پاورپوینت کامل فتوحات اعراب و اسلام ایرانیان بررسی نحوه ورود اسلام به ایران و تأثیرات آن ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فتوحات اعراب و اسلام ایرانیان بررسی نحوه ورود اسلام به ایران و تأثیرات آن ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فتوحات اعراب و اسلام ایرانیان بررسی نحوه ورود اسلام به ایران و تأثیرات آن ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل فتوحات اعراب و اسلام ایرانیان بررسی نحوه ورود اسلام به ایران و تأثیرات آن ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint :

>

مقدمه

بعد از رحلت پیامبر اسلام (ع)عده ای از مسلمانان برخلاف وصیت پیامبر (ع)-که به امر خدا ایشان را مکلف به بیعت با علی بن ابی طالب (ع)کرده بود- گرد هم آمده و به تشخیص خود برای رهبری جامعه نوپای اسلام، خلیفه برگزیدند. مسلمانان نیز نصب و انتخاب خلیفه از جانب خداوند را نادیده گرفته و بیعت با علی (ع)را شکستند. این اقدام، رهبری الهی جامعه اسلامی و جانشینی رسول خدا (ع)را در حد یک حاکمیت سیاسی صرف و بعدها به سلطنتی وراثتی تنزل داد. در این بین تنها تعداد کمی از صحابه راستین که پیامبر ایشان را شیعیان علی خوانده بود، بر بیعت خود با علی بن ابی طالب در روز غدیر، استوار ماندند.

بعد از این، جامعه اسلامی همواره آهنگ جنگ داشت و جز در زمان حکومت پنج ساله امیرالمؤمنین (ع)–که ایشان نیز ناچار به سرکوب شورش های داخلی گشت- همواره حاکمان اسلامی در پی توسعه مرزهای قلمرو سلطنت خویش بودند، بی آنکه به تحکیم سنت نبوی (ع)و نشر معارف قرآنی، کوچک ترین اهتمامی داشته باشند؛ حتی ایشان با فراهم ساختن زمینه جعل حدیث (قانون منع از کتابت حدیث را می توان مهم ترین زمینه ساز جعل دانست که بعد از خلفای راشدین ابزاری بود برای پیشبرد اهداف حاکمان جور)، بزرگ ترین گام را در جهت انحراف و انحطاط جامعه اسلامی برداشتند.

گسترش مرزهای اسلام و شمشیر کشیدن به روی ملل مختلف، بدون توجه به توسعه فرهنگی، پیامدهای ناگواری برای مسلمانان در پی داشت. کمترین اثر سوء آن، احتجاج دشمنان اسلام علیه مسلمانان است. این دشمنان می گویند: «اسلام دینی است که با جنگ و خونریزی رواج یافته و توسعه خود را مدیون شمشیر و جنگ طلبی اعراب است نه محتوای رفیع و احکام آسمانی!» و یا عده ای اسلام را دین جنگ و خونریزی معرفی می کنند در حالی که ما اسلام را دین صلح و عدالت می دانیم. با این حال، در نهایت حیرت، عده ای، از جنگ ها و فتوحات خلفا به عنوان خدمات غیر قابل انکار خلفا یاد کرده و اسلام ایرانیان را ناشی از این حملات می دانند.

در این مقاله سعی بر آن است، با گرد آوری آراء عده ای از صاحب نظران، ثابت کنیم گرایش ایرانیان به اسلام، از روی شناخت و درک معارف و احکام الهی اسلام بوده است.

