پاورپوینت کامل جرم اهانت به مقدسات در نظام حقوقی ۹۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جرم اهانت به مقدسات در نظام حقوقی ۹۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جرم اهانت به مقدسات در نظام حقوقی ۹۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جرم اهانت به مقدسات در نظام حقوقی ۹۱ اسلاید در PowerPoint :

>

«اسلام» و «کامن لا»

چکیده:

برخی کشورها از جمله «ایران» که روابط حقوقی آنها بر پایه قوانین اسلامی بنانهاده شده است و کشور «انگلستان» که بر مبنای نظام «کامن لا» اداره می شود، نسبت به مقدسات دینی به نوعی حمایتهای قانونی را اعمال می نمایند، و پاره ای دیگر از کشورها جرم شناختن توهین به مقدسات را مخالف آزادی بیان و حقوق بشر می پندارند.

در حقوق اسلام، مقدسات دینی، مورد حمایت حقوقی قرار گرفته و توهین به آن از جرایم مهم به شمار می رود. علاوه بر این از دیدگاه بسیاری از فقهای شیعه و اهل سنّت، توهین به «سایر پیامبران الهی» علیهم السلامنیز جرم محسوب می شود.

امّا در نظام حقوقی «کامن لا» فقط نسبت به مقدسات دین مسیحیت، حمایتهای حقوقی اعمال گردیده و سایر ادیان الهی مورد پشتیبانی قانونی قرار نگرفته اند، به همین دلیل با وجود آن که قضیه توهین «سلمان رشدی» به پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در کشور انگلستان واقع شده و این کشور محل وقوع جرم محسوب می گردید ولی دادگاههای این کشور عمل مزبور را غیر قابل تعقیب اعلام نمودند که این مسأله نه تنها موجبات اعتراض شدید مسلمانان را برانگیخته است بلکه برخی از حقوقدانان غربی نیز نتوانسته اند در مورد تبعیض آمیز بودن این قاعده و غیر منطقی و ناعادلانه بودن آن سکوت نمایند.

مقدمه

مقاله حاضر از سه گفتار تشکیل شده است؛ در گفتار اول «قلمرو توهین به مقدسات» مورد بحث قرار گرفته است؛ یعنی بررسی این موضوع که در حقوق اسلام، توهین به مقدساتی همچون «پیامبر» گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و «ائمه معصومین» علیهم السلام مورد حمایت حقوقی قرار گرفته و از جرایم مهم به شمار می رود. علاوه بر این از دیدگاه بسیاری از فقهای شیعه و اهل سنّت، توهین به «سایر پیامبران الهی» علیهم السلام نیز جرم محسوب می شود.

امّا در نظام حقوقی «کامن لا» فقط نسبت به مقدسات دین مسیحیت حمایتهای جدّی اعمال گردیده و سایر ادیان الهی مورد پشتیبانی حقوقی قرار نگرفته اند.

در گفتار دوم تحت عنوان «مجازات توهین به مقدسات» این موضوع مورد بررسی قرار گرفته است که جرم توهین به مقدسات در حقوق اسلام از این نظر که نسبت به «غیر مسلمانان» (کافر ذمّی) نوعی انعطاف و تخفیف در مجازات را پذیرفته است از منظر حقوق بشر درخور توجه است؛ زیرا برخلاف مفهوم این جرم در کامن لا، حقوق اسلام در این جرم نسبت به غیر مسلمانان نه تنها تبعیضی روا نداشته بلکه در مقایسه با مسلمانان برای آنان مجازات خفیف تری مقرر نموده است.

در گفتار سوم با عنوان «فلسفه جرم انگاری توهین به مقدسات» تبیین این مسأله مورد اهتمام است که فلسفه جرم انگاری توهین به مقدسات در حقوق اسلام همانا برخورد با «نظم و اخلاق عمومی»[۱] است؛ زیرا در یک جامعه دینی بویژه جامعه مبتنی بر «حکومت دینی» با توجه به تعلقخاطر شدید افکار عمومی پیروان ادیان الهی به مقدسات و رهبران دینی که علاوه بر دارابودن شخصیت حقوقی خاص از شخصیت حقیقی ویژه ای نیز برخوردارند چگونه ممکن است اهانت به مقدسات روا شمرده شود؟!

