پاورپوینت کامل قرآن و تحکیم خانواده ۶۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قرآن و تحکیم خانواده ۶۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قرآن و تحکیم خانواده ۶۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قرآن و تحکیم خانواده ۶۸ اسلاید در PowerPoint :

>

توضیح مطلب

قرآن چراغ راه هدایت انسان در تمام شئون زندگی است. به همین دلیل باید قرآن را فرا گرفته و آن را در متن زندگی پیاده نماییم.

یکی از مهم ترین این مسائل تحکیم و انسجام جامعه و حرکت آن به سوی تعالی است. اما جامعه از واحد های کوچکی به نام فامیل و خانواده تشکیل شده است که تا این اجزا اصلاح نشوند جامعه اصلاح نخواهد شد.

قرآن برای ساخت این واحدهای کوچک دستورات لازم را داده است ولی متاسفانه ما در به کار گیری آن همت لازم را به خرج نمی دهیم.

آن چه در پی می خوانید برداشتی از صفحات ۶۳ تا۷۶ کتاب «جامعه در قرآن» نوشته حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی حفظه الله است که به موضوع تحکیم جامعه از طریق تحکیم خانواده در قرآن پرداخته است.

عوامل تشکیل جامعه

چه عواملی سبب پدید آمدن جامعه شده است؟ آیا انسان نمی توانست انفرادی زندگی و عمر خویش را مانند برخی موجودات در تنهایی بگذراند و با افکار و اندیشه هایش زندگی ای آرمانی داشته باشد؟ دانشمندان علوم اجتماعی، چون این مسئله را فطری و طبیعی دانسته اند، کمتر در این زمینه بحث کرده اند. برای پاسخ به این پرسش می توان چند عامل مهم را برشمرد که در ایجاد جامعه، سهم اساسی دارند.

۱. عامل زیستی

خلقت انسان به گونه ای است که به تنهایی قادر به ادامه حیات نیست، زیرا او برای تأمین و تدارک نیازهای اولیه زیست خود به ابزارهایی نیازمند است که به صورت فردی نمی تواند آن ها را فراهم سازد. غذا و لباس و مسکن بدیهی ترین نیاز او برای ادامه حیات است، چون او نمی تواند زنده باشد؛ ولی به این امور محتاج نباشد. ضرورت حاجت به این امور اوّلی او را به سوی دیگر همنوعانِ خود می برد، بنابراین تنها راه ادامه حیات او، زندگی در مجتمع است که این مجتمع از خانواده آغاز و به سطح قوم و ملت و بین الملل کشیده می شود. دامنه موضوع جهانی و بین المللی از خانواده و جامعه انسانی شروع می شود.

شاید بتوان گفت که نخستین گام برای پا نهادن به صحنه جامعه و عرصه زندگی اجتماعی، ازدواج و تشکیل خانواده است. قرآن کریم ضمن اشاره به این نیاز ضروری و ورود انسان به جامعه، ازدواج و انتخاب همسر و به تَبَع آن، خانواده را نخستین و مهم ترین عامل به شمار می آورد و همسر را لباس و پوشش و نیز مُسَکن یعنی مایه سکینت و آرامش می خواند.

خداوند سبحان برای بیرون آمدن انسان از زندگی حیوانی و دربرگرفتن پوشش انسانی، زن و مرد را لباس یکدیگر معرفی می کند:

«هُنَّ لباسٌ لَکمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُنَّ – آن ها لباس شما هستند؛ و شما لباس آن ها» (بقره/۱۸۷)

خطاب خداوند این است که شما زن و مرد برای زیستن به یکدیگر نیاز دارید؛ امّا نه برای ارضای هوای نفسانی و صِرف نیاز جنسی که حیوان با انسان در این امر مشترک است، بلکه کرامت شما ایجاب می کند که با پوشش باشید و لازمِ این پوشش، کنار هم قرار گرفتن شما زن و مرد است. اثر دیگر آن آرامش است:

«وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکمْ مِنْ أَنْفُسِکمْ أَزْواجاً لِتَسْکنُوا إِلَیهَا – و از نشانه های خداوند این است که از جنس شما زوج هایی آفرید تا کنار او آرام گیرید.» (روم/۲۱)

«هُوَ الَّذی خَلَقَکمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَهٍ وَ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها لِیسْکنَ إِلَیها – اوست خدایی که همه شما را از یک حقیقت آفرید و از همان حقیقت همسر او را آفرید تا با او اُنس و آرام گیرد.» (اعراف/۱۸۹)

انسان برای تداوم حیاتش به دو چیز نیازمند است: پوشش؛ آرامش.

