پاورپوینت کامل سیمای یهود در ادب منظوم پارسی از سده سوم تا سده هفتم ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیمای یهود در ادب منظوم پارسی از سده سوم تا سده هفتم ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیمای یهود در ادب منظوم پارسی از سده سوم تا سده هفتم ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیمای یهود در ادب منظوم پارسی از سده سوم تا سده هفتم ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

>

بررسی آثار منظوم ادب پارسی در ارتباط با یهودیان، گذشته از این که ما را با نحوه ی تفکر شعرا و سخنوران در مورد یک گروه اقلیت فکری و مذهبی آشنا می کند، می تواند ما را به درک بهتر اوضاع زندگی یهودیان آن دوره ها رهنمون سازد. آثار این بزرگان که در واقع، بخش مهمی از هویت ملی و فرهنگی ما را تشکیل می دهد، ارزش زیادی در درک صحیح الگوهای رفتاری دارند. داشتن تساهل و تسامح در برخورد با افکار و عقاید مخالف فکری و مذهبی، پرهیز از جزم اندیشی و اختلافات فرقه ای و عقیدتی و هم چنین پرهیز از ظاهربینی و درک حقیقت موجود در هر دین و آیینی اساس فکر و اندیشه ی پدیدآورندگان این آثار است.

بازتاب سیمای یهود در ادب منظوم پارسی در سده ی سوم تا سده ی هشتم هجری قمری از دو لحاظ قابل توجه است. نخست این که شاعران و سخنوران این دوره ها به لحاظ فکری، نسبت به یهود چگونه می اندیشیدند و چه عواملی بر نحوه ی نگرش آنها تأثیر می گذاشت و دیگر این که، کدام بخش از زندگی اجتماعی این قوم در آثار منظوم این دوره بازتاب یافته است.

اخبار مربوط به یهودیت و یهودیان در این گونه آثار به دو شکل جلوه گر شده است. بخشی از این اخبار در واقع، بازتاب همان روایات و حکایاتی است که در قرآن آمده است. کمتر سخنوری را می توان یافت که از قصص بنی اسرائیل و انبیای این قوم سخنی به میان نیاورده باشد. برخی از ویژگی های مربوط به انبیا، سمبلی است برای بیان احساسات درونی شاعر، علی الخصوص هنگامی که پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله نعت می شود، جامع تمام صفات برگزیده ی پیامبران پیشین خود معرفی می گردد، پیامبری که حُسن یوسف، هیبت موسی، شکوه سلیمان و حلم عیسی را به همراه دارد. نه تنها سخنوران و مورّخان اسلامی، بلکه تمام اقشار جامعه به پیروی از قرآن با احترام و تقدس خاصی از پیامبران بنی اسرائیل سخن می گویند، اصلی که شاید خود یهودیان به پیروی از تورات، چندان آن را مراعات نمی کنند.

بخش دوم اخبار وارده در رابطه با خود قوم یهود است. قرآن در معرفی این قوم، اوصاف چندان مثبتی به کار نمی برد؛ حرص شدید به دنیا،۲ کتمان حقایق،۳ سعی و اهتمام به قتل انبیا،۴ بهانه جویی و خیانت در امانت ۵ از جمله صفاتی است که قرآن در مورد آنان به کار می برد. در مجموع اسلام حُسن نظرش به مسیحیت بیشتر از یهودیت است. دلیل موضع گیری تند قرآن برضدّ قوم یهود ریشه در عملکرد خود قوم یهود داشت. تا زمانی که یهودیان برضدّ اسلام و پیامبرصلی الله علیه وآله موضع خشنی اتخاذ نکرده بودند، قرآن نیز موضع منفی ای نگرفته بود، اما با هجرت پیامبرصلی الله علیه وآله از مکه به مدینه و آغاز تنش بین مسلمانان و یهودیان که نتیجه ی پیمان شکنی خود یهودیان بود، موضع قرآن و به پیروی از آن بینش مسلمانان نسبت به یهود تغییر کرد. طبیعی است، مسلمانی که قرآن می خواند و از اوصاف قرآنی یهود آگاه می شود، نمی تواند نگرش چندان مثبتی نسبت به این قوم داشته باشد. شعرا و سخنوران نیز تحت تأثیر قرآن دید مثبتی نسبت به یهودیان نداشتند. قرآن مؤثرترین عامل شکل گیری افکار مسلمین نسبت به امور بود.

