پاورپوینت کامل حالا بد نیست بدانید ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حالا بد نیست بدانید ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حالا بد نیست بدانید ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حالا بد نیست بدانید ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

>

* آیا می‌دانستید که امروز ایران دیگر نه یک «مملکت» بلکه یک «کشور» است؟

«مملَکَت» که در فارسی به معنای کشور به‌کار برده می‌شود، مشتق از «مَلِک» به‌معنای «قدرت پادشاه»، «پادشاهی» و «قلمرو یک مَلِک و پادشاه» است. هم ‎چنان‌که امروز انگلستان، سوئد، اسپانیا یا ژاپن مملکت هستند. کشور ایران هم که تا پیش از انقلاب بهمن سال ۱۳ دارای نظام پادشاهی بود، مملکت بود؛ ولی از آن تاریخ به بعد که نظام جمهوری جانشین نظام پادشاهی شد، دیگر یک کشور است.

* آیا می‌دانستید فارسی‌زبانان واژه‌ی ساده‌ی «اهتزاز» را می‌توانند ۱۲ جور غلط بنویسند؟

فارسی‌زبانان برای صداهای یک‌سان، حرف‌های مختلف دارند.

برای این صدا دو تا حرف دارند: ت، ط

برای این صدا دو تا: هـ، ح

برای این صدا دو تا: ق، غ

برای این صدا دو تا: ء، ع

برای این صدا سه تا: ث، س، ص

و برای این صدا چهار تا: ز، ذ، ض، ظ

و این یعنی:

«شیشه» را نمی‌شود غلط نوشت.

«دوغ» را می‌شود یک جور غلط نوشت.

«غلط» را می‌شود سه جور غلط نوشت.

«دست» را می‌شود پنج جور غلط نوشت.

«اینترنت» را می‌شود هفت جور غلط نوشت.

«سزاوار» را می‌شود یازده جور غلط نوشت.

«زلزله» را می‌شود پانزده جور غلط نوشت.

«ستیز» را می‌شود بیست‌وسه جور غلط نوشت.

«احتذار» را می‌شود سی‌ویک جور غلط نوشت.

«استحقاق» را می‌شود نود و پنج جور غلط نوشت.

و «اهتزاز» را می‌شود صدوبیست‌وهفت جور غلط نوشت!

واغئن چح‌تور شد که فارصی‌ذبانان طوانصطند دیکطه را یاد بگیرند؟

* آیا می‌دانستید سرود ملی کشور پاکستان به فارسی است؟

زمانی‌که پاکستان مستقل شد (۱۹)، سرود میهنی نداشت و از این‌ رو زمانی که پرچم پاکستان را بالا می‌بردند، ندای: پاکستان زنده باد، آزادی پاینده باد! را سر می‌دادند. پس از چندی محمدعلی جناح برای پاکستان سرودی نوشت؛ ولی چون سرود او پایه‌ی مذهبی نداشت، بر آن شدند که سرود دیگری برای پاکستان بسرایند و این سرود جدید را به‌گونه‌ای سرودند که بین اردو و فارسی مشترک است و از نظر دستوری نیز از دستور زبان فارسی پیروی می‌کند. تنها واژه‌ی نافارسی در این سرود واژه‌ی هندی «کا» است. این سرود، سروده‌ی شاعر پاکستان «ابوالاثر حفیظ جالندهری» است:

پاک سرزمین شاد باد! کشور حسین شاد باد!

تو نشان عزم عالی‌شان ارض پاکستان

مرکز یقین شاد باد!

پاک سرزمین کا نظام قوت اخوت عوام

قوم، ملک، سلطنت پاینده تابنده باد

شاد باد منزل مراد

پرچم ستاره و هلال رهبر ترقی و کمال

ترجمان ماضی‌شان حال جان استقبال

سایه‌ی خدای ذوالجلال

* آیا می‌دانستید چرا مردم در مقام آرزوی عمر دراز برای دیگری می‌گویند: «امیدوارم ۱۲۰ سال زنده باشی» و مثلاً نمی‌گویند ۱۰۰ یا ۱۰ سال و مانند این‌ها؟

پیش از یورش اعراب، در ایران هنگام محاسبه‌ی سال کبیسه به جای آن‌که در هر چهار سال یک روز را اضافه کنند، پس از هر ۱۲۰ سال یک‌بار سال دارای سیزده ماه می‌شد؛ که این ماه سیزدهم، ماه جشن و رقص و پای‌‌کوبی بوده است؛ یعنی پس از هر ۱۲۰ سال، مردم در سراسر ایران یک ماه را جشن می‌گرفتند و چون کسی عمرش کفاف نمی‌کرد تا دوباره این جشن باشکوه را ببیند، مردم با عبارت «امیدوارم ۱۲۰ سال زنده باشی» دیدن این جشن را به‌عنوان بزرگ‌ترین خواسته برای یک‌دیگر آرزو می‌کردند.

* آیا می‌دانستید برخی از بزرگان ادب فارسی و تاریخ ایران گوربه‌گور شده‌اند؟

هوشنگ سیحون (۱۳۹۳-۱۲۹۹) نقّاش، مجسمه‌ساز، طراح و معمار برجسته ‎‍‌ی ایرانی پس از پایان تحصیلات معماری در دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران، برای ادامه‌ی تحصیل به فرانسه رفت و پس از بازگشت به ایران، از سال ۱۳۱ به مدت نزدیک به ده سال ریاست دانشکده‌ی هنرهای زیبا را برعهده داشت. در دوره‌ی ریاست وی رشته‌های شهرسازی، تئاتر و موسیقی نیز به رشته‌های درسی دانشکده‌ی هنرهای زیبا افزوده شد.

هوشنگ سیحون با تلفیق معماری سنتی ایران و معماری مدرن اروپایی بناهای متعددی، از جمله چندین بنای یادبود و مقبره را برای شماری از بزرگان ادب فارسی و تاریخ ایران با نگاه به ویژگی ‎های شخصی آنان طراحی کرد. وی برای جای‌دادن گورهای سابق برخی از