پاورپوینت کامل مسلمانان و خزرها ۷۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مسلمانان و خزرها ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مسلمانان و خزرها ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مسلمانان و خزرها ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

>

خزران, قومی ترک نژاد و ترک زبان بودند که در سده های هفتم تا دهم میلادی / اول تا چهارم هجری در شمال شرقی دریای سیاه و شمال غربی دریای مازندران حکومتی مستقل و مقتدر داشته اند. در منابع کهن اسلامی از شهرهای اتل, بلنجر و سمندر به عنوان تختگاه خزران یاد شده است. طبقه حاکم خزران در نیمه دوم قرن هشتم میلادی با انگیزه های سیاسی به آیین یهود گرویدند. در سده اول هجری تاریخ روابط خزران و مسلمانان در دو سوی شمال و جنوب کوه های قفقاز, شامل جنگ های مکرر و بی سرانجامی است که در سده دوم پس از تغییر کیش سران خزر و برقراری برخی روابط دوستانه با خلفای عباسی, از شدت درگیریها کاسته شد اما همچنان تا فروپاشی دولت خزران به دست روس ها در قرن چهارم ادامه داشت. سیاحان و جغرافی نویسان مسلمان از جمعیت پرشمار مسلمانان در کشور خزران خبر داده اند. کوشش این نوشتار, به دست دادن تصویری روشن از تاریخ خزران با تإکید بر روابط ایشان با مسلمانان, بر اساس منابع کهن اسلامی و بازسازی اطلاعات پراکنده منابع درباره فرجام خزران است.

منابع و مآخذ پژوهش درباره خزران

بیش ترین اطلاعات درباره تاریخ خزران از منابع عربی, بیزانسی, روسی و عبری به دست میآید. هر چند در تإیید و تکمیل این اطلاعات, مطالبی نیز در منابع فارسی, سریانی, ارمنی, گرجی و ترکی موجود است.

در این نوشتار بیش تر از منابع کهن عربی استفاده شده است. در بیان مناقشات نظری و سیاسی به ویژه درباره اصل و تبار خزران و فرجام مبهم آن ها و بهره گیری از منابع عبری و روسی, به پژوهش های جدید نیز مراجعه شده است. عمده روایات عربی درباره خزران از ابن فضلان, اصطخری (متوفی پس از ۳۴۰ یا ۳۴۶ ق), ابن حوقل (متوفی پس از ۳۶۷ق) و مسعودی (متوفی ۳۴۶ق) است. از این میان ابن فضلان که در ۳۰۹ ق به دستور مقتدر, خلیفه عباسی (حک ۲۹۵ ـ ۳۲۰) همراه با هیإتی به کشورهای روس و بلغار و اسلاو و خزر سفر کرده بود(۱); از مشاهدات خود سخن می گوید.

سراسر روایت ابن حوقل که در حدود ۳۷۸ ق / ۹۸۸م به رشته تحریر در آمده, از کتاب اصطخری (تإلیف بین سالهای ۳۱۸ ـ ۳۲۱) گرفته شده است.(۲)

اما مطالب مسعودی ظاهرا مستقل می نماید و حائز اهمیت بسیار است. منبع دیگر دائره المعارف جغرافیایی (معجم البلدان) یاقوت حموی (متوفی ۶۲۶) است که گزارش ابن فضلان و اصطخری را در این باره در کتاب خود گرد آورده است و هم از این رو چندان با ارزش نیست. روایات منابعی دیگر از قبیل ابن رسته و گردیزی تنها موید و مشابه روایات منابع فوق است. بنابر این از اهمیتی برخوردار نیست.

