پاورپوینت کامل رسوایی ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رسوایی ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رسوایی ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل رسوایی ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint :

>

توجه توجه توجه…

قبل از خواندن این متن ۳۰ ثانیه به یکی از زشت ترین گناهان خود فکر کنید.

حالا انتخاب نمایید:

۱- کسی بیاید و این گناه شما را در بین دوستان یا خانواده افشا کند و شما را رسوا نموده آبروی تان را ببرد.

۲- در خلوتی که هیچ کس نباشد و نفهمد، صد ضربه شلاق بخورید.

آبروریزی

قطعی است که هر کس شقی نبوده و زیادی گناه او را بی حیا نکرده باشد، گزینه دوم را انتخاب می کند. این همان چیزی است که در قیامت باید از آن ترسید.

امام صادق علیه السلام فرموده است:

لَوْ لَمْ یکنْ لِلْحِسَابِ مَهُولَهٌ إِلَّا حَیاءُ الْعَرْضِ عَلَی اللَّهِ تَعَالَی وَ فَضِیحَهُ هَتْک السِّتْرِ عَلَی الْمَخْفِیاتِ لَحَقٌّ لِلْمَرْءِ اَنْ لَا یهْبِطَ مِنْ رُءُوسِ الْجِبَالِ وَ لَا یأْوِی إِلَی عُمْرَانٍ وَ لَا یأْکلَ وَ لَا یشْرَبَ وَ لَا ینَامَ إِلَّا عَنِ اضْطِرَارٍ مُتَّصِلٍ بِالتَّلَفِ

اگر در حساب قیامت هیچ هول و هراسی جز شرم عرضه شدن افعال به پیشگاه حضرت حق، و رسوائی بالا رفتن پرده از روی امور مخفی نبود، جا داشت که انسان از کوه پائین نیاید و در آبادی و شهری مسکن نگیرد، و چیزی نخورد و نیاشامد و نخوابد مگر به وقت اضطرار و ناچاری.[۱]

روز پاورپوینت کامل رسوایی ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint

اسرار آشکار می شود

۱- یکی از نام های قیامت که در قرآن به آن اشاره شده است، روزی است که اسرار انسان آشکار می گردد.

«یوْمَ تُبْلَی السَّرائِر – در آن روز اسرار نهان (انسان) آشکار می شود.» (طارق/۹)

۲- و مسائلی که انسان اصرار در اخفای آن ها داشت ظاهر می گردد.

قرآن درباره ی مجرمان در قیامت می فرماید:

«وَ لَوْ تَرَی إِذْ وُقِفُواْ عَلی النَّارِ فَقَالُواْ یالَیتَنَا نُرَدُّ وَ لَا نُکذِّبَ بِآیاتِ رَبِّنَا وَ نَکونَ مِنَ المُْؤْمِنِینَ * بَلْ بَدَا لَهُم مَّا کانُواْ یخْفُونَ مِن قَبْلُ وَ لَوْ رُدُّواْ لَعَادُواْ لِمَا نُهُواْ عَنْهُ وَ إِنهَُّمْ لَکاذِبُونَ – و اگر (تو ای محمد) آنان را در موقعی که مواجه با آتش می شوند ببینی خواهی دید که می گویند: ای کاش پروردگار ما را برمی گردانید، که اگر چنین می کرد دیگر آیات او را تکذیب ننموده و از مؤمنین می بودیم * (اعتمادی به این وعده شان نیست)، بلکه چون می بینند نزد کسانی که حق را از آنان پنهان می داشتند رسوا شدند از این رو تمنای برگشتن به دنیا می کنند و گر نه اگر به دنیا هم برگردند باز همان اعمالی که از آن نهی شده بودند را از سر می گیرند، و به راستی دروغ گویانند.» (انعام/۲۷و۲۸).

نامه اعمال گشوده می گردد

از دیگر سو نامه های اعمال گشوده می شود و محتوای آن آشکار می گردد:

«وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ – و در آن هنگام که نامه های اعمال گشوده شود.» (تکویر/۱۰)

این گشوده شدن نامه های اعمال در قیامت هم در برابر چشم صاحبان آن ها است، تا بخوانند و خودشان به حساب خود برسند و هم در برابر چشم دیگران است که خود تشویقی است برای نیکوکاران و مجازات و رنجی است برای بدکاران.[۲]

مجرمان از چهره معلومند

همچنین در قیامت مجرمان را از روی چهره می توان شناخت.

