پاورپوینت کامل نقد حکومت انتصابی در آرای کدیور ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقد حکومت انتصابی در آرای کدیور ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقد حکومت انتصابی در آرای کدیور ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقد حکومت انتصابی در آرای کدیور ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

>

امیررضا سیف[۱]

چکیده:

نگارنده در این مقاله، نظریه آقای کدیور را با عنوان «حکومت انتصابی» که در شماره دوم مجله آفتاب به چاپ رسید مورد نقد و بررسی قرار داده است.

نویسنده با تبیین أشکال مختلف قیاس که در استدلالهای آقای کدیور مورد استناد قرار گرفته است، چگونگی مغالطات به کار گرفته شده در آن مقاله را برشمرده و با تشریح انواع قیاسها در علم منطق، این امر را به اثبات رسانده است که قیاس مورد استناد در مقاله یادشده، از صور عقیم آن می باشد.

سالهای دوری نیست که نغمه های ناهمخوان با اصول انقلاب از سوی برخی به گوش می رسد. زمزمه های ناسازگار با آوای انقلاب از سوی کسانی که روزی خود را در صف خودیها می دانستند، امروزه گوشها را می آزارد. آن روزها این موضوع را کسی جدّی نمی گرفت، امّا پس از گذشت ۱۴سال، نغمه های دلخراششان فضای جامعه را مجروح کرده است. محسن کدیور از جمله افرادی است که با تغییر تعجّب برانگیز در آخرین سال های تحصیلش در این عرصه وارد شد. کدیور با انتشار مقالات خود در مجلّه آفتاب به طرح شبهات متعدّد و تضعیف ولایت فقیه پرداخته است. وی تا کنون بیش از بیست مقاله در این زمینه به چاپ رسانده که مورد توجّه دستگاه های استکباری و رسانه های امپریالیسم جهانی قرار گرفته است. دراین میان بسیاری به ارسال پیشنهادات متعدّد در حمایت از مشی و روش کدیور از کشورهای غربی اقدام کردند.[۲] از این رو، در این مقاله سعی شده است که یکی از اساسی ترین استدلال های مطرح شده در سیر اندیشه سیاسی کدیور مورد بررسی قرار گیرد که در شماره دوّم مجلّه آفتاب، تحت عنوان حکومت انتصابی منتشر شده است. در این مقاله، کدیور استدلالی را در جهت نیاز نصب، بر فرض عصمت مطرح می سازد و نتایجی را از این استدلال می گیرد که ایرادهای منطقی بسیاری در آن دیده می شود.

کدیور در این مقاله می گوید:

«…(مردم در شؤون خود و نحوه اداره آن در چارچوب شرع ذی حق هستند و نمی توان آنها را همچون اشیای بی اختیار جهت حفظ از انحراف به دست کسی آن هم غیر معصوم سپرد)…انتصاب فقها به ولایت بر مردم نه از حیث لفظ نه از حیث معنای مترادف در روایات ذکر نشده است، بلکه حاصل ابتکار و برداشت و استنباط فقهای عظام از برخی روایات از جمله مقبوله و مشهوده و توقیع و مانند آن و ضمیمه کردن مقدمات متعدد است. در مباحث اعتقادی در دو موضع مبنای انتصاب مطرح شده است یکی در بحث نبوت و دیگری در بحث امامت، در بحث نبوت همه مسلمانان هم داستانند که پیامبر می باید از جانب خدای متعال نصب شود. و نص الهی تنها طریق تعیین پیامبری است…(امّا هر مقامی که عصمت شرط آن باشد بدون انتصاب از جانب خداوند آن مقام به دست نمی آید اگر در تصدی مقامی عصمت شرط نباشد انتصاب از جانب خداوند لازم نیست…تمسک به انتخاب در تصدی یک مقام وقتی مجاز است که اولاً در آن عصمت شرط نباشد ثانیا حتی اگر مقامی مشروط به عصمت نباشد، بعضی از جانب خداوند یا رسول یا امام منصوص بر تعیین فرد یا صنف خاصی صادر شده باشد. به عبارت دیگر انتخاب متقدم از انتصاب است)…در فقه برای فقیهان مناصبی مورد بحث قرار گرفته است. از آنجا که جاعل این منصبها شارع مقدس است، آنها را مناصب شرعی فقیه می نامند. در این که بعضی از این موارد، وظیفه فقیه است یا منصب فقیه، اختلاف نظر است…(به نظر شیعه امامت تنها با نصب از جانب خداوند یا رسول اکرم صلی الله علیه و آله یا ائمه منصوب حاصل می شود. از آنجا که شرط عصمت از جانب مردم قابل شناخت نیست، امام نمی تواند از سوی مردم انتخاب شود)…

