پاورپوینت کامل سه نامه از پیامبر اسلامص در تاریخ طبری ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سه نامه از پیامبر اسلامص در تاریخ طبری ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سه نامه از پیامبر اسلامص در تاریخ طبری ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سه نامه از پیامبر اسلامص در تاریخ طبری ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

>

اسلام دینی فراگیر و جهان شمول است و از همان آغاز ظهور, خود را در حصارهای تنگ نژادی و قبیله ای محدود نساخت از همین روی پیامبر اسلام(ص) در سال ششم هجری در راستای رسالت جهانی خویش, با ارسال نامه هایی به سران ممالک هم جوار حجاز, ایشان را به اسلام فراخواند.

طبری مورخ معروف در کتاب خود متن سه نامه از نامه های پیامبر(ص) به نجاشی ـ حاکم حبشه ـ, خسرو پرویز ـ شاهنشاه ایران ـ و هرقل ـ امپراتور روم شرقی ـ را ضبط کرده است. مقاله حاضر به بحث و بررسی پیرامون این سه نامه اختصاص دارد.

در پی افزایش فشار مشرکان مکه بر پیامبر اسلام (ص) و یاران وفادارش و اخلالی که قریشیان در جریان گروش به اسلام ایجاد کرده بودند, پیامبر(ص) بر آن شد تا مرکز دیگری را برای تإسیس و پی ریزی حکومت اسلامی جست وجو کند تا از این رهگذر, هم مسلمانان از آزار مشرکان رهایی یابند و هم پایگاهی استوار جهت نشر دعوت اسلامی در جزیره العرب ایجاد گردد. از این رو برای نیل به این هدف, در سال سیزدهم بعثت, مکه را به سوی یثرب ترک کرد و با ایجاد طرحی نو در ساختار اجتماعی و فرهنگی مدینه, این شهر را به یک نظام عقیدتی نیرومند پیوند زده و از مهاجر و انصار ـ که از عناصر اصلی این شهر بودند ـ امتی واحد ساخت و طولی نکشید که مدینه به پایگاهی نیرومند در برابر مکه تبدیل شد و از همین پایگاه بود که آموزه ها و تعالیم اسلامی به سراسر جزیره العرب منتشر شد.

پیامبر اسلام(ص) بر قوم و قبیله خاصی مبعوث نشده بود تا پیامش در حصار و محدوده آن قوم و قبیله محصور بماند, بلکه بر طبق آموزه های قرآنی(۲) مإموریت داشت تا پیام خود را به عموم مردم ـ فارغ از تمایزات قومی, نژادی و زبانی ـ ابلاغ نماید. از این رو در سال ششم هجری, در راستای رسالت جهانی خویش, با ارسال نامه هایی به سران ممالک هم جوار حجاز در آن روزگار, گام مهمی را در سیاست خارجی برداشت. او که در این زمان دغدغه خاطر چندانی از جانب یهودیان مدینه و شرارت های آن ها نداشت و نیز به دلیل انعقاد معاهده صلح حدیبیه, از جانب مشرکان مکه احساس خطر جدی نمی کرد بر آن شد تا نامه هایی را به سران کشورهای هم جوار ارسال نماید و آن ها را به اسلام فراخواند.(۳)

با نگاهی به تاریخ طبری در می یابیم که طبری تنها سه نامه از پیامبر اسلام(ص) را که خطاب به نجاشی ـ حاکم حبشه ـ, خسرو پرویز ـ شاهنشاه ایران ـ و هرقل ـ امپراتور روم شرقی ـ بوده را ضبط کرده است و در خصوص نامه های آن حضرت به مقوقس (حاکم مصر), جیفر و عبد پسران جلندی (فرمانروایان عمان) و منذر بن ساوی (کارگزار خسرو در بحرین) تنها به نقل گفته ای کوتاه از ابن اسحاق اکتفا کرده و متن نامه های مذکور را نیاورده است. از این رو ما در این نوشتار به ذکر و بررسی نامه هایی که از سوی آن حضرت به حاکمان حبشه, روم و ایران ارسال شده است, خواهیم پرداخت.

نخستین نامه ای که طبری در ذیل وقایع سال ششم هجری به ثبت آن اهتمام نموده, نامه ای است که از سوی پیامبر اسلام(ص) و توسط دحیه کلبی به هرقل ـ امپراتور روم شرقی ـ ارسال گردید. طبری متن این نامه را چنین آورده است:

بسم الله الرحمن الرحیم

من محمد بن عبدالله و رسوله الی هرقل عظیم الروم. سلام علی من اتبع الهدی. اما بعد: فانی ادعوک بدعایه الاسلام, اسلم تسلم و اسلم یوتک الله اجرک مرتین. فان تولیت فعلیک اثم الاریسین.(۴)

به نام خداوند بخشنده مهربان

از محمد بنده و فرستاده خدا به هرقل, بزرگ رومیان.

کسی که پیرو راستی گردد گزند نمی بیند. اسلام بیاور تا سالم بمانی و اسلام بیاور تا خدا دوبار تو را پاداش دهد و اگر از پذیرش آن سر باز زدی, گناه رعایا (کشاورزان) بر گردن تو خواهد بود.

