پاورپوینت کامل چاقوی ترسو ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چاقوی ترسو ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چاقوی ترسو ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چاقوی ترسو ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

>

آن روز از صبح توی آشپزخانه غوغا شده بود. صدای جیغ و داد از قفسه‌ی چاقوها بلند بود. مثل همیشه «دسته گلی» داشت گریه می‌کرد. ماجرا این بار زیر سر برادر بزرگش «تیغه بلند» بود که عکس دسته گلی را کشیده بود، آن‌ هم وقتی داره سر یک مرغ رو می‌برّه و تمام هیکل و تیغه‌اش خونی شده!

تیغه بلند وقتی چشم پدر و مادرشان را دور می‌دید این‌کارها را می‌کرد. نتیجه‌اش هم همین بود؛ صبح تا شب گریه کردن دسته گلی… وساطت هیچ کسی هم فایده‌ای نداشت؛ حتی وقتی خود تیغه بلند جلو چشم‌های دسته گلی عکس را پاره کرد، فقط صدای جیغ دسته گلی بلندتر شد.

دسته گلی آن شب ماجرا را با کلی گریه و آه و ناله برای پدر و مادرش تعریف کرد و توی رخت‌خواب آن‌قدر دسته‌ی مامانش را چسبید تا خوابش برد.

فردا صبح رئیس‌های آشپزخانه یعنی اجاق گاز، یخچال و کابینت‌ها رسماً اعلام کردند که امروز روز تولد دختر کوچک خانواده است و باید برای تولدش کیک درست کنند. وقتی همه خبر را شنیدند، آه از نهاد همه بلند شد؛ آخه هر سال توی این روز کوچک‌ترین عضو آشپزخانه شروع به کار می‌کرد و امسال کوچک‌ترین عضو آشپزخانه کسی نبود جز دسته گلی!

سال قبل در مراسم «کیک پزی»، شروع به کار یک ملاقه‌ی کوچولو را جشن گرفتند. سال قبلش جشن شروع به کار یک قابلمه بود… سال قبل‌ترش هم جشن بود؛ یعنی هر سال جشن بود، ولی امسال عزا شده بود.

از صبح کله‌ی سحر، همه به دسته گلی التماس می‌کردند که بیاید و درِ پلاستیکی پودر کیک را بِبُرد. دسته گلی هم فرار کرده بود پشت ردیف لیوان‌ها و فریاد می‌زد که اصلاً اصلاً نمی‌آید. وقتی قربون صدقه‌های مادرانه، جایش را بخشید به داد و بیدادها و تهدیدهای پدرانه، این تغییر جا، اثر که نبخشید هیچ، اشک‌های دسته گلی را هم درآورد. حالا همه باید به او التماس می‌کردند علاوه بر درِ پودر کیک، صدایش را هم بِبُرَد!

بالأخره نزدیک‌های ظهر با وساطت بزرگ‌ترین قابلمه، تیغه بلند که چند سالی از جشن شروع به کارش گذشته بود، درِ پودر کیک را بُرید و همه تازه شروع به پختن کیک کردند. توی قفسه، لیوان‌ها به هزار بدبختی کمی جابه‌جا شده بودند و مادر دسته گلی تیغه‌اش را به زور از پشت آن‌ها رد کرده بود تا بتواند کمی با دسته گلی حرف بزند. وقتی گریه‌های دسته گلی بند نیامد، همه فهمیدند حرف‌های مادر هیچ تأثیری نداشته است.

این ترسِ دسته گلی کم کم داشت آبرو و حیثیت تمام چاقوها را زیر سؤال می‌برد و همه می‌گفتند: «چاقوها دیگر نمی‌توانند بچه‌های خودشان را تربیت کنند و از این به بعد باید تنها از قیچی‌ها استفاده کرد.»

این حرف‌ها برای چاقوها خیلی گران تمام شد، تا جایی که بزرگِ قفسه‌ی چاقوها یعنی ساتورِ یک‌چشم اعلام کرد: «در صورتی که دسته گلی امروز شروع به کار نکند، جایی در قفسه‌ی چاقوها ندارد و همان بهتر که برود و خط کش باشد.»

وقتی مادر این خبر را به دسته گلی داد، تمام دنیا روی سرش خراب شد. با هق هق گریه گفت: «مامان دروغ نمی‌گم، می‌ترسم!»

– از چی عزیزم! از چی می‌ترسی! می‌ترسی دردت بیاد؟

– نه…

– می‌ترسی نتونی بِبُری؟

– نه…

– می‌ترسی کُند بشی؟

– نه…

– پس از چی می‌ترسی؟ ببین دسته گلی‌جان! ببین چه‌قدر توت فرنگی آماده کردن تا تو اون‌ها رو بِبُری. دسته گلی هم جیغ زد: «من- هیچی- نمی- برم.»

پدر به مادر که کلافه از قفسه‌ی لیوان‌ها بیرون آمد گفت: «یک چشم گفته حرف همان است که گفته.»

هر چه‌قدر چاقوهای جوان آمدند و با حرکت‌های عجیب و غریب و نمایشی، توت فرنگی‌ها را پر پر کردند تا بلکه دسته گلی هم سر ذوق بیاید، اصلاً فایده‌ای نداشت. توت فرنگی‌ها تمام شد، ولی دسته گلی تیغه‌اش را به سر یک توت فرنگی هم نزد. کار به جایی رسید که تیغه بلند عصبانی شد و یک توت فرنگی پرت کرد تا بلکه بخورد به تیغه‌ی دس