این گروه نخبه و تحصیل کرده که در واقع متولَّیان فرهنگی جامعه محسوب می شدند، سعی داشتند تا سطح اخلاق را در جامعه بالا برده و فرهنگ ایرانی – اسلامی را غنا بخشند. غالب اخبار و روایات این گروه تکیه بر اخلاق داشت و بر رشد و توسعه ی اخلاق اسلامی تأکید می نمود. اگر رفتار قوم یهود، مورد انتقاد واقع می شد به خاطر گذشته ی تاریخی منعکس شده ی آنان در قرآن و هم چنین عملکرد آنان در جامعه ی آن زمان بود. غالب مشاغل تحریم شده و مکروه ۶ در اسلام از سوی یهودیان اداره می شد، آنان بزرگترین رباخواران جامعه محسوب می شدند. حال، اگر مسلمانی به چنین عمل ضد اخلاقی مبادرت می نمود به یهود تشبیه می شد. انجام اعمال منافی شرع و اخلاق در خفا از سوی مسلمین از جمله ی دیگر اقداماتی بود که عامل به آن به یهود تشبیه می گردید. گر چه بیت ذیل، مربوط به چند دهه ی متأخر از دوره ی مورد بحث ماست، اما به کارگیری آن از سوی حافظ ناشی از ریشه دار بودن چنین رفتاری است؛ رفتاری که جامعه ی اسلامی به خوبی از آن آگاه بود.

احوال شیخ و قاضی و شرب الیهودشان

کردم سؤال صبحدم از پیر می فروش ۷

شرب خمر یهودیان در خفا، ناشی از ممنوعیت هایی بود که جامعه ی اسلامی در مورد شراب اعمال کرده بود. استفاده از شراب و خَمریات در اسلام حرام است، بنابراین یهودیان که به پیروی از آیین خود مجاز به استفاده از آن بودند، حق نداشتند در ملاء عام مبادرت به ساختن، خوردن و فروختن شراب کنند. آنان می بایست به دور از انظار مسلمانان چنین کاری را می کردند. بعدها این کار یهودیان نه تنها در مورد شراب، بلکه در مورد هر عمل حرام دیگر، نمادی شد برای اقدامات افرادی که در جهت خلاف اخلاق اسلامی گام بر می داشتند.

عوامل دیگری که بر خط مشی فکری یک سخنور تأثیر می گذاشت، خاستگاه جغرافیایی، مسائل اعتقادی و هم چنین نحوه ی معیشت شاعر بود. محیط، یکی از عوامل مؤثر در شکل گیری و رشد شخصیت انسان به شمار می رود. هر فردی سعی دارد تا به هنجارهای پذیرفته شده ی محیط زندگی خود احترام بگذارد و از ناهنجاری ها بپرهیزد. بسیار مهم است که ما بدانیم در پیرامون ما چه کسانی هستند و چه رفتاری دارند. ارزش ها و ضدارزش ها از نظر آنها چیست؟ بنابراین، شاعری که در محیط زندگی خود، بخش کثیری از اهل ذمّه به ویژه یهودیان را جای داده بود و هر روز شاهد جریان زندگی آنان بود، نمی توانست دیدگاهش با کسی که ارتباط مستقیمی با آنان نداشت و اوضاع زندگی آنان را به خوبی درک نمی کرد، یکی باشد.

بینش و نگرش اعتقادی هر فردی نقش مهمی در تعیین تفکر و شکوفایی اندیشه دارد. دیدگاه مذاهب و فرقه های مختلف اسلامی نسبت به حق و حقوق ذمّیان متفاوت است. در این میان، فقه حنفی و شیعی رعایت حال ذمّیان را بیش از فقه شافعی و حبنلی کرده است. هم چنین تفاوت بارزی در دیدگاه گروه های فکری معتزله، اخوان الصفا و صوفیان نسبت به این مسئله وجود دارد.۸

در برخی موارد، در منابع تاریخی و ادبی ارتباط سخت و تنگاتنگی بین صوفیان، عرفا و ذمّیان دیده می شود. یهودیان علی رغم سرسختی و لجاجتی که در حفظ آیین خویش نشان می دادند، گاهی با مشاهده ی عملکرد عرفا و صوفیان با اشتیاق پذیرای اسلام می شدند، یهودیانی که به واسطه ی رفتار این گروه مسلمان شده اند کم نیستند، به طور مثال از شعرای مورد بحث دروه ی ما، شیخ احمد جام ژنده پیل، از عرفای قرن پنجم ۹ و فخرالدین ابراهیم همدانی متخلّص به «عراقی» توانسته بودند، گروهی از یهودیان را مسلمان نمایند.۱۰ صوفی، همان طور که اسباب اسلام آوردن کسی را فراهم می ساخت، ممکن بود خود نیز به آیین دیگری در آید. هرچند عملاً خروج از اسلام بسیار کم رخ می داد، با این حال، صوفی معتقد بود؛ اگر چیزی بتواند یک مسلمان را از دایره ی اسلام خارج کند، آن نیروی «عشق» است. عطار می گوید: یهودی شدن یک مسلمان، خاصه یهودی شدن شیعه در واقع از شگفتی ها است.

