پاورپوینت کامل حضرت محمدصلی الله علیه وآله و رویارویی با اشرافی گری ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حضرت محمدصلی الله علیه وآله و رویارویی با اشرافی گری ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حضرت محمدصلی الله علیه وآله و رویارویی با اشرافی گری ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حضرت محمدصلی الله علیه وآله و رویارویی با اشرافی گری ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

>

رفاه طلبی و اشرافی گری به عنوان آسیبی اجتماعی هر گاه فرد یا بخشی از جامعه را فرا گیرد، مانند ویروسی خطرناک، خیلی زود به سایر قشرها و طبقات اجتماعی منتقل شده و سلامت جامعه بشری را تهدید می کند. رهبران دینی و جامعه شناسان، این آسیب اجتماعی را در جوامع مختلف بررسی کرده اند. شیوه حضرت محمدصلی الله علیه وآله به عنوان رهبری که مدیریت کلان جامعه را عهده دار بود، الگوی خوبی است برای: ۱- شناسایی خصیصه رفاه طلبی و اشرافی گری در انسان ها و جامعه های بشری، ۲- پیش گیری از ظهور روحیه اشرافی با شناخت نشانه های آن و ۳- مقابله و درمان آن بر اساس روش های آن حضرت، که برای جوامع امروزی نیز راه گشاست.

مقدمه

اشراف و طبقه مرفه در جوامع بشری از افراد و طبقات تأثیرگذار جامعه اند که رفتار، گفتار و عقایدشان پی آمدهای مستقیم و غیر مستقیمی بر سایر افراد جامعه، خصوصاً طبقات پایین تر دارد. مردم در طول تاریخ، غالباً به خواسته های آنان عمل کرده و بر طبق روش آنها زندگی نموده و رهبری ایشان را پذیرفته اند. محافظه کاری آنها، انسان ها و جوامع را به محافظه کاری و انحطاط می کشاند. اشراف برای مطرح کردن خود و کسب اعتبار و جلب احترام دیگران، به حفظ و گسترش نظام منزلتی می پردازند. عمل اشرافی که در نظام مبتنی بر تمایز اجتماعی رشد و نمو می کنند، دارای سه شاخصه اصلی است: ۱. تن آسایی (تن آسانی)؛ ۲. مصرف تظاهری (مصرف آشکار یا اسراف)؛ ۳. محافظه کاری. پیامبران و مصلحان اجتماعی برای اعتلای مقام انسان و پیشرفت و توسعه جامعه، با آنها به مبارزه پرداخته اند. مقابله با اشراف و اشرافی گری، از دغدغه های اصلی حضرت محمدصلی الله علیه وآله بود. آن حضرت برای مقابله با نظام منزلتی (تمایز ناعادلانه طبقاتی) که زمینه ساز اعمال اشرافی بود و هم چنین برای از بین بردن اعمال اشرافی، کارهای بزرگی انجام داد. ایشان کوشیدند نظام برابری و برادری (اخوت اسلامی) را جای گزین نظام منزلتی کنند. تشکیل «امت واحده» ثمره کار پیامبرصلی الله علیه وآله بود. رویکرد قرآن کریم در وضع قوانین و هدف گذاری ها و پیامبرصلی الله علیه وآله به عنوان مبلّغ و مجری آن دستورات الهی، از بین بردن روحیه اشرافی و مراتب منزلتی و جای گزین کردن روحیه برادری و برابری (اخوت اسلامی) و بنیان گزاردن «امت واحده» بوده است.

