پاورپوینت کامل من و پریسا ۲۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل من و پریسا ۲۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل من و پریسا ۲۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل من و پریسا ۲۲ اسلاید در PowerPoint :

>

من دلم می‌خواهد جلو چشم‌های تو پشه‌ها را با دستم له کنم و حال تو را به هم بزنم… پریسا، دلم می‌خواهد وقتی امتحان داری صدای تلویزیون را تا ته بلند کنم و نگذارم تو درس بخوانی… دلم می‌خواهد با دوچرخه‌ام، چند دور از روی کفش‌های براق پاشنه تخم‌مرغی‌ات که تازه خریده‌ای رد شوم و کاری کنم که بنشینی و یک دل سیر گریه کنی…

پریسا آن‌جا درست روبه‌روی من نشسته و بی آن‌که به من نگاه کند یکی از کتاب‌هایش را جلد می‌کند. همیشه وقتی این‌طوری به او خیره می‌شوم، نگاهم نمی‌کند. نمی‌تواند از نگاهم بخواند که چه نقشه‌هایی برایش می‌کشم. این را خودش یک روز بهم گفت، این‌که وقتی به او خیره می‌شوم از نگاهم می‌ترسد. من اصلاً به حرفش اهمیت ندادم.

مامان لخ و لخ صدای دمپایی‌هایش را تا دم در آشپزخانه به خورد گوش‌های‌مان می‌دهد و بعد به ساعت توی هال نگاه می‌کند.

– اوه اوه دیرم شد… نسرین‌خانم گفته بود ساعت چهار برای پرو لباس خونه‌اش باشم…

پریسا سرش را بالا می‌گیرد: «لباس حاضری می‌خریدی راحت‌تر بودی‌ها مامان…»

– عزیز دلم، برای آدم چاق و چله‌ای مثل من که لباس گیر نمی‌یاد. یادت نیست واسه عروسی عمو ناصرت چه‌قدر دنبال لباس گشتم؟ بعدش هم لباس حاضری برای شما جوون‌هاست…

پوزخند می‌زنم: «از کی تا حالا به این جوجه می‌گن جوون؟»

مامان و پریسا هردو چپ‌چپ نگاهم می‌کنند. مامان لبش را گاز می‌گیرد. همان‌طور که جلو آینه روسری صورتی‌اش را زیر غبغب گوشتالویش گره می‌زند، می‌گوید: «صد دفعه بهت گفتم درست صحبت کن.»

ناراحت می‌شوم و اخم می‌کنم: «مگه من چی گفتم؟»

– صدات رو برای من کلفت نکن.

– من صدام رو کاری نکردم. خودش کلفت شده، چی‌کارش کنم؟

مامان جوراب‌های مشکی گلدارش را تا روی ساق پایش می‌کشد بالا و دوباره با حرص لبش را گاز می‌گیرد: «صدات رو ببر… ببین چه‌قدر زبون درازی می‌کنی…»

من هم صدایم را می‌برم، اما واقعاً نخواستم صدایم را برایش کلفت کنم. صدایم تازگی‌ها خود به خود کلفت شده و راستش حال خودم هم ازش به هم می‌خورد.

چند ثانیه‌ای، سکوت، خانه را پر می‌کند. پریسا چسب نواری را می‌کشد و صدایش توی اتاق می‌پیچد: قریچچچچچچ.

دلم برایش ریش می‌شود. نگاهش می‌کنم. از همان نگاه‌هایی که با آن خوب آشناست.

پریسا، دلم می‌خواهد مامان پایش را از این در بگذارد بیرون تا من حسابت را برسم. از دیروز دلم می‌خواهد همه‌ی ناراحتی‌های این چند روزه را سرت خالی کنم. دق دلی‌هایم را… دق دلی از کامپیوتری که هفته‌ی پیش برای تو خریدند و اسمش را گذاشتند جایزه‌ی نمره‌های عالی‌ات… از همه‌ی قربان صدقه‌هایی که می‌شنوی… از ماجرای پریشب خانه‌ی خاله‌مریم…

شوهر خاله‌مریم دبیر زبان است. پریشب که رفتیم خانه‌ی‌شان بابا بادی به غبغب انداخت و گفت: «آقا ناصر پریسای من هم زبانش خیلی خوبه. سه ساله که کلاس زبان می‌ره…» بعد مامان حرف بابا را ادامه داد: «بچه‌ام انگلیسی رو مثل بلبل حرف می‌زنه.»

آقا ناصر و خاله‌مریم هم به‌به و چه‌چه راه انداختند و گفتند: «آفرین پریسا جان! حالا یک کم انگلیسی حرف بزن ببینیم.»

پریسا هم شروع کرد با آقا ناصر به انگلیسی حرف زدن؛ البته مثل بلبل که نه، دست و پا شکسته یک چیزهایی گفت.

همان موقع وقتی همه شروع کردند به تعریف کردن از پریسا، دلم می‌خواست از جایم بلند شوم، فرار کنم و گوش‌هایم که سرخ و داغ شده بودند، صدای هیچ کدام‌شا