از میان تحقیقات جدید و قابل دسترس که در برخی موارد, در این نوشتار بدان ها استناد شده, کتاب تاریخ خزرهای یهودی تإلیف دگلاس مورتون دانلوپ است که در سال ۱۹۵۴ توسط انتشارات دانشگاه پرینستون به چاپ رسید. این کتاب گذشته از آن که مإخذی پر ارزش در تاریخ خزران است, دلایل جدیدی برای اثبات اعتبار سند ((مکاتبات خزر)) که از سوی بسیاری مورد نقد جدی قرار گرفته و در حد سندی جعلی فرو کاسته(۳) ارائه داده است.(۴)

در این نوشتار جهت پرهیز از پرگویی در حواشی سخن و مبحث اصلی, از ذکر این دلایل خودداری شده است. کتاب دانلوپ با عنوان تاریخ یهود الخزر در ۱۹۸۷ / ۱۴۰۷ در بیروت به قلم دکتر سهیل زکار به زبان عربی ترجمه و منتشر شده است. در این نوشتار به صفحات ترجمه عربی این اثر ارجاع داده شده است.

مإخذی دیگر در این باره که خود از کتاب دانلوپ بهره فراوان برده است, سبط سیزدهم تإلیف آرتور کستلر است که در ۱۹۷۶ منتشر شده است. محمدعلی موحد و جلال ستاری در دو کار جداگانه آن را به فارسی برگردانده اند.

هم چنین به کتاب ارزشمند تاریخ خزر نوشته آرتامونوف, به نقل از دیگران استناد شده است. این کتاب در ۱۹۶۲ در لنینگراد چاپ و منتشر شد.

خزران, شاخه ای از ترکان اویغوریاند که از سده ششم میلادی در کرانه های دریای خزر و آن سوی کوه های قفقاز سکنی گزیدند و دولتی نیرومند بنیاد نهادند که دو قدرت بزرگ آن روزگار (دولت ساسانی و امپراتوری بیزانس) آن را قدرتی مهم به شمار میآوردند.(۵)

طبق منابع عبری در ۱۲۲ق / ۷۴۰م طبقه حاکم خزران به آیین یهود گرویدند و بدین گونه دین یهود, دین رسمی خزرها گردید.(۶) اما به روایت مسعودی تغییر کیش خزران مقارن با ایام خلافت هارون الرشید (حک ۱۷۰ ـ ۱۹۳ / ۷۸۶ ـ ۸۰۹م) بوده است.(۷)

منابع عبری این واقعه را به تفصیل و با دقت در ذکر جزئیات بیان کرده اند.(۸) با این که مناقشات میان طرفداران و مخالفان اعتبار یا عدم اعتبار اسناد عبری به نتیجه روشنی نرسیده است و از این رو تاریخ ۷۴۰م را قطعی نمی توان انگاشت, لیکن به نظر می رسد روایت مسعودی که از میان ۲۳ سال حکومت هارون, تاریخ دقیقی را مشخص نکرده و تنها به ذکر ((ایام خلافت هارون)) اکتفا کرده, احتمالا با تسامح بیان شده است. اما در مجموع ظاهرا باید پذیرفت که تغییر دین خزران در نیمه دوم قرن هشتم میلادی روی داده است.

در باب اصل و تبار خزران, در منابع اسلامی, ابتدا یعقوبی و در پی او مسعودی و بسیاری دیگر از مورخان و جغرافی نویسان, خزران را از اعقاب ((یافث بن نوح)) شمرده اند.(۹) به نظر می رسد اسرائیلیات و توجه مورخان اسلامی به تورات یکی از عوامل برساختن این گونه نسب نامه ها بوده است.(۱۰)

سخن اصطخری در این باب متفاوت است:

… خزر و روس و سریر نام مملکت است, نه شهر و نه مردم. خزران به ترکان شباهتی ندارند. اینان سیاه مویند و دو گروه, گروهی قراخزر نام دارند که از سیاه چردگی به سیاهی می زنند و شبیه هندوانند و گروهی سپید رویند و زیبا.(۱۱)

در میان پژوهشهای جدید, سخن آرتا مونوف قابل مقایسه با سخن اصطخری است. او در کتاب تاریخ خزر می نویسد:

خزران غیر از ترکان بوده اند و بر خلاف ترکان از سده چهارم(۱۲) میلادی در کرانه های شمالی دریای خزر و آن سوی کوه های قفقاز سکنی داشته اند اما ترکان از سده ششم میلادی به غرب روی آوردند و با خزران همسایه شدند. بعدها ترکان خاقانات غربی, سرزمین خزران را به تصرف خود در آوردند و بخشی از مردم آن سرزمین را در خود مستحیل کردند.(۱۳)

با این همه ترک تباری خزران در میان بسیاری از پژوهشگران فرض مسلم و مورد تإکید فراوان است. دانلوپ ضمن مسلم دانستن اصل ترکی خزران, با ارائه دلایلی تاریخی و زبان شناختی, آن ها را از ترکان اویغوری دانسته است.(۱۴)

درباره تختگاه خزر نیز نظریات محققان متفاوت است و منابع کهن اطلاعات متفاوتی ارائه می دهند. مسعودی بلنجر در دامنه شمالی قفقاز را نخستین پایتخت امپراتوری خزر نوشته است.(۱۵) او از شهر سمندر(۱۶) و اتل نیز به عنوان تختگاه کهن خزر یاد کرده است.(۱۷) اصطخری در این باره بیان روشنی دارد: خزر نام قومی است و سرزمین و تختگاه آن اتل / اثل نامیده می شود که به رودی به همین نام منسوب است.(۱۸) ابن حوقل از تختگاه خزر با نام اتل, متشکل از دو بخش اتل و خزران در دو سوی شرقی و غربی رود اتل یاد کرده است.(۱۹) در هیچ یک از منابع جغرافیایی مسلمانان, نام تمام تختگاه های خزر در دوره های مختلف به روشنی نیامده است.

ظاهرا مهم ترین شهر خزران اتل بوده که علاوه بر خزران یهودی, مسیحیان, مسلمانان و بت پرستان در آن زندگی کرده اند. ابن حوقل و مسعودی, شاه و درباریان و خدمتکاران او را از یهودیان دانسته اند.(۲۰)

هر چند کشور خزران تا قرن هفتم هجری / سیزدهم میلادی برقرار بود, لیکن با حمله روس ها به فرماندهی سوویا توسلاو(۲۱) امیر کیف(۲۲) به سال ۳۵۴ / ۹۶۵م, خزران قدرت و شوکت پیشین را از دست دادند. شهر اتل به تصرف روس ها در آمد و اهمیت پیشین خود را از دست داد(۲۳) و تا آن جا که می دانیم از این پس در منابع ذکری از شهر اتل نیامده است.

درباره گرویدن خزران به دین یهود, منابع کلاسیک اسلامی, داستان مباحثه یک کشیش مسیحی و یک یهودی در حضور خاقان خزر(۲۴) و پیروزی یهودی را سبب این امر ذکر می کنند.(۲۵) از مهم ترین منابع عبری درباره تغییر کیش خزران اثری است معروف به مکاتبات خزر (۲۶); نامه هایی به زبان عبری که میان حسدای بن شپروت(۲۷), وزیر یهودی خلیفه اموی قرطبه و یوسف خاقان خزر مبادله شده است.(۲۸) از جمله منابع عبری دیگر در این باره سندی است که از جنیزه (گنیزه)(۲۹) قاهره کشف شده و به ((سند کمبریج))(۳۰) مشهور است.(۳۱)

کهن ترین منبع مسیحی در این باره, رساله ای است به زبان لاتینی که کشیشی گرجی به نام کریستین دراثمار اکینتنی(۳۲) حدود ۸۶۴ م نوشته و در آن از گروهی یهودی مسلک به نام ((گزری)) یاد کرده که به عقیده وی همان یإجوج و مإجوج(۳۳) و از نژاد هونها هستند.(۳۴)

درباره انگیزه گرویدن خزران به آیین یهود, بیش تر پژوهشگران انگیزه سیاسی را مهم ترین علت از سوی فرمانروای خزر قلمداد کرده اند.(۳۵)

در آغاز قرن هشتم میلادی / دوم هجری, جهان میان دو قطب مسیحیت و اسلام تقسیم شده بود. امپراتوری خزر در حکم نیروی سومی بود که دوستی و دشمنی آن به ویژه به جهت موقعیت جغرافیایی ـ که حائلی میان امپراتوری بیزانس و سرزمین های خلافت اسلامی بود ـ برای هر دو طرف به یک اندازه اهمیت داشت.

