پاورپوینت کامل دلتنگی‌های یک دهه شصتی; روستایی بدون حتی یک آدم ۱۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دلتنگی‌های یک دهه شصتی; روستایی بدون حتی یک آدم ۱۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دلتنگی‌های یک دهه شصتی; روستایی بدون حتی یک آدم ۱۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دلتنگی‌های یک دهه شصتی; روستایی بدون حتی یک آدم ۱۷ اسلاید در PowerPoint :

>

پسر عزیزم!

سلام

امشب تنها هستید؛ تو و مامانی- مادرت- و خواهر کوچولوی سه‌ماهه‌ات غزاله. من هم تنها هستم؛ هزار کیلومتر آن‌طرف‌تر توی آن آبادی که برایت پیش از این گفته‌ام؛ همان آبادی که حالا شهر (مرکز بخش) شده است. باید یادداشت دیگری را برای دل‌تنگی‌های یک دهه‌ی شصتی می‌فرستادم؛ اما دیدم شاید این مناسب‌تر باشد. این‌جا الآن فصل برداشت گل زعفران است؛ گلی بنفش و زیبا که عمری یک‌روزه دارد و منفعتی با تاریخ هزارساله. توی ماه آخر پاییز و ابتدای زمستان سرد، وقت رویش این گل است. همه‌ی اعتبار این گل به سه رشته پرچم قرمز آن است. همین سه پرچم قرمز است که قیمت طلا پیدا می‌کند.

این بیابان خشک، دو محصول ویژه دارد: اولی زعفران و دومی انار.

مطمئنم اناری را که در این اقلیم عمل می‌آید، در هیچ کجا نمی‌بینی. می‌گویند انار سرخ این‌جا در بسته‌های چهارتایی و چندتایی صادر می‌شود به خارج از کشور، مثل خیلی از محصولات دیگری که در سرزمین ما معدنش است؛ اما محصولاتش را نمی‌بینیم یا به چندبرابر قیمت به خودمان برمی‌گردد!

دیروز پای صحبت پیرمرد زنده‌دلی نشسته بودم. برایم از سال‌های پیش از انقلاب گفت. سال‌هایی که برای من خیلی دور نیست؛ اما برای تو شاید بیش‌تر به افسانه شبیه باشد! از پیرمرد، محصول‌های این دیار در چهل سال پیش را که پرسیدم، جا خوردم. باورش سخت بود. بعد از صحبت با پیرمرد، از چند نفر دیگر از اهالی این‌جا هم در مورد محصولات به قول معروف زمان شاه پرسیدم. فکر می‌کنی چه جوابی شنیدم؟

پیرمرد آهی کشید و گفت: «تریاک!»

این تریاک همان چیزی است که در مجموعه‌های تلویزیونی نام دیگرش، یعنی مواد مخدر را زیاد استفاده می‌کنند؛ البته تریاک از گلی به نام خشخاش به دست می‌آید. همه‌ی این اطلاعات را از پیرمرد یاد گرفتم.

این شهر امروزی و روستای دیروزی، حالا خانه‌های زیادی دارد و گسترده شده در کویر. خیلی از کمبودهایی را هم که من دیده بودم ندارد. برق، آب، تلفن و حتی آبگرمکن خورشیدی، کافی‌نت، گیم‌نت و… این اواخر هم گاز؛ اما چیزی را که در گذشته داشت، ندارد؛ آن هم آدم است. تعجب نکن، بیش‌تر این خانه‌ها خالی است و فقط در ایام تعطیل عید و تابستان مسکونی می‌شود.

تحصیلات عالی جوانان این‌جا در حد ۱۰۰ است. سهمیه‌بندی مناطق هنگام پذیریش دانشگاه‌ها، این روستای گذشته را دارای بیش‌ترین سهمیه‌ی دانشجوی مناطق محروم کرد. اولش خوب بود و آخرش نه. این شد که حالا همان جوانان تحصیل‌کرده، صاحب خانه‌های خالی این شهر هستند. همه یا در تهران، مشهد، اصفهان، بیرجند، قم، کرج، گرگان و… ساکن شده‌اند، یا از ایران مهاج