پاورپوینت کامل چالش های امر به معروف ۱۱۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چالش های امر به معروف ۱۱۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چالش های امر به معروف ۱۱۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل چالش های امر به معروف ۱۱۹ اسلاید در PowerPoint :

>

مقدمه

امر به معروف و نهی از مـنکر مسؤولیت همگانی و متقابل در جامعه ی اسلامی است و احیای روح امر به معروف و نهی از منکر ضـامن سعادت و پیشرفت و توسعه و تـرقی و تـکامل و فلاح است.

احیاء و اجرای امر به معروف و نهی از منکر، از دو طرف با مشکلات و موانع گـوناگون مواجه است، زیرا آمر و مأمور در وضعیت مطلوب قرار ندارند. از یک طرف عوامل متعددی وجود داردکه دولت و ملت را از امر به معروف و نهی از منکر باز می دارد و باعث کوتاهی و سستی در انجام وظیفه می گردد و سرانجام موجبات تـرک امـر به معروف و نهی از منکر را فراهم می سازد، و از طرف دیگر در مخاطبان امر به معروف و نهی از منکر نیز موانعی برای پذیرش امر به معروف و نهی از منکر وجود دارد و افراد و اقشار مختلف به دلایل گـوناگون امـر به معروف و نهی از منکر را نمی پذیرند و اقدامات و تلاش های آمران به معروف و ناهیان از منکر بی اثر می گردد. از این رو باید عوامل بازدارنده از امر به معروف و نهی از منکر، و موانع و علل عدم قبول امـر بـه معروف و نهی از منکر را شناخت و ریشه یابی نمود و راه احیاء و اجرای امر به معروف و نهی از منکر و گسترش و توسعه ی آن را گشود و موانع فرهنگ سازی دینی را برطرف ساخت. برخی مشکلات و چالش های آمر و مأمور و ناهی و مـنهی عـنه، مـشترک است و در هر دو بخش نیز مـشکلات و مـوانع ویـژه ای حاکم است. این مقاله در راستای بررسی و شناسایی و تحلیل «علل عدم قبول امر به معروف و نهی از منکر در جامعه» گام بر می دارد و از این مـسیر بـه احـیاء و انجام امر به معروف و نهی از منکر می پردازد.

علل کلی

رعایت آداب امر به معروف و نهی از منکر از سوی آمران به معروف و ناهیان از مـنکر، مـوجبات قـبول آن از سوی مخاطبان و شنوندگان را فراهم می سازد. بنابراین ناآراستگی گویندگان و آمران به آداب ویـژه ی امـر به معروف و نهی از منکر، عامل اصلی عدم قبول و پذیرش مخاطبان و شنوندگان است.

امیرمـؤمنان امـام عـلی علیه السلام فرموده اند: «لِکلِ أَمْرٍ أَدَب – برای هر چیزی ادبی است»[۱]

ثمربخشی کارها و تحقق اهـداف، بـستگی به رعایت روش ها و شیوه های متناسب و زیبای آن دارد. شناسایی راه کارها و راهبردهای نتیجه بخشی و رسیدن به مـقصد و آراسـتگی بـه آن ها، در افزایش جاذبه و کشش مخاطبان به سوی خوبی ها و رهایی از بدی ها نقش بنیادی دارد.

امام حـسن عـسگری علیه السلام در تبیین راهبرد ادب شناسی فرموده اند:

«کفَاک أَدَباً تَجَنُّبُک مَا تَکرَهُ مِنْ غَیرِک – اجـتناب و دوری تـو از آن چه از غیر خود زشت می شماری و نمی پسندی برای ادبت کافی است.» [۲]

اگر آمر به مـعروف و نـاهی از منکر در ارتباطات فردی، از هر چیزی که از دیگری ببیند نمی پسندد و خوشش نمی آید، پرهـیز کـند زمـینه ی تأثیرگذاری فراهم می گردد. چون این قبیل سخنان و کارها، عایق کننده و مانع جذب و تأثیر است. بـنابراین «اجـتناب» از گـفتار و رفتار بد و زشت و تنفرآمیز دیگران، عامل توفیق فراوان آمر به معروف و نـاهی از مـنکر خواهد شد.