خداوند با تأمین این دو امر مهم، زمینه حیات اجتماعی او را فراهم کرده است، زیرا زندگی فردی نیازی به این مقدمات و شرایط ندارد.

از آیات مزبور دو نکته ظریف به دست می آید که ویژه فرهنگ قرآن و تعالیم اسلام است:

۱. هدف از ازدواج، ارضای هوای نفسانی نیست، بلکه ایجاد صورت انسانی است، چنان که رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم می فرماید: «مَنْ تَزَوَّجَ فَقَدْ أَحْرَزَ نِصْفَ دِینِه – هر که ازدواج کند نصف دین خود را حفظ کرده.»[۱] دین از منظر ملکوت به انتخاب همسر می نگرد؛ نه از مجرای غریزه حیوانی.

۲. لازمِ حیات انسان، داشتن پوشش و آرامش کامل است.

جامعه انسانی با این شرایط حاصل می شود و می تواند تمدن ساز باشد، وگرنه هرچند افراد گرد هم آیند، جامعه انسانی نمی شود، بلکه اجتماع حیوانی است.

۲. کمال خواهی

انسان فطرتاً فقیر است، از این رو، درپی کمال خویش است. غنی مطلق، ذات ربوبی است و احتیاج و فقر جزو ذات انسانی است:

«یا أیهَا النّاسُ أنتُمُ الفُقَراءُ إلَی اللهِ واللهُ هُوَ الغَنِی الحَمید – ای انسان ها! شما نسبت به خداوند فقیرید و خداوند غنی پسندیده است.» (فاطر/۱۵)

بر این اساس، کمال خواهی انسان، امری طبیعی و ملازم با حیات اجتماعی اوست؛ یعنی بی معاشرت و اختلاط با دیگران وصول به کمالِ انسانی برای او مقدور نیست، زیرا اولاً کمال و سعادت باید در حالِ حیات تحقق یابد و حیاتِ انسان، بی اجتماع حاصل نخواهد داشت؛ ثانیاً کمال به معنای ظهور و بروز قوا و به فعلیت رسیدن استعدادهای نهفته در انسان است که به تدریج با عوامل مختلف می تواند آشکار گردد.

این فعلیت قوا زمانی است که وی در میان همنوعان خود بوده و با آنان حشر و نشر داشته باشد، چون در زندگی انفرادی فضایل و رذایل اخلاقی مصداقی نخواهند داشت؛ یعنی بستر بروز فضایل و رذایل اخلاقی، همانا جامعه انسانی است؛ با عزلت و وحشت و گوشه نشینی عواملی وجود ندارند تا این گونه از استعدادهای انسانی ظاهر گردند، پس انسان برای ظهور قوای خویش به معاشرت با دیگران نیازمند است.

۳. حس کنجکاوی

انسان بر خلاف سایر موجودات از حسی برخوردار است که حالت ثبات و سکون را از او می گیرد و دائماً وی را به حرکت وامی دارد. درونش همانند دریای موّاجی است که همواره در تلاطم است. می خواهد آرام و قرار داشته باشد؛ امّا عنصری از درون، آرامش را از وی گرفته است.

در اندرون منِ خسته دل ندانم کیست

که من خموشم و او در فغان و در غوغاست

این، همان حس کنجکاوی انسان است که وامی داردش تا در امور عالم به تحقیق و جست وجو بپردازد و از او می خواهد که به اسرار هستی آشنا گردد و از خصایص موجودات و میزان توان همنوعان آگاهی یابد و مقایسه ای میان خود و دیگران انجام دهد تا به میزان قدرت خود معرفت یابد.

این حالت درونی، سبب شده که او از حالت عزلت و وحشت بیرون آید و به اجتماع کشیده شود. همین حس مایه پدید آمدن بسیاری از علوم و فنون شده و با شکل گیری جامعه آن را به رشد و تعالی رسانده است، پس حس تحقیق و کنجکاوی انسان، عامل مهمی برای تکوّن و تشکل جامعه است و می توان گفت که اگر چنین کششی در نهاد او تعبیه نمی شد، جامعه پدیدار نمی گشت.

خلاصه:

الف) هر فردی بینش خاص و دانش مخصوصی دارد و حسّ جست وجو در همگان به ودیعت سپرده شده است.

ب) زندگی جمعی آنان مایه تضارب آرا و تناکح اندیشه است.

ج) تولید علم، محصول این تناکح مبارک است.

د) جمع بین مبادی تجربی که سرمایه بعضی از اندیشوران است و مبانی تجریدی که دلمایه برخی از صاحبدلان است، زمینه گردهمایی ظاهر و باطن و ملک و ملکوت را فراهم خواهد کرد.