در این نوشته، با استفاده از «نظریه طبقه مرفه» که اشراف و طبقه مرفه جامعه را توصیف کرده، شاخص ترین اعمال اشرافی شناسایی شده و با تطبیق آن بر اعمال اشراف دوره پیامبرصلی الله علیه وآله، شیوه برخورد ایشان با اشراف و طبقه مرفه بررسی شده است. ویژگی اشراف

به نظر می رسد در بررسی خلق و خوی طبقه مرفه (اشراف) اصل «ضایع کردن»۲ – با تعریفی که وبلن ارائه می دهد۳ – اساس و پایه نظریه طبقه مرفه است. طبق این تعریف، مفهوم «ضایع کردن» دلالت بر مصرف نامقبول و غیر عاقلانه کالاها و خدمات انسانی ندارد و منظور از این واژه به هدر دادن یا استفاده نادرست از تلاش و مال نیست، بلکه به این دلیل ضایع کردن به شمار می آید که این مصرف، علاوه بر این که برای زندگی و رفاه فردی که این روش را برگزیده کاری انجام نمی دهد، برای دیگران نیز سودی ندارد و تنها با هدف خودنمایی و مقایسه رشک انگیز توانگری و تثبیت برتری و تسلط خود بر طبقه و لایه های پایینی جامعه صورت می گیرد، با آن که می توانست نقش سودمندی هم داشته باشد. شاخص های اشرافی گری در نظر وبلن که با موضوع این نوشته هم خوانی دارد، از این قرار است: «چشم و هم چشمی مالی»، «تظاهر به تن آسایی»، «مصرف تظاهری»، «لباس؛ نمودی از توانگری»، «محافظه کاری و کناره گیری از تولید» و «رعایت امور دینی». توضیح هر مورد در متن آمده است. این نوشته نتیجه تطبیق مطالب کتاب وبلن با داده های تاریخی صدر اسلام (دوران مدینه) است. چشم و هم چشمی ۴ مالی

وبلن بر این باور است که افرادی، هم چون پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله که با خلق و خوی استثنایی خود بتوانند برای مدت طولانی، احترام خویش را در نظر اعضای پایین مرتبه حفظ کنند، انگشت شمارند. از دید وی، قاعده کلی این است که آن دسته از اعضای اجتماع که ثروت و توانمندی بیشتری دارند، در نزد عامه مردم، از جایگاه شایسته و اعتبار و ارجمندی و آبرومندی بالاتری برخوردارند. در دوره مورد بحث، برای این که شخص در انظار مردم به نیکی شناخته شود، بر اساس معیارهای قبیله ای، توانایی بدنی، زیرکی، مهارت در جنگ، غنیمت جویی، شرافت خانوادگی، طایفه گرایی، و دارایی، سود بخشی کالاها و افراد از طریق مقایسه ای رشک انگیز۵ ارزیابی می شد. این مقایسه بین صاحب ارزش های افتخارآور و دشمن یا دیگر اعضای گروه که بهره کمتری از آن ارزش ها داشتند، انجام می گرفت.۶ پیامبرصلی الله علیه وآله بعد از جنگ بدر و کشته شدن شمار بسیاری از اشراف قریش، خطاب به یکی از یاران خویش، آنان را این گونه توصیف فرمودند: «اشراف قریش از سرشناسان بودند، اگر آنها را می دیدی، می ترسیدی و اگر به تو فرمان می دادند، اطاعت می کردی و اگر کارهای خود را با کارهای آنها می سنجیدی، کارهایت را کوچک می شمردی».۷ آن حضرت در این کلام، موقعیت این طبقه و دیدگاه سایر اعضای جامعه به آنها را بر اساس الگو گرفتن از شیوه زندگی اشراف و نگاه منزلتی جامعه ترسیم کرده اند. نمونه هایی از صدر اسلام