۱- قرآن کریم می فرماید:

«یعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ – مجرمان از چهره های شان شناخته می شوند.» (الرحمن/۴۱)

۲- در آن روز گروهی دارای چهره های بشاش نورانی و درخشانند که بیانگر ایمان و عمل صالح آن هاست، و گروهی دیگر صورت هایی سیاه و تاریک و زشت و عبوس دارند که نشانه کفر و گناه آن هاست.[۳]

«وُجُوهٌ یوْمَئِذٍ مُسْفِرَهٌ * ضاحِکهٌ مُسْتَبْشِرَهٌ * وَ وُجُوهٌ یوْمَئِذٍ عَلَیها غَبَرَهٌ * تَرْهَقُها قَتَرَهٌ – در آن روز چهره هایی درخشان و نورانیند، و چهره هایی تاریک، که سیاهی مخصوصی آن را پوشانیده.» (عبس/۳۸تا۴۱)

۳- در آیه ای دیگر هم به همین موضوع اشاره شده است:

«وَ یوْمَ الْقِیامَهِ تَرَی الَّذینَ کذَبُوا عَلَی اللَّهِ وُجُوهُهُمْ مُسْوَدَّهٌ – و روز قیامت کسانی را که بر خدا دروغ بستند می بینی که صورت هایشان سیاه است.» (زمر/۶۰)

نوع گناهان از صورت پیداست

مطلب دیگر این است که علاوه بر مجرم بودن، نوع گناهان هرکس در چهره او معلوم می شود.

۱- حضرت امام خمینی رحمت الله علیه فرموده اند:

«برای انسان یک صورت و شکل ملکوتی غیبی است، که آن صورت تابع ملکات نفس و خلق باطن است در عالم بعد از موت، چه برزخ باشد یا قیامت. انسان اگر خلق باطن و ملکه و سریره اش (خصلتش) انسانی باشد، صورت ملکوتی او نیز صورت انسانی است. ولی اگر ملکاتش غیر ملکات انسانی باشد، صورتش انسانی نیست و تابع آن سریره و ملکه است. به عنوان مثال اگر ملکه شهوت و بهیمیت بر باطن او غلبه کند و حکم مملکت باطن حکم بهیمه (حیوان علفخوار) شود، انسان صورت ملکوتیش صورت یکی از بهائم است مناسب با آن خلق. و اگر ملکه غضب و سبعیت بر باطن و سریره اش غلبه کند و حکم مملکت باطن و سریره حکم سبع (حیوان درنده) شود، صورت غیبیه ملکوتیه صورت یکی از سباع است. و اگر وَهم و شیطنت ملکه شد و باطن و سریره اش دارای ملکات شیطانیه شد، از قبیل خدعه، تقلب، نمیمه، غیبت، صورت غِیب و ملکوتش صورت یکی از شیاطین است به مناسبت آن. و گاهی ممکن است به طریق ترکیب دو ملکه یا چند ملکه منشأ صورت ملکوتی شود. آن وقت به شکل هیچ یک از حیوانات نمی شود، بلکه صورت غریبی پیدا می کند که هیچ آن صورت مدهش و موحش بد ترکیب در این عالم سابقه ندارد. از پیغمبر خدا، صلّی اللّه علیه و آله، نقل شده که: بعضی مردم در قیامت محشور می شوند به صورت هایی که نیکو است پیش آن ها میمون[ها] و انترها [و خوک ها].[۴]

بلکه ممکن است از برای یک نفر در آن عالم چند صورت باشد، زیرا که آن عالم مثل این عالم نیست که یک چیز بیش از یک صورت قبول نکند.»[۵]

۲- همچنین «در حدیث از “براء بن عازب” روایت شده که “معاذ بن جبل” نزدیک رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله در منزل “ابو ایوب انصاری” نشسته بود. معاذ سؤال کرد از فرموده ی خدای تعالی که می فرماید: “یوْمَ ینْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَاْتُونَ اَفْواجاً – روزی که در صور دمیده می شود و شما فوج فوج (به محشر) می آیید.”(نباء/۱۸). پس پیامبر فرمود: ای معاذ از امر بزرگی سؤال کردی آن گاه چشمان مبارکش را فرو بست سپس فرمود: ده طائفه از امّت من به طور پراکنده محشور می شوند. خداوند آن ها را از میان مسلمین، مشخّص فرموده و صورت بعضی از آن ها به شکل میمون و بوزینه و برخی را به صورت خوک و بعضی هیکل شان وارونه است، پاهای شان بالا و صورت شان پائین آن گاه به صورت شان کشیده می شوند بر روی زمین. و بعضی از آن ها نابینایند و رفت و آمد می کنند. و بعضی کر و گنگ هستند. و بعضی زبان های خود را می جوند، پس چرک از دهان شان جاری می شود که اهل محشر از بوی گند آن ناراحت می شوند. و بعضی دست و پای شان بریده و بعضی از ایشان، بر شاخه هایی از آتش آویزانند. و بعضی از آن ها عفونت شان از مردار گندیده بدتر است. و بعضی از ایشان لباس هایی از مس گداخته شده در آتش بر تن شان کرده اند که به بدن شان چسبیده است.