۴. عامل همسرخواهی

بی تردید، خانواده ابتدایی ترین هسته ای است که جامعه از آن جا می آغازد و رشد تدریجی خود را شروع می کند و به ارحام نزدیک و دور سپس به عشیره و قبیله و قوم و امت و ملت از یک سو و روستا و شهر و کشور و قاره از سوی دیگر توسعه پیدا می کند.

قرآن کریم در بیان شالوده اجتماع و ریشه پیدایش آن می فرماید:

«وَ مِن آیاتِهِ أَن خَلَقَ لَکم مِن أَنفُسِکم أَزوَاجاً لِتَسکنوا إلَیها وَ جَعَلَ بَینَکم مَوَدَّهً و رَحمَهً إنَّ فی ذلِک لَآیاتٍ لِقَومٍ یَتَفَکرُون – از نشانه های او [خداوند] این است که از [نوع] خودتان همسرانی برای شما آفرید تا بدان ها آرام گیرید و میان تان دوستی و رحمت نهاد. آری، در این نعمت برای مردمی که می اندیشند قطعاً نشانه هایی [از خدا] است.» (روم/۲۱)

آری نخستین ریشه طبیعی برای تشکیل جامعه ای کوچک، همسرخواهی است و اگر چنین غریزه ای در انسان نمی بود، شاید جامعه بزرگ تر به نام جامعه انسانی شکل نمی گرفت. پس می توان غریزه همسرخواهی را یکی از عوامل مهم تشکیل جامعه برشمرد.

ارکان اساسی استحکام خانواده

پس از روشن شدن این مطلب که خانواده هسته اصلی جامعه است، باید به این نکته توجه داشت که خانواده فقط با دو رکن اصلی قوام می یابد (نه عناصر دیگر): مودت؛ رحمت: (و جَعَلَ بَینَکم مَوَدَّهً ورَحمَه)، بنابراین بالا بودن میزان مهریه و مقدار جهیزیه و اموری همانند آن، هرگز عوامل حقیقی تشکیل خانواده و استحکام آن نیستند. این، پنداری نادرست است که غیر از دوستی عاقلانه نسبت به یکدیگر (مودت) و گذشت مهربانانه از لغزش های همدیگر (رحمت) می تواند پایه خانواده را تحکیم بخشد. اکنون به اختصار به هر دو رکن می پردازیم:

الف). مودّت:

شکل گیری خانواده تا وقتی بر اساس غریزه باشد، قوام و دوامی نخواهد داشت، زیرا هرچه بر سن همسران افزوده گردد، غریزه گرایش به همسر ضعیف تر شده و پایه زندگی که مودت غریزی است سست تر می گردد، در نتیجه خانواده فرو می پاشد؛ امّا اگر دوستی بر اساس عقل باشد، با افزایش سنِ شوهر و همسر، تجارب عقلی قوی تر می شود و پایه زندگی عقلی محکم تر می گردد، درنتیجه اعضای خانواده با هم صمیمی تر و مهربان تر می شوند. در حقیقت، محبت و دوستی گاهی بر اساس منطق و استدلال و عقل پایه ریزی می شود و زمانی بر پایه عواطف و احساساتِ غریزی. قوام این دو نوع مودّت یکسان نیست، بلکه یکی پایدار است و دیگری ناپایدار: محبتی که با ملاک عقل و منطق همراه باشد، شالوده ای مستحکم دارد؛ ولی اگر معیارش عاطفه و حس غریزی باشد، پایه اش سست و متزلزل است.

ب) رحمت:

رسیدگی به نیازهای عاطفی و طبیعی یکدیگر، عامل اصیل دوم در تأسیس و دوام خانواده است. از سوی دیگر، غیر از حضرات معصومان علیهم السلام همه لغزش دارند، گرچه بر اثر اختلاف سلیقه باشد، بنابراین برای استحکام اساس خانواده راهی جز گذشت رئوفانه از اشتباهات یکدیگر نیست. خانواده ای که بر محور دو رکن مودّت و رحمت قرارداد خدایی شکل گیرد، دارای اساسی مستحکم است و در چنین خانواده ای فرزندی به بار می آید که خداوند سبحان به او می فرماید:

«إِمَّا یبْلُغَنَ عِنْدَک الْکبَرَ أَحَدُهُما أَوْ کلاهُما فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ وَ لا تَنْهَرْهُما وَ قُلْ لَهُما قَوْلاً کریماً … وَ اخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلّ مِنَ الرَّحْمَهِ وَ قُل رَّبّ ارْحَمْهُمَ