امر به معروف و نهی از منکر زبانی، گسترده ترین و فراگیرترین مرحله ی مراحل سه گانه ی آن است. بـسیاری از آفـات در کارنامه ی جامعه در امر به معروف و نهی از منکر، ارتباط با زبان دارد. خدای مـتعال مـی فرماید:

«قُولُوا لِلنَّاسِ حُسناً – با مردم نـیکو سـخن بـگویید.» (بقره/۸۳)؛ جابر بن یزید جعفی گفته است، امـام بـاقر علیه السلام در تفسیر این آیه فرمودند: «قُولُوا لِلنَّاسِ أَحْسَنَ مَا تُحِبُّونَ أَنْ یقَالَ فِیکمْ – با مردم بـهتر از آن چـه دوست داریـد بـرای شـما گفته شود، سخن بگویید»[۳]

در این حـدیث شـریف ادب سخن گفتن با دیگران در امر به معروف و نهی از منکر لسانی آمـوزش داده شـده است و معیار و شاخص اساسی فراگیر زیـباسازی سخنان تبیین گردیده اسـت بـاید آمر به معروف و ناهی از مـنکر خـودش را جای مخاطب بگذارد و بهتر از آن چه که دوست دارد با او سخن گفته شود سخن بـگوید.

پیـامبر اعظم حضرت محمد صـلی الله علیه و آله وسلم درباره ی اهـمیت و نـقش روش در امـر به معروف و نـهی از مـنکر فرموده اند:

«من کان آمرا بمعروف فلیکن أمره ذلک بمعروف – هر که امر به معروف می نماید باید امر او بـه مـعروف با شیوه ی خوب و زیبا و با روش مـعروف بـاشد.» [۴]

روش های انـجام کـارها گـوناگون و متفاوت است و شیوه های امـر به معروف و نهی از منکر نیز در دو دسته ی زیبا و زشت و معروف و منکر جای می گیرد. به حکم ایـن حـدیث نبوی باید روش ها و شیوه های امر بـه مـعروف و نـهی از منکر نـوع زیـبا و معروف باشد. روش های مـشروع و نتیجه بخش و جذاب برای امر به معروف و نهی از منکر را باید از سیره و رفتار و گفتار پیامبر و امامان علیهم السلام فـرا گـرفت و هـمراه با مقتضیات زمان عملیاتی ساخت و راه کارهای تـعامل اجـتماعی و فـرهنگ سـازی و تـوسعه ی امـر به معروف و نهی از منکر را شناسایی نمود و اجرا کرد.

خدای متعال در بیان و تعریف بِرّ و نیکی می فرماید:

«وَ لکنَ الْبِرَّ مَنِ اتَّقی وَ أْتُوا الْبُیوتَ مِنْ أَبْوابِها وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکمْ تُفْلِحُون – نیکی این است که پرهیزکار باشید و از در خانه ها وارد شوید و تقوا پیشه کنید تا رستگار شوید.» (بـقره/۱۸۹)

جابرگفته است امام باقر علیه السلام در تفسیر این آیه فرموده اند:

«یعنی أن یأتی الأمور عن وجهها، فی أی الأمور کان – یعنی امور و کارها هر امری باشد از راهش انجام شود.» [۵]

در حدیث دیگر نیز امام باقر علیه السلام فرموده اند:

«اَئْتُوا الْأُمُورَ مِنْ وَجْهِهَا – کارها و امور را از راه و روش و صورت مناسب آن انجام دهید.» [۶]

برای امـر بـه معروف و نهی از منکر درهای زیبا و روش های جذاب و تأثیرگذار فراوانی وجود دارد که با پای بندی به آن ها می توان زمینه های پذیرش امر به معروف و نهی از مـنکر را فـراهم نمود و بی توجهی به آن ها نـیز عـامل بزرگ و علت برجسته ی عدم پذیرش امر به معروف و نهی از منکر در جامعه می باشد.

