پاورپوینت کامل تهدیدات پروژه جهانی سازی، با تأکید بر مسأله ایران ۹۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تهدیدات پروژه جهانی سازی، با تأکید بر مسأله ایران ۹۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تهدیدات پروژه جهانی سازی، با تأکید بر مسأله ایران ۹۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تهدیدات پروژه جهانی سازی، با تأکید بر مسأله ایران ۹۰ اسلاید در PowerPoint :

>

مرتضی شیرودی[۱]

چکیده:

این نوشتار، پاسخی است به این پرسش که جهانی سازی چه آثار زیان باری بر ایران و جهان سوم دارد؟ به کارگیری واژه جهانی سازی به جای واژه جهانی شدن به آن دلیل است که نگارنده، همگام با بسیاری از نویسندگان، دانشمندان و نظریه پردازان، جهانی شدن را یک «پروژه» و نه یک «پروسه» می بیند که به صورت آشکار و بیشتر به شکل پنهان، مدیریت و هدایت می شود. بر پایه این برداشت، می توان جهانی شدن را جهانی سازی یا جهانی شدن پروژه ای نامید و تعریف کرد. از این رو، این نوشتار بر دو فرضیه زیر استوار است:

۱ – جهانی شدن یک پروژه است، و به این جهت، می توان آن را جهانی سازی هم نامید؛

۲ – به دلیل پروژه ای بودن جهانی شدن، جهانی سازی بیش از آن که آثار مثبت به دنبال آورد، حامل زیانهای بی شماری به ویژه برای ایران است.

سرآغاز

برای دستیابی به پاسخ پرسش اصلی نوشتار باید تهدیدهای پروژه جهانی سازی بر ایران و جهان سوم را جستجو کرد. در این راستا، تأثیرات جهانی سازی بر چهار مقوله اساسی فرهنگ، امنیت، اقتصاد و سیاست را بررسی می کنیم، مسائل فراوانی در این چهار مقوله قابل بررسی است، از جمله: معناسازی فرهنگی، جنگ تمدنی و امنیتی، تلاش برای ممانعت و یا کاهش حجم سرمایه گذاری در ایران و ستیز سیاسی با استقرار نظم جدید اسلامی. کاویدن این مسائل و دیگر مسائل مشابه، عمق خطر و در عین حال، ضرورت ژرف بخشیدن به هوشیاری ما را در مقابل جهانی سازی، معین و مشخص می کند.

جهانی سازی، بسیاری از کشورها را با چالش مواجه کرده است؛ زیرا، جهانی سازی، به مفهوم گسترش اقتصاد، فرهنگ و سیاست آمریکا در پهنه جهان است. از این رو، جهانی شدن با هدف تضعیف حاکمیت و اقتدار کشورها و سرانجام، برای از بین بردن واحدها یا کشورهای کوچک، استحاله یا ادغام کردن آنها در جهان غرب به کار گرفته شده است.

البته نمی توان فرصتهایی که جهانی شدن پدید می آورد را انکار کرد، ولی این فرصتها در مقابل تهدیدها و چالشها، اندک و ناچیز است. به عبارت دیگر، جهانی سازی، عبارت است از رقابتِ بی قید و شرط در سطح جهان که برای کشورهای غنی، درآمد بیشتر مادی و معنوی و برای کشورهای فقیر، فقر بیشتر به همراه می آورد.

به این جهت، فیدل کاسترو (Fidel castro) -رهبر انقلاب کوبا- می گوید: جهانی شدن، گرسنگی، مرض و درماندگی را به دنبال دارد. جمیزگراف -اندیشمند غربی- نیز عقیده دارد که جهانی سازی، چهره شیطانی دارد، نه انسانی. در مورد ایران، چهره شیطانی جهانی شدن را می توان در ابعاد زیر جستجو کرد.

فرهنگ (Culture)

در قلب جهانی سازی فرهنگ، فرهنگ آمریکایی قرار دارد. فرهنگ آمریکایی، خود را برترین فرهنگ می داند و در صدد است به شیوه ها و ابزارهای گوناگون، خود را به فرهنگ مسلط جهانی تبدیل کند. البته اندیشه سلطه جویانه فرهنگ آمریکایی، تأثیرات زیانبار زیر را بر جوامع انسانی و ایران می گذارد:

۱- فرهنگ آمریکایی در پی دستیابی به رهبری ایدئولوژیک جهانی است. این فرهنگ در بستر روشنگری اروپایی شکل گرفته، ولی امروزه تفسیری کاملاً آمریکایی پیدا کرده است. فرهنگ آمریکایی، نگاه تک بعدی یا مادی به انسان دارد. بر این پایه، در حوزه رهبری ایدئولوژیک آمریکایی، همه تجزیه و تحلیلها در حیطه فناوری مادی صورت می گیرد و همه دلمشغولی ها، محدود به بهینه سازی و بهره وری این دنیایی است.