از طرفی خزران دریافته بودند با پذیرش مسیحیت یا اسلام, استقلال خود را از دست خواهند داد, زیرا قبول هر یک از این دو دین, مستلزم پذیرش سلطه امپراتور روم یا خلیفه بغداد بود. نیز خزران به این نتیجه رسیده بودند که حفظ دین اولیه خود ـ که صورتی از صور ابتدایی حیات دینی (شمنیزم) بود ـ در مقایسه با ادیان توحیدی مسیحیت و اسلام نه تنها فرسوده و مندرس تلقی می شد, بلکه سران خزر را از نفوذ معنوی و قانونی که خلیفه و امپراتور به واسطه پیروی از دو آیین توحیدی و جهان شمول از آن برخوردار بودند, محروم می ساخت, به ویژه این که مقام خاقانی در میان خزران بیش تر جنبه معنوی و آیینی داشت تا جنبه سیاسی. از این جهت انتخاب دین مناسب که تمام این ملاحظات را مدنظر قرار دهد, از اهمیت بسیاری برخوردار بود. در چنین وضعی, منطقی ترین شیوه, گرویدن به مذهب ثالثی بود که از جهت مبانی عقیدتی و ساختار دینی قدرت هماوردی با آن دو دیگر را داشته باشد. آیین یهود از شهرت کافی برخوردار بود و به عنوان دینی آسمانی مورد احترام هر دو گروه مسیحی و مسلمان قرار داشت.

اگر چه ظاهرا در این که این اقدام انگیزه سیاسی داشته است, نمی توان تردید کرد, اما بی شک خزران از مدت ها پیش تر با یهودان آشنا بودند که زمینه مناسبی برای تغییر کیش آنان فراهم آورد. مهاجرت یهودیانی که عمدتا از تعقیب و شکنجه امپراتوران روم می گریختند و نیز مهاجرت یهودیان آسیای صغیر پس از تسخیر این نواحی به دست مسلمانان, زمینه های آشنایی این دو را فراهم ساخته بود.(۳۶) بنابراین کشور خزران پیش از گرویدن به دین یهود پناهگاه امنی برای یهودیان به شمار میآمد و پس از قبول این آیین به خانه و موطن آن ها تبدیل شد. یهودیان هنر و صنعت بیزانس را با روش های پیشرفته به ویژه در کشاورزی و بازرگانی برای خزران به ارمغان آوردند. به سرعت بسیاری از مظاهر آیینی و فرهنگی یهود در جامعه خزر مورد پسند و قبول واقع افتاد چنان که به گزارش محمد بن اسحاق الندیم (ص ۲۱) به روزگار او (حدود ۳۰۰ ـ۳۸۵) خزران از الفبای عبری استفاده می کردند.(۳۷)

چنان که پیش تر اشاره شد گروهی از مسلمانان نیز در کشور خزران زندگی می کردند, حتی به گزارش برخی منابع اسلامی بیش ترین جمعیت خزران را مسلمانان و کم ترین شمار را یهودیان داشته اند.(۳۸) درباره چگونگی رفتار و روابط خزران یهودی با اتباع مسلمان چنان که از اندک روایات منابع موجود بر میآید, مسلمانان در این سرزمین از وضع مطلوبی برخوردار بودند. دست کم گزارشی از سختی یا پریشانی امور مسلمانان گزارش نشده اس