پاورپوینت کامل نگرش صلیبیان به مسلمانان طی جنگ های صلیبی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگرش صلیبیان به مسلمانان طی جنگ های صلیبی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگرش صلیبیان به مسلمانان طی جنگ های صلیبی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگرش صلیبیان به مسلمانان طی جنگ های صلیبی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

>

مقاله حاضر با هدف بررسی نگرش مسیحیان درباره مسلمانان در طی جنگ های صلیبی به نگارش درآمده است. بدین منظور علاوه بر منابع اختصاصی، از سایر منابع و پژوهش های جدید در این باره استفاده شده است.

در این مقاله، پس از مقدمه کوتاهی درباره علل، روند و پی آمدهای جنگ های صلیبی، وضعیت جهان اسلام مقارن با جنگ های صلیبی و نگرش مسیحیان به مسلمانان در این دوران بررسی شده است. در ادامه، به دیدگاه ویلیام صوری، اسقف مشهور مسیحی و یکی از شاهدان جنگ های صلیبی، درباره اسلام و مسلمانان به صورت «بررسی موردی» پرداخته شده است.

مقدمه

جنگ های صلیبی یکی از جنگ های مهم میان مسلمانان و مسیحیان است که به دلایل گوناگون اتفاق افتاد. موضوع این مقاله، بررسی دیدگاه صلیبیان درباره مسلمانان در طی جنگ های صلیبی است. این مسئله اهمیت فراوانی دارد، چرا که تاکنون پژوهش گران بیشتر به دیدگاه مسلمانان درباره مسیحیان توجه کرده اند، از این رو، دانستن نگرش صلیبی ها درباره مسلمانان اهمیت وافری دارد.

جنگ های صلیبی از سال ۱۰۹۵ تا ۱۲۹۱م ادامه یافت. از این رو، به مدت بیش از ۱۵۰ سال مبارزه و کشمکش میان جهان اسلام و مسیحیت برقرار گردید. در طی این جنگ ها، دوران های استراحت نیز به وجود می آمد، اما اغلب، حالت تخاصم و جنگ حاکم بود. علل گوناگون مذهبی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و… را می توان زمینه ساز وقوع این جنگ ها دانست، مانند آزادسازی کلیسای قیامت – که الحاکم باللَّه، خلیفه فاطمی، آن را ویران کرد و سپس با هزینه مسلمانان تعمیر شد۲ – و اماکن مقدس مسیحیان، نظیر بیت المقدس از تصرف مسلمانان؛۳ عفو گناهان به عنوان ثواب شرکت در جنگ های صلیبی؛۴ عشق رسیدن به بهشت شرق؛۵ خطبه پاپ اوربانوس دوم در مجمع کلرمون و اعلان جهاد مذهبی؛۶ پیش تازی ترکان سلجوقی و تضعیف امپراطوری بیزانس؛ افزایش حس جاه طلبی در شهرهای تجاری ایتالیا، مثل ونیز، جنوا. پیزا و آمالفی جهت گسترش قدرت تجاری؛ ازدیاد جمعیت؛ خشک سالی؛ عدم تقسیم عادلانه زمین؛ گسترش قدرت فئودال ها و ملاّکین در اروپا و….