به علاوه، رهبری ایدئولوژیک یا هژمونیک (Hegemonic) آمریکا، به معنای محدودسازی انتخاب برای غیر آمریکایی بوده و به همین دلیل، فرهنگ آمریکایی، نقش پالایشگاهی پیدا می کند. در این صورت، تنها اوست که می گوید چه چیزی خالص و درست و یا نادرست و ناخالص است. این سلطه جویی فرهنگی با موانعی چون فرهنگ انقلاب اسلامی مواجه است که درصدد ایفای یک نقش جهانی بر اساس دو پایه مادیت و معنویت است. جدال بین این دو فرهنگ جهان نگر، از آغاز پیروزی انقلاب اسلامی آغاز شده و با طرح پروژه جهانی سازی شدت یافته است.[۲]

۲ – یکی از ابعاد جدال مقدس بین فرهنگ انقلاب اسلامی و فرهنگ جهانی سازان آمریکایی، معناسازی فرهنگی است. فرهنگ، گاه به یک نظام معنا دهنده، تعریف می شود. در این معنا، فرهنگ در پی کنترل دیگران است.

برای کنترل دیگران، فرهنگ آمریکایی می کوشد ارزشهای همسو و همگن با آمریکا را در کشورهای اسلامی و ایران پدید آورد. در صورت تحقق این همسویی، تفسیر واحدی از پدیده های پیرامونی بین مردم و مسؤولان دو کشور صورت می گیرد، و این، آغاز تأثیرگذاری و تأثیرپذیری فرهنگی است. یکی از راههای معناسازی فرهنگی، هویت زدایی فرهنگی است. مسخ تاریخی یا هویت زدایی تاریخی؛ یعنی پاکسازی گذشته افتخارآمیز و ایجاد بی تفاوتی نسبت به آینده، از ذهنیت یک ملت و محصور شدن و محصور کردن آن به زمان حال و به مسائل روزمره (روزمرگی) است.

ملت بی تاریخ یا برخوردار از گُسل تاریخی، مجذوب ایده های دیگران می شود و بر پایه تفسیر غیر بومی، به ارزیابی حوادث می پردازد و خلاصه این که، در سه حوزه معرفت، قدرت و اخلاق، تن به پذیرش سلطه فرهنگی غرب می دهد.[۳]

۳- آمریکا با بهره گیری از ابزارهای رسانه ای در جهت بایکوت کردن کشورهای مخالف خود چون ایران، عمل می کند. چامسکی از منتقدان دولت آمریکا در این باره می گوید: خبر نشست غیرمتعهدها در کلمبیای ۱۳۷۹ / ۲۰۰۰ (اجلاس کلمبیا) و اعلامیه پایانی اجلاس، در مطبوعات آمریکا منتشر نشد؛ زیرا همان گونه که آمریکا پیش بینی می کرد، در اعلامیه پایانی اجلاس، به کارگیری اصطلاح «دفاع از حقوق بشر» برای مداخله در امور داخلی کشورها محکوم شد و آن را نوعی استفاده ابزاری از حقوق بشر برای کنترل کشورهای مخالف دانست.

با این وصف، چگونه آمریکا می خواهد با تمدنها و فرهنگها به گفت وگو بپردازد، ولی حاضر نیست[۴]، حرف ملتهای غیرمتعهد که هشتاد درصد جمعیت جهان را تشکیل می دهند، بشنود. به عقیده چامسکی، تا زمانی که جنوبیها آرامند، کسی به فکر آنان نخواهد بود. وی از نمونه دیگری برای اثبات سخنانش استفاده می کند و آن این که آموزش و آموختن نظریه تکاملی داروین در ایران ممنوع نیست، ولی این اقدام در کانزاس قدغن است. البته اگر افرادی در آمریکا عقیده دارند که نظریه داروین درست نیست، این حق آنهاست، اما آنها حق ندارند عقیده خود را به دیگران تحمیل کنند.[۵]

۴ – در جهانی سازی، غرب به دنبال غربی سازی فرهنگی جهان و ایران است. آنها درصددند از فرق سر تا ناخن پا، ایرانیان، فرنگی شوند، هر چه دارند، بر زمین بگذارند و هر چه فرنگیها می گویند، گوش کنند. جهانی سازان غربی چنین القا می کنند که پیروی از فرهنگ غرب، تنها راه نجات یا دستیابی به توسعه است و از این رو، از ایرانی می خواهند در زندگی شخصی و اجتماعی، از آداب غربی استفاده کنند و همان گونه که زمانی سعید نفیسی مطرح کرد، به تغییر الفبای فارسی به لاتین بپردازند. توصیه آنان این است که مرزها را بردارید، دیوارها را جمع کنید، دلار را برگزینید.[۶]