امّا آن هایی که به صورت میمونند، آن ها سخن چینان از مردمند. و امّا آن هایی که بر صورت خوکند، پس آن ها حرام خوارهایی هستند که از راه حرام کسب درآمد می کنند. و امّا آن ها که وارونه اند، ربا خورانند. و نابینایان، قضاتی هستند که در حکم شان ستم می کنند. و کر و لال ها افرادی هستند که به اعمال خود مغرورند. و آن هایی که زبان خود را می جوند، دانشمندانی هستند که به علم شان عمل نکرده اند و نیز قاضی هایی هستند که اعمال شان مخالف گفتارشان بوده است. و دست و پا بریده ها، کسانی هستند که همسایگان را اذیت می کردند. و به دار آویختگان بر شاخه های آتش، افرادی هستند که از مردم نزد حاکم بدگویی کرده اند. و آن هایی که عفونت شان از مردار بدتر است افرادیند که از شهوات و لذّت های حرام کامیاب می شدند و حقوق مالی خدا را (از زکات و خمس و.. .) نمی پرداختند. و آن هایی که لباس شان از مس گداخته در آتش است، اهل کبر و گناه و بخیلان هستند.»[۶]

شهادت شاهدان و ثبت تمام اعمال

روز شهادت

از دیگر نام های قیامت روز بپا خواستن شاهدان است.

«یوْمَ یقُومُ الْاَشْهادُ – روزی که گواهان به پا می خیزند.» (غافر/۵۱)

در آن روز شاهدان بسیاری بر گناهان مجرمین در برابر خداوند، ائمه، ملائکه و مردم شهادت می دهند.

نکته قابل توجه این است که این شاهدان در همین عالم بر اعمال انسان نظاره دارند، پس وقتی کسی مرتکب گناه می شود، گناهش هیچ گاه پنهان نیست، فقط در قیامت متوجه می گردد که گناهش پنهان نبوده است.

از این جا یک نکته اخلاقی دیگر هم استفاده می شود که آن لزوم شرم و حیا در مقابل این بینندگان در هنگام گناه است.

عتید و رقیب

خداوند تبارک و تعالی می فرماید:

«إِذْ یتَلَقَّی الْمُتَلَقِّیانِ عَنِ الْیمِینِ وَ عَنِ الشِّمَالِ قَعِیدٌ * ما یلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلاَّ لَدَیهِ رَقیبٌ عَتیدٌ – (به خاطر بیاورید) هنگامی را که دو فرشته راست و چپ که ملازم انسانند اعمال او را دریافت می دارند * انسان هیچ سخنی را بر زبان نمی آورد مگر این که همان دم، فرشته ای مراقب و آماده برای انجام مأموریت (و ضبط آن) است.» (ق/۱۷و۱۸)

«لفظ» در این آیه مبارکه کنایه از همه کارهای انسان است؛ مانند تعبیر کنایی «خوردن مال مردم» که شامل غصب فرش دیگران نیز می شود، زیرا مهم ترین اثر در تصرفات انسانی خوردن است؛ از این رو در قرآن نیز به هنگام نهی از تصرف در اموال دیگران می فرماید: «لا تَاْکلُوا اَمْوالَکمْ بَینَکمْ بِالْباطِل» (بقره/۱۸۸ – نساء/۲۹)[۷]

و تعبیر «قَعِید» کنایه از آن است که دو فرشته همواره با انسانند و مراقب او هستند، نه آن که دو فرشته در سمت راست و چپ انسان نشسته باشند.