آشنایی ایرانیان با اسلام

«به گواهی تاریخ، پیغمبر اکرم(ع)پس از چند سالی که از هجرت گذشت، نامه هایی به سران کشورهای جهان از جمله خسرو پرویز پادشاه ایران نوشته و آن ها را به دین مبین اسلام دعوت کردند. از این بین خسرو پرویز تنها کسی بود که نامه را درید و به آن حضرت اهانت کرد. خسرو پرویز به پادشاه یمن که دست نشانده امپراتوری ایران بود دستور داد در مورد پیامبر اسلام(ع)تحقیق کند و عندالزوم ایشان را نزد خسرو پرویز بفرستد. پادشاه یمن نیز دو نفر ایرانی را به مدینه فرستاد تا پیام خسرو پرویز را به آن جناب رسانیدند. حضرت فرمود فردا بیایید و جواب خود را دریافت کنید. فردای آن روز پیامبر اسلام فرستادگان پادشاه یمن را از سقوط خسرو پرویز مطلع ساخت و فرمود: «شیرویه دیشب شکم پدرش را درید و او را هلاک ساخت. خداوند به من اطلاع داد که شاه شما (خسرو پرویز) کشته شده و مملکت شما به زودی به تصرف مسلمین در خواهد آمد. » رسول اکرم فرستادگان پادشاه یمن را با هدایایی پاسخ داد و به آن ها فرمود: «به پادشاه یمن بگویید اسلام اختیار کند اگر مسلمان شود حکومت یمن همچنان با او خواهد بود».

آن دو نفر به یمن بازگشتند و جریان را به پادشاه گفتند. او چند روزی درنگ کرد؛ نامه ای رسمی از شیرویه به دست وی رسید که در آن علت کشته شدن پدرش را شرح داده و از او خواسته بود مردم یمن را به حمایت از او دعوت کند و شخصی را که در حجاز مدعی نبوت است آزاد بگذارد و موجبات ناراحتی او را فراهم نسازد. پادشاه که صدق خبر پیامبر اسلام برای او آشکار شده بود به پیامبری او ایمان آورد و سخن او را از جانب خدا دانسته و مسلمان شد. به همراه او عده زیادی از یمنی ها وگروهی از ایرانیان ساکن یمن که به «ابناء» و «احرار» معروف بودند نیز به اسلام گرویدند اینان بعد از سلمان فارسی نخستین ایرانیانی هستند که اسلام آوردند. همچنین بر اثر تبلیغ مسلمانان گروه زیادی از مردم بحرین -که محل سکونت ایرانیان مجوس و غیر مجوس بود- به آیین مسلمانی در آمدند» (مطهری، ۱۳۶۲ ش: ص ۷۶).

استاد مطهری در کتاب خدمات متقابل اسلام و ایران می نویسد:

همین مقدار سابقه ایرانیان با اسلام در زمان پیغمبر اکرم (ع)کافی بود که بسیاری از آنان با حقایق اسلامی آشنا شوند، طبعا این خود وسیله ای بود تا خبر اسلام به ایران برسد و مردم ایران با اسلام آشنا شوند، خصوصا با توجه با اینکه. . . وضع دینی و حکومتی آنروز ایران طوری بود که مردم تشنه یک سخن تازه بودند و در حقیقت در انتظار فرج به سر می بردند (مطهری، ۱۳۶۲ ش: ص ۷۲).

با این توصیف، آب زلال و گوارایی که می تواند با لطافت در جان تشنه ای اثر گذارد و مردمی را به سوی نور و حق مبین هدایت کند چه حاجت به نیزه و شمشیر دارد؛ مگر نه این است که در فتح مکه (کانون بت پرستی) نه خونی ریخته شد و نه پرده ای دریده! مکه ای که مردمش نه تنها تشنه حقیقت و سخنی تازه نبودند بلکه لجوجانه با پیامبرشان عناد ورزیده و درخشش حقیقت را انکار می کردند.

آیا اسلام ایرانیان قهری و توسط شمشیر اعراب بود؟

ایرانیان همواره قومی بودند که در مقابل فرهنگ های مهاجم و بیگانه مقاومت کرده، در ملیت دیگران هضم نشده اند. از طرفی، آزاد اندیشی و حق گرایی، ویژگی دیگر ملت ایران است که باعث خضوع ایشان در برابر حقیقت گشته است. مردم ایران قومی نبودند که با تهدید و ارعاب و زیر قبضه شمیر فرهنگ و اخلاقیات خود را وا گذاشته و به آیین قوم غالب روی آورند خصوصا در شرایطی که هم به لحاظ دانش جنگی، تسلیحات و فنون نظامی و هم به لحاظ نفرات و بدنه اجتماعی نسبت به مهاجمین و بلکه تمام اقوام زمان خویش برتری قابل توجه ای داشتند.

