستی که خدای بزرگ بندگان را نیافرید مگر برای این که او را بشناسند (و نسبت به او معرفت پیدا کنند)، پس زمانی که او را شناختند، او را پرستش خواهند کرد.» [۳]

اما باید دانست لازمه رسیدن به چنین معرفت و شناختی که عبادت و بندگی واقعی را در پی خواهد داشت، بدون ترک گناه و معصیت امکان پذیر نیست. زیرا گناه ابزار شناخت انسان یعنی عقل و قلب را فاسد نموده و از کار می اندازد. امیرمومنان امام علی علیه السلام در بیانی نورانی از به اسارت رفتن عقل توسط هواهای نفسانی و گناهان خبر داده است: «کمْ مِنْ عَقْلٍ أَسِیرٍ عِنْدَ هَوًی أَمِیرٍ – چه بسا عقلی که توسط هوای نفسی که حاکم شده، به اسارت رفته است.»[۴]

در فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی مخفی و محجوب بودن خدای متعال از بندگان و عدم معرفت و شناخت ایشان نسبت به خداوند، به اعمال سیئه و گناهان نسبت داده شده است:

«وَ أَنَّک لَا تَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِک إِلَّا أَنْ تَحْجُبَهُمُ الْأَعْمَالُ دُونَک – و به طور حتم تو از مخلوق خود در پرده و حجاب نیستی، مگر آن که اعمال شان میان تو و آن ها حاجب و مانع شود.»[۵]

بنابراین بر عهده هر انسان عاقلی است که به ندای عقل خود گوش دهد و راه عبادت و اطاعت پوید و از گناه و معصیت تبری جوید؛ چرا که «الْعَقْلُ مَا عُبِدَ بِهِ الرَّحْمَنُ وَ اکتُسِبَ بِهِ الْجِنَانُ – عقل آن چیزی است که به سبب آن خدای رحمن پرستش می شود و به واسطه آن بهشت تحصیل می گردد.» [۶]

پس باید انسان راه ها و روش های ترک گناه و معصیت را که کلید رستگاری اوست جستجو نموده و برنامه ای عملی برای ترک معاصی در زندگی خود داشته باشد. از این جهت درصدد برآمدیم تا با استفاده از آثار اسلامی طرحی کامل و برنامه ای جامع برای ترک گناه و معصیت ارائه نمائیم که با لطف و عنایات حضرت حق در شماره های پیشین به بسیاری از آن پرداختیم و اکنون یکی دیگر از آن راه کارها را مورد بحث و بررسی قرار می دهیم.

مصاحبت و معاشرت

یکی از اموری که بر انسان تاثیر بسیار عمیق و شگرفی دارد، دوست و مصاحب و معاشر انسان است. این تاثیر آن قدر گسترده است که در روایات انسان را تابع آئین و کیش دوست خود دانسته اند: «الْمَرْءُ عَلَی دِینِ خَلِیلِهِ وَ قَرِینِهِ»[۷]

تو اول بگو با کیان زیستی

پس آنگه بگویم که تو کیستی

در روایتی از حضرت سلیمان علیه السلام نقل شده که فرمودند: «لَا تَحْکمُوا عَلَی رَجُلٍ بِشَی ءٍ حَتَّی تَنْظُرُوا إِلَی مَنْ یصَاحِبُ فَإِنَّمَا یعْرَفُ الرَّجُلُ بِأَشْکالِهِ وَ أَقْرَانِهِ وَ ینْسَبُ إِلَی أَصْحَابِهِ وَ أَخْدَانِهِ – اگر می خواهید درباره ی کسی قضاوت کنید به دوستان او بنگرید، چون انسان به دوستان و نزدیکانش شناخته می شود و به همنشینان و دوستان خود نسبت داده می شود.» [۸]

امیرالمؤمنین علی علیه السلام در ضمن حدیثی درباره ی اهمیت دوست فرمودند:

«فَمَنِ اشْتَبَهَ عَلَیکمْ أَمْرُهُ وَ لَمْ تَعْرِفُوا دِینَهُ فَانْظُرُوا إِلَی خُلَطَائِهِ فَإِنْ کانُوا أَهْلَ دِینِ اللَّهِ فَهُوَ عَلَی دِینِ اللَّهِ وَ إِنْ لَمْ یکونُوا عَلَی دِینِ اللَّهِ فَلَا حَظَّ لَهُ فِی دِینِ اللَّه – هرگاه وضع کسی بر شما مشتبه شد و دین او را نشناختید به دوستانش نظر کنید. اگر اهل دین و آئین خدا باشند او نیز پیرو آئین خدا است و اگر دوستان او بر آئین خدا نباشند او نیز بهره ای از آئین حق ندارد.» [۹]

باید دانست یکی از مهم ترین علل آلوده شدن انسان به معاصی و گناهان معاشرت ها و دوستی های اوست که شاید هیچ عامل دیگری به اهمیت و قوت این عامل نباشد. بنابراین انسانی که خواهان پیشرفت در امور دنیویه و اخرویه است و قصد حرکت به سوی کمالات و زیبایی ها را دارد باید در انتخاب انیس و جلیس و مصاحب و معاشر خود دقت زیادی نماید و دست دوستی به هر کسی ندهد. دوست و معاشر بد، انسان را به دامان معاصی کشانده و ظلمات و معاصی را برای انسان زیبا جلوه می دهد. دوست بد، خواسـته یا ناخواسـته از نظـر عملی انســان را به گناه می کشاند و از نظر نفسانی نیز انسان را مبتلا به اخلاق زشت و فاسد نموده و بالأخره در بُعد قلبی با ارزش ترین گوهر انسان، یعنی ایمان را می رباید. امیرمومنان علی علیه السلام درباره ی تاثیر منفی دوست و مصاحب بد و شرور چنین فرمودند:

«لَا تَصْحَبِ الشَّرِیرَ فَإِنَّ طَبْعَک یسْرِقُ مِنْ طَبْعِهِ وَ أَنْتَ لا تَعلَم – با اشخاص شرور معاشرت مکن زیرا طبع و سرشت تو ناخودآگاه از طبع او می دزد (ناخودآگاه اعمال و اخلاق زشت او به تو سرایت می کند) در حالی که تو غافل هستی.» [۱۰]

در روایتی دیگر امام صادق علیه السلام در این باره چنین فرموده اند: «مَنْ یصْحَبْ صَاحِبَ السَّوْءِ لَا یسْلَم – کسی که با رفیق بد همنشین شود سالم نمی ماند.»[۱۱] (یعنی گرفتار گناه و فساد و رذائل اخلاقی می شود.)

برخی دوستان و معاشران آن قدر بد و پست هستند که علاوه بر کشاندن انسان به معاصی و کارهای زشت، آن معاصی و گناهان را توجیه نموده و زشتی ها را زیبا جلوه داده و به نافرمانی خدای متعال تشویق و ترغیب می نمایند.

امیرمومنان علی علیه السلام اینان را بدترین دوستان معرفی نموده است:

«قَالَ فَأَی صَاحِبٍ لَک شَرٌّ قَالَ الْمُزَینُ لَک مَعْصِیهَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ – از آن حضرت سؤال شد: بدترین دوسـت و همنشـین کیسـت؟ فرمـودند: آن کـس که معصیت خـدا را برای تو زینـت دهد.» [۱۲]

نکته:

باید دانست چنین دوستی هایی که بر محور شرارت و معصیت است در قیامت برای صاحبان آن نفعی نداشته و دوامی نخواهد داشت، بلکه در هنگامی که دست انسان خالی است و نیاز به یار و یاور دارد، تبدیل به دشمنی و عناد خواهد شد. قرآن کریم در این باره چنین فرموده است:

«ألاخِلاّء یومَئِذٍ بَعضُهُم لِبَعضٍ عَدُوّ إلاّ المُتَّقِین – دوستان در روز قیامـت، بعضی دشمـن بعضی دیگرند مگر دوستـان با تقوا.»(زخرف/۶۷)

و چنین دوستی هایی نه تنها تبدیل به دشمنی خواهد شد، بلکه پشیمانی و حسرت و اندوه فراوانی را برای صاحب خود به ارمغان خواهد آورد و بر عمر گران بهایی که باید در راه طاعت و عبادت صرف می شد اما با اُنس با نا اهلان بر باد رفت، افسوس خواهد خورد.