در طی این سال ها هشت جنگ صلیبی اتفاق افتاد. در نخستین جنگ صلیبی (۱۰۹۹-۱۰۹۵م) که صلیبی ها با امیر سلاجقه روم (قلیچ ارسلان) در آسیای صغیر رو به رو شدند، مسیحیان اورشلیم (بیت المقدس) را از دست فاطمیان خارج ساختند،۷ و مملکت لاتینی اورشلیم را بنا نهادند. عمادالدین زنگی، موسس سلسله اتابکان موصل، ادسا (اورفه، رها) و جناح خاوری مسیحیان را از دست آنها خارج ساخت.۸ دومین جنگ صلیبی (۱۱۴۸-۱۱۴۶م) با فتح مجدد «رها» به دست نورالدین زنگی آغاز شد. لوئی هفتم، پادشاه فرانسه به تشویق «قدیس برنارد» آماده جنگ شد و در (۱۱۴۷م) «کنراد» با لشکریان آلمانی عازم اورشلیم شدند.۹ در سومین جنگ صلیبی (۱۱۹۲ – ۱۱۸۹م)، صلاح الدین ایوبی شهر «عکا» را آزاد کرد، اما بیت المقدس در دست صلیبان باقی ماند.۱۰ چهارمین جنگ صلیبی (۱۲۰۴ – ۱۲۰۲م)، به علت اختلاف میان کلیسای شرقی و غربی و حمله صلیبی ها به قسطنطنیه آغاز شد.۱۱ پنجمین جنگ صلیبی، با اعلان جنگ از سوی پاپ اونوریوس سوم آغاز شد. شاهان مجارستان و اتریش برای آزاد سازی بیت المقدس حرکت کردند، اما طغیان رود نیل باعث شکست و عقب نشینی صلیبیان، «دمیاط» شد.۱۲ در ششمین جنگ صلیبی، بیت المقدس توسط ایوب، مشهور به سن لویی یا (لوئی مقدس) و یا ملک صالح ایوبی به دست مسلمانان افتاد. در هفتمین جنگ صلیبی، لوئی نهم، پادشاه فرانسه برای فتح بیت المقدس عازم شد، اما «ممالیک» که به جای ایوبیان قدرت گرفته بودند، صلیبی ها را شکست دادند. در جنگ هشتم صلیبی، شارل – دانژو از فرانسه به بنوحفص در تونس حمله کرد. سپس ممالیک مصر و شام، دشمن مشترک اروپاییان و مغولان محسوب شدند. در پایان، مغولان از ممالیک بارها شکست خوردند و از شام خارج شدند. به هر ترتیب، جنگ های صلیبی پایان گرفت.۱۳

پی آمد جنگ های صلیبی برای جهان اسلام عبارت بود از: ازدواج صلیبیان با زنان مسیحی مقیم سوریه، تشتت سیاسی در جهان اسلام، ازدیاد مفاسد اجتماعی، شدت یافتن شکاف میان فقیر و غنی، شکوفایی تجارت خارجی (به خصوص در عصر ممالیک)، تأثیر ادبی – فرهنگی جنگ های صلیبی و ورود کلمات بیگانه در متون عربی، گسترش فن خطابه و نگارش کتاب و…. این پی آمدها برای جهان غرب عبارتست از: تعدیل و زوال قدرت فئودال ها؛ جنبش ها و بدعت های مذهبی و مبارزه مقامات کلیسا با آنها؛ نوگرایی در اندیشه غربی به دلیل آشنایی با متفکران و فیلسوفان مسلمان؛ تحول علوم فرهنگی، پزشکی، کیمیا، گیاه شناسی، جانورشناسی؛ رونق اقتصادی؛ گسترش شرق شناسی و اقتباس اروپایی ها از برخی از ویژگی های فرهنگ اسلامی یا به قول «فوشه شارتری»۱۴ شرقی شدن غربیان.۱۵

در مقاله حاضر، ضمن توجه مختصر به وضعیت جهان اسلام در آستانه جنگ های صلیبی، نگرش مسیحیان به مسلمانان طی جنگ های صلیبی بررسی شده و دیدگاه ویلیام صوری درباره آن جنگ ها به عنوان مطالعه موردی در این پژوهش مطرح گشته است. وضعیت جهان اسلام در آستانه جنگ های صلیبی

در آستانه جنگ های صلیبی و هم زمان با قرن پنجم هجری، سرزمین های شام، عراق و ایران کانون اختلافات فرقه ای و مذهبی بود؛ اختلاف میان حنفی ها و شافعی ها، اشعری ها و معتزلی ها و نیز شافعی ها و شیعیان (روافض) گسترش یافت. با افول پایگاه معتزلی ها در قرن پنجم هجری، اشعری ها که اطاعت از پیشوای فاجر یا عادل را واجب می دانستند، قدرت گرفتند.

از این رو، ابوالحسن ماوردی در احکام السلطانیه، اساس فقه سیاسی اهل سنت را پایه گذاری کرد و امام محمد غزالی در کتاب المستظهری به توجیه جنگ با مخالفان اهل سنت (شیعیان و اسماعیلیان) پرداخت. در حقیقت، وی فرمان قتل اسماعیلیان و هواداران فاطمیان که متهم به همکاری با صلیبیان بودند، صادر کرد. فضای آکنده از دشمنی میان مسلمانان، به خصوص شیعه و سنی و تعصب اندیشوران سیاسی، چون غزالی، اختلافات میان مسلمانان را به شکاف بزرگی تبدیل کرد.