دل نفس شد و شگفت آمد

گر یک علوی جهود گردد۱۱

عطار عقیده دارد، کسانی که علی رغم وحدت وجود، قائل به تکثر وجود می باشند در زمره ی «گبر» و «جهود» قرار دارند. از نظر او ممکن است که این وجود واحد در اجزای کثیر متجلّی شود، اما این به منزله ی تکثر وجودی نیست. درست این است که انسان در وجود هر ذره ای تنها یک خالق را ببیند و بر یگانگی او اذعان کند، اگر چنین شود، دیگر راه رسیدن به حقیقت محدود و منحصر به یک راه یا روش یک فرقه ی مذهبی نمی گردد.

هر که را ذره ای وجود بود

پیش از هر ذره ای سجود بود

نه همه بت ز زر و سیم بود

که بت رهروان وجود بود

هر که یک ذره می کند اثبات

نفس او گبر یا جهود بود

در حقیقت، چو جمله یک بودست

پس همه بودها نبود بود۱۲

مولوی نیز در مثنوی و معنوی خویش، معتقد است که حقیقت ادیان یکی است و انبیا هدف واحدی را دنبال می کرده اند. کتاب او که در واقع تفسیری از قرآن و احادیث اسلامی است، دید چندان مطلوبی نسبت به یهودیان ندارد. از نظر او آنچه «جهود سگ»۱۳ را وادار به دوگانه بینی و جدا دانستن ادیان می کند، همانا ظاهربینی اوست.

آن جهود از ظرف ها مشرک شده است

نور دید آن مؤمن و مدرک شده است

چون نظر بر ظرف افتد روح را

پس دو بیند شیث را و نوح را۱۴

از نظرگاه است، ای مغز وجود

اختلاف مؤمن و گبر و جهود۱۵

مولوی در حکایات دیگری که داستان آن درباره ی قتل نصارا توسط یک پادشاه «جهود» است، اعلام می دارد که داستان این شاه به حکایت مرد احولی می ماند که به واسطه ی معیوب بودن چشمش یک شیشه را دو شیشه می دید. پند اطرافیان، مبنی بر این که شیشه یکی است و دوگانگی آن حاصل خطای دید چشم توست، مؤثر واقع نشد، لذا او تصمیم گرفت با شکستن یکی، شیشه واقعی را از غیر واقعی تمیز دهد، اما شکسته شدن شیشه همان و محو شدن هر دو تصویر همان. از نظر او شاهی که در صدد نابودی مسیحیت بود، در واقع ضربه به هر دو دین می زد و گر نه، دین موسی و عیسی یکی است و نمی شود یکی را شکست تا دیگری را دید.۱۶ او در حکایات دیگری، باز به کشته شدن نصارا توسط شاه جهود اشاره کرده است. حکایت دوم او در واقع، همان داستان اصحاب «اخدود» سوره ی «بروج» است.۱۷

نگاه حقیرانه ی مولوی به «جهود» همانا ناشی از عملکرد قوم یهود بود. قرآن درباره ی آنان می گفت که یهودیان علی رغم اینکه می دانستند محمد حق است و همان طور که فرزندان خود را می شناختند، حقانیت دین اسلام را نیز به همان نسبت می شناختند،۱۸ ولی با این حال، مخالفت می کردند. از دیدگاه اندیشمندان اسلام، یهود مخالف حق و حقیقت بود. مولوی می گوید با این که حق در همه جا و همه چیز جلوه می کند، اما شناخت آن کار هر کسی نیست. اگر چنین امری کار ساده ای بود دیگر یهودی، مسیحی و زردشتی بودن معنایی نداشت.

گر میسر کردن حق رَه بُدی

هر جهود و گبر از او آگه بُدی ۱۹

خانه ی آن دل که ماند بی ضیا

از شعاع آفتاب کبریا

تنگ و تاریک است چون جان جهود

بی نوا از ذوق سلطان ودود۲۰

عنوان یهود، پشت سر خویش دنیایی از صفات منفی را پنهان می کرد. از نظر برخی از شعرا، جهودی بودن برابر بود با «پستی»، «خیانت»، «بی وفایی»، «حرص» و «شر». ابیات ذیل در دواوین شعری موید این صفات است.

زبونی کان ز حد بیرون توان کرد

جهودی شد، جهودی چون توان کرد۲۱

«به معنای