قرآن کریم در این باره چنین فرموده است:

«وَ یوْمَ یعَضُّ الظَّالِمُ عَلَی یدَیهِ یقُولُ یالَیتَنی اتخََّذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلا * یاوَیلَتی لَیتَنی لَمْ أَتخَِّذْ فُلَانًا خَلِیلًا – و (به خاطر آور) روزی را که ستمکار دست خود را (از شدّت حسرت) به دندان می گزد و می گوید: ای کاش با رسول (خدا) راهی برگزیده بودم! * ای وای بر من، کاش فلان (شخص گمراه) را دوست خود انتخاب نکرده بودم!»(فرقان/۲۷و۲۸)

بنابراین بر هر انسان عاقلی واجب شرعی است که از مؤانست و مصاحبت با افراد فاسق و گنه کار فرار نموده و از گوهر پاکی و صفای باطنی خود محافظت نماید. امیرمؤمنان علی علیه السلام در این باره چنین فرموده اند:

«فِرُّوا کلَّ الْفِرَارِ مِنَ الْفَاجِرِ الْفَاسِق – از فاجر فاسق به همه ی اقسام فرار، فرار کنید.» [۱۳]

تنهایی از دوستی با بدان بهتر است

ممکن است کسی بگوید اگر درباره ی انتخاب دوست سخت گیری کنیم تنها مانده و از لذات دوستی و همنشینی با دیگران بی بهره خواهیم شد.

در جواب این شبهه باید گفت:

روایات ما متذکر این معنی شده اند که اگر دوست مناسب و خوبی پیدا نکردی، تنهایی بهتر از داشتن دوست بد است. زیرا همان طور که ذکر شد دوست بد دین و شرف و حتی دنیای انسان را خراب نموده و به باد می دهد.

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم فرموده اند:

«یا أَبَا ذَرٍّ الْجَلِیسُ الصَّالِحُ خَیرٌ مِنَ الْوَحْدَهِ، وَ الْوَحْدَهُ خَیرٌ مِنْ جَلِیسِ السَّوْءِ – ای اباذر، همنشین و دوست شایسته داشتن بهتر از تنهایی است و تنهایی بهتر از همنشین بد داشتن است.»[۱۴]

لقمان حکیم نیز در نصایح خود به فرزندش چنین فرموده است: «یا بُنَی الْوَحْدَهُ خَیرٌ مِنْ صَاحِبِ السَّوْءِ یا بُنَی الصَّاحِبُ الصَّالِحُ خَیرٌ مِنَ الْوَحْدَهِ یا بُنَی نَقْلُ الْحِجَارَهِ وَ الْحَدِیدِ خَیرٌ مِنْ قَرِینِ السَّوْءِ یا بُنَی إِنِّی نَقَلْتُ الْحِجَارَهَ وَ الْحَدِیدَ فَلَمْ أَجِدْ شَیئاً أَثْقَلَ مِنْ قَرِینِ السَّوْءِ یا بُنَی إِنَّهُ مَنْ یصْحَبْ قَرِینَ السَّوْءِ لَا یسْلَمْ – ای پسرم، تنهایی بهتر از دوستی و همراهی با آدم بد است. ای پسرم، دوستی و همراهی با آدم خوب بهتر از تنهایی است. ای پسرم، باربری اگرچه بار سنگ و آهن باشد بهتر از داشتن دوست بد است. ای پسرم، من سنگ و آهن حمل کرده ام، ولی هیچ چیز را سنگین تر از داشتن دوست بد نیافته ام. ای پسرم، هرکس با دوست بد همنشینی و دوستی کند، سالم نمی ماند.»[۱۵]

علاوه بر پاسخ فوق، انسان با تلاش پیگیر و حضور مستمر در مجامع و مجالس صالح و معنوی مانند مساجد، حوزه های علمیه، دروس اخلاق و هیأتهای معنوی و مذهبی به طورحتم با افراد متعددی آشنا خواهد شد که می تواند مقدمه ای برای شناسایی و انتخاب دوست یا دوستان خوب و شایسته باشد. بنابراین این حرف که افراد خوب و شایسته برای دوستی وجود ندارند پذیرفتنی نیست و نشانه ناتوانی و کم همتی فرد می باشد.

ویژگی های دوست خوب

اکنون مناسب است که به بعضی از صفات و ویژگی های دوست خوب از منظر آیات و روایات اشاره نمائیم:

۱- دینداری: در مکتب اسلام سفارش شده است