در حالی که حتّی در یک جامعه مبتنی بر حکومت دموکراتیک، اهانت به اصول جامعه دموکراتیک که موجب برهم زدن نظم و یا اخلاق عمومی گردد، از نظر قانونی روا نیست و یا لااقل در عمل قابل تحمّل نخواهد بود.

بررسی تطبیقی این موضوع در نظام حقوقی «اسلام» و «کامن لا» خود پاسخی است مناسب به دیدگاه کسانی که بر این باورند حکم دشنام دادن به پیامبر صلی الله علیه و آله و امامان علیهم السلام قتل نیست بلکه طبق آیات قرآن باید آن را تحمّل نمود.[۲]

گفتار اول: قلمرو مفهوم توهین به مقدسات

در این گفتار به بررسی این مسأله خواهیم پرداخت که توهین به مقدسات از نظر گستره مفهومی تا چه حدّ قابل تسرّی است؟ و به عبارت دیگر آیا جرم توهین به مقدسات در نظام حقوقی «اسلام» و «کامن لا» صرفا شامل مقدسات مربوط به همان دین است یا مقدسات سایر ادیان را نیز مورد حمایت قرار می دهد؟

الف) قلمرو توهین به مقدسات در نظام حقوقی اسلام

۱- قلمرو توهین به مقدسات از دیدگاه مذهب شیعه

از دیدگاه فقهای شیعه جرم توهین به مقدسات آنگاه محقق می شود که پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و یا ائمه معصومین علیهم السلام مورد اهانت و یا استهزا قرار گیرند.[۳]

بسیاری از فقهای شیعه در توهین به مقدسات، حضرت زهراء علیهاالسلام را نیز ملحق به سایر معصومین علیهم السلام دانسته اند.[۴]

در یک ضابطه کلی می توان گفت هر آنچه که از دیدگاه اسلام در شمار مسائل ضروری و قطعی قرار گیرد توهین به آن، جرم است؛ مانند توهین به قرآن، مسجد الحرام، کعبه و سایر شعائر الهی و مقدسات ضروری اسلام، اگر چه از نظر «میزان مجازات»[۵] با هم تفاوت دارند.[۶]

بر اساس قاعده حرمت اهانت به مقدسات، توهین به مطلق مقدسات دینی حرام است[۷] ولی جرم بودن آن دسته از مقدسات دینی که در حد ضروری دین نباشد، نیاز به دلیل دیگری دارد.

بر اساس این ضابطه هر آنچه که مربوط به مقدسات سایر ادیان الهی باشد ولی از جمله مقدسات ضروری دین اسلام نیز به شمار آید داخل در قلمرو جرم توهین به مقدسات خواهد بود؛ مانند لزوم احترام به پیامبران الهی علیهم السلام و یا تورات و انجیل واقعی و تحریف نشده.

علاوه بر این برخی از فقهای نام آور شیعه بدین موضوع تصریح نموده اند که اهانت و ناسزاگویی به دیگر پیامبران الهی نیز همان مجازاتی را دارد که برای توهین به پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و معصومین علیهم السلام، مقرر گردیده است. شهید ثانی از جمله فقهایی است که اهانت به سایر انبیای الهی علیهم السلام را نیز مانند توهین به پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله مستحق مجازات دانسته است.[۸] به اعتقاد ایشان اهانت به دیگر پیامبران الهی بدین جهت ممنوع است که لزوم احترام بهانبیای الهی و گرامی داشت آنان از ضروریات اسلام است و بر همین اساس، دشنام به آنان موجب ارتداد است.[۹]

به نظر می رسد لازمه این تعلیل منطقی در کلام شهید ثانی آن است که توهین به سایر مقدسات ادیان الهی که از مقدسات ضروری اسلام محسوب می گردد نیز ممنوع باشد به عنوان نمونه بر اساس دلالت صریح قرآن کریم حضرت مریم علیهاالسلام از بانوان پاکدامن عصر خویش بود. و به دلیل برخی اتهامات ناروا[۱۰] قرآن بر پاکدامنی ایشان تأکید ورزیده[۱۱]و ایشان را به عنوان بانوینمونه معرفی کرده است.[۱۲]

حال اگر کسی نسبت به این بانوی گرامی اتهام بی عفتی روا داردمرتکب توهین به مقدسات اسلام گردیده است و مانند اهانت به مادر گرامی پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و یا دختر گرامی ایشان مستحق مجازات خواهد بود. (اگر چه این اتهام خود نوعی اهانت به شخص پیامبران نیز محسوب می شود.) و یا اهانت به انجیل و تورات واقعی که از دیدگاه قرآن این دو کتاب ـ آنگاه که دستخوش تحریف نشده بودند ـ مانند قرآن کریم نورانیت داشته و از قداست برخوردار بوده اند.[۱۳]

