پاورپوینت کامل رسانه ها، نظام اسلامی، کاستیها و بایستیها ۱۰۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رسانه ها، نظام اسلامی، کاستیها و بایستیها ۱۰۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رسانه ها، نظام اسلامی، کاستیها و بایستیها ۱۰۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رسانه ها، نظام اسلامی، کاستیها و بایستیها ۱۰۷ اسلاید در PowerPoint :

>

محمدمهدی بهداروند[۱]

چکیده:

امروزه با وجود موضوع رسانه های اجتماعی، می توان به خوبی دریافت که تغییرات اجتماعی، دنباله تغییرات در حوزه اطلاعات و ارتباطات رسانه ای است. در حوزه جامعه رسانه ای در ایران دو دیدگاه خوش بینانه و منتقدانه وجود دارد که یکی، جامعه رسانه ای را مساوی با خلق یک جهان جدید دانسته و دیگری، این مفهوم را بیشتر در ترکیب اضافی به کار می برند و به عنوان مضاف، به مناطق جغرافیایی سیاسی یا اقتصادی، مورد استفاده قرار می دهند. در این نوشتار در صدد تعریف صحیح جامعه رسانه ای و آسیب شناسی آن می باشیم.

مقدمه

موضوع این نوشتار در مورد «نقش رسانه های جمعی در آسیبهای اجتماعی » و وظایفی است که یک رسانه مطلوب، می تواند در نظام اسلامی بر عهده داشته باشد.

پیش از ورود در اصل بحث، بیان مقدمه ای در خصوص نگرش موجود جامعه به وسایل ارتباط جمعی، ضروری می نماید؛ امروزه این رسانه ها، ابزار ابلاغ پیام و بیان افکار و انتقال مفاهیم به دیگران شمرده می شوند تا جایی که دنیای کنونی را به «عصر ارتباطات» و به تعبیری، عصر انفجار اطلاعات می شناسند و یا در نظریه شخصی همچون «مک لوهان» از آن به عنوان «دهکده جهانی» یاد می کنند.

هر چند هر جامعه ای بنابر ارزشهای مورد پذیرش خود، به گونه ای خاص، با رسانه ها برخورد می کند، اما شاید بتوان نقش منفی آنها را از منظر بسیاری از ملل جهان در اموری همچون «سکس»، «اکشن»، شخصیت سازی و سرانجام، ترویج بزهکاری خلاصه کرد. هر چند چنین تصویری از رسانه های موجود جهانی – جدای از چند مورد استثنایی – نزدیک به صواب است؛ ولی آیا نقش این رسانه ها تنها در چنین اموری، قابل پیگیری است؟

۱- «تمایلات اجتماعی بر محور دین حق»، اساس وحدت و قدرت جامعه

به نظر می رسد امر ارتباطات و «وسایل ارتباط جمعی»، از مهمترین اموری است که باید همواره مورد دقت و حساسیت مدیران و برنامه ریزان کشور باشد.مشکل این وسایل، مثل بانک مرکزی نسبت به امور سیاسی جامعه است. بخش های سه گانه «سیاست»، بنابر الگوی مختار در قالب «سیاست نظام سیاست»، «سیاست نظام فرهنگ» و سرانجام «سیاست نظام اقتصاد» جامعه قابل تعریف است.

از دیگر سو، ما سیاست مُدُن را به علم اداره معنا نمی کنیم؛ چون از نظر ما این تولید، توزیع و مصرف «قدرت» است که اداره می شود؛ اما هویت قدرت، به معنی توانایی – در مقابل ناتوانی – نیست؛ چون توانایی، اثر قدرت است و نه نفس قدرت. لذا با پیگیری معنای واقعی قدرت، به این نتیجه می رسیم که موضوع «تمایل»، اجتماعی بودن است؛ نه ارضای تمایلات فردی از طریق اجتماع. اصولاً یکی از نیازهای انسان، عاطفه نسبت به غیر است؛ به گونه ای که اگر هویت خود را به هویت جامعه اش منسوب بداند و برای او نیازهای جامعه اش نسبت به نیازهای فردی اش اولویت پیدا کند، آنگاه وحدت مورد نظر که آن وحدت هم از برخورد علایق نسبت به یک مرام و عقیده به وجود آمده است، زمینه قدرت فرد را فراهم می کند.

البته آن عقیده باید دارای ظرفیت لازم باشد. به تعبیر بهتر، مظهر اعتقاد امّتی که در روند تاریخ، پا به عرصه وجود می گذارد، اگر فاسد باشد، چنین امتی نخواهد توانست به یک قدرت منسجم دست یابد. از این رو، قدرت در چنین عرصه ای منجر به تشتت می شود. اما اگر دینی که وسیله پرستش است و حقایقی که پرستیده می شود، دین حق باشد، آنگاه امّتی که به چنین عقیده ای متصفّ است، امت برتر خواهد بود و چنین عقیده ای شایستگی دارد که موضوع علاقه کل افراد واقع شود و افراد به خاطر آن، حتی تن به شهادت دهند. چنین امری، غیر از آرمانگرایی اجتماعی نازیها یا کمونیستها است. در چنین جوامعی، اتحاد عمومی برای رفع نیازمندیهای مادی آنها- حتی تأمین هویت و آبرومندی مادی ایشان – هیچگاه نمیتواند از کارآیی یک مذهب کامل الهی برخوردار باشد.

پس هر جامعه ای دارای یک هویت جمعی است که اگر آن هویت نسبت به نیازهای فردی آحاد جامعه، اصل باشد، به آن «تمایل اجتماعی» می گویند و نه تمایل برای رفع نیازهای فردی. چنین تمایلی حتما باید بر محور اعتقاد بگردد؛ اما اگر آن اعتقاد، مادی باشد، بر سر آن نزاع خواهد شد واگر اعتقاد بر سر حقایق هستی باشد، چنین نزاعی را نمی توان در درون جامعه شاهد بود. به تعبیر دیگر، ایمان به این عقیده، منشأ نزاع بر سر دنیا نخواهد شد، همچون شهدا که بر خلاف دیگران، به تکالب و تنازع بر سر دنیا نپرداختند.

حال اگر اساس قدرت را تمایلات اجتماعی بدانیم، انواع تمایلات در قالب تمایلات «سیاسی، فرهنگی و اقتصادی» ظهور می یابد؛ لذا تمایلات اجتماعی، دارای سه وصف است که اساس وحدت و قدرت جامعه محسوب می شود.اما جای سؤال است که مرکز تولید چنین تمایلاتی کجاست؟ در شکل «خرد» آن می گوییم برای رفع نیازمندیهای فردی همچون تولید یک لیوان برای خوردن آب و رفع نیازمندیهای اجتماعی مثل جاده سازی برای ایجاد نقل و انتقال بهتر، به چنین ابزاری نیازمندیم که این ابزار هم در مراکز معینی تولید میشود.

۲- «رسانه های جمعی» و «بانک مرکزی» و نقش مشترک