امام رضا علیه السلام نیز فرموده اند:

«مَنْ طَلَبَ الْأَمْرَ مِنْ وَجْهِهِ لَمْ یزِلَ وَ إِنْ زَلَّ لَمْ تَخْذُلْهُ الْحِیلَه – هر کـس کـار و امری را از روش خود بخواهد، نلغزد و اگر لغزشی رخ دهد حیله ها و شیطنت ها او را خوار نخواهد کرد.» [۷]

براساس این حدیث رضوی راه پیش گیری از لغزش های خوارکننده، انجام امور از روش مناسب آن است و این حقیقت، ضرورت و اهمیت توجه به روش ها و شـیوه های زیبا و مطلوب در احیا و اجرای امر به معروف و نهی از منکر را نشان می دهد. کارآمدی و تأثیرگذاری امر به معروف و نهی از منکر بستگی به نحوه ی اجرای آن دارد و آشنایی با آداب و آگاهی از روش های مناسب و زیبا و رعایت و بـه کـارگیری آن ها، نـقش زیادی در پذیرش از سوی مخاطبان دارد.

علل مرتبط با گوینده

برخی علل عدم پذیرش امر به معروف و نهی از مـنکر در جامعه با شخصیت و رفتار و گفتار آمران به معروف و ناهیان از منکر ارتـباط دارد. بـاید ایـن علل را بازشناسی کرد و این موانع کارآمدی و پایداری امر به معروف و نهی از منکر را برطرف نمود.

۱ـ عدم آگاهی و مـعرفت و بـصیرت

«علم» و «احتمال اثر» و «فقدان مفسده و ضرر» و «اصرار برگناه و استمرار کار زشت» شرایط چـهارگانه ی وجـوب امـر به معروف و نهی از منکر است. [۸]

نخستین و مهم ترین شرط وجوب امر بـه معروف و نهی از منکر معرفت است. امام خمینی رحمت الله علیه در شرط اول نوشته اند:

«أن یعرف الآمر أو الناهی أن مـاترکه المکلف أو أرتکبه معروف أو مـنکر، فـلایجب علی الجاهل بالمعروف و المنکر، و العلم شرط الوجوب – آمر یا ناهی بداند آن چه مکلف ترک کرده یا مرتکب گردیده، معروف یا منکر است پس بر جاهل به معروف و منکر واجب نـیست و علم و آگاهی شرط وجوب است.» [۹]

اقدامات ناآگاهانه برخی مسلمانان و حرکت های جاهلانه ی برخی مجریان، از موانع مقبولیت و موفقیت است. ناآگاهی یا ضعف و کمبود معرفت و بصیرت آمران و ناهیان، بسیار خطرناک و زیان بار است.

شهید مطهری رحمت الله علیه می فرماید:

«امر به معروف که یکی از ارکان اسلامی است، جزء لاینفک تعلیمات اسلامی است، یکی از ابواب فقه اسلام است و در فقه همواره مانند نماز و روزه و حج و جهاد و مانند بیع و اجاره و وکالت و نکاح و طلاق و مانند ارث و قضا و شهادات و حدود و قصاص مطرح است (گو این که متأسفانه چند صد سال است که از رساله های عملیه خارج شده است و فقط در متن فقه فنی و علمی باقی مانده است و این خیلی عجیب است)» [۱۰]

این خلأ یـکی از عـوامل ضعف و کاستی، در حوزه ی آگاهی ها و شناخت و رشد عمومی است. امام خمینی رحمت الله علیه پیشگام در احیای امر به معروف و نهی از منکر در رساله ی عملیه است. ایشان در رساله ی فارسی و در تحریر الوسیله، احکام امر به مـعروف و نـهی از منکر را نوشته اند و از این طریق در توان مند سازی مردم و رشد اجتماعی آنان در ارتباط با امر به معروف و نهی از منکر افزوده اند. یادگرفتن احکام امر به معروف و نهی از منکر وکسب معرفت و بصیرت در این مـوضوع، بـر مـکلفان واجب می باشد.

امام خمینی رحمت الله علیه در ایـن ارتـباط نـوشته اند:

«یجب تعلّم شرائط الأمر بالمعروف و النهی عن المنکر، و موارد الوجوب و عدمه و الجواز و عدمه؛ حتّی لا یقع فی المنکر فی أمره و نهیه – فـراگیری و آموختن شرایط امر به معروف و نهی از منکر و مـوارد وجـوب و عدم آن و جواز و عدم آن، واجب است تا مکلف در امر و نهی اش در منکر واقع نگردد.»[۱۱]

پیـامبر خـدا صـلی الله علیه و آله وسلم فـرمود:

«لا تأمر بالمعروف و لاتنه عن المنکر حتی تکون عالما و تعلم مـا تأمر به – امر به معروف و نهی از منکر مکن تا دانا گردی و علم و آگاهی پیدا کـنی و بـدانی بـه چه چیزی امر می کنی.» [۱۲]

خطر و زیان بزرگ اقدامات جاهلانه، وقوع در مـنکر هـنگام اجرای امر به معروف و نهی از منکر است.