اسناد و شواهد بیشماری نیز وجود دارد مبنی بر اینکه ایرانیان بعد از تسلیم شدن در برار مسلمین، در اعمال و مناسمک مذهبی خود آزاد بوده و آتشکده ها همچنان بر پا بود. به آن ها این امکان داده می شد که مسلمان شدوند یا دین خود را حفظ کرده و جزیه (منطق دریافت جزیه علامت تسلیم بودن غیرمسلمانان و همچنین تعهد فاتحان بر محافظت نظامی از مردم در مقابل حملات گروه های دیگر بود) بپردازند. به گفته زرین کوب «مجوس هم جزیه های که به اسلامیان می پرداختند به مراتب سبک تر و راحت تر از مالیات سرانه ای بود که پیش از آن به حکومت خویش ساسانیان می دادند» (زرین کوب، ۱۳۷۹: ص ).

همچنان که در تاریخ فتح ایران گزارش اسلام آوردن بخش یا تمامی یک شهر مانند آنچه در قزوین گزارش شده بسیار نایاب است.

به گفته زرین کوب «فتح اسلامی با جنگ حاصل شد اما نشر اسلام در بین مردم کشورهای فتح شده به زور جنگ نبود خاصه در جاهایی که مردم از نظر اسلام اهل کتاب بودند یا در ردیف آن. یهود، نصارا، مجوس، صابئین و. . . با وجود محدودیتی که اهل زمه در اسلام داشتند، اسلام آزادی و آسایش آن ها را تا حد ممکن تأمین می کرد و به ندرت ممکن بود بدون نقض عهدی مورد تعقیب باشند» (زرین کوب، ۱۳۷۹: صص -).

وی همچنین درباره تأثیر مذهب در حمله اعراب به ایران می نویسد:

نبردی که ایرانیان در طی این دو قرن با مهاجمان عرب کردند همه در تاریکی خشم و تعصب نبود. در روشنی دانش و خرد نیز این نبرد دوام داشت و بازار مشاجرات و گفتگوهای دینی و فلسفی گرم بود. بسیاری از ایرانیان، از همان آغاز کار دین مسلمانی را با شور و شوق پذیرفتند. دین تازه ای را که عرب ها آورده بودند، از آیین دیرین نیاکان خویش برتر می یافتند و ثنویت مبهم و تاریک زرتشتی را در برابر توحید محض و بی شائبه اسلام، شرک و کفر می شناختند. آن شور حماسی نیز که در طبایع تند و سرکش هست و آنان را وا می دارد که هر چه را پاک و نیک و درست است، ایرانی بشمارند و هر چه را زشت و پلید و نادرست است غیر ایرانی بدانند، در دل های آن ها نبود. از این رو آیین مسلمانی را دینی پاک و آسان و درست یافتند و با شوق و مهر بدان گرویدند (زرین کوب، ۱۳۳۶: صص -).

استاد مطهری رمز اسلام آوردن ایرانیان را در این می داند که اسلام یک فرهنگ و محتوای بیگانه و مهاجم نبود بلکه اسلام نسبتش با همه ملت ها «علی السواء» بود، شعارهایش شعارهای کلی و عمومی و انسانی بود و همه ملت ها آن را می پسندیدند. مسئله ملیت و قومیت به معنایی که امروز میان مردم مصطلح است در اسلام هیچ اعتباری نداشت بلکه این دین همه اقوام مختلف جهان را برابر می دانست. از ابتدا نیز دعوت اسلامی مختص به ملت و قوم خاصی نبود (مطهری، ۱۳۶۲ ش: ص ۶۲). از طرفی تعالیم معقول، خرد پسند و فطری اسلام کشش و جاذبه خاصی داشت که به موجب آن جاذبه ملل مختلف را تحت نفوذ خود قرار می داد (مطهری، ۱۳۶۲ ش: ص ۶۲).

ایرانیان نیز که از وضع حکومتی و دینی خود- فساد و انحطاط و بی روح شدن آیین زردشت، وجود امتیازات بسیار خشن طبقاتی در جامعه، اختلافات و جنگ های داخلی- به تنگ آمده بودند به تدریج این نور حقیقت را که «علی السوا» بر تمام جهانیان پرتو می افکند پذیرفتند.

