پاورپوینت کامل از خاطره تا داستان;جوهره ی داستانی چیست؟ ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل از خاطره تا داستان;جوهره ی داستانی چیست؟ ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل از خاطره تا داستان;جوهره ی داستانی چیست؟ ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل از خاطره تا داستان;جوهره ی داستانی چیست؟ ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

>

آیا تا به حال برای تان پیش آمده داستانی را بخوانید که تکنیکی باشد، ولی از آن لذت نبرید؟ ممکن است نویسنده ای ترفندهای گوناگونی در ساختار و روایت داستانش به کار ببرد و داستانش جذاب نباشد و چنگی به دل نزند. مثال او مانند عکاسی است که بهترین فیلم را درون بهترین دوربین عکاسی گذاشته است، اما به جای عکس گرفتن از آنچه که برای بیننده جالب است، از چیزهایی عکس بگیرد که توجه کسی را بر نمی انگیزد. عکاسانی هم هستند که با دوربین هایی ارزان قیمت و معمولی، عکس های دیدنی می گیرند. اگر آن دوربین های خوب را به این عکاسان خوب بدهند، نتیجه ی کارشان عالی خواهد شد.

می توانیم نتیجه بگیریم هم سوژه باید جذاب باشد و هم باید روایتی جذاب از آن سوژه ارائه داد. هم باید گل زیبایی را برای عکاسی انتخاب کرد و هم باید در بهترین ساعت روز که نور خوبی به آن گل می تابد از آن عکس گرفت. آیا این کافی است؟ نه، باید بهترین زاویه را برای دوربین در نظر گرفت. این که از کدام سو به آن گل نگاه کنیم نیز مهم است.

داستان نوشتن بیش تر شبیه نقاشی کردن است تا عکاسی. عکس در لحظه ای گرفته می شود. یک نقاشی ممکن است پس از چند ماه به پایان برسد. یک عکاس ممکن است در انتخاب سوژه اش دقت زیادی نکند. او می تواند در یک ساعت، صد عکس بگیرد و از میان آن ها پنج عکس را انتخاب کند. پنج عکس خوب در یک ساعت، کارنامه ی خوبی است. افسوس که یک نویسنده نمی تواند چنین کارنامه ای برای یک ساعت و حتی یک روز داشته باشد. پس باید مانند یک نقّاش، در انتخاب سوژه هایش دقت کند. اگر برای نوشتن یک داستان، یک هفته زمان نیاز است، ارزش دارد که برای انتخاب یک سوژه ی جذاب نیز یک هفته فکر و بررسی کنیم.

نقش تکنیک و مهارت های نویسندگی خیلی مهم است. یک نویسنده ی تازه کار که مهارت کافی ندارد، شاید سوژه ی خوبی به دست آورد و آن را چنان بنویسد که حوصله ی خوانندگان را سر ببرد و نا امید شان کند. پس همان قدر که انتخاب یک سوژه ی جذاب مهم است، مهارت در نگارش داستانی جذاب بر اساس آن سوژه هم اهمیت دارد.

فرض کنید که در خواب، یک آدم فضایی دیده اید. وقتی بیدار می شوید به این فکر می افتید که چهره ی او را نقاشی کنید و به یک سازنده ی فیلم ها ی تخیلی – فضایی نشان دهید. هر چه مهارت شما در نقاشی بیش تر باشد، بهتر می توانید آنچه را در خواب دیده اید نقاشی کنید.

خلاصه آن که باید از حداکثر جذابیّت و کشش یک سوژه، برای نگارش و خلق یک داستان جذاب استفاده کرد.

گاهی در نقد یک داستان می گویند که کار جوهره ی داستانی ندارد و یا می گویند «روح» یا «خون» ندارد. منظورشان این است که آن چیزی که یک داستان را جذاب و خواندنی می کند و توجه خواننده را بر می انگیزد و او را راضی می کند، در این داستان نیست. این گونه داستان ها مانند مرده ای سرد و بی حرکت هستند که بیش تر خوانندگان ترجیح می دهند رهای شان کنند و به خاک شان بسپارند.

فراموش نکنیم اصلی که هرگز کهنه نمی شود و کارآیی خود را از دست نمی دهد، «اصل جذابیت» است. از آن روز که انسان های نخستین، شامگاه، خسته و کوفته از شکار باز می گشتند و ماجراهایی را که از سر گذرانده بودند برای زن ها و بچه ها تعریف می کردند، این اصل جادویی، به کار گرفته شده است و حالا هم مانند آن روز، با همان طراوت و تازگی، کاربرد دارد.

نکته ی آموزشی: خاطره ها یی را باید برای نوشتن داستان انتخاب کنیم که دارای نکته ای جذاب باشند؛ یعنی دارای جوهره ی داستانی و روح باشند و مانند موجودی زنده و فعال، خون در بدن شان جریان داشته باشد.