اقدامات ناروای بی معرفت، به جای اصلاح مـوجب ضـلالت و فساد و دوری از هدف می گردد. پیامبر خدا حضرت محمد صـلی الله علیه و آله وسلم فرموده اند:

«مَنْ عَمِلَ عَلَی غَیرِ عِلْمٍ کانَ مَا یفْسِدُهُ أَکثَرَ مِمَّا یصْلِح – هر کس بی دانش عمل کند بیش از آن که اصـلاح کـند و سامان دهد افساد می نماید و نابسامانی به وجود می آورد.» [۱۳]

امیر مؤمنان امام علی علیه السلام فـرموده اند:

«الْعَمَلُ بِلَا عِلْمٍ [بِغَیرِ عِلْمٍ ] ضَلَال – عمل بی علم، عامل گمراهی است.» [۱۴]

و نیز فرموده اند:

«لَا خَیرَ فِی الْعَمَلِ بِلَا عِلْم – در عمل و اقدام بی علم خیری نیست.» [۱۵]

و امام صادق علیه السلام فرموده اند:

«اَلْعَامِلُ عَلَی غَیرِ بَصِیرَهٍ کالسَّائِرِ عَلَی غَیرِ طَرِیقٍ لَا یزِیدُهُ سُرْعَهُ السَّیرِ إِلَّا بُعْدا – مجری و عامل بی بصیرت مـثل کـسی اسـت که بر بی راهه و کژراهه می رود و شتاب و سرعت سیر او، جز بر دوری اش از راه اصـلی و راسـت نمی افزاید!» [۱۶]

خطر ورود ناآگاهان به حوزه ی اجرای امر به معروف و نهی از منکر،آن قدر جدی و چالش بـرانگیز اسـت که امام خمینی رحمت الله علیه بازداشتن این افراد از امر به معروف و نهی از منکر را واجـب مـی شمارند و در تبیین شرط معرفت می نویسند:

«لو امر بالمعروف أو نـهی عـن المـنکر فی مورد لایجوز له یجب علی غیره نـهیه عـنهما – اگر کسی امر به معروف و نهی از منکر کند در موردی که بـرایش جـایز نیست، بر دیگری واجب اسـت او را از امـر و نهی بـازدارد و نـهی از مـنکر نماید.» [۱۷]

۲ـ نداشتن برنامه و نقشه و منطق

توفیق در امر به معروف و نـهی از مـنکر نـیازمند برنامه ریزی و طرح و نقشه ی عملیاتی و منطق و خردورزی اسـت. امـر بـه مـعروف و نـهی از مـنکر واجب تعبدی نیست، بلکه واجب توصلی است.

امام خمینی رحمت الله علیه می فرماید:

«در امر کردن و نهی نمودن، قصد قربت و اخلاص معتبر نیست، بلکه این ها دو واجب توصّلی برای ریشه کن کردن فساد و بپا داشتن واجبات می باشند، البته اگر قصد قربت داشته باشد در مقابل امر به معروف و نهی از منکر مأجور می باشد.» [۱۸]

شهید مطهری رحمت الله علیه درباره ی فلسفه این نظریه می گوید:

«غیر تعبدی بودن امر به معروف، به خاطر این است که هـر دردی دوایی دارد و باید با نقشه عمل شود و به هر حال در این جا نباید چشم بسته بود.»[۱۹]

وی بر مکانیسم و منطق تأکید دارد و می نویسد:

«برنامه عملی برای مبارزه با منکرات لازم اسـت. بـاید منطق وارد امر به معروف و نهی از منکر بشود.» [۲۰]

فقدان تدبیر عملی و عدم به کارگیری نیروی عقل و تفکر، مانع کارآمدی امر به معروف و نهی از منکر و موجب عدم پذیرش آن مـی گردد.

