پاورپوینت کامل قالب‌هایی برای نوشتن; خاطره ۱۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قالب‌هایی برای نوشتن; خاطره ۱۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قالب‌هایی برای نوشتن; خاطره ۱۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قالب‌هایی برای نوشتن; خاطره ۱۹ اسلاید در PowerPoint :

>

«عَتّابی» از جمله هزاران شاعر و نویسنده‌ای است که علاوه بر صاحب قلم بودن در وصف قلم هم داد سخن داده‌اند. وی که عرب‌زبان بود می‌گوید: «ببکاء القلم تبتسم الکتب؛ یعنی با گریستن قلم کتاب‌ها لبخند می‌زنند.»

این مقدمه‌ی کوتاه بهانه‌ای است برای معرفی یکی دیگر از قالب‌های نوشتن که اتفاقاً در بین نسل جوان بسیار پرطرف‌دار است:

خاطره

– خاطره یکی از قالب‌های نوشتاری است که طی آن فرد ماجرایی را که خود شاهدش بوده یا در شکل‌گیری‌اش نقشی ایفا کرده است، بیان می‌کند .

– خاطره را نباید با یادداشت‌های روزانه یکی پنداشت؛ چرا که در نوشتار روزانه ریز و درشت روی‌دادهای هر روز، فارغ از این‌که اموری معمولی هستند یا شایسته‌ی به ذهن سپرده‌شدن، نوشته می‌شوند؛ اما خاطره‌نویس از بین ده‌ها روی‌دادی که ممکن است در طول روز و هفته و ماه برایش پیش بیاید، سراغ موارد معدودی می‌رود که برای دیگران ارزش شنیدن یا خوانده شدن داشته باشند.

– خاطره همان‌طور از اسمش برمی‌آید، مطلبی است که در خاطر می‌ماند و بدیهی است ما فقط مطالبی را به خاطر می‌سپریم که توجه ما را به شکلی غیرعادی به خود جلب می‌کند.

– خاطره‌های دوران درس و مدرسه از بهترین نوع خاطره‌ها هستند که ثبت آن‌ها کمک می‌کند در آینده احساس خوبی از خواندن‌شان پیدا کنیم.

– ثبت خاطره‌ها، به نوعی ثبت ویژگی‌های فرهنگی و اجتماعی جامعه‌ای است که در آن زندگی می‌کنیم؛ در این صورت نباید آن را کاری بی‌اهمیت تلقی کرد.

– ممکن است ما نویسنده‌ی خاطره‌های اطرافیان‌مان باشیم؛ مثل خاطره‌ی پدرمان از زمان جنگ یا دوره‌ی اسارت و…

– در نوشتن خاطره، رعایت اختصار ضروری است؛ چرا که امروزه با مخاطبانی روبه‌رو هستیم که غالباً حوصله‌ی خواندن متن‌های طولانی را ندارند.

– خوب است خاطره‌ای را که می‌نویسیم به نوعی انعکاس‌دهنده‌ی تجربه‌ی زندگی‌مان به دیگران باشد.

– در نوشتن خاطره باید واقع‌گرا بود و از عنصر خیال‌پردازی در حدی که مطلب را به نثر ادبی بدل نکند، سود جست.

– آن‌چه معمولاً یک خاطره را شنیدنی‌تر می‌کند، جزئیاتش است. پس باید آن را در اسرع وقت و تا زمانی که جزئیاتش فراموش نشده، نوشت.

– خاطره باید ابتدا و انتهای مشخصی داشته باشد.

– در خاطره‌نویسی، معرفی زمان و مکان وقوع آن به قوت کار کمک می‌کند.

– در ادامه برای حسن ختام مطلب، خاطره‌ای را از استاد «شفیعی‌کدکنی» تقدیم می‌کنیم:

من حدوداً ۲۱ یا ۲۲ ساله بودم. مشهد زندگی می‌کردیم. پدر و مادرم کشاورز بودند؛ با دست‌های چروک‌خورده و آفتاب‌سوخته، دست‌هایی که هروقت آن‌ها را می‌دیدم دلم می‌خواست ببوسم‌ و بوی‌شان کنم؛ کاری که هیچ‌وقت به خودم اجازه ندادم با پدرم بکنم! اما دستان مادرم را همیشه خیلی آرام، بو می‌کردم و در آخر بر لبانم می‌گذاشتم.

نمی‌دانم شما شاگردان هم به این پی برده‌اید که هر پدر و مادری بوی خاصّ خودشان را دارند یا نه؟ ولی من بوی مادرم را همیشه زمانی که نبود و دل‌تنگش می‌شدم، از چادر کهنه‌ی سفیدی که گل