در زمان پیامبرصلی الله علیه وآله، بهترین مکان برای فخرفروشی، خودنمایی و کسب افتخار، جبهه های جنگ بود که از راه دادن هزینه جنگ، مبارزه و غنیمت جویی به دست می آمد و در قالب سروده های حماسی، به مثابه سند افتخار قبیله و فرد افتخارآفرین، ماندگار می شد. پرداخت هزینه جنگ بدر از جانب اشراف قریش ۸ و سخنان ابو جهل خطاب به عباس عموی پیامبر که از منصب های سقایت، پرده داری کعبه و ریاست ندوه و رفاده، به عنوان نشانه های بزرگی و مجد نام می برد، ۹ بیانگر وجود مراتب منزلتی بین مردم است. سوده (همسر رسول خدا) تحت تأثیر همین فرهنگ، سهیل بن عمرو، خویشاوند خود را سرزنش می کند که چرا تسلیم شده در حالی که می توانست با بزرگواری بمیرد.۱۰ قزمان قبل از کشته شدن در جنگ اُحد گفت: «ما فقط برای حفظ شخصیت و حیثیت خود جنگیدیم».۱۱ از سخنان قزمان بر می آید که حفظ حیثیت و آبروی قبیله از ارزش های حاکم بر جامعه بوده است. عروه بن مسعود، از بزرگان و اشراف ثقیف، انسان ها را با معیارهای منزلتی ارزیابی می کرد. او مسلمانان حاضر در حدیبیه را اوباشی می خواند که نه حیثیتی دارند و نه حسبی.۱۲ در واقع، عروه، حسب و منزلت اجتماعی برآمده از ثروت و شرافت خانوادگی را نشانه اعتبار می دانست.

وقتی که پیامبرصلی الله علیه وآله تصمیم گرفت خراش بن امیه کعبی را که جایگاه اجتماعی بالایی نداشت، برای گفت و گو با اشراف قریش بفرستد، خراش از پیامبرصلی الله علیه وآله خواست که مردی بلند مرتبه تر از او را اعزام کند. برخی از اشراف قریش حتی به خود اجازه می دادند که خراش بن امیه، مأمور رسول اللَّه صلی الله علیه وآله را بکشند. عمر بن خطاب هم از رفتن پیش اشراف قریش امتناع کرد و عثمان بن عفان را که به قول عمر، او در مکه گرامی تر و دارای خویشاوندان بیشتری بود، معرفی کرد. اشراف قریش، عثمان را به دلیل برخورداری از شرافت خانوادگی و ثروت پذیرفتند و با او به گرمی رفتار کردند.۱۳

عمر بن خطاب با استناد به ارزش های جاهلی و چشم و هم چشمی قبیله ای، صلح حدیبیه را برنمی تافت و آن را خواری دین می انگاشت، حتی در حقانیت دین اسلام و رسول خدا تردید می کرد.۱۴ هم چنین اسید بن حضیر و سعد بن عباده که از اشراف مدینه بودند، با همین نگرش، صلح نامه را باج دادن به قریش تفسیر می کردند.۱۵

یهودیان خیبر که از اشراف مشهور و قدرت مند منطقه بودند با توجه به جایگاه و مقام خود در میان قبیله ها، گمان نمی کردند که پیامبرصلی الله علیه وآله با آنها بجنگد، چرا که آنها حصارهای بسیار بلند و اسلحه فراوان و نیروی زیادی داشتند. یهودیان مدینه هم بر این باور بودند که خیبر دژهای مرتفع بر قلعه کوه ها و آب فراوان و دائمی دارد و در آن هزار زره پوش حضور دارند، از این رو، مسلمانان نمی توانند آن را فتح کنند.۱۶ قریش و عموم اعراب با آگاهی از زیادی شمار یهودیان و اسلحه و استحکام دژهای خیبر و آمادگی آنها، پیروزی خیبریان را قطعی می دانستند.۱۷