در سال ۴۶۲ه هم زمان با حکومت آلب ارسلان، امپراتور روم شرقی، رومانوس دیوجانوس، به حلب حمله و محمود بن صالح مرداس ۱۶ را مغلوب کرد. این مسئله باعث توجه آلب ارسلان به حلب و روم شرقی شد. وی پس از فتح حلب در ناحیه ملازگرد، امپراتور روم شرقی را اسیر نمود، این اولین ضربه ای بود که دولت مسیحی بیزانس از دولتی مسلمان دریافت کرد، اما سقوط تدریجی دولت سلجوقی، زمینه ساز پیروزی صلیبیان و اشغال مناطق شام گردید.

«تتش بن الب الرسلان» بعد از مرگ ملکشاه به سلطنت رسید و نواحی رها، حران، انطاکیه، بوزان و حلب را تحت تسلط خود در آورد. او سپس اهالی نصیبین را مقهور و نواحی دیار بکر، موصل و جزیره را فتح کرد.۱۷

مرگ تتش به دست «برکیا رق» باعث اختلاف میان فرزندان تتش شد. از این رو، «دقاق» حکومت دمشق و «رضوان» حکومت حلب را به دست گرفتند. قلیچ ارسلان از سلاجقه روم نیز که آسیای صغیر را در اختیار داشت، هم زمان با هجوم صلیبیان، بر سر نواحی جزیره مالت با امرای دانشمندیه ۱۸ در کشمکش بود.۱۹

اسماعیلیان و فاطمیان در طی جنگ های صلیبی با مسیحیان همکاری داشتند. چنان که در سال ۵۲۳ه رؤسای فرقه اسماعیلیه دمشق با صلیبی ها مکاتبه کردند و برای اشغال دمشق، به آنها قول همکاری دادند.۲۰ مکاتبه ها میان فاطمیان و دولت روم شرقی باعث شد تا مورخانی، چون ابن اثیر، علت اصلی حمله صلیبی ها به حوزه جهان اسلام را «ترس فاطمیان از حضور سلاجقه در مصر» بدانند.۲۱

با تقسیم شدن اسماعیلیان به دو فرقه مستعلوی و نزاری، مستعلی با کمک وزیرش، افضل بن بدرجمالی، قدرت را به دست گرفت، اما در حقیقت قدرت اصلی در اختیار افضل بود و خلیفه فاطمی، هم چون مهره ای بی اثر، عمل می کرد. در این هنگام، جنگ های صلیبی آغاز شد. زوار ارمنی بیت المقدس اقدام به برقراری راه ارتباطی شرق و غرب نمودند و به تدریج بر شمار زائران مسیحی فلسطین و بیت المقدس افزوده شد. عواملی، چون سقوط خلافت فاطمیان به دست صلاح الدین ایوبی، خواندن خطبه بنام خلیفه عباسی، سقوط دولت اموی اندلس و ضمیمه شدن خاک اسپانیا به قلمرو شارلمانی (فرانسه)، سبب شد تا مردم جنوب فرانسه که با اسپانیایی ها ریشه مشترک داشتند، به کمک فرانسویان بشتابند و در هر نقطه از اندلس، دول غرب یا بربر قدرت یافتند. با اشغال «طلیطله» به دست آلفونس ششم، پادشاه کاستیل، به تدریج مسیحیان بر سراسر اندلس چیره شدند و تونس از حوزه خلافت فاطمیان جدا شد. در طرابلس قبیله «زناته» از قبایل بربر شمال آفریقا، جنبش استقلال طلبانه ایجاد کردند. جمهوری های ژنوا و پیزا به شهرهای مهدیه و زوبله تجاوز کردند و سرانجام جزیره سیسیل به دست «نورماندی ها» افتاد و از نقشه جهان اسلام محو شد. در حالی که امرای قرطبه دائماً با خلفای بغداد در کشمکش بودند، خلفای عباسی با آن که شاهد جنگ و ستیز فرانسویان با مسلمانان اسپانیا بودند، با پادشاهان فرانسه پیوند دوستی و مودت برقرار کردند.