شیخ ابوالصلاح حلبی یکی دیگر از فقهای بنام شیعه نیز صراحتا توهین به سایر انبیای الهی را مانند توهین به پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله، قابل مجازات دانسته است.[۱۴]

بنابراین شمول جرم توهین به مقدسات نسبت به اهانت سایر پیامبران الهی علیهم السلام از نظر قواعد فقه شیعه هیچ منعی ندارد و اگر چه فقط برخی از فقهای شیعه بدان تصریح نموده اند ولی از آنجا که دیگر فقهای شیعه مخالفتی صریح با این موضوع ابراز نداشته اند انتساب این نظریه به آنها نیز بُعدی نخواهد داشت و شاید به همین دلیل «ابن زهره» در این مسأله ادعای اجماع نموده است.[۱۵]

مرحوم صاحب جواهر نیز پس از نقل نظر شهید ثانی و ادعای اجماع ابن زهره، نسبت به این نظریه گرایش نشان داده است. به اعتقاد ایشان روایتی که از پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله نقل گردیده است، در این موضوع صراحت دارد که هر کس پیامبری را مورد دشنام قرار دهد مجازات او قتل است.[۱۶]

اگر چه این حدیث در برخی از منابع معتبر روایی شیعه نیز موجود است [۱۷]اما آن دسته ازفقها که سایر پیامبران الهی علیهم السلام را نیز داخل در حریم مقدسات اسلام می دانند صراحتا به این حدیث استناد نکرده اند.

در ماده ۵۱۳ قانون مجازات اسلامی ایران (تعزیرات) مصوب سال ۱۳۷۵، به تبعیت از حقوق اسلام، توهین به هر یک از انبیای الهی ممنوع و جرم اعلام شده است.[۱۸]

۲- قلمرو توهین به مقدسات از دیدگاه سایر مذاهب اسلامی

دیگر مذاهب اسلامی در خصوص گستره مفهوم توهین به مقدسات و سایر شرایط مربوط به آن با مذهب شیعه اختلاف زیادی ندارند.

مالکیه بر این عقیده اند که توهین و دشنام به خداوند یا پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و یا دیگر پیامبران الهی علیهم السلام مستوجب قتل است.[۱۹] بنابراین فقهای مالکی صراحتا توهین به سایر پیامبران الهی علیهم السلام را نیز داخل در مفهوم توهین به مقدسات اسلام دانسته اند.[۲۰]

فقهای مذهب حنبلی بر این عقیده اند که اهانت به خداوند و یا پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و یا دیگر پیامبران الهی علیهم السلام و یا کتب آسمانی، مستوجب کفر است.[۲۱]

برخی از فقهای مذهب شافعیه نیز هر گونه اهانت به قرآن، خداوند، پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و یا دیگر انبیای الهی علیهم السلام را که توسط کافر ذمّی صورت گرفته باشد موجب نقض قرارداد ذمّه دانسته اند (البته در صورتی که در پیمان ذمه چنین شرطی قید شده باشد.).[۲۲]

امّا حنفیه بر این باورند که اهانت به پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله توسط کافر ذمّی موجب مجازات نیست بلکه فقط از این عمل نهی خواهد شد؛ زیرا توهین کافر ذمی به پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله صرفا زیادت بر کفر است و بدین جهت مستحق مجازات نیست.[۲۳]

در مذهب زیدیه توهین به پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله مستوجب مجازات قتل است.[۲۴]

بنابراین، فقهای سایر مذاهب اسلامی هم غالبا توهین به مقدسات را شامل توهین به سایر پیامبران الهی علیهم السلام نیز دانسته اند و در منابع روایی آنان نیز در این خصوص روایاتی بدین مضمون نقل شده است که هر گاه کسی به انبیای الهی توهین نماید مستحق قتل است.[۲۵]