آنها برای رسیدن به غربی سازی ایران و جهان، به تولید و تجارت کالاهای فرهنگی، توجه بیش از پیش نشان می دهند. به عنوان مثال: تجارت جهانی کالاهای فرهنگی غربی در سالهای ۱۹۸۰تا۱۹۹۱/ ۱۳۷۰تا۱۳۸۰ سه برابر و از ۶۷ میلیارد دلار به ۲۰۰ میلیارد دلار رسید. طی سالهای ۱۹۹۱تا۱۹۹۶ / ۱۳۷۰تا۱۳۷۵ تعداد شرکتهای الکترونیکی چند ملیتی، از ۱۴ به ۱۷ و مؤسسات مخابراتی، از ۲ به ۵ شرکت افزایش یافته است که اغلب، در صنایع سرگرمی سازی مشغولند؛[۷] یعنی شیوه تولید در فرایند جهانی سازی، از عرصه کالاهای صنعتی ارزان به کالاهای فرهنگی ارزان گرایش پیدا کرده است. کالاهای فرهنگی ارزان، گسترش دهنده تفکر سرمایه داری و سمبل فرهنگی غرب است.[۸]

امنیت (Security)

جهانی شدن، نتوانسته و نمی تواند امنیت داخلی و خارجی ایران را به طور بنیادی و اساسی، زیر و رو کند، ولی تأثیر جهانی شدن بر امنیت ایران را نباید نادیده گرفت. در واقع، ایران، هم باید تهدیدهای سنتی علیه امنیت خود را جدی بگیرد و هم باید به تغییرات و خطراتی که تحولات نوین در عرصه جهانی علیه او ایجاد می کند، توجه کند. برخی از این تغییرات جدید که جهانی شدن برانگیخته است، عبارتند از:[۹]

۱- اقتصاد در جهانی شدن، به سوی اقتصاد مبتنی بر تولید اطلاعات و فناوری پیشرفته سوق یافته است. سرمایه گذاری در تولید دانش و اطلاعات، عرصه جدیدی را در رقابتهای نظامی پدید آورده است. به عنوان مثال، اسرائیل غاصب که با اغلب کشورهای خاورمیانه (Middle east)، از جمله ایران بر سر مسأله مرزهای آرمانی مشکل دارد، اقتصاد خود را در طی دو دهه گذشته به سوی اقتصاد مبتنی بر تولید اطلاعات و فناوری مدرن رایانه ای سوق داده است، و با استفاده از دانش جدید، به طراحی جدید امنیتی علیه کشورها و ایران دست زده است.

در محیط جدید الکترونیکی، اهمیت اطلاع رسانی و انتقال کارا و سریع اطلاعات، ابعاد ارتباطی امنیت را برجسته کرده و موجب پیدایش بازیگران تازه شده است. مثلاً شبکه جدیدالتأسیس الجزیره، به یکی از اصلی ترین منابع تعیین و تأمین اطلاعات و یکی از مهمترین بازیگران در عرصه تصمیم گیری سیاسی و امنیتی در منطقه و گاه جهان تبدیل شده است.[۱۰]

۲ – در محیط جدید جهانی، ابزارهای سنتی قدرت، دگرگون شده است؛ به گونه ای که امنیت، دیگر تنها از لوله تفنگ بر نمی خیزد، بلکه توانایی های مختلف در عرصه های اقتصادی، ارتباطی و…، تأمین کننده امنیت است. مثلاً، اثرات جهانی سازی اقتصاد؛ کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس، اگر اثرات منفی جهانی شدن را در عرصه اقتصاد و امنیت حس نکنند، اتکا بر درآمدهای نفتی، تسکین، تحمیل این درآمدها بر اقتصاد داخلی است.

کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس و شورای همکاری خلیج فارس، علی رغم چهره غیر امنیتی، شدیداً متغیرهای امنیتی ایران را تحت تأثیر قرار داده اند، به شکلی که این کشورها که تا دیروز، تهدید امنیتی برای ایران نبوده اند، در دو دهه گذشته به تهدید جدید امنیتی علیه ایران تبدیل شده اند. با توسعه موج جهانی شدن، این کشورها، بیش از گذشته به ابزارهای جهانی سازی مبدل می شوند. و درصدد بر می آیند کشورهای مخالف جهانی سازی را مرعوب و یا مطیع نمایند.[۱۱]