واکنش اشراف قریش به بانگ اذان بلال بر پشت بام کعبه نشان می دهد که مراتب منزلتی آن چنان بین اشراف نهادینه شده بود که افرادی، مانند عکرمه بن ابی جهل، صفوان بن امیه، خالد بن اسید، سهیل بن عمرو و سایر اشراف نمی توانستند حضور فردی – به زعم خودشان – دون پایه را در جایگاه تحمّل کنند. آنان عصبانیتشان را از نادیده انگاشتن و رعایت نشدن سلسله مراتب منزلتی، در سخنان خود یا با پوشاندن چهره نشان می دادند.۱۸ قبیله هوازن خود را افرادی کارآزموده و جنگ جو می دانستند.۱۹ صفوان بن امیه در جنگ حنین می گفت: اگر قرار باشد بنده باشم ارباب قرشی نزد من دوست داشتنی تر از ارباب هوازنی است.۲۰ راهکارهای حضرت محمدصلی الله علیه وآله برای رفع چشم و هم چشمی مالی

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله برای از بین بردن نگاه منزلتی و رقابت قبیله ای اقدامات زیر را انجام داد:

1. جای گزین کردن فرهنگ برادری و اخوت دینی به جای ارزش های منزلتی و قبیله ای؛ پیامبرصلی الله علیه وآله در سخنرانی پیش از جنگ اُحد فرمودند: «هر مؤمنی نسبت به مومنان دیگر، چون سر نسبت به پیکر است که چون به درد آید، همه بدن به درد می آید».۲۱ مصعب بن عُمیر تحت تأثیر همین تفکر به محرز بن نضله که ابو عزیز بن عمیر، برادر پدر و مادری مصعب را در جنگ بدر به اسارت درآورده بود، سفارش کرد که مادرش ثروتمند است و فدیه خوبی می تواند از او بگیرد. هم چنین مصعب، در مقابل اعتراض برادرش ابو عزیز گفت: محرز، به جای تو، برادر من است.۲۲ این در محیطی است که کمی پیش تر (در دوران جاهلی) «قانون ثار» اجرا می شد و هیچ قرشی یا مکی، اهالی یثرب را هم شأن و برادر خود نمی خواند.
2. پیامبرصلی الله علیه وآله و خانواده اش با سایر افراد جامعه تفاوتی نداشتند؛ در حدیبیه وقتی هدایا بین مردم تقسیم شد پیامبر و همسرش ام سلمه، همانند دیگران سهم بردند.۲۳
3. در جامعه ای که غنیمت جویی ارزش آفرین بود، تقسیم غنیمت ها به طور مساوی و قرار دادن سهم برای کسانی که به دلیل های موجه در جنگ حضور نداشتند و برگرداندن اموال به ناحق گرفته شده به صاحبان آن، می توانست از اهمیت غنیمت جویی بکاهد؛ عمرو بن امیه، دو نفر از یهودیان بنی عامر را که پیامبر به آنها امان داده بود کشت و رسول خداصلی الله علیه وآله وسایل جنگی و لباس های آنها را همراه خون بهایشان فرستاد.۲۴
4. پای بندی به پیمان؛ یکی از ویژگی های اشراف این است که هر گاه مقام و منزلت طرف قرارداد آنها پایین تر باشد یا آن پیمان، منافع آنها را در معرض خطر قرار دهد، آن پیمان را به طور یک جانبه نقض کنند. پیامبرصلی الله علیه وآله برای از بین بردن این خصیصه، این گونه عمل کرد؛ هنگامی که یهودیان و منافقان بعد از شکست مسلمانان در جنگ اُحد به تضعیف روحیه آنان پرداختند، عمر بن خطاب اجازه خواست آنها را بکشد، ولی رسول خداصلی الله علیه وآله نپذیرفت و فرمود: «یهودیان در ذمه ما هستند و من ایشان را بیهوده نمی کشم. من از کشتن بیهوده کسانی که شهادت به یگانگی خدا و پیامبری من می دهند نهی شده ام».۲۵
5. جای گزین کردن ارزش های معنوی به جای ارزش های مادی؛ پیامبرصلی الله علیه وآله اسیرانی که توانایی پرداخت فدیه نداشتند بدون دریافت فدیه آزاد می کردند، از جمله آنها عبید بن عمرو بن علقمه، سائب بن عبید و ابو عزّه عمرو بن عبداللَّه بن وهب بودند. پیامبرصلی الله علیه وآله اسیرانی که قرعه به ایشان تعلق گرفت در ازای آزادی یکی از مسلمانان آزاد کردند مانند عمرو بن ابو سفیان، از اسیران جنگ بدر که در ازاء آزادی سعد بن نعمان بن اکال آزاد شد،۲۶ ولی از ثروتمندان فدیه خودشان و بستگانشان را گرفت؛ عباس عموی پیامبر مجبور شد فدیه خود و پسران برادرش را بدهد.
6. توجه به توانایی های فردی و دینداری در انتصاب ها به جای طایفه گرایی و در نظر گرفتن مراتب منزلتی یا دارایی اشخاص؛
7. کوشش در جهت فقرزدایی و کم کردن فاصله فقیر و غنی و دگرگون کردن معیارهای ارزش انسان ها؛ حضرت محمدصلی الله علیه وآله تقوا و علم را نشانه برتری می دانست.

