پاورپوینت کامل استاد جلال‌الدین همایی ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل استاد جلال‌الدین همایی ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل استاد جلال‌الدین همایی ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل استاد جلال‌الدین همایی ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

>

نقاشی‌ها و آینه‌کاری‌های اتاق، چشم قابله را به سمت خود کشانده بود. قابله که برای به دنیا آوردن فرزند میرزا ابوالقاسم همایی به خانه‌ی او رفته بود، حالا بهتر حرف‌هایی را که درباره‌ی او شنیده بود باور می‌کرد. این‌که می‌گفتند او دانش‌مند است و هنرمند و ادیب. تابلوها‌ی خط که دیوار را تزیین کرده بودند، گواه این مطلب بودند. روی کاشی‌های بالای سردر ورودی، لای گل‌های زیبای سرخ و برگ‌های سبز روی کاشی، روایت «انا مدینه‌العلم و علی بابها» خودنمایی می‌کرد. روبه‌رویش، بین دو گلدان، روی تاقچه، میرزا ابوالقاسم با خط زیبای خودش این بیت مولانا را نوشته بود روی تابلو: «از علی(ع) آموز اخلاص عمل، شیر حق را دان منزه از دغل». سحرگاه چهارشنبه ۱۳ دی ماه ۱۲۷۸ شمسی بود که قابله، جلال‌الدین را روی دستان پدر گذاشت.

معلم خردسال

آن اتاق با فضای آکنده از هنرش، سال‌ها میزبان جلال‌الدین بود. گوشه‌ی همین اتاق، وقتی جلال‌الدین هنوز ۵ سالش هم تمام نشده بود، آغا بی‌بی بانو، خواندن و نوشتن را یاد او می‌داد و میرزا‌ابوالقاسم، برای هر بیتی از حافظ که پسرش یاد می‌گرفت، با هدیه‌‌ای او را تشویق می‌کرد. گاهی هم برعکس، درسی را که پدر می‌داد، مادر برای فراگیری بیش‌تر تکرار می‌کرد. جلال‌الدین پیش مادرش، خواندن قرآن، گلستان و غزلیات حافظ را یاد گرفت. جلال‌الدین که به مکتب‌خانه رفت، خیلی چیزها را بیش‌تر و بهتر از هم‌مکتبی‌هایش بلد بود. آن‌‌قدر که گاهی با همان سن و سال کمش، کمک «ملاباجی» هم می‌کرد. همان بانوی پرهیزگاری که اصول و فروع دین و عم جزء را یاد بچه‌های محل می‌داد. نام اصلی‌اش نبات بیگم بود. او با گیسوان سفید، روی نورانی و روحانی و کلام مهربانش، اصول و فروع دین و آداب وضو، نماز و روزه، کتاب عم جزء را به شاگردانش می‌آموخت. جلال‌الدین این دروس را قبلاً در خانه از مادر آموخته بود، اما ملاباجی آن را تکمیل کرد.

یک کله قند شهری و یک دست لباس زنانه، شامل پیراهن، چارقد، شلوار، چادر نماز و کفش با بشقابی نقل و بادام. این‌ها هدیه‌هایی بود که بی‌بی‌خانم، وقتی پسرش کتاب عم جزء را به خوبی آموخته بود، به رسم سپاس به ملاباجی داد. اکنون جلال هفت‌ساله، باید به مکتب بالاتری می‌رفت. جایی که میرزا‌عبدالغفار درس می‌داد. «قدر این کودک را بدانید، ان‌شاءالله آینده‌ی روشنی در انتظار اوست…» این قسمتی از نامه‌ی میرزا‌عبدالغفار به پدر جلال است. روز اول، میرزا‌عبدالغفار، دیوان حافظ را باز کرد و جلال‌الدین همان‌طور که در خانه نزد پدر و مادر آموخته بود، آن را صحیح و کامل با صدای رسا خواند. استاد، جلال‌الدین را تحسین کرد. بعد عیالش را صدا زد و از او خواست اسپند بیاورد. نامه را هم آخر همان روز داد تا جلال به پدرش برساند.

تعلیم بدون خستگی

خواندن خروس‌‌ها که تمام می‌شد و سپیده از آخر آسمان سرک می‌کشید، جلال‌الدین هم نان، پنیر و گردویش را خورده بود و قدم‌زنان هم‌راه برادر بزرگ‌ترش، راهی مدرسه‌ی قدیسه می‌شد. مدرسه‌ای که بعد از مکتب میرزا‌عبدالغفار وارد آن شده بودند. ریاضیات، حساب، هندسه، تاریخ و جغرافیایی که جلال در مدرسه یاد می‌گرفت برایش کافی نبود. این را پدرش تشخیص داده بود. کسی که هم‌زمان با درس‌های مدرسه، در خانه اشعار الفیه‌ی ابن‌مالک، شاهنامه، کلیات سعدی، منتخب قاآنی و غزلیات محمدخان دشتی را شب‌ها یاد پسرش می‌داد. روزهای نوجوانی جلال، هیچ وقت بیهوده‌ای نداشت. فقط درس و مطالعه. تفریح جلال‌الدین یاد گرفتن خط بود. هنری که مثل شاعری و علم‌ آموزی، ارثیه‌ی خانوادگی‌شان بود. سنگین‌ترین برنامه‌های جلال‌الدین، درس پدر بود. میرزا‌ابوالقاسم، خودش اهل علم و ادب بود و در اشعارش به «طرب» متخلص بود. جلال، بعضی شب‌ها در همان اتاق پدر، هنگام مرور درس‌های شبانه، از خستگی به خواب می‌رفت و مادرش او را تا بس