امـیرمؤمنان امام علی علیه السلام در ارتباط با پیوند و کارکرد عقل و تدبیر فرموده اند:

«أَدَلُّ شَی ءٍ عَلَی غَزَارَهِ الْعَقْلِ حُسْنُ التَّدْبِیر – بالاترین خیر و بهترین دلیل بـر بـسیاری عقل هر انسان، تدبیر نـیکوی او اسـت.» [۲۱]

در بیان دیگری فرموده اند:

«لَا عَقْلَ کالتَّدْبِیر – هیچ عقلی مانند تدبیر نیست.» [۲۲]

درباره ی نقش تدبیر در پیش گیری از پشیمانی و لغزش فـرموده اند:

«التَّدْبِیرُ قَبْلَ الْعَمَلِ یؤْمِنُ النَّدَم – تدبیر پیش از کار از پشیمانی ایمن می سازد.»[۲۳]

با عقل و خردمندی و بینش و تفکر در کارها و مشاوره با ابرار و متخصصان مؤمن و مخلص است که برنامه و نقشه و منطق و تدبیر نیک و مؤثر و مفید بر گفتار و رفتار انسان ها حاکم می گردد و مـیزان پذیـرش اجتماعی بالا می رود اما اقدامات بی خردانه و تلاش های بدون برنامه و نقشه و تدبیر و منطق با عکس العمل منفی افراد مواجه می شود و پذیرش اجتماعی کاهش می یابد.

امام علی علیه السلام فرموده اند:

«مَنْ ضَلَ مُشِیرُهُ بَطَلَ تَدْبِیرُه – هر کس مشاورش گمراه بـاشد تـدبیر او باطل گردد.»[۲۴]

۳ـ عدم رعایت مراتب

امر به معروف و نـهی از مـنکر دارای سه مرتبه قلبی و زبانی و عملی است. اگر مقصود با مرتبه ی قبلی حاصل شود نوبت به مرحله ی بعدی نمی رسد.

امـام خـمینی رحمت الله علیه دربـاره ی لزوم رعایت مراتب نوشته اند:

«همانا برای امر به معروف و نهی از منکر مراتبی است که در صورت حصول مطلوب از مرتبه پایین تر – حتی با احتمال حصول آن – جایز نیست که به مرتبه بالاتر تعدّی نمود.» [۲۵]

ایشان در پی یادآوری اقسام و نمونه های امر به معروف و نهی از منکر قـلبی، اقـتصار و اکـتفا به مرتبه ی قلبی و بلکه اکتفای به درجه ی آسان تر و پایین تر در مـرتبه ی قلبی را با احتمال اثر و رفع منکر، واجب دانسته و ورود به درجه ی بالاتر را غیر جایز شمرده اند. [۲۶]

یکی از موانع پذیرش اجتماعی امـر بـه معروف و نهی از منکر، عدم رعایت مراتب آن از سوی آمران و ناهیان و ورود آنان به مرتبه ی دوم یـا سـوم بـا یقین یا گمان و احتمال رسیدن به هدف در مرتبه ی نخستین و اقسام و نمادهای آن است. در صورتی که بـا امـکان حصول مقصود در مرتبه ی قلبی و مصادیق و مظاهر آن، ورود به مرتبه ی دوم یا سوم حرام اسـت و اقـدامات آمـر و ناهی از نظر شرعی غیر مجاز خواهد شد.

ترتیبی بودن مراتب و عدم جواز گذر از مرتبه ی آسـان تر در صـورتی کـه در همان مرتبه ی هدف تحقق یابد، برای فراهم شدن زمینه ی قبول در مخاطبان اسـت و نـشانه ی برنامه ی خردمندانه اسلام برای هدایت انسان ها می باشد.

۴ـ تناقض در گفتار و رفتار

گرچه «عدالت» و «عمل» از شرایط وجوب امـر بـه معروف و نهی از منکر نیست، اما «تبلیغ عملی» بزرگ ترین و شریف ترین و لطـیف ترین و تـأثیرگذارترین نوع امر به معروف و نهی از منکر اسـت

نـاآراستگی آمر به آن چه به آن امر مـی کند و عـدم پیراستگی ناهی از آن چه دیگران را از آن بازمی دارد، مانع موفقیت و عامل عدم پذیرش است.