چنان که پین، شاه فرانسه سعی می کرد مسلمانان را به جان یک دیگر انداخته و از این موضوع به نفع خود استفاده کند، منصور، خلیفه عباسی کشتی حامل جنگ جویان را از سواحل آفریقا، برای نبرد با عبدالرحمن اموی به اسپانیا فرستاد۲۲ و هارون الرشید با شارلمانی، امپراطور فرانسه، روابط دوستانه برقرار نمود، ایجاد تسهیلات جهت زیارت مسیحیان بیت المقدس، از جمله درخواست های شارلمانی از هارون الرشید بود.۲۳

در قرن پنجم هجری، بغداد دست خوش درگیری های مذهبی و شورش های مختلف گردید. دخالت خلیفه المقتدی در امور سیاسی سبب شد تا وی به دستور ملکشاه سلجوقی، بغداد را ترک کند، اما با مرگ ملکشاه، خلیفه قدرت سابق خود را باز یافت. شورش ارسلان بساسیری و فتح بغداد، تبعید و زندانی شدن خلیفه القائم را به دنبال داشت. بی توجهی خلیفه و سلطان سلجوقی به اموری، مانند [اهمیت ] فتح بیت المقدس در نزد صلیبیان، تقاضای امپراطور بیزانس برای جنگ مشترک علیه صلیبیان و اشغال آسیای صغیر به دست صلیبیان، باعث از دست رفتن بیت المقدس شد.۲۴ نگرش مسیحیان به مسلمانان طی جنگ های صلیبی

نویسندگان مسیحی سده های هشتم تا سیزدهم میلادی، تصویری مخدوش از اسلام ارائه کرده اند. از نظر آنها، اسلام، مذهبی غیر صادق، متمایل به بت پرستی و نوعی بدعت مسیحی محسوب می شد. آنان نه تنها نبوت پیامبر اسلام را انکار کرده و او را ضد مسیح دانسته اند، بلکه ضعف های اخلاقی زیادی برای دین اسلام و پیامبرش بر شمرده اند، از جمله آن که محمدصلی الله علیه وآله مطالب درستی از عهد عتیق و عهد جدید را در قرآن آورده، اما پاره ای از بدعت ها، نظیر برخی از ویژگی های آیین مانویت و نیز مطالبی از خود را بدان افزوده است.۲۵

گمان می رود ایجاد این تصویر مخدوش از اسلام، عمدتاً واکنش مسیحیان در برابر برتری فرهنگی مسلمانان، به ویژه در اندلس بوده باشد.۲۶ در آن دوران، مسیحیان تصور می کردند که نسبت به مسلمانان نه تنها از جنبه مذهبی، بلکه از نظر اخلاقی نیز برترند؛ در چشم مسیحیان حاضر در جنگ های صلیبی، مسلمانان جنگ جویان خشنی به نظر می آمدند، از این رو تمسخر و ذکر نقاط ضعف مسلمانان و اسلام در قالب ترسیم و تحریف دین اسلام مطرح شد. این قالب که ذهن صلیبیان را از قرن دوازدهم تا نوزدهم میلادی به خود مشغول کرده بود، در چهار وجه از سوی مسیحیان مطرح شد که عبارتند از:

1. اسلام نه تنها صدق نیست، بلکه انحراف عمده ای از حقیقت است… محمدصلی الله علیه وآله صدق و کذب را به هم آمیخته… است؛ در حالی که موضوعاتی، مانند «وجود خدا» در مسیحیت با منطق ثابت می شود، این موضوع در دین اسلام متکی به وحی است.
2. مسیحیان اروپای غربی مانند توماس آکویناس در سده های دوازدهم و سیزدهم میلادی معتقد بودند که «اسلام دینی است که با شمشیر و خشونت ترویج می شود.»۲۷
3. اسلام «مذهب تن آسانی» است. از نظر مسیحیان قرون وسطی، ازدواج مرد مسلمان با زنان متعدد (به صورت عقدی یا به صورت دیگر) و وعده قرآن در هم نشینی با حوریان بهشتی که در اسلام مجاز است، مردود می باشد.
4. محمدصلی الله علیه وآله مخالف مسیح است. به عقیده مسیحیان قرون وسطی، در قرآن اشتباهات بدیهی وجود دارد [و از این رو، آنان ]رسالت محمدصلی الله علیه وآله را قبول نمی کردند.۲۸