ماجراهای سفر

یکی از سوژه هایی که همیشه توجه خوانندگان را بر انگیخته است، ماجراهای قابل توجه یک سفر است. صدها سال است که «سفرنامه ها» از خواندنی ترین کتاب ها به شمار می آیند. «سفرنامه ی مارکوپولو» پس از صدها سال هنوز جالب و ماجراهایی که او در سفر طولانی اش از ایتالیا به چین از سر گذرانده و یا شاهد آن بوده است برای خوانندگان امروزی اعجاب انگیز به شمار می رود.

در داستان نیز می توان سفری خیالی داشت. «دور دنیا در هشتاد روز» نوشته ی «ژول ورن». شرح سفری پر ماجرا به دور زمین است. ماجراهای سند باد، سفرهای گالیور، شازده کوچولو، آلیس در سرزمین عجایب، ماجراهای هاکلبری فین و روبنسون کروزئه… داستان هایی درباره ی سفر ند.

کسی که می دود باد بادکش بیش تر از کسی که ایستاده است به هوا می رود. کسی که در باران می دود، بیش تر از کسی که ایستاده است خیس می شود. همین طور کسی که از خانه بیرون می آید و به جایی می رود بیش تر از کسی که در خانه اش است با ماجرا و آدم های تازه روبه رو می شود.

قرآن به پیروان خود دستور می دهد که برای بیش تر و بهتر دیدن، سفر کنند. انسان در سفر با سختی ها رو به رو می شود. تجربه های تازه ای به دست می آورد و پخته و با تجربه می شود. همیشه کسانی که زیاد سفر می کنند، اطلاعات، تجربه و نگاه بهتری دارند.

کسانی که قرار است بر اساس خاطره های شان داستان بنویسند، خوب است سفر های شان را سوژه قرار دهند. در این سفر ها چه کوتاه باشد و چه بلند، باید نکته های جذاب و قابل توجهی وجود داشته باشد تا خواننده، علاقه نشان دهد. اگر این نکته ها کم رنگ و بی روح است باید پر رنگ شود. سفرهایی که خود به خود پر از ماجراهای تأمل بر انگیزند، همانند میوه های رنگارنگ هستند. سفرهایی که چندان چنگی به دل نمی زنند، همانند تخم مرغ اند، برای آن که مورد توجه قرار گیرند اول باید رنگ شان کرد و بعد سر سفره گذاشت. قلم موی نقاشی در دست شماست. می توانید درخت های سرما زده و بی برگ را لباسی گرم از برگ و میوه بپوشانید.

پس از این مقدمه ی طولانی بیایید نگاهی به داستان «قول پیشاهنگی» داشته باشیم. در این داستان که بر اساس خاطره ای از دوران کودکی به نگارش درآمده، با سفر کوتاه سه پسر بچه رو به رو هستیم. «آوی» نویسنده ی این داستان، در یاد داشتی چنین می گوید: «زمانی که از من خواستید داستانی در مورد بچگی ام بنویسم، یاد خاطره ی پیشاهنگی افتادم و اولین شبی که به سفری شبانه رفتم. با این حال حرف هایی را که زدیم و اتفاقاتی که افتاد مو به مو یادم نیست، ولی این ماجرا واقعاً اتفاق افتاده است. جالب این که همان موقع که این ماجرا اتفاق افتاد می دانستیم که خیلی مُضحک است.» در این گفته ی نویسنده، سه نکته ی مهم دیده می شود: ۱- داستانی بر اساس یک خاطره نوشته است. ۲ – آن خاطره، جوهره ی داستانی و مضحکی دارد. ۳- درباره ی یک سفر شبانه است. سفرها معمولاً جوهره دارند؛ چه رسد به آن که شبانه و مضحک هم باشند.

خلاصه ی داستان:

سه پسر بچه که عضو گروه پیشاهنگی اند تصمیم می گیرند به جنگلِ بیرونِ شهر بروند و شبی را در آن جا سپری کنند. با این سفر شبانه می توانند امیدوار باشند که به مرحله ی بالاتری در پیشاهنگی برسند. صبح زود وسایل لازم را بر می دارند و راه می افتند. با قطار، خود را به پُلی که به جنگل می رسد می رسانند. شب هنگام به آن سوی پل می رسند. باران می گیرد و خیس می شوند. سعی می کنند سر پناهی درست کنند و آتشی بر افروزند. سر پناه زیر باران خراب می شود و آتش، خاموش. سرانجام مانند جنگ زده ها و مثل موش آب کشیده راهی خانه می شوند. نصف شب به خانه می رسند. قبل از آن که از هم جدا شوند به هم قول پیشاهنگی می دهند که چیزی از گرفتاری و بد بیاری های آن شب به کسی نگویند.

و حالا تکه هایی از داستان:

سال ۱۹۴۶ بود و من نُه ساله بودم. همه ی فکر و ذکر من این بود که آن قدر که باید و شاید «قوی» نیستم. به همین دلیل تصمیم گرفتم پیشاهنگ شوم. فکر می کردم پیشاهنگی از من مرد می