پاورپوینت کامل ???????دین و نیازهای روانی انسان ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ???????دین و نیازهای روانی انسان ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ???????دین و نیازهای روانی انسان ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ???????دین و نیازهای روانی انسان ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

>

چکیده:

یکی از پیش فرضهای پذیرش دین این است که برخی از نیازهای بنیادین آدمی جز با دین باوری برآورده نمی شود. امروزه کسان بسیاری با بهره گیری از دانش های جدید، نیازهای اصیل انسانی را می کاوند و به پاسخ گویی این پرسش می پردازند که «آیا می توان از چنین نیازی سخن گفت؟» نویسنده در این مقاله به برخی از نیازهای روانی آدمی اشاره کرده و برای تبیین پاسخ گویی دین به این نیازها از سخنان امام علی علیه السلام بهره فراوان برده است.

یکی از ابعاد دین پژوهی که خداناگرایان بیش از خداباوران به آن توجّه نموده اند، پاسخگویی دین به نیازهای روانی انسان است. مُلحدان، با این پیش فرض که خدا و معارف و حیانی سرابی بیش نیست، به جست و جو درباره منشأ پیدایش ادیان پرداخته و ترس و نادانی، عقده های روانی[۱] و عواملی از این دست را خاستگاه اعتقاد به موجودات فراطبیعی دانسته اند.

در واقع، این دین ستیزان نیمی از راه را درست پیموده و به حق، روح و روان آدمی را در پیوندی تنگاتنگ با دین و مذهب یافته اند؛ امّا در ریشه یابی آن به خطا رفته و بر عواملی نادرست انگشت نهاده اند. دین وحیانی ـ بدان سبب که با فطرت انسان هماهنگ است ـ افزون بر سعادت اخروی، آرامش دنیوی را نیز تأمین می کند و نیازهای اصیل روانی را به نیکوترین صورت برآورده می سازد.[۲]

۱. نجات از گرداب تنهایی

آدمیان هر اندازه که دیوارهای زمان و مکان را فرو ریزند و آرزوی زندگی در دهکده جهانی را دست یافتنی تر ببینند، گونه هایی از احساس تنهایی را با خود همراه دارند و در میان همنوعان خود دارویی برای آن نمی یابند. به گفته پل تیلیخ (۱۸۸۶ ـ ۱۹۶۵ م) «پیشرفت فنّاوری هر چند فاصله های زمانی و مکانی را برداشته، امّا بیگانگی دل ها از یکدیگر به گونه شگفت انگیزی افزایش یافته است.»[۳]

ایناحساس تنهایی که یکی از عوامل پیدایش افسردگی است، شکل های گوناگون می یابد و در فراگیرترین حالت، در قالب این آگاهی جلوه گر می شود که دیگران ـ هر اندازه نیروی خود را به کار بگیرند ـ به دلیل نارسایی در علم و قدرت، از گشودن گره بسیاری از مشکلات من ناتوانند.[۴]

در این موقعیت، اعتقاد به خدایی که در دانش و قدرت بی همتاست، آدمی را از گرداب تنهایی می رهاند و خلوت با پروردگار یکتا را شیرین ترین لحظه ها می گرداند. امام علی علیه السلام این حقیقت را چنین با خدا نجوا می کند:

خدایا! تو به دوستانت از همه انس گیرنده تری و برای آنان که به تو توکل کنند، از هر کس کاردان تر. بر نهانی هاشان بینایی و به درون هاشان آگاه و بر مقدار بینش آنان دانا. رازهاشان نزد تو آشکار است و دل هاشان در حسرت دیدار تو داغدار. اگر تنهایی و غربتشان به وحشت اندازد، یاد تو آنان را آرام سازد و اگر مصیبت ها بر آنان فرو بارد به تو پناه آرند و روی به درگاه تو دارند؛ چه می دانند سر رشته کارها به دست توست و از قضایی خیزد که پای بست توست.[۵]

۲. تأمین عدالت و دادگری

یکی دیگر از نیازهای انسانی که جز در پرتو دین باوری برآورده نمی گردد، نیاز به عدالت و دادگری است.[۶] چه بسیارند ستم پیشگانی که در این دنیا تاوان جنایات خود را نمی پردازند و روزگار را به رفاه و خوشی می گذرانند و در نتیجه، بر اندوه ستمدیدگان می افزایند.

افزون بر این، چه بسا مجازات های دنیوی با میزان جرم و جنایت تناسب ندارد و عدالت واقعی را برقرار نمی سازد؛ کسی که دستان خود را به خون هزاران نفر آلوده کرده و انبوه بی شماری را معلول و ناتوان ساخته است، چگونه می تواند مجازاتی در خور جنایت خویش دریافت دارد؟

ادیان الهی با تأکید بر زندگی پس از مرگ به این پرسش پاسخی روشن می دهند و در برابر هر ستمی عقوبتی در خور می نهند.[۷] به فرموده امام علی علیه السلام دنیا نه جایگاه پاداش مؤمنان است و نه محلّ عقاب کافران.[۸] از این رو، نه نیکان را شاید که بدان دل ببندند و نه بدکاران می توانند با سرگرم شدن به خوشی های زودگذرش، از عذاب الهی برهند.

ان الله سبحانه لم یرضها ثوابا لاولیائه و لا عقابا لاعدائه.[۹] خدا دنیا را پاداشی نپسندید برای دوستانش و نه کیفری برای دشمنانش.

از دیدگاه مکتب علوی، خداوند در کمین ستمکاران است؛ و اگر چند روزی به آنان مهلت می دهد، دیری نخواهد پایید که به سزای کردارشان می رساند[۱۰] و داد مظلومان را از آنان می ستاند.[۱۱] البته این به معنای تشویق ستم پذیری و سازشکاری نیست؛ زیرا امام علی علیه السلام نه تنها سازش با ظلم را برنمی تابد، بلکه گفتن سخن حق نزد پیشوای ستمگر را از جهاد در راه خدا برتر می شمارد.[۱۲]

با این حال، برای کسانی که از گرفتن حق خویش ناتوانند، هیچ چیز از این سخن تسلی بخش تر نیست که عدل الهی برای ظالمان، از ستمی که آنان بر ستمدیده روا داشته اند، بسیار شکننده تر است[۱۳] «یوم العدل علی الظالم اشد من یوم الجور ع