ممکن است اشکال شود که در اسلام، حمایت حقوقی از برخی مقدسات سایر ادیان مانند پیامبران الهی علیهم السلام، یک منشأ درون دینی دارد. امّا در پاسخ می توان گفت که اولاً: این مسأله که منشأ حمایت حقوقی از سایر ادیان الهی از دیدگاه اسلام، درون دینی است یا برون دینی، هیچ گونه تأثیری در نتیجه این حمایت و آثار مثبت آن در احترام به سایر ادیان الهی ندارد و از دیدگاه حقوق بشر نیز کافی است یک قانون نسبت به قانون دیگر، منطقی تر و سازگارتر با حقوق بشر باشد و این که منشأ وضع این قانون چیست در این ارزیابی چندان مهم نیست. ثانیا: کتاب مقدس نیز، حضرت موسی علیه السلام و هم سایر پیامبران پیش از ایشان را محترم دانسته است، و هم بشارتهایی نسبت به پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد صلی الله علیه و آله داده است در حالی که مسیحیت و حقوق انگلستان چنین حمایتی را که برای آنان نیز منشأ درون دینی دارد، اعمال نمی کنند.

ب) قلمرو توهین به مقدسات در نظام «کامن لا»

در نظام حقوقی «کامن لا»[۲۶] از دیر باز، توهین به مقدسات با عنوان “Blasphemy” جرمشناخته شده است.

بر اساس تعریفی که حقوقدانان غربی از این اصطلاح ارائه نموده اند قاعده مزبور نه تنها شامل توهین به مقدسات می شود بلکه هر گونه انکار حقّانیت مسیحیت یا کتب مقدس و یا انکار وجود خداوند مصداق این جرم به شمار می رود.[۲۷]

در انگلستان این مسأله که صرفا انکار حقّانیت دین مسیح و یا اعتبار کتب مقدس از طریق نوشته، چاپ، آموزش و یا بیانات همراه با توصیه، بر اساس قانون، جرم شناخته شده و برای آن مجازاتهای متعددی پیش بینی گردیده، موجب تحیر بسیاری شده است.[۲۸] اما با وجود گستردگی مفهوم قانونی “Blasphemy” در سالهای اخیر در حقوق انگلستان انتقادات مطرح شده در باره دین مسیحیت فقط در صورتی که همراه با توهین و بی حرمتی باشد موجب محکومیت است.[۲۹]

بررسی قلمرو مفهوم “Blasphemy” در کامن لا با توجه به اعتبار قانونی آن در حقوق فعلی انگلستان موجب پرسش مهم تری است بدین بیان که بر پایه چه ملاک و منطقی در کشور انگلستان بر اساس قاعده پیش گفته، فقط مقدسات دین مسیحیت مورد حمایت قرار گرفته و سایر ادیان الهی از چنین پشتیبانی برخوردار نیستند؟! آیا این قانون، آشکارا با نفی تبعیض بر اساس مذهب که در بسیاری از اسناد بین المللی مربوط به حقوق بشر مورد پذیرش واقع گردیده است، منافات ندارد؟

با توجه به این که توهین «سلمان رشدی» در کتاب «آیات شیطانی» نسبت به پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در کشور انگلستان واقع شده است دادگاه انگلستان چنین استدلال نمود که قانون “Blasphemy” فقط توهین به مقدسات مسیحیت را جرم دانسته و سایر ادیان را مورد حمایت قرار نمی دهد.[۳۰] برخی از حقوقدانان منصف غربی برخلاف نظر دادگاه انگلستان، اعتراضمسلمانان را نسبت به حقوق انگلستان پذیرفته و این انحصار گرایی در مذهب را نوعی تبعیض بر اساس دین قلمداد نموده و در نتیجه قانون مزبور را مخالف ماده ۹ و ۱۴ کنوانسیون اروپایی حقوق بشر دانسته اند که بر پایه آن هر گونه تبعیض بر مبنای دین ممنوع اعلام شده است.[۳۱]

برخی دیگر از حقوقدانان غربی برای حلّ این مشکل، پیشنهادی را مطرح نموده اند که بر اساس آن، قانون توهین به مقدسات در انگلستان، سایر ادیان را نیز مورد حمایت قانونی قرار دهد.[۳۲]

بنابراین می توان گفت که در جرم توهین به مقدسات، حقوق اسلام در مقایسه با نظام کامن لا، از نظر حمایت از سایر ادیان الهی، با مقررات حقوق بشر سازگاری بیشتری دارد.

گفتار دوم: مجازات توهین به مقدسات

یکی از مسائلی که در مبحث توهین به مقدسات از دیدگاه حقوق بشر قابل بررسی است مسأله «نوع مجازات» به حسب مجرمین و «کیفیت اجرای مجازات»