دومین نامه مورد توجه طبری که به انعکاس آن پرداخته است مکتوب پیامبر اسلام(ص) به نجاشی پادشاه حبشه است که عمر و بن ابی امیه ضمری مإمور ابلاغ آن شده بود. وی متن این نامه را چنین ثبت کرده است:

بسم الله الرحمن الرحیم

من رسول الله الی النجاشی الاصحم ملک الحبشه.

سلم انت. فانی احمد الیک الله الملک القدوس السلام المومن المهیمن و اشهد ان عیسی بن مریم روح الله و کلمته القاها الی مریم البتول الطیبه الحصینه فحملت بعیسی فخلقه الله من روحه و نفخه کما خلق آدم بیده و نفخه. انی ادعوک الی الله وحده لاشریک له و الموالاه علی طاعته و ان تتبعنی و تومن بالذی جإنی, فانی رسول الله و بعثت الیک ابن عمی جعفر و نفرا معه من المسلمین. فذا جإک فاقرهم, و دع التجبر. فانی ادعوک و جنودک الی الله, فقد بلغت و نصحت, فاقبلو نصحی. و السلام علی من اتبع الهدی.(۵)

از محمد پیامبر خدا به نجاشی اصحم پادشاه حبشه. تو با ما در آشتی هستی. من درود خدای ملک قدوس سلام مومن مهیمن می گویم و شهادت می دهم که عیسی پسر مریم روح خدا و کلمه اوست که وی را به مریم دوشیزه پاکیزه القا کرد و عیسی را بار گرفت و خدا عیسی را از روح خود آفرید, چنان که آدم را با دست و دمیدن روح خود در او آفرید. من تو را به خدای یگانه بی شریک و اطاعت از وی دعوت می کنم که پیرو من شوی و به خدایی که مرا فرستاده ایمان بیاوری که من پیغمبر خدایم و پسر عمویم جعفر و جمعی از مسلمانان را به سوی تو فرستاده ام و چون بیایند, آن ها را بپذیر و از تکبر بر کنار باش که من تو را با سپاهت به سوی خدا می خوانم. ابلاغ کردم و اندرز دادم. اندرز مرا بپذیر و درود بر آن که پیرو هدایت شد.

مکتوب پیامبر به خسرو پرویز که توسط عبدالله بن حذافه سهمی به خسرو رسانده شد, سومین نامه ای است که طبری آن را این گونه گزارش کرده است:

بسم الله الرحمن الرحیم

من محمد رسول الله الی کسری عظیم الفارس. سلام علی من اتبع الهدی و آمن بالله و رسوله و شهد ان لااله الا الله وحده لاشریک له و ان محمد عبده و رسوله. ادعوک بدعإ الله فانی رسول الله الی الناس کافه لانذر من کان حیا و یحق القول علی الکافرین. فاسلم تسلم. فان ابیت فان اثم المجوس علیک.(۶)

به نام خداوند بخشنده و مهربان

از محمد فرستاده خدا به خسرو, بزرگ پارسیان. درود بر آن که پیرو هدایت شود و به خدا و پیغمبر وی ایمان آورد و شهادت دهد که خدایی جز خدای یکتا نیست. من پیامبر خدا به سوی همه کسانم تا زندگان را بیم دهم. اسلام بیاور تا سالم بمانی و اگر دریغ کنی گناه مجوسان به گردن تو است.

بررسی و نقد نامه ها

بخش مقدماتی هر سه نامه با (بسم الله الرحمن الرحیم) شروع می شود. درست است که مسلمانان بر طبق آموزه های دینی خود می باید کارهای خویش را برای فرخندگی و تیمن با نام خدا آغاز کنند,(۷) اما در رابطه با این که آیا پیامبر از همان ابتدا, نامه های خود را با عبارت (بسم الله الرحمن الرحیم) آغاز می کرده یا نه اختلاف نظر وجود دارد. سیوطی در (در المنثور) آورده است که پیامبر اسلام(ص) نامه خود را که پیش از نازل شدن سوره نمل به مردم نجران نوشته بود با عبارت (بسم اله ابراهیم) آغاز کرد.(۸) برخی دیگر معتقدند که پیامبر پیش از نازل شدن آیه (.. و قال ارکبوا فیها بسم الله مجراها و مرسیها)(۹) نامه های خود را با عبارت (باسمک اللهم) آغاز می کرد, ولی پس از نازل شدن آیه مذکور, عبارت (بسم الله) را در آغاز نامه های خود به کار می برد و پس از نزول آیه (قل ادعو الله او ادعو الرحمن)(۱۰) عبارت (بسم الله الرحمن)را در ابتدای نامه ها می نوشت و سرانجام پس از این که آیه (انه من سلیمان و انه بسم الله الرحمن الرحیم)(۱۱) نازل گردید, آن حضرت عبارت (بسم الله الرحمن الرحیم) را در آغاز نامه های خود به کار می برد.(۱۲)

با عبور از عنوان نامه ها که با تقدم نام فرستنده برگیرنده (من محمد رسول الله الی…) و نیز عبارت (سلم انت) و یا (سلام علی من اتبع الهدی) همراه است; بخش مقدماتی نامه های پیامبر(ص) خاتمه می یابد و متن متین نامه ها که مق