به همین دلیل، در «ترانه رولان» مسلمانان، بت پرست معرفی شده اند.۲۹ نورمن دانیل در کتاب اسلام و غرب می نویسد: حتی در منصفانه ترین توصیف های قرون وسطایی از حیات محمدصلی الله علیه وآله نکات فراوانی مکتوم مانده اند۳۰ از این رو، توجه مسیحیان در شناخت شخصیت پیامبر متمرکز بود. یوحنای دمشقی و تئوفان معترف در میان مورخان بیزانسی مطالبی را ارائه دادند، اما ادامه جنگ های صلیبی مانع از اطلاع رسانی مستمر می شد.۳۱

بدین ترتیب، مسیحیان سده دوازدهم میلادی بینش کافی از اسلام نداشتند. با فتح جزیره «ایبری» به دست صلیبیان و تماس نزدیک مسیحیان با مسلمانان، رهبران مسیحی به کسب اطلاعات دقیق تر از مسلمانان پرداختند. در این زمینه «پدر آلفونسو» کتاب گفت و شنود با اسلام را نوشت، اما قدم جدی تر را پیر معزز Peter the Venerable رئیس صومعه کلونی با نوشتن ردیه ای بر مطالب اسلام که لازم می دید مسیحیان، آن مطالب را باطل بدانند، برداشت. «روبرکتونی» نیز ترجمه ای از قرآن تهیه کرد. هر چند توماس آکویناس و پیر معزز به دنبال تغییر دیانت مسلمانان بودند، خصوصاً آنهایی که تحت حاکمیت مسیحیان اسپانیا قرار داشتند.۳۲

رساله دولت مسلمان، محمد، قوانین و دین او نوشته گیوم طرابلسی؛ مشاجرات قلمی ریکولدوس دو سانتا کروس desantacruceRicoldus، کشیش فرقه دو سن دومینیک، در بغداد با مسلمانان؛ ترجمه قرآن به اهتمام پیردو کلونی (۱۱۵۶م)، کتاب توماس آکویتاس با عنوان Summa contraentiels و تلاش های کاتامان دیموند اول، بزرگترین مبلغ مسیحی قرون وسطی، تا حدودی از شبهات پیشین درباره اسلام کاست.۳۳

با گسترش اسلام در میان مسیحیان، برداشت مخدوش از اسلام بسیار کم رنگ شد و افرادی مانند «پیرمغزز»، برداشت جدیدی از اسلام را در دیدگاه مسیحیان ارائه کردند. ادوارد گیبون نیز فصل پنجاهم کتاب انحطاط وسقوط امپراطوری روم را به بررسی مذهب اعراب، وصف عربستان قبل از ظهور اسلام، ظهور حضرت محمدصلی الله علیه وآله و نیز تعالیم، خصایص و شخصیت ایشان تا وفات اختصاص داد؛ او در این کتاب می نویسد: «حضرت محمدصلی الله علیه وآله به مسلمانان آموخته است که مبدع دین عیسوی را عزیز و محترم بدارند، احترامی که در فکر مرد مسلمان آمیخته به اسرار است…. » عیسویان لاتینی یکی از اصول اعتقادی خود که بارور شدن مادر با کره عیسی از نفحه روح القدس است، از قرآن کریم گرفته اند و این کار را «عار» ندانسته اند.۳۴

میدان های جنگ، اشتیاق مسیحیان را برای گردآوری اطلاعات بیشتر و دقیق تر از اسلام تقویت کرد. برداشت مسلمانان و مسیحیان آن زمان از جنگ های صلیبی به کلی متفاوت از یک دیگر بود، زیرا جنگ های صلیبی نزد اکثر مسلمانان، حادثه ای بود که در مناطق دور دست و مرزی رخ داده است.۳۵ درباره نحوه رفتار مسلمانان با صلیبیان، ادوارد گیبون،۳۶ شکیب ارسلان،۳۷ رنو،۳۸ گوستاو لوبون و…۳۹ مطالبی را در کتاب های خود ذکر کرده اند. بررسی جنگ های صلیبی از دیدگاه ویلیام صوری

در این قسمت به بررسی دیدگاه ویلیام صوری به عنوان یک مسیحی حاضر در جنگ های صلیبی درباره مسلمانان می پردازیم. دلایل گزینش ویلیام صوری و بررسی موردی کتاب او، الحروب الصلیبیه، از این قرار است:

1. ویلیام صوری در «صور» بیت المقدس حضور داشته است. او یا متولد فلسطین بوده و یا پدرش از مهاجمان صلیبی به فلسطین بوده است؛
2. وی به زبان های لاتین، فرانسه و عربی آشنایی داشته است؛
3. از سوی دیگر وی تحصیلات عالیه داشته است، به خصوص تحصیلات مذهبی، که حتی به ریاست اسقف های صور می رسد؛
4. صوری» کتاب جنگ های صلیبی خود را مقارن با آن جنگ ها (در یک دوره ۹۰ ساله) نوشته است؛
5. او در دوره ای از آن جنگ ها حضور داشت و شاهد وضعیت جهان اسلام و مسلمانان در آن شرایط بود. از این رو، در فصول مختلف کتاب خود، به طور غیر مستقیم و مستقیم به اسلام و مسلمانان و… اشاراتی کرده است. بنابراین، این کتاب یکی از منابع مناسب جهت شناخت دیدگاه مسیحیان درباره مسلمانان در طی جنگ های صلیبی محسوب می شود.

اشاره ای اجمالی به زندگی و آثار علمی ویلیام صوری

الف) دوران کودکی و نوجوانی

مورخان درباره سال تولد ویلیام صوری اختلاف نظر دارند؛ عده ای، مانند بیوری، مورخ انگلیسی ۱۱۲۷م و بعضی دیگر، ۱۱۳۰م را سال تولد وی دانسته اند. وی بیش از پنجاه سال از عمرش را در طلب علم در دولت لاتینی بیت المقدس و یا فرانسه و ایتالیا صرف کرد و بیشتر به تحقیق در امور مذهبی پرداخت. هم چنین وی مدتی مسئولیت دیوان رسائل را در دربار مملکت لاتینی بیت المقدس بر عهده داشته و مدتی هم سفیر پادشاه عموری در دربار امانوئل، امپراطور بیزانس، بوده است و در کنار آن مشاغل خاصی در مراکز دینی داشته و به یکی از مقام های مالی کشیش های مسیحی؛ یعنی ریاست اسقف های صور، دست یافته است. او در حالی فوت کرد که حسرت «بطریقی بیت المقدس» را در دل داشت.

درباره خانواده و نَسب وی نیز اختلاف نظر فراوانی وجود دارد؛ اکثر مورخان بر این عقیده اند که او در مملکت لاتینی بیت المقدس به دنیا آمده، اما در این که پدر او چه کسی بود و از کجا به بیت المقدس آمد، اتفاق نظر وجود ندارد. برخی بر این عقیده اند که ویلیام، اصالتاً اهل فرانسه بوده و عده ای او را اهل ایتالیا به شمار آورده اند، بعضی نیز وی را انگلیسی و عده دیگری او را اهل آلمان دانسته اند. یکی از علل اختلاف در خصوص سرزمین اصلی ویلیام صوری، تشابه اسمی او با اسقف دیگری از اهالی انگلستان بوده است که به دلیل اقامت در صور، او را با نام ویلیام صوری می شناسند؛ در واقع باید گفت او ویلیام صوری اول است که در سال ۱۱۷۰م ریاست اسقف های صور را به عهده داشته و ویلیام صوری دوم، مولف کتاب مورد نظر ما، از او (صوری اوّل) با عنوان «سلف بزرگ ما» یاد می کند. از آن جا که وی مدتی در فرانسه و ایتالیا به تحصیل پرداخته، عده ای او را فرانسوی الاصل دانسته اند.

حسن حبشی معتقد است که او فرانسوی، آلمانی، انگلیسی و یا ایتالیایی نبوده، بلکه پدر او از سکنه بیت المقدس و احتمالاً متولد قدس بوده و شاید جزء هزاران نفری بوده که همراه سربازان صلیبی وارد قدس شده اند، البته او در این خصوص نظر قطعی نداده است. ب) تحصیلات و مشاغل

