پاورپوینت کامل عادت‌های نویسنده‌ها موقع نوشتن ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عادت‌های نویسنده‌ها موقع نوشتن ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عادت‌های نویسنده‌ها موقع نوشتن ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عادت‌های نویسنده‌ها موقع نوشتن ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

>

حرف زدن در مورد سوژه‌ها خیلی لذت‌بخش است. در واقع بهترین سرگرمی‌ نویسنده‌ها موقع دیدن هم‌دیگر صحبت راجع به سوژه‌هاست. مثلاً نویسنده‌‌ی الف به نویسنده‌ی ب می‌گوید: «یک سوژه‌ی عالی برای نوشتن رمان دارم گوش کن؛ راجع به دختری است که می‌خواهد خودکشی کند. داستان در آلاسکا اتفاق می‌افتد. این دختر پسرعمه‌ای دارد که…» بعد آن‌ها دوباره قهوه سفارش می‌دهند و ساعت‌ها وقت نویسنده‌ تلف می‌شود. حال آن‌که می‌توانست با استفاده از همین چند ساعت، قسمت‌هایی از داستانش را بنویسد. اما حالا ممکن است هرگز این داستان را ننویسد؛ چون نویسنده‌ی الف با بیان سوژه‌ی قوی‌اش برای دیگری، از فشار احساسی آن راحت شده است. ضمن این‌که واکنش فرد مقابل را دیده، ستایش او را شنیده است و دیگر واقعاً احتیاجی ندارد که داستانش را بنویسد.

اثر ادبی، داستان یا رمان، وقتی پدید می‌آید که نویسنده‌اش قادر باشد «جهانی» را بیافریند و باورپذیر کند؛ یعنی واقعیتی را تجسم ببخشد یا آشکار کند و ما را رویاروی آن قرار دهد. برای این‌که داستان در ما بگیرد قبل از هر چیز باید تماسی با دنیای نویسنده، آن‌چه نویسنده آفریده است، حاصل شود؛ باید که ما وارد دنیای او شویم و این دنیا را از آنِ خود سازیم.

نویسندگی دنیایی کاملاً متفاوت و زندگی متفاوت از زندگی طبیعی را می‌طلبد تا نویسنده بتواند مسائل را طوری دیگر ببیند، تفسیر کند و به تصویر بکشد. موقع خلق داستان هم دنیای نویسنده فرق خواهد کرد. همین‌طور که نویسنده نشسته است، یک‌دفعه همه چیز عوض می‌شود.

نویسندگان حرفه‌ای، ساعاتی خاص از شبانه‌روز را برای نوشتن انتخاب می‌کنند. بعضی از آن‌ها صبح‌ها شوق نوشتن دارند، بعضی شب‌ها و عده‌ای معدود نیز بعد از ظهرهای کسالت‌آور را برگزیده‌اند. در حقیقت، شوق نوشتن است که هر یک از نویسندگان را به نوشتن در اوقات مشخص هدایت می‌کند. این‌که شب بنویسید یا روز، یا مثلاً در اتاق کار و پشت میز یا روی زمین و کنار پنجره‌ اثری را خلق کنید، به خود نویسنده بستگی دارد و عبارتی دو کلمه‌ای به نام «عادت نوشتن».

اگر عادت نوشتن نبود، کدام نویسنده می‌توانست در بحبوحه‌ی داشتن و نداشتن، تجرد و تأهل و هزار و یک دغدغه‌ی دیگر داستان و یا رمانی را به پایان برساند، مجموعه‌ای را شکل بدهد و برود سراغ دیگری؟

هر یک از داستان‌نویسان عاداتی برای نوشتن دارند. در حقیقت با این عادت‌ها بهتر می‌نویسند. برای مثال، «گونترگراس» در پاسخ به این سؤال که بیش‌تر در چه ساعت‌هایی می‌نویسید، پاسخ می‌دهد: «صبح‌‌ها می‌نویسم و عصرها راه می‌روم.»

«مارکت تواین» به خاطر آرامشی که در رخت‌‌خواب به او دست می‌داد، در رخت‌خواب می‌نوشت. «جان اشتاین بک» عادت‌های نوشتن خود را استفاده از نوع مخصوصی از مداد ذکر می‌کند.

در این مورد نویسندگان گوناگون از شیوه‌های متفاوتی استفاده می‌کنند. برخی مدتی قدم می‌زنند یا آن‌قدر به آسمان خیره می‌شوند تا دوباره به همان خیالات خلاق بازگردند. بعضی نیز با نگاه کردن به عکس، طراحی تصویر یا صحنه‌ای که در حال نوشتن چیزی درباره‌اش هستند، دوباره پا به درون همان حال و هوا و وضعیتی که تجسم کرده بودند، می‌گذارند. نویسندگانی هم هستند که با استراحت، فکر کردن یا مختصر چرتی، دوباره سر ذوق و شوق می‌آیند. بعضی نیز هنگام ظرف شستن با آب گرم، در نوشتن غرق می‌شوند.

نویسنده توی دنیایی است که فقط خودش آن را حس می‌کند؛ اما از بیرون، ما خواننده‌ی داستان، فقط یک آدم را می‌بینیم که دارد می‌نویسد. یک‌دفعه می‌خندد، یا فریاد می‌زند و یا زمزمه می‌کند. بنابراین خیلی طبیعی است که او دیوانه به نظر برسد. مثل «جلال آل احمد» که پشت میزش قلم به دست، شاید دارد گریه می‌کند و ما نمی‌بینیم که او داخل بازارچه داستان «سه تار»ش، جلو در مسجد نشسته و دارد تکه‌های سه‌تار شکسته‌اش را جمع می‌کند.

برای «هاروکی موراکامی» نویسنده‌ی ژاپنی، نوشتن رمان مثل رؤیاست. برای همین موقع نوشتن انگار با چ