امام سـجاد علیه السلام چـنین فردی را منافق نامیده و به ابـوحمزه ی ثـمالی فرموده اند:

«إِنَّ الْمُنَافِقَ ینْهی وَ لَاینْتَهِی، وَ یأْمُرُ بِمَا لَایأْتِی – مـنافق نـهی می کند از چیزی که خود از آن دوری نمی نماید و امر می کند به آن چه خود انجام نـمی دهد.» [۲۷]

امـیرمؤمنان امام علی علیه السلام راه اصلاح افراد را رفتار و گـفتار زیبا دانسته و دستور داده اند:

«أَصْلِحِ الْمُسِی ءَ بِحُسْنِ فِعَالِک وَ دُلَ عَلَی الْخَیرِ بِجَمِیلِ مَقَالِک – بدکار را با رفتار نیکت اصلاح کن و با گفتار زیبایت بـه سـوی خیر راهنمایی بنما.» [۲۸]

امام صـادق علیه السلام دربـاره ی دعـوت عملی فرموده اند:

«کونُوا دُعَاهً لِلنَّاسِ بِالْخَیرِ بِغَیرِ أَلْسِنَتِکمْ لِیرَوْا مِنْکمُ الِاجْتِهَادَ وَ الصِّدْقَ وَ الْوَرَعَ – مردم را با غیر زبان به خوبی فرا بخوانید تا در شـما عـمل و کوشش و راستی و صداقت و ورع مشاهده کنند.» [۲۹]

در حـدیث دیـگر فرموده اند:

«رَحِمَ اللَّهُ قَوْماً کانُوا سِرَاجاً وَ مَنَاراً کانُوا دُعَاهً إِلَینَا بِأَعْمَالِهِمْ وَ مَجْهُودِ طَاقَتِهِم – خداوند آن جمعیت را رحمت کند که چراغ و مناره هدایت اند و مردم را بـا اعـمال و نهایت توان شان به سوی ما فـرا می خوانند.» [۳۰]

تـعارض آشـکار و پنـهان مـیان گفتار و رفتار و نـاهماهنگی بـین قلب و زبان آمران و ناهیان، نقش برجسته ای در عدم پذیرش امر به معروف و نهی از منکر دارد.

امام صادق علیه السلام فـرموده اند:

«إِنَ الْعَالِمَ إِذَا لَمْ یعْمَلْ بِعِلْمِهِ زَلَّتْ مَوْعِظَتُهُ عَنِ الْقُلُوبِ کمَا یزِلُّ الْمَطَرُ عَنِ الصَّفَا – هـرگاه عـالم به علمش عمل نکند، اثر موعظه اش از دل ها زایل می گردد آن چنان که باران از روی سنگ صاف می لغزد»[۳۱]

۵ـ ناتوانی در اقناع مخاطب

بلاغت و روانی سخن جهت فهمیدن مخاطب و هضم نمودن کـلام، و درستی اسناد و مدارک برای قانع شدن وی، پذیرش امر به معروف و نهی از منکر را آسان می سازد. ناتوانی آمر و ناهی از استدلال و برهان و از گفتار و رفتار آرامش بخش و بیدار کننده، موجب عدم پذیرش سخنان وی مـی گردد.

شـایسته است سخنان آمر و ناهی توان نفوذ در دل مخاطب و جلب اعتماد و جذب وی و بازآفرینی و پرورش و هدایت وی را دارا باشد. معروف حقیقتی است که دل ها با آن انس می گیرند و آرامش می یابند.

در وجه تسمیه مـعروف آمده است:

«المعروف سمّی بذلک لأن النفوس تسکن إلیه – معروف را معروف نامیده اند چون دل ها با آن آرامش می یابد.» [۳۲]

اقرب الموارد نـیز نـوشته است:

«المعروف ضد المنکر و هـو کـل ما تعرفه النفس من الخیر و تطمئن إلیه – معروف ضد منکر است و هر چیزی است که نفس انسان آن را خیر می شناسد و با آن اطـمینان و آرامـش می یابد.» [۳۳]

چینش محتوا و روش گـوینده، در اقـناع مخاطب وآرامش وی و پذیرش و قبول فوری مؤثر است.