ویلیام از ابتدای طفولیت میل زیادی به درس و تحصیل داشت و ناگزیر به تعدادی از مدارس عصر خود که بعضی وابسته به دیرها و کنیسه ها و برخی نیز به کاخ پادشاه مرتبط بودند، رفت و آمد می کرد. دانش آموزان این مدارس غالباً از طبقات بالا به شمار می آمدند. او بعدها تحصیلات خود را در فرانسه ادامه داد و علاقه زیادی به مطالعه تعالیم مسیحی نشان داد. همین موضوع باعث شد که تعدادی از بزرگان دینی، از جمله بطرس برشلونه (بارسلون) در اسپانیا از او حمایت کنند، چرا که او معتقد بود ویلیام آینده درخشانی خواهد داشت، حمایت های او باعث شد که ویلیام مراتب پیشرفت را در کلیسای مسیحی طی کند و تا مقام ریاست اسقف های صور ترقی نماید. از دیگر حامیان وی فولشرز، بطریق مقدس، بوده که به ویلیام کمک کرد به همراه عده ای به ایتالیا اعزام شود و در آن جا به مدت دو سال تحصیل کند. از عواملی که دامنه اطلاعات او را گسترش داد، ارتباط وی با برخی از مراکز فرهنگی در سال ۱۱۶۷م بوده است او در قالب هیأتی از طرف پادشاه عموری به عنوان سفیر نزد امپراطور بیزانس امانوئل، به قسطنطنیه اعزام شد تا معاهده ای بین مملکت لاتینی و امپراطوری بیزانس برای پشتیبانی از حمله به مصر منعقد کند. در همین جا بود که ویلیام اطلاعات خود را در خصوص زبان یونانی تکمیل کرد. پادشاه عموری اعتقاد زیادی به وی داشت و از او خواست که کتابی درباره تاریخ مملکتش بنویسد.

او مدتی نیز تربیت بلدوین چهارم، فرزند عموری را بر عهده داشت و این امر زمینه ارتباط او را با شمار زیادی از رجال دربار و اشراف مملکت فراهم کرد. او مدتی نیز به عنوان مستشار پادشاه عموری خدمت کرد که قبل از او رالف، رئیس اسقف های بیت الحم، این شغل را بر عهده داشت. ج) تألیفات و آثار علمی

ویلیام صوری در باب مسائل تاریخی، سه کتاب به رشته تحریر درآورده که دو جلد آن با جنگ های صلیبی ارتباط نزدیکی دارد و کتاب سوم وی درباره فعالیت های مجمع کلیسا بوده که در اواخر سال ۱۱۷۸ میلادی در روم منعقد شده و ویلیام جزء شرکت کنندگان آن بوده است. او به تقاضای شاه عموری، کتاب انجازات الملک عموری Gesta Amolrici Regis را درباره وی نوشت. سپس پادشاه عموری به او پیشنهاد کرد که کتابی در مورد مملکتش از زمانی که در دست لاتین ها بوده بنویسید. ویلیام این کتاب را نوشت و مطالبی درباره امیران شرقی بدان افزود و تحت عنوان اعمال امراء المشرق Gesta arientalium prinlirn نوشت که ظاهراً این دو کتاب از میان رفته اند. اما کتاب مفصل او یعنی تاریخ کبیر که درباره جنگ های صلیبی است، در قرن شانزدهم میلادی توجه پژوهشگران را به خود جلب کرده است.۴۰ د) روش کار کتاب تاریخ کبیر یا تاریخ الحروب الصلیبیه

این کتاب یک دوره نود ساله تاریخ دو مرکز مهم اسلامی شرق؛ یعنی مصر و شام، بین سال های (۱۱۸۴ – ۱۰۹۴م) را در بر می گیرد. پاره ای از مباحث کتاب نیز درباره مناطقی چون عراق و آسیای صغیر می باشد. ویلیام صوری در تقسیم بندی کتاب خود با پیروی از روش قدما از اصطلاح «کتاب»، که امروزه به جای آن از فصل یا باب استفاده می شود، بهره جسته است و هر کتاب را به چند فصل تقسیم کرده که منظور از آنها «گفتار» است. ویلیام، کتاب بزرگ خود را به ۲۳ بخش تقسیم کرده و هر یک را با عنوان کتاب آورده است. همه بخش ها تقریباً از نظر تعداد صفحه برابرند، به جز کتاب آخر که کوچک تر است. او در بحث خود، برای هر پادشاه دو کتاب اختصاص داده است، غیر از گودفروی که تنها یک کتاب به او اختصاص یافته، زیرا مدت حکومت وی از یک سال تجاوز نکرده است و او ج