پاورپوینت کامل ابوحفص کرمانی «مورخی ناشناخته» ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابوحفص کرمانی «مورخی ناشناخته» ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابوحفص کرمانی «مورخی ناشناخته» ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابوحفص کرمانی «مورخی ناشناخته» ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

>

نفوذ ایرانیان در دستگاه خلافت عباسی تنها منحصر به خاندان های چندی نظیر طاهریان و آل سهل و برمک و بختیشوع و نوبخت نبود، بلکه افراد بسیاری، بی آن که به خاندان مشخصی وابسته باشند، در این دوره به مناصب عالی کشوری و لشکری رسیدند. نوشته ی حاضر در صدد شناساندن یکی از این چهره ها به نام ابوحفص عمرو، یا عمربن ازرق کرمانی است، که از چهره های ادبی و سیاسی دوره ی مأمون و از مورخان این عصر به شمار می رود.

زندگی و شخصیت ابن ازرق

درباره ی زندگی ابوحفص کرمانی اطلاعات مفصّلی در منابع وجود ندارد؛ ولی بر اساس داده های موجود، او شخصیتی ادبی و در عین حال دیوان سالار و سیاسی داشته و از طبقه ی دبیران و کاتبان ایرانی بوده است. این گروه از همان قرن نخست هجری به خلفا نزدیک بودند و به باور برخی، وجود اینان در حقیقت نشانه ی استمرار حضور طبقه ی دبیران در دستگاه خلافت، از دوره ی ساسانی تا دوره ی عباسی است.۲

ابوحفص کرمانی، در عصر سلطه و نفوذ خاندان های ایرانی در دربار خلفای عباسی، با این حکومت رابطه ای نزدیک داشت و از منشیان و ادیبان زبردست دوره ی عباسی و کاتب عمروبن مسعده بود.۳ وی به سبب مهارت در انشا و نگارش متن های ادبی بدیع، جایگاه ویژه ای در دربار و به ویژه نزد خلیفه داشت.۴ در منابع آمده است که مأمون، خلیفه ی عباسی (۱۹۸-۲۱۸ق)، به او پیشنهاد وزارت کرد، ولی او این پیشنهاد را نپذیرفت و خود را شایسته ی آن ندانست.۵

احتمالاً ابوحفص در دوره ی طولانی حکومت مأمون بر نواحی شرقی ایران به دربار او پیوست. انتساب او به کرمان نیز می تواند دلیلی بر آن باشد که یا خود او و یا پدرانش از کرمان به خراسان کوچیده و در آن جا جایگاهی به دست آورده اند؛ چه در منابع از کرمانی دیگری به نام ابراهیم بن رستم سخن گفته اند که در همان زمان در مرو ساکن بود و از فقیهان و محدثان صاحب نفوذ در این شهر به شمار می رفت و حتی با مأمون و فضل بن سهل رابطه ی نزدیکی داشت.۶ شاهد و دلیل دیگر بر این که ابوحفص در خراسان به حکومت عباسی پیوسته آن است که اسحاق بلخی، شاعر عربی سرای خراسانی، از استادان ابوحفص عمر کرمانی بود. بلخی، که عمری طولانی کرده بود، از پدر خالد برمک روایت کرده و ابوحفص نیز برخی روایات مربوط به تاریخ برمکیان را از او نقل کرده است؛۷ بنابراین، او پس از انتقال مأمون از مرو به بغداد در سال ۲۰۲ قمری،۸ هم چنان در خدمت او بود و همراه وی راهی بغداد شد. به نظر می رسد ماجرای رد پیشنهاد وزارت مأمون از سوی ابوحفص نیز مربوط به بعد از انتقال خلیفه به بغداد و حتی، به احتمال قوی، در واپسین سال عمر مأمون و پس از مرگ عمروبن مسعده بود؛ چه در سال های نخست خلافت او، با وجود وزیران قدرتمندی چون فضل و حسن، پسران سهل سرخسی، و احمدبن ابی خالد و احمدبن یوسف، مجالی برای وزارت ابوحفص نبود و از آن جا که بیش تر شرح حال نویسان، سال درگذشت ابن مسعده را ۲۱۷ قمری نگاشته اند،۹ مأمون باید در همین سال به ابوحفص پیشنهاد پذیرش منصب وزارت را کرده باشد. آثار ابوحفص