معیار ارجمندی

و اعتبار

چشم و همچشمی مالی

توانایی بدنی، زیرکی، مهارت در جنگ، ثروت مالی و دارایی مالی، غنیمت جویی شرافت خانوادگی، طایفه گرایی، برانگیختن رشک دیگران

روش طبقه مرفه حضور در جنگ و به دست آوردن غنیمت؛ دادن هزینه جنگ؛ داشتن منصب هایی،مانند: فرماندهی، سقایت، پرده داری، رفادت، ریاست ندوه، انحصار تجارت، داشتن اسلحه جنگی و حصار و قلعه های مستحکم، افراد قبیله قریش و قبایل معتبر از منزلت و مقام بالایی برخوردار بودند. یهودیان چون از بنی اسراییل بودند خود را برتر می دانستند؛ برخورداری از تخصص در مسائل جنگی که یهودیان، قبیله ثقیف و هوازن، مسیحیان نجران، یمنیان، حبشیان از آن برخوردار بودند.

سیره پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله تقسیم غنایم به طور مساوی بین قوی و ضعیف، اختصاص سهمی از غنایم به بردگان حاضر در جنگ و افرادی که به دلیل موجه در جنگ حضور نداشتند، در انتصاب ها توجه به توانایی های فردی و دینداری، خودداری از طایفه گرایی، اهتمام به کارهای تولیدی و فقرزدایی از جامعه، ترویج فرهنگ اخوت و برادری، جای گزین کردن ارزش های معنوی به جای ارزش های مادی، توجه به مصلحت جامعه و فرد.

آیات قرآن

آیاتی که اشاره به این ویژگی ها دارد

آیاتی که راه کار نشان می دهد

حشر / ۲. آیاتی که ویژگی کفار، منافقان، متکبران، دنیاپرستان را توصیف می کند. آیاتی که درباره تقسیم غنایم؛ ویژگی مؤمنان و جامعه اسلامی می باشد. آیاتی که خداوند را مالک همه چیز معرفی می کند و این دنیا و ارزش های دنیوی را در مقابل آخرت و ارزش های اخروی ناچیز می شمارد.