اسلام ایرانیان، جبری و به زور شمیشر نبوده است؛ هرچند ایرانیان در مقابل حمله مسلمانان و اشغال ایران مقاومت نشان دادند اما نهایتا پذیرش اسلام از جانب ایشان اختیاری و از روی شناخت و درک تعالیم و معارف اسلام بوده است. در ادامه، ضروری است به بررسی حادثه فتح ایران و نقش کشورگشایی های خلفا در توسعه اسلام بپردازیم.

چگونگی فتح ایران توسط اعراب

در آغازسال ۱۲ هجری قمری اعراب به سرکردگی «مثنی بن حارثه» وارد قلمرو ساسانیان در بین النهرین شدند در همان سال خالدبن ولید توانست ایرانیان را شکست دهد.

در سال ۱۳ هجری رستم سردار ایرانی اعراب را شکست سختی داد و از فرات به عقب نشاند.

در سال ۱۵ هجری سپاه زرهی و عظیم ایران در محل قادسیه در مقابل مسلمانان به فرماندهی سعدبن ابی وقاص قرار گرفت بعد از سه یا چهار روز باد شدیدی برخواست و ابری از شن و ریگ به سمت سپاه ایران برانگیخت رستم فرمانده ایرانی کشته شد و سپاه ایران مغلوب گشت همچنین درفش کیانی دولت ایران به دست اعراب افتاد.

بعد از جنگ قادسیه یزدگرد به حلوان در کوههای زاگرس گریخت و تیسفون پایتخت ساسانی طعمه غارت اعراب شد. مورخان مجموع غنائم بدست آمده را ۹۰۰ میلیون درهم نوشته اند.

اعراب بار دیگر در آخر همان سال ایرانیان را در منطقه جولا در مشرق دجله شکست دادند و سراسر حوزه فرات و دجله را تسخیر کردند.

در سال ۱۹ هجری اعراب به اعماق ایران حرکت کردند و حلوان به تصرف ایشان در آمد.

در سال ۲۲ هجری در منطقه نهاوند در جنوب همدان بین سپاه ایران و اعراب جنگی در گرفت که منجر به پیروزی اعراب، فرار یزدگرد و فتح ایران شد.

یزدگرد به استخر فارس، کرمان، سیستان، خراسان و نهایتا به مرو گریخت در آنجا ماهوی شاهزاده محلی بین او که از لشکر و عظمت شاهیش چیزی باقی نمانده بود و ترکان، جنگ انداخت، یزدگرد شکست خورد و با تعداد کمی (بعضی گفته اند یک نفر) پیاده به مرو بازگشت ماهوی خائن او را به شهر راه نداد، وی در سال ۳۱ هجری به دست آسیابانی (سنگ تراش) کشته شد و سرانجام سلسله ساسانی سقوط کرد.

اعراب در تعقیب یزدگرد نواحی یاد شده را سرکوب و تسخیر کردند بعد از مرگ یزدگرد تقریبا همه ایران به زیر سلطه اعراب در آمد در بسیاری از نواحی بین اعراب و حاکمان محلی پیمان هایی بسته شد و ایرانیان در قبال آزادی شخصی در اموال و اعمال دینی اشان موظف به پرداخت خراج شدند.

الف) عوامل شکست دولت ساسانی

ناخشنودی مردم از حکومت؛

وجود امتیازات بسیار خشن در جامعه؛

بی روح شدن آیین زردشت؛

آشفتگی نظام حکومتی ساسانی، اختلافات و جنگ های داخلی؛

آگاهی مردم ایران از اصول و مبانی اسلام و نشر آن به وسیله مبلغان مسلمان؛

اعتقاد و ایمان رزمندگان اسلام به حقانیت خود و تحقق وعده الهی؛

ضعف و خستگی قوای نظامی ساسانی به سبب جنگ هایی که میان ایران و روم شرقی بین سالهای ۶۰۴ تا ۶۲۸ میلادی جریان داشت؛

ضعف حکومت مرکزی ناشی از گرایش های تکروی و انفکاک از دیگران که میان امیران فئودال آن زمان حاکم بود.

