پاورپوینت کامل دلتنگی‌های یک دهه‌ی شصتی ; روز ملی جوراب! ۱۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دلتنگی‌های یک دهه‌ی شصتی ; روز ملی جوراب! ۱۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دلتنگی‌های یک دهه‌ی شصتی ; روز ملی جوراب! ۱۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دلتنگی‌های یک دهه‌ی شصتی ; روز ملی جوراب! ۱۶ اسلاید در PowerPoint :

>

پسر عزیزم، سلام!

شاید برایت این پرسش منطقی ایجاد شده باشد که این نامه‌ها چرا یک‌‌طرفه است و مثل نامه‌های امروزی -ایمیل‌- جایی برای پاسخ یا «Reply » در نظر گرفته نشده است و همه (No-reply ) است؟

این هم شاید از مشخصات نسل من باشد. از آن‌جایی که روند حوادث در دهه‌ی شصت سریع بود، نه معلم‌ها، نه والدین و نه دولت دنبال این که پاسخ پرسش‌های ما چیست، نبودند. فکر نمی‌کنم که اصلاً به این صرافت افتاده باشند که با آن همه آموزش و تعلیم و تربیت، احتمال دارد برای ما سؤال یا پرسشی هم ایجاد شده باشد. این‌طورها بود که کم‌کم نسل من فراموش کرد که باید سخت به دنبال پرسش سؤال‌هایش باشد و پذیرفت که پاسخ‌هایش را از بین هر آنچه از معلم و کتاب به او دیکته شده بود، بیابد و اصلاً فکر نکند که خدای ناکرده منابع موجود ناکافی است و ممکن است سؤالی بی‌جواب مانده باشد.

با این اوصاف تو انتظار داری که من و امثال من اصلاً چیزی به نام پاسخ‌گویی در مخیله‌‌ی‌مان باشد؟ البته بدت نیاید، نسل تو هم بهتر از نسل ما نیست. ما منابع نداشتیم و شما از شدت فزونی و پراکند‌گی منابع به سهل‌انگاری دچار شده‌اید. تا چیزی را نمی‌دانید، «گوگل» را جست‌وجو می‌کنید. اسم خودتان را هم گذاشته‌اید نسل پیشرو!

این‌جاست که نقش «معلم» معلوم می‌شود. مسؤولیت این موجود نازنین این زمانه سنگین‌تر است. باید هم دستش از تکنولوژی جست‌وجوی سریع و علم خالی نباشد و هم به فکر تربیت اعجوبه‌هایی مثل شما باشد که بادعلمدار سرشان جریان دارد و فکر می‌کنند «تربیت» همان علم است؛ و چه سخت است شکل دادن به این مخازن مسطح بی‌عمق علمی و قابل استفاده کردن آن‌ها برای فعالیت مفید در جامعه! آن هم بدون این که به خاطر اشتباه‌های‌شان تنبیه شوند و یا از گل نازک‌تر بشنوند!

سهم این فرشته‌های زمینی- معلم‌ها- با دیدن معضلات اجتماعی و فرهنگی که جامعه‌ی علم‌زده دچارش شده است رنج و درد و سکوت است؛ چرا که خود را مسؤول این نابسامانی در جوامع انسانی می‌دانند.

نکته‌ی عجیبی که در مورد معلمان وجود دارد این است که انگار هیچ‌وقت از توی پوست نقش‌شان نمی‌توانند خارج شوند. هر جا که باشند پی تربیت کردن هستند. دوستی دارم که پلیس راهنمایی و رانندگی است. تعریف می‌کرد: «توی خیابان به یک راننده که در محل توقف ممنوع ایستاده بود، برگه‌ی جریمه دادم. یکهو دیدم ای دل غافل، معلم سال‌های دبستان‌مان است و به خاطر کهولت سن ماشین را آن‌جا نگه داشته تا فاصله‌ی کم‌تری طی کند.» می‌گفت: «معلم پیر یک‌ طوری نگاهم کرد که وقتی خودم را معرفی کر