تن آسایی تظاهری ۲۷

نمود بارز طبقه مرفه، تن پروری یا به عبارت دیگر، معافیت و خودداری از انجام کارهای سودمند است. شغل های معمول و مشخص طبقه مرفه عبارتند از: خدمات دیوانی، جنگ، ورزش و مراسم دینی (مطابق با برداشت این طبقه). انگیزه اصلی طبقه مرفه در پرداختن به این گونه شغل ها که ماهیتی یغماگر دارند نه تولیدی، که بهره کشی می باشد که فقط در خور زندگی طبقه مرفه است. غنیمت هایی که از طریق غارت و بهره کشی به دست می آید، به عنوان دست آورد و معیار نمایشی زندگی مرفه محسوب می شود و دوری گزیدن از کار تولیدی، نشانه بزرگواری، شایستگی و شرط لازم آراستگی دانسته می شود و نیز با تأکید بر «ثروتمندی»، فرد، موقعیت اجتماعی خود را به رخ می کشد. تأکید بر ارزش مندی ثروت، منجر به تأکید بیشتر بر تن آسایی می شود. تن آسایی تظاهری که وقت و تلاش انسانی در آن ضایع می شود، به منظور نمایش ثروتمندی و نیز جلب احترام دیگران صورت می گیرد. این مسئله در جامعه و گروه های همبسته یا کوچکی به کار می آید که در آن به دلیل آشنایی مردم با یک دیگر و تأثیر شایعات محلی، شخصِ جویای شهرت می تواند به زودی انگشت نمای دیگران شود. طبق رسم معمول، تولد در خانواده برتر و داشتن زندگی آسوده و برکناری از وظایف دون پایه، معیار بالادست بودن فرد است و مسلّم ترین قاعده، رعایت مقررات منزلت ها از جانب افراد فرودست می باشد. در درک عمومی، این وضعیت، ویژگی ذاتی ارزش برتری شناخته شده است و به همین سبب، حقیرزادگان عوام، سر فرود آوردن و تسلیم شدن در برابر فرادستان را بر خود روا می دارند. در این نظام منزلتی، یک طبقه مرفه حاشیه ای یا بدلی شکل می گیرد که وظیفه اش انجام آسایش نیابتی به سود اعتبار طبقه مرفه واقعی یا اصلی است.۲۸ خدمت کاران و افرادی که برای تأمین رفاه طبقه مرفه به کارهای غیر تولیدی می پردازند، جزء این گروه اند. نمونه هایی از صدر اسلام

تلاش اشراف خویشاوند پیامبرصلی الله علیه وآله، هم چون عباس برای تصدی منصب هایی، مانند امارت، فرماندهی و سرپرستی جمع آوری زکات، به عنوان نشانه بزرگواری و شایستگی، مصداق تن آسایی تظاهری می باشد. عباس، عموی پیامبرصلی الله علیه وآله و ربیعه بن حارث، پسران خود (فضل و عبدالمطلب) را پیش پیامبرصلی الله علیه وآله فرستادند تا آنها را متصدی صدقات نماید.۲۹ درخواست منصب کلیدداری و سقایت از سوی عباس بن عبدالمطلب ۳۰ نیز ممکن است به همین منظور صورت گرفته باشد. اقدامات رسول خداصلی الله علیه وآله برای مقابله با تن آسایی

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله برای مقابله با تن آسایی این اقدامات را انجام داد:

1. آن حضرت صلی الله علیه وآله منصب های بزرگی، چون امارت، ریاست، فرماندهی و سرپرستی امور اقتصادی را به اشراف و خویشاوندان ثروتمند خود و به کسانی که روحیات اشرافی و نگاه منزلتی داشتند، نداد؛ عباس عموی پیامبر و ربیعه بن حارث پسران خود (فضل و عبدالمطلب) را نزد پیامبر فرستادند تا آنها را متصدی صدقات فرماید، ولی پیامبرصلی الله علیه وآله نپذیرفت.۳۱ عباس عموی پیامبرصلی الله علیه وآله از ایشان خواست که منصب کلیدداری و سقایت را به او وا گذارد. پیامبرصلی الله علیه وآله در پاسخ فرمودند: «کاری را به شما وا می گذارم که متحمل هزینه ای شوید نه این که از آن درآمد کسب کنید».۳۲
2. ترویج و توسعه کارهای تولیدی و عمرانی، گسترش عدالت و توجه به مالکیت فردی و جمعی؛ پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله در مقام حاکم جامعه اسلامی، به کارهای تولیدی می پرداخت. ایشان برای ترغیب مسلمانان، شخصاً با انجام کارهایی، مانند کلنگ زدن و جا به جا کردن خاک ها و. .. با آنها در حفر خندق همکاری می کرد.۳۳