از قرار معلوم ابوحفص عمر ازرق به اخبار سرگذشت خاندان ایرانی برمکی علاقه و دلبستگی فراوانی داشت و افزون بر منشآت سلیس و آراسته، کتابی تحت عنوان اخبار البرامکه و فضائلهم نیز نوشته ۱۰ و در آن سرگذشت این خاندان را از آغاز تا پایان بیان نموده است. این دلبستگی، تا حد زیادی نتیجه ی بهره مندی او از معلومات اسحاق بلخی و تا حدی نیز به سبب پیوستگی وی به ابوالفضل عمروبن مسعدهبن سعدبن صول، پسر عموی ابراهیم بن عباس صولی، شاعر عصر عباسی است. چه ابن مسعده، که خود از نویسندگان و شاعران بزرگ دربار مأمون بود،۱۱ نزد جعفر برمکی موقعیتی ویژه داشت و مدتی وزیر و کاتب سرّ مأمون بود.۱۲

کتاب ابوحفص (اخبار البرامکه) حداقل تا قرن هفتم هجری در دسترس اهل تاریخ بود و کسانی هم چون: یاقوت، ابن عساکر و ابن عدیم، بارها به آن استناد کردند. روایات تاریخ برامکه

روایات منقول از ابوحفص در مورد تاریخ برمکیان را، بر اساس آنچه از منابع متأخرتر به دست می آید، می توان به چند دسته تقسیم کرد: ۱. برمکیان پیش از اسلام

یاقوت از قول عمربن ازرق کرمانی نقل کرده است که برمکیان پیش از برپایی ملوک الطوایف در بلخ شاهانه می زیستند و بت پرست بودند. برای آنها اوصاف مکه و کعبه را توصیف کردند و این که قریش و دوستان عرب آنها به سوی آن می شتابند و آن را بزرگ می دارند. بدین ترتیب، برامکه بتخانه ی نوبهار را هماورد خانه ی خدا قرار دادند و پیرامون آن بت ها گذاشتند و آن را با دیبا و ابریشم آراستند و بر آن گوهرهای گران بها آویختند.۱۳ روشن است که معبد نوبهار متعلق به بوداییان بلخ و خراسان بود۱۴ و این گروه به لحاظ عقیدتی با بت پرستان عربستان تفاوت فراوانی داشتند. هم چنین درباره ی وجود ارتباطات فرهنگی میان عربستان قبل از اسلام با مردم نواحی شمال شرقی ایران شواهد و مدارک قابل قبولی در دست نیست؛ اما همین گزارش ابوحفص بویی از واقعیت نیز دارد و حتی ممکن است نشانی از آگاهی یافتن بوداییان بلخ و بامیان از کعبه و زیارت آن توسط مسلمانان در دوران پس از فتح خراسان و ماورالنهر به دست مسلمانان عرب باشد و این که آنها کوشیدند تا وجود این معبد را در پرتو تشبیه آن به کعبه ی مسلمانان توجیه کنند. ۲. رابطه ی برمکیان با امویان

ابوحفص از قول اسحاق بلخی نقل کرده است که:

برمک پدر خالد برمکی، با پانصد خدمت گزار در رصافه ی شام به دیدار هشام بن عبدالملک، خلیفه اموی (۱۰۵-۱۲۵ق)، شتافت. هشام او را پذیرفت و وی را احترام کرد و نکو داشت. او سپس اسلام آورد. اسحاق بلخی که گویا خود در آن هنگام در رصافه می زیسته است گوید: من او را گرانقدر و بزرگ جایگاه دیدم.۱۵

ابن عدیم به نقل از ابوحفص و او از قول سعیدبن مسلمه، نواده ی هشام بن عبدالملک آورده است:

خالدبن ب