پاورپوینت کامل بازی و خنده در جامعه‌ی ما بیش‌تر شده است ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بازی و خنده در جامعه‌ی ما بیش‌تر شده است ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بازی و خنده در جامعه‌ی ما بیش‌تر شده است ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بازی و خنده در جامعه‌ی ما بیش‌تر شده است ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

>

(گفت‌وگو با مهرداد نظام‌آبادی (عمومهرداد)، مجری برنامه‌ی فیتیله‌ها)

مریم قلعه‌قوند

فیتیله، برنامه‌ای دوست‌داشتنی و جذّاب است که همه‌ی بچه‌ها به آن علاقه دارند و با دیدنش به وجد می‌آیند. مدتی است که عمومهرداد، با انرژی فوق‌العاده و صورت خندانش با فیتیله همراه شده و به جذابیّت آن افزوده است. ما تصمیم گرفتیم سراغش برویم و گفت‌وگویی کوتاه با او داشته باشیم.

سرگرم مطالعه است. در رفتارش شادابی و نشاط خاصی دیده می‌شود و با مهربانی و صمیمیت از من استقبال می‌کند. از او می‌خواهم خودش را معرفی کند:

به نام خدای دوست‌دار کودک! مهرداد نظام‌آبادی هستم. سال ۱۳۵۱، در پاییز برگ‌ریزان به دنیا آمدم.

– چه شد که کار برای بچه‌ها را انتخاب کردید؟

راستش انرژی یا نیرویی از آن قدیم‌ها در من بود که به سمت بچه‌ها کشیده می‌شدم! وقتی ده‌ساله بودم، به یکی از کانون‌‌های فرهنگی- هنریِ آموزش و پرورش به‌نام (کانون حُر) رفتم. یک رضایت‌نامه از والدینم و یک رضایت‌نامه از مدرسه گرفتم و در آن جا ثبت‌نام کردم. فعالیتم را در ژیمناستیک و نمایش شروع کردم. به‌مرور زمان، احساس کردم می‌توانم یک‌سری مسئولیت‌های آموزشی را قبول کنم و گاهی استاد، آموزش کلاس را بر عهده‌ی من می‌گذاشت. رفته‌رفته اعتماد استاد به من بیش‌تر شد و بعد از چند سال، کمک‌مربی شدم. خودم یک نوجوان بودم؛ ولی برای بچه‌ها کار می‌کردم و کلاس را می‌چرخاندم. علاقه‌‌ی شدیدی به دنیای بچه‌ها پیدا کرده بودم. سعی می‌کردم در زمینه‌ی کودک بیش‌تر مطالعه کنم. استادان کانون هم در این زمینه بسیار راهنمایی‌ام می‌کردند. ریشه‌ی ارتباط من با کودک، آن‌جا استارت خورد. از کار با کودکان انرژی عجیبی می‌گیرم و احساس می‌کنم رفته‌رفته جوان‌تر می‌شوم. اگر همین‌طور پیش برود، شاید یک روز کودک شدم… (می‌خندد)!

– راستی شما روی سرتان کلاه‌گیس می‌گذارید؟

(دستی به سرش می‌کشد و می‌خندد) خیلی‌ها در کوچه و خیابان از من می‌پرسند؛ ولی نه! باور کنید موهای خودم است.

– کار تخصصی شما چیست؟

شغل اصلی من تدریس است. کارم را با دبیری ورزش و هنر در مقطع دبستان شروع کردم و بعد، در مدارس غیردولتی تدریس کردم. بعد از گذشت ده سال، دست روزگار مرا به سمت پیش‌دبستانی کشاند. در پیش‌دبستانی‌ها، نمایش خلاق و بازی‌های خلاق، کار می‌کنم. در میانه‌ی این راه بودم که به من پیشنهاد کار با بچه‌های کم‌شنوا، ناشنوا و بچه‌های دان شد و باید تخصصی‌تر به کارم نگاه می‌کردم؛ بنابراین تمام دوره‌های تخصصی را در این زمینه گذراندم و در بخش کودک ماندگار شدم. این بخش برایم زیبا و دل‌چسب است. در حال حاضر نمایش خلاق، تئاتردرمانی، بازی‌درمانی و بازی‌های‌خلاق، رشته‌ی تخصصی من در عرصه‌ی کودک است.

– نمایش خلّاق چه کمکی به بچه‌ها می‌کند؟

تکنیک نمایش خلاق، مبحث روز دنیاست و در سطح دنیا به نتایج خوبی دست پیدا کرده است. بازی‌های نمایشی می‌تواند روند فراگیری را در بچه‌ها چندین برابر کند. می‌تواند بهبود بیماری‌ها را سریع کند و مهم‌تر از آن، ارتباط را به کودک یاد می‌دهد. بازی، بزرگ و کوچک ندارد. همه می‌توانند بازی کرده و طعم شیرین زندگی را احساس کنند. نمایش خلاق، بیش‌تر در پیش‌دبستانی‌ها انجام می‌شود؛ اما جا دارد که در دبستان و حتی مقاطع راهنمایی کار شود؛ چون نمایش خلاق دربردارنده‌ی موسیقی، آواز، ادبیات، نقاشی یا گریم است و بسیار جذاب است و همه را به وجد می‌آورد. خوش‌بختانه امروز فقرِ بازی و خنده در جامعه‌ی ما کم‌تر شده است!

– شما اهل مطالعه هستید؟

زیاد؛ آن هم فقط کتاب کودک. وقتی پایم را به کتاب‌خانه می‌گذارم، ناخودآگاه به سمت کتاب‌های کودک می‌روم و موضوع‌ها و داستان‌های جدید را مطالعه می‌کنم. تقریباً همه‌ی کتاب‌های تخصصیِ به‌روز را هم می‌خوانم. آخرین کتابی که خواندم، اسمش «بازی‌های پنج‌دقیقه‌ای» بود.

– عمومهرداد! فرزند هم دارید؟

من سه فرزند خونی و سی- چهل میلیون فرزند غیرخونی در سراسر دنیا، به‌ویژه ایران دارم و از صمیم دل آن‌‌ها را دوست دارم.

– بچه‌های‌تان اجراهای شما را از تلویزیون تماشا می‌کنند؟

بله. آن‌ها همه‌ی کارهایم را دنبال می‌کنند و نظر می‌دهند. گاهی می‌گویند: «خیلی خوب بود، آفرین بابا!» گاهی هم می‌گویند: «آن تیکه از اجرایت اصلاً خوب نبود!» زمانی که کاراکتر آقاجون سلیمان را اجرا می‌کردم، بچه‌ها از داخل کیفم عینک و سبیل آقاجون را برمی‌داشتند، به صورت‌شان می‌زدند و در غالب آقاجون بازی می‌کردند و خیلی لذت می‌بردند.

– آیا به نوجوانان پیشنهاد می‌کنید کار شما را دنبال کنند؟

صددرصد. کودکان باید به آن‌چه علاقه و ایمان دارند توجه کنند، از چیزی نترسند، به سمت علاقه‌ی‌شان بروند و مراقب باشند که با یک تشویق ذوق‌زده نشوند و با یک شکست، کوتاه نیایند. بچه‌ها باید آن‌طور که دوست دارند، زندگی کنند. به قول خلیل جبران، فرزندان ما دارایی‌های ما نیستند که برای‌شان تصمیم بگیریم! بچه‌ها باید حرکت کنند، پی‌گیر باشند و بدا