۳- عمده ترین پیامد سیاسی امنیتی جهانی شدن، تضعیف و به چالش کشیده شدن حاکمیت دولتهاست. جهانی شدن، به ناتوانی دولتها در تأمین رفاه عمومی می انجامد و این مسأله، به ایجاد شکاف بین دولت و ملت منتهی می شود. افزایش شکاف به حدی می رسد که درّه بحران پدید می آید، بستر مناسبی را برای ناامنی فراهم می آورد و دستیابی به توسعه را غیر ممکن می سازد. به دیگر بیان، امروزه، عوامل تهدید کننده امنیت، از حوزه اقتدار دولت خارج شده و بعد جهانی به خود گرفته است.[۱۲] از این رو، مقابله با تهدیدات امنیتی، نسبت به گذشته سخت تر شده است، به گونه ای که مقابله با عوامل تهدید کننده ای چون ایدز، پارگی لایه اُزن و… دیگر کار یک دولت نیست. البته می توان با حرکت به سوی تأسیس اتحادیه های جمعی منطقه ای در برابر این بحرانها ایستاد.[۱۳]

۴- یکی از ابعاد جهانی سازی، گسترش بیش از پیش شرکتهای چند ملیتی است. این شرکتها که بر فضای عمومی جهان سایه افکنده اند، در صورت به خطر افتادن منافعشان و یا به منظور سود بیشتر، به اقدامات غیر دموکراتیک در کشورهای جهان دست می زنند و در صورت لزوم، علیه دموکراسی حاکم بر این کشورها وارد عمل می شوند.

البته گاه نیز جنبشهای سیاسی حاکم بر کشورهایی چون ایران، برای رسیدن به پیشرفتهای صنعتی، مجبور یا مایلند، خارج از ضوابط و نهادهای دموکراتیک چون مجلس، با این شرکتها قراردادهایی را منعقد نمایند، و برای حفظ مشروعیت سیاسی (Political legitimacy) خود، آن را از نگاه مردم دور نگاه دارند، اما تجربه پس از جنگ جهانی دوم نشان می دهد که ماحصل عملکرد شرکتهای چند ملیتی، گسترش جهانی فقر است.

همچنین جهانی شدن، به افزایش سرمایه گذاری خارجی منجر می شود. سرمایه گذاران خارجی برای کسب سود بیشتر، دستمزدهای پایینی را به کارگران می پردازند، این امر، منجر به کاهش سطح رفاه عمومی کارگران و شورشهای اجتماعی می گردد. سازمان ملل متحد در این باره گزارش داده که ترویج اقتصاد آزاد، به ناامنی های فرهنگی ملل ضعیف دامن زده است.[۱۴]

هربرت مارکوزه، فرایند دیگری از تهدید دموکراسی به وسیله جهانی شدن را ترسیم می کند. به اعتقاد او، جهانی شدن، به اشاعه ارزشهای آمریکایی ختم می شود که در آن، نگرش انتقادی نسبت به پدیده هایی چون حکومت وجود ندارد. بنابراین، اشاعه این ارزشها، نوعی تسلیم پذیری را در فرد، نسبت به حکومتهای دیکتاتوری پدید می آورد.[۱۵]

اقتصاد

جهانی شدن اقتصاد، بیش از آن که برای ایران فرصت ایجاد کند، تهدید می آفریند، ایران را به انزوای اقتصادی می اندازد و موقعیت ایران را در زمینه تجارت جهانی، سرمایه گذاری خارجی، صنعت جهانگردی و… تضعیف می کند.

پیامدهای منفی جهانی شدن در عرصه اقتصاد

۱ – جهانی شدن که از سالهای آغازین دهه ۱۹۹۰/۱۳۷۰ رشد پرشتابی یافته است، به کاهش رشد تجارت ایران انجامید و عملاً تجارت ایران از نظر ارزش ریالی و حجمی، با کاهش و از نظر واردات، با افزایش مواجه بوده است. از این رو، کاهش نرخ رشد صادرات غیر نفتی ایران در فاصله سالهای ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۷/۱۳۷۲ تا ۱۳۷۶ به منفی ۵/۲ درصد جای شگفتی ندارد، حتی صادرات سرانه کشور در ۱۹۹۷/۱۳۷۶ پایین تر از بسیاری از کشورهای در حال توسعه بود.[۱۶]

البته به روند اینکاهشها، عوامل داخلی اقتصادی چون ضعف بنیه تولیدی، تغییر قوانین اقتصادی، بوروکراسی و تشریفات، کاهش سهم فناوری، فعال نبودن مراکز پژوهشی، مشکلات حمل و نقل و… را باید افزود، ولی سهم عوامل داخلی در مقایسه با عوامل شیطانی خارجی، چون ایجاد موانع غیر تعرفه ای، تحریمهای اقتصادی