هدیه رسول اللَّه صلی الله علیه وآله به افراد، مخصوصاً کسانی که روحیه اشرافی داشتند، زمین بایری بود که باید به دست آن شخص آباد می شد. پیامبرصلی الله علیه وآله به حسان بن ثابت انصاری شاعر که در رفتار و اشعار او روحیه اشرافی و نگاه منزلتی وجود داشت به سبب عفو صفوان بن معطّل، زمین بایری واگذار کرد تا آباد کند.۳۴ محمد بن مسلمه که در برخی از جنگ ها فرمانده بود از پیامبر خواست که محوطه گور برادرش را تیول او قرار دهد. پیامبرصلی الله علیه وآله به او فرمود: «به اندازه یک تاخت اسب مال توست و اگر در آن جا زراعت کردی به اندازه دو تاخت اسب برای تو باشد».۳۵ پیامبرصلی الله علیه وآله به دست خود مسجدی در لیه ساخت در حالی که یارانش برای آن حضرت سنگ می آوردند.۳۶ آن حضرت صلی الله علیه وآله در سخنرانی قبل از جنگ اُحد فرمودند: «هیچ کس نمی میرد مگر این که به آنچه روزی اوست برسد… در طلب روزی خود به گونه ای پسندیده اقدام کنید… خدا برای شما حلال و حرام را بیان نمود… هر کسی امور ناپسند را ترک کند آبرو و دین خود را حفظ کرده است».۳۷

معیار ارجمندی و اعتبار

تظاهر به تن آسایی

پرهیز از کارهای تولیدی و سودمند و کوچک شمردن آن – نمایش ثروت و قدرت با پیرایه های تجملی و دوری از وظایف دون پایه – برخورداری از زندگی آسوده – شغل های معمول طبقه مرفه: خدمات دیوانی؛ جنگ، ورزش و مراسم دینی – انگیزه اصلی در پرداختن به این مشاغل، یغماگری و بهره کشی است – ضایع کردن وقت و تلاش انسانی برای نمایش ثروتمندی و توانایی مالی

روش طبقه مرفه تلاش اشراف خویشاوند پیامبر، هم چون عباس برای تصدی مناصبی، مانند امارت، فرماندهی و سرپرستی جمع آوری زکات؛ روحیه ریاست طلبی در افرادی، مانند: ابوسفیان، خالد بن ولید.

سیره پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله

سیره نظری پیامبر

سیره عملی پیامبر

پیامبرصلی الله علیه وآله منصب هایی، مانند: امارت، فرماندهی و سرپرستی جمع آوری زکات را به اشراف بنی هاشم ندادندبه افرادی که روحیه اشرافی در آنها قوی بود، زمین بایر می دادند تا آباد کنند – به کارهای یدی اهمیت می دادند در دادن امارت، فرماندهی و ریاست، به توانایی فردی توجه داشت. آباد کنند – به کارهای یدی اهمیت می دادند در دادن امارت، فرماندهی و ریاست، به توانایی فردی توجه داشت.

آیات قرآن

آیاتی که اشاره به این ویژگی ها دارد

آیاتی که راه کار نشان می دهد

آیاتی که ویژگی طاغوت ها، ملأ، مترفان، کافران، منافقان، متکبران و دنیاپرستان را توصیف می کند. آیاتی که به هدف آفرینش انسان می پردازد – آیاتی که به رابطه دنیا و آخرت و نقش عمل انسان می پردازد – آیات مربوط به رزق و روزی.

مصرف تظاهری ۳۸

مصرف نمایان (مصرف آشکار یا اسراف) کالاهای ارزش مند وسیله ای است برای کسب اعتبار و نمایش دادن ثروت مندی در اجتماعات گسترده تر که در آن ولخرجی و تجمل گرایی و مصرف