پاورپوینت کامل مهم‌ترین اتفاق آسمان زمستان؛ برف ۱۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مهم‌ترین اتفاق آسمان زمستان؛ برف ۱۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مهم‌ترین اتفاق آسمان زمستان؛ برف ۱۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مهم‌ترین اتفاق آسمان زمستان؛ برف ۱۶ اسلاید در PowerPoint :

>

زمستان که می‌آید از آسمان توقع برف دارم. توقع دارم نصف شب از خواب بیدار شوم، پرده‌ی پنجره را کنار بزنم و ببینم دارد برف می‌بارد؛ برفی که تا صبح تمام کوچه را سفیدپوش کند؛ برفی که ساعت شش صبح من را به کوچه صدا کند و از من بخواهد آدم‌برفی بسازم.

حالا چند سالی است برف باریدن کم‌تر اتفاق می‌افتد. برف‌هایی هم که می‌بارند خاکستری‌اند و تا به زمین می‌رسند، آب می‌شوند. زمین گرم است و برف‌های نازک و توری آن‌قدر جان ندارند برای ماندن و آدم‌برفی شدن. دیگر مدرسه‌ها به خاطر هوای سرد و یخبندان تعطیل نمی‌شود و کسی لازم نیست جلو خانه‌اش را پارو کند تا تونلی از برف بسازد برای عبور و مرور.

کارشناس‌های هواشناسی می‌گویند تغییرات اقلیمی، خانه‌های گرم، خراب کردن باغ‌ها و خانه‌سازی، آلودگی هوا و… باعث گرم شدن زمین شده است. اتفاقی که جلو سرد شدن هوا را می‌گیرد و ما دیگر یادمان می‌رود آخرین باری که با گلوله‌های برفی هم‌دیگر را نشانه گرفتیم، کی بوده است!

از دوست‌هایم می‌پرسم: «اگر برف نبارد چه اتفاقی می‌افتد؟»

نیما می‌گوید: «برف باریدن اتفاق خوبی است. به نظرم بهترین اتفاق زمستان است. اگر قرار باشد زمستان بدون برف باشد، پس دیگر فرقی با بقیه‌ی فصل‌ها نمی‌کند. برف باریدن، قرمز شدن دست‌ها و دماغ‌ها و شب‌هایی که از پنجره‌ی اتاقم بارش برف را می‌بینم، بهترین چیزی است که از زمستان سراغ دارم.»

الهه، اما نظرش متفاوت است. او می‌گوید: «برف که نبارد سردم نمی‌شود. از آن‌جایی که من به شدت سرمایی هستم چندان علاقه‌ای به برف و برف‌بازی ندارم.»

می‌گویم: «اگر دیگر هیچ‌وقت برف نبارد چه؟»

می‌گوید: «اگر هیچ‌وقت برف نبارد، حتماً دلش تنگ می‌شود. شاید تا وقتی هست قدرش را نمی‌دانم!»

سجاد سال دوم دبیرستان است. به مطالعات محیط‌زیستی علاقه دارد و برف باریدن را نیاز طبیعی شهرها در زمستان می‌داند. از او می‌پرسم: «به نظرت امسال مدرسه‌ها به خاطر بارش برف تعطیل می‌شوند؟»

می‌گوید: «تا وقتی خانه‌های‌مان آن‌قدر گرم باشند، نه. وقتی برف می‌بارد، حتی نمی‌تواند روی سقف خانه‌ها بنشیند. اگر کمی درجه‌ی حرارت خانه‌ها را پایین بیاوریم، شاید زمستانی پربرف‌تر داشته باشیم.»

زمستان که می‌آید از آسمان توقع دارم شب امتحان جغرافی تا صبح ببارد. من بیدار باشم و درس بخوانم و برف هم با من تا صبح بیدار بماند؛ برفی که هر وقت پرده را کنار می‌زنم آن بیرون باشد، تمام کوچه و خیابان را پوش