پیامدهای فتوحات و کشور گشایی خلفا و نتایج فتح ایران

در دوره خلفای سه گانه، فتوحات بسیاری صورت گرفت. بدیهی است این فتوحات در رساندن پیام اسلام به گوش مردم جهان و توسعه جغرافیایی اسلام مؤثر بوده است؛ اما خلفای فاتح، غافل از آن بودند که به موازات گشودن دروازه اسلام به روی ملل و فرهنگ های گوناگون می بایست فرهنگ و ثقافت اسلامی نیزتعلیم داده شود و افراد دقیقا با روح اسلامی آشنا شوند. ایشان نه تنها توجه ای به نشر و توسعه فرهنگی اسلام نداشتند بلکه با منع از کتابت حدیث و در حاشیه قرار دادن اهل بیت پیامبر، مسلمانان را از مهم ترین بلکه تنها منبع احکام عبادی و اخلاقی دین محروم ساختند.

بعد از گسترش مرزهای اسلامی، ملل مختلف به اسلام گرویدند. این گروه از مسلمانان و بسیاری از اعراب که وجود مقدس پیامبر اسلام و تعلیمات او را درک نکرده بودند فقط ظاهر اسلام را شناخته و به حقیقت بالای آن جاهل ماندند. متاسفانه احکام ظاهری دین نیز در رویارویی با فرهنگ های مختلف و فاصله گرفتن از تعالیم پیامبر (به دلیل منع از کتابت حدیث) رفته رفته رنگ تحریف به خود گرفت؛ و اگر نبود تعالیم اهل بیت پیامبر و وارثان علمش، امروز کمترین بویی از فرهنگ غنی اسلامی و اسلام ناب محمدی به مشام نمی رسید و هیچ از سنت پیامبر باقی نمانده بود.

این کشور گشایی های کورکورانه، پیامدهای ناگواری برای جامعه اسلامی به دنبال داشت. از طرفی غنائم و ثروت های بیشمار، کنیزان و غلامانی که در شرافت و نسب بر مهاجمان برتری داشتند، اعراب را فریفت. مسلمانانی که پیامبر خود را در مسجد و با ظاهری ساده و آراسته ملاقات می کردند در مواجه با کاخ های عظیم و امپراتوری های مجلّل برخی خلفا، از سادگی و سنت پیامبر روی گردانده مجذوب زر و سیم و سلطنت شدند. آنان که خود را از تعلیم و راهبری رهبران الهی محروم ساخته بودند، هویّت اسلامی خویش را با فرهنگ های فریبنده ملت های مغلوب آمیختند. آنچه فاتحان به فرهنگ های مغلوب صادر کردند ظاهری بی روح از احکام عبادی اسلام بود و آنچه پذیرفتند بر انحراف دینشان از آیین حقّه و سنت رسول خدا (ع)افزود. از طرف دیگر، ملت های مغلوب جان و مال و ناموس خود را در معرض تاراج سربازانی دیدند که خود را منجی و نماینده آیین عدل الهی می دانستند. البته این ویژگی خاص اسلام است که توانست در دل و جان مردم مغلوب که جان و مال خود را در رویارویی با آیین جدید از دست داده بودند نفوذ کرده، در ایشان عشق و ایثار بی آفریند.

الف) برخی پیامدهای فتوحات خلفا برای اسلام، اعراب و ملت های مغلوب

رواج اشرافیگری و انحطاط اخلاقی امت اسلام که مصداق بارز آن دستگاه سلطنتی معاویه و شرابخواری و زن بارگی یزید بود؛

تبدیل خلافت به حکومت سلطنتی و موروثی؛

ثروت های هنگفتی که از این فتوحات حاصل و به طور نا عادلانه در بین نزدیکان خلفا و امرا تقسیم می شد و در اختیار افراد خاص قرار می گرفت موجب تشتت و تفرق جامعه اسلامی و از بین رفتن خلوص و اتحاد مسلمانان شده بود؛

پیدایش طبقه جاهل مسلک و مقدس مآب که خوارج جزئی از آن ها بودند؛

کشیده شدن اسلام به سوی رهبانیت و انزوا و رواج تظاهر و ریا خصوصا از سوی کسانی که شجاعت جنگیدن را نداشتند؛

خسارات مالی و جانی فراوان که به مسلمانان ضعیف و ملل غیر مسلمان از قبل این جنگ ها وارد شد.

مشروعیت جنگ ها و کشور گشایی خلفا مورد تردید است

حال که سخن به عرصه فتح و جنگ راه یافته و بنا را بر نقد کشورگشایی خلفا گذاشته ا