از آنجا که عصمت امری خفی و باطنی است و تنها خداوند از آن آگاهی دارد لذا تعیین پیامبر معصوم تنها در ید الهی است….با تأمّل در مباحث کلامی فریقیین در نبوّت و امامت درمی یابیم که بین اشتراط عصمت و قول به انتصاب تلازم بر قرار است به این معنی که اوّلاً هر مقامی که عصمت شرط آن باشد، بدون انتصاب از جانب خداوند، آن مقام به دست نمی آید، اگر در تصدّی مقامی عصمت شرط نباشد، انتصاب از جانب خداوند لازم نیست. تعیین مقامی که در تصدّی آن عصمت شرط نشده باشد، در صورتی با انتخاب از سوی مردم مجاز است که نصّ از جانب خدا و رسول و امام معصوم در مورد کسی وارد نشده باشد. تمسک به انتصاب در تصدی یک مقام وقتی مجاز است که در آن عصمت شرط نشده باشد.»[۳]

با دقّت در عبارات فوق می توان استدلال مطرح شده را در قالب ذیل بیان کرد:

مقدّمه اول (صغری): عصمت از امور خفیه است که جز خداوند از آن اطّلاع ندارد.

مقدّمه دوم (کبری): هر امری که خداوند از آن مطّلع باشد، باید او، «جعل سلطانی»[۴] (نصب) بکند

نتیجه: در عصمت که از امور خفیه است، باید خداوند در آن جعل سلطانی بکند. مراد وی از جعل سلطانی، همان انتصاب از سوی خداوند است.

در قیاس استثنایی دیگری می توان گفت:

مقدمه اول (صغری): «هرگاه مقامی که عصمت شرط آن باشد آنگاه بدون انتصاب از جانب خداوند آن مقام به دست نمی آید.»

مقدمه دوم (کبری): حملیه قیاس استثنایی: «اگر در تصدی مقامی که عصمت در آن مقام شرط نمی باشد» نتیجه: «آنگاه انتصاب از جانب خداوند لازم نیست.»

همانطور که نوآموزان دروس منطق نیز می دانند قیاس استثنایی در دو حالت منتج است و حالات دیگر آن. صور منتج آن عبارت است از:

الف) «اثبات مقدم» نتیجه می دهد: «اثبات تالی» را ب) «نفی تالی» نتیجه می دهد: «نفی مقدّم» را.

و از صور عقیم آن می توان به موارد ذیل اشاره کرد:

الف) با نفی مقدّم نفی تالی ب) با اثبات تالی اثبات مقدم

کدیور (با دقت در قیاس ذکر شده) از نفی مقدّم، انتاج نفی تالی را آورده که این صورت از صور عقیم است و یقینا با کوچکترین توجه ای این مطلب به دست می آید و دیگر نیاز به بحثهای خاص نیست و صور عقیم (الف) در صورتی منتج است که لازم و ملزوم (عصمت و انتصاب) مساوی باشند که این مقاله این تساوی را نیز با استفاده از عبارات خود کدیور رد می کند.

ذکر این نکته ضروری است که استدلال فوق بیان گر این مطلب است که عصمت از مصداق های امور خفیه شمرده شده است؛ یعنی اگر چندین امر خفیه موجود باشد، یکی از مصداق های آن، عصمت است و می توان چندین امر خفیه دیگر را نام برد که نتیجه ذیل به دست می آید:

الف) در هر امر خفیه که فقط خداوند از آن مطّلع است، ما نیاز به جعل سلطانی خداوند یا نصب او داریم.

یعنی رابطه میان امور خفیه و عصمت، رابطه عامّ و خاصّ مطلق است. هر عصمتی، از امور خفیه می باشد. امّا بعضی از مصادیق امور خفیه، موارد عصمت نیست و رابطه میان آنها تساوی نیست. از این رو، نمی توان به جای امور خفیه، عصمت گذاش