«رقیب» به معنای مراقب و ناظر، و «عتید» به معنای آماده به خدمت است.[۸]

ثبت اعمال

۱- «وَ نَکتُبُ ما قَدَّمُوا وَ آثارَهُمْ – و هر چه را از پیش فرستاده اند و آثارشان را می نویسیم.» (یس/۱۲)

۲- «اَمْ یحْسَبُونَ اَنَّا لا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَ نَجْواهُمْ بَلی وَ رُسُلُنا لَدَیهِمْ یکتُبُون – آیا می پندارند که ما راز آن ها و نجوای شان را نمی شنویم؟ چرا [می شنویم] و رسولان ما نزد آن ها می نویسند.» (زخرف/۸۰)

۳- «هذا کتابُنا ینْطِقُ عَلَیکمْ بِالْحَقِّ إِنَّا کنَّا نَسْتَنْسِخُ ما کنْتُمْ تَعْمَلُون – این نامه ماست که بر ضد شما به حق سخن می گوید. همانا ما از آن چه می کردید نسخه بر می داشتیم.» (جاثیه/۲۹)[۹]

۴- «وَ إِنَّ عَلَیکمْ لَحَافِظِینَ * کرَامًا کاتِبِینَ – و بی شک نگاهبانانی بر شما گمارده شده * والا مقام و نویسنده. (اعمال نیک و بد شما)» (انفطار/۱۰و۱۱)

۵- «وَ کلُّ شَی ءٍ فَعَلُوهُ فِی الزُّبُرِ – و هر کاری را انجام دادند در نامه های اعمال شان ثبت است.» (قمر/۵۲)[۱۰]

۶- «وَ کلُّ صَغیرٍ وَ کبیرٍ مُسْتَطَرٌ – و هر کار کوچک و بزرگی نوشته شده است.» (قمر/۵۳)

۷- «وَ وُضِعَ الْکتابُ فَتَرَی الْمُجْرِمینَ مُشْفِقینَ مِمَّا فیهِ وَ یقُولُونَ یا وَیلَتَنا ما لِهذَا الْکتابِ لا یغادِرُ صَغیرَهً وَ لا کبیرَهً اِلَّاَ اَحْصاها وَ وَجَدُوا ما عَمِلُوا حاضِراً وَ لا یظْلِمُ رَبُّک اَحَداً – و کتاب [کتابی که نامه اعمال همه انسان هاست] در آن جا گذارده می شود، پس گنهکاران را می بینی که از آن چه در آن است، ترسان و هراسانند و می گویند: «ای وای بر ما! این چه کتابی است که هیچ عمل کوچک و بزرگی را فرونگذاشته مگر این که آن را به شمار آورده است؟! و (این در حالی است که) همه اعمال خود را حاضر می بینند و پروردگارت به هیچ کس ستم نمی کند.» (کهف/۴۹)

۸- «وَ انْ کانَ مِثْقالَ حَبَّهٍ مِنْ خَرْدَلٍ اَتَینَا بِها و کفَی بِنَا حَاسِبینَ – و اگر به مقدار سنگینی یک دانه خردل (کار نیک و بدی) باشد، ما آن را حاضر می کنیم؛ و کافی است که ما حساب کننده باشیم.» (انبیا/۴۷)

شهادت اعضا

شهادت دست و پا

«اَلْیوْمَ نَخْتِمُ عَلَی اَفْوَاهِهِمْ وَ تُکلِّمُنا اَیدِیهِمْ وَ تَشهْدُ اَرْجُلُهُم بِمَا کانُواْ یکسِبُونَ – امروز بر دهان شان مُهر می نهیم، و دست های شان با ما سخن می گویند و پاهای شان کارهایی را که انجام می دادند شهادت می دهند.» (یس/۶۵)

شهادت گوش و چشم و پوست

۱- «وَ یوْمَ یحْشَرُ اَعْدَآءُ اللَّهِ إِلَی النَّارِ فَهُمْ یوزَعُونَ * حَتَّی إِذَا مَا جَآءُوهَا شَهِدَ عَلَیهِمْ سَمْعُهُمْ وَ اَبْصَارُهُمْ وَ جُلُودُهُم بِمَا کانُوا یعْمَلُونَ * وَ قَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَینَا قَالُوا اَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذِی اَنْطَقَ کلُّ شَی ءٍ وَ هُوَ خَلَقَکمْ اَوَّلَ مَرَّهٍ وَ إِلَیهِ تُرْجَعُونَ – به خاطر بیاورید روزی را که دشمنان خدا را جمع کرده به سوی دوزخ می برند، و صفوف پیشین را نگه می دارند (تا صف های بعد به آن ها ملحق شوند!) * وقتی به آن می رسند، گوش ها و چشم ها و پوست های تن شان به آن چه می کردند گواهی می دهند * آن ها به پوست های تن شان می گویند: چرا بر ضدّ ما گواهی دادید؟! آن ها جواب می دهند: همان خدایی که هر موجودی را به نطق درآورده ما را گویا ساخته؛ و او شما را نخستین بار آفرید، و بازگشت تان به سوی اوست.» (فصلت/۱۹تا۲۱)

۲- علی بن ابراهیم قمی در تفسیر آیه شریفه «حَتَّی إِذا ما جاؤُها شَهِدَ عَلَیهِمْ سَمْعُهُمْ وَ اَبْصارُهُمْ وَ جُلُودُهُمْ بِما کانُوا یعْمَلُونَ – وقتی به آن می رسند، گوش ها و چشم ها و پوست های تن شان به آن چه می کردند گواهی می دهند.» (فصلت/۲۰) می گوید:

این آیه در مورد گروهی نازل شده است که – در قیامت – اعمال شان بر آنان عرضه می شود ولی آن را انکار می کنند و می گویند: ما، هیچ یک از این کارها را انجام نداده ایم، پس ملائکه ای که کارهای آنان را ثبت نموده اند بر علیه آنان شهادت می دهند.

امام صادق علیه السلام می فرماید: (در این هنگام) به خداوند می گویند: پروردگارا، اینان فرشتگان تواند و به نفع تو گواهی می دهند!، سپس به خداوند سوگند یاد می کنند که هیچ یک از این کارها را انجام نداده اند، و این، همان فرموده خداوند است که می فرماید: «یوْمَ یبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِیعاً فَیحْلِفُونَ لَهُ کما یحْلِفُونَ لَکم – روزی که خدا همه آنان را برمی انگیزد، پس همان گونه که برای شما سوگند دروغ می خوردند، برای خدا هم سوگند دروغ می خورند» (مجادله/۱۸) – و اینان کسانی اند که (حق) امیرالمؤمنین علیه السلام را غصب کردند – در این هنگام، خداوند بر زبان های شان مهر می زند، و جوارح شان به سخن می آید؛ پس گوش، به حرام هایی که شنیده، شهادت می دهد، و چشم، به حرام هایی که دیده، گواهی می دهد، و دو دست، به آن چه گرفته اند، و دو پا، به حرام هایی که برای آن ها تلاش نموده، و فرج، به گناهانی که مرتکب شده، گواهی می دهند.[۱۱]

شهادت زمین

«إِذَا زُلْزِلَتِ الْاَرْضُ زِلْزَالَهَا * وَ اَخْرَجَتِ الْاَرْضُ اَثْقَالَهَا * وَ قَالَ الْاِنْسَانُ مَا لَهَا * یوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ اَخْبَارَهَا * بِاَنَّ رَبَّک اَوْحَی لَهَا – هنگامی که زمین شدیداً به لرزه درآید * و زمین بارهای سنگینش را خارج سازد * و انسان می گوید: زمین را چه می شود (که این گونه می لرزد)؟ * در آن روز زمین تمام خبرهایش را بازگو می کند * چرا که پروردگارت به او وحی کرده است.» (زلزله/۱تا۵)

چند روایت در این موضوع

۱- پیغمبر اکرم صلی الله و علیه و آله فرمود: «أَ تَدْرُونَ مَا اَخْبَارُهَا قَالُوا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ اَعْلَمُ قَالَ اَخْبَارُهَا اَنْ تَشْهَدَ عَلَی کلِّ عَبْدٍ وَ اَمَهٍ بِمَا عَمِلَ عَلَی ظَهْرِهَا تَقُولُ عَمِلَ کذَا وَ کذَا یوْمَ کذَا وَ کذَا فَهَذَا اَخْبَارُهَا – آیا می دانید منظور از اخبار زمین در این جا چیست؟ گفتند: خدا و پیغمبرش آگاه تر است. فرمود: منظور از خبر دادن زمین این است که اعمال هر مرد و زنی را که بر روی زمین انجام داده اند خبر می دهد، می گوید: فلان شخص در فلان روز فلان کار را انجام داد، این است خبر دادن زمین.»[۱۲]

۲- پیغمبر اکرم صلی الله و علیه و آله فرمود: «حَافِظُوا عَلَی الْوُضُوءِ وَ خَیرُ اَعْمَالِکمُ الصَّلَاهُ وَ تَحَفَّظُوا مِنَ الْاَرْضِ فَإِنَّهَا أُمُّکمْ وَ لَیسَ فِیهَا اَحَدٌ یعْمَلُ خَیراً اَوْ شَرّاً إِلَّا وَ هِی مُخْبِرَهٌ بِه – مواظبت بر وضو کنید، و بهترین اعمال شما نماز است، و مراقب زمین باشید که مادر شما است، هیچ انسانی کار خیر یا شری بجا نمی آورد مگر این که زمین از آن خبر می دهد.»[۱۳]

۳- از” ابو سعید خدری” نقل شده که می گفت: هر گاه در بیابان هستی صدایت را به اذان بلند کن، چرا که از رسول خدا صلی الله و علی