پاورپوینت کامل دنبال رؤیاهای‌مان برویم ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دنبال رؤیاهای‌مان برویم ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دنبال رؤیاهای‌مان برویم ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دنبال رؤیاهای‌مان برویم ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

>

مصاحبه با محمود جابرانصاری؛ جهانگرد ایرانی

محمود جابرانصاری، متولد شهر قزوین است. ۳۷ سال سن دارد و ۱۴ سال است که راننده‌ی ماشین سنگین است. گاهی عکاسی هم می‌کند. او ورزشکار است و رشته‌ی تخصصی ورزشی‌اش جودو و کشتی است. اهل کوهنوردی و عاشق طبیعت است. چند وقتی است سفر به دور دنیا را با دوچرخه با شعار «صلح مردم ایران» آغاز کرده است. گفت‌وگویی با او انجام داده‌ایم که می‌خوانید.

چه عواملی باعث شد شما برای سفر برنامه‌ریزی کنید.

در حقیقت این رؤیایی بود که من از دوران کودکی داشتم و به همین خاطر خیلی زود سفر کردن را شروع کردم. به دلیل این‌که برادر بزرگ‌ترم آقای «علی جابرانصاری» و دایی‌هایم که همگی از بهترین دوستانم هستند و همگی اهل کوهنوردی و طبیعت‌گردی هستند، من از همان کودکی با آن‌ها همراه و همسفر بودم. از همان روزها رؤیای یک چنین کاری را داشتم و برای آن برنامه‌ریزی می‌کردم؛ البته نه با دوچرخه! خیلی دوچرخه‌سواری می‌کردم؛ اما فکر نمی‌کردم بتوانم روزی با آن سفر کنم. بیش‌تر فکرم روی ماشین و موتور متمرکز بود. تا این‌که به طور کاملاً اتفاقی در سال ۱۳۷۹ با یک سایکلتوریست سوئدی که تنها سفر می‌کرد، آشنا شدم و کلی اطلاعات از او درباه‌ر‌ی سفرش گرفتم و چند روزی را هم با هم بودیم. از آن‌جا بود که دوچرخه هم به گزینه‌های سفر اضافه شد؛ البته خانم نسیم یوسفی هم خیلی مرا راهنمایی و دلگرم کردند که از ایشان تشکر می‌کنم.

بیش‌تر با چه وسیله‌ای سفر می‌کنید؟

قبل از شروع این برنامه با ماشین، موتور و پیاده. فعلاً که فقط با دوچرخه سفر می‌کنم که همه‌ی آن حسن است؛ مخصوصاً برای من که کار عکاسی هم می‌کنم. سرعت دوچرخه برای دیدن، لذت بردن و عکاسی، سرعت مناسبی است.

از اولین تجربه‌ی سفرتان بگویید؛ از شیرینی‌ها و سختی‌هایش.

من اولین سفری که با دوچرخه داشتم ۱۶ سال پیش بود که بعد از رهایی از یک آسیب‌دیدگی خیلی شدیدِ ستون فقرات، یک سفر ۸۰ کیلومتری با دوچرخه کردم. این سفر ۳ روز طول کشید. آن‌قدر از این کار لذت بردم که انگار به کره‌ی مریخ سفر کردم. چند هفته‌ی بعد مسیر قزوین- رشت- چالوس- کرج را رکاب زدم که این بار دیگر از منظومه‌ی شمسی هم خارج شدم و همین‌طور ادامه پیدا کرد؛ اصفهان، شیراز، یزد، مشهد، آستارا و… من با وجود این‌که کارم به نوعی سفر کردن بود، باز هم نمی‌توانستم از سفر با دوچرخه دست بردارم.

چرا تنها سفر می‌کنید؟

جواب دادن به این سؤال شما کمی برایم سخت است. خب، به دلیل شرایط کاری‌ام من همیشه تنها در سفر بودم، به آن عادت دارم و از آن لذت می‌برم؛ البته زیاد هم تنها نیستم. من حضور خداوند را در تمام لحظات سفرم به خوبی حس می‌کنم.

کوله‌بارم بر دوش

سفری می‌باید، سفری بی همراه

سفری تا ته تنهایی محض

سازکم با من گفت:

هر کجا لرزیدی، از سفر ترسیدی

تو بگو از ته دل من خدا را دارم

من و سازم چندیست… که فقط با اوییم

یکی از خاطرات شیرین‌تان را در سفر بگویید.

من زمانی که نپال بودم با چند تا از دوستان آلمانی و نپالی صعودی را به بیس‌کمپ «آناپورنا» داشتم که همزمان بود با مسابقه‌های وزنه‌برداری و کشتی المپیک لندن و آن روزها هر کسی از من می‌پرسید «اهل کجایی؟» و من می‌گفتم «ایرانی‌ام و با دوچرخه آمده‌ام.»، می‌گفتند «همه‌ی ایرانی‌ها این‌طور قوی و قدرتمند هستند؟ کشتی‌گیرهای‌تان دیروز آن طور عمل کردند و امروز وزنه‌بردارهای‌تان!» من هم می‌گفتم «ما ایرانی‌ها همگی این‌طور هستیم.»

طوری شده بود که بقیه‌ی دوستان آلمانی و نپالی اعتراض می‌کردند که چرا از هیچ کدام از ورزشکارهای کشور ما نامی نمی‌برند. در آن چند روز چندبرابر به ایرانی بودن خودم افتخار می‌کردم.

بهترین کشوری که در سفرهای‌تان دیده‌اید کجا بوده و چرا؟

بدون شک نپال کشوری شگفت‌انگیز و رؤیایی است. کوه هیمالیا که در این کشور واقع شده است، کوهی است که انسان از دیدنش سیر نمی‌شود. جنگل‌های بکر و دست‌نخورده‌ای که با ورود به آن انسان، زمان و مکان را فراموش می‌کند. در این مدت با مردمی مهربان و خون‌گرم برخورد داشتم و دوستان خوب زیادی پیدا کردم که اصلاً احساس تنهایی نمی‌کردم.

در کدام یک از کشورها راحت بودید و به راحتی با مردم ارتباط برقرار کردید؟

سوماترای اندونزی! با وجود آن‌که بسیار کم انگلیسی می‌دانستند، آن‌قدر خوش‌رو و خندان بودند که دوست داشتم با زبان اشاره هم که شده با آن‌ها ارتباط برقرار کنم. مدام به شما لبخند می‌زنند. تا به آن‌ها مرسی می‌گفتم، شروع می‌کردند به خندیدن؛ طوری که من روزهای اول فکر می‌کردم به من می‌خندند. بعد دیدم صدای خنده‌های‌شان همه جا بلند است و ربطی به من ندارد.

آیا شده در سفر پول‌تان تمام شود؟ اگر این طور بوده چه کار کرده‌اید؟

متأسفانه بله، من چون حامی مالی ندارم و با هزینه‌ی خودم سفر می‌کنم یک‌بار به این مشکل برخوردم و خیلی سختی کشیدم تا پول از ایران رسید.

با انسان‌های عجیب و متفاوت هم در سفرهای‌تان برخورد داشته‌اید؟

بله، در نپال دوستی پیدا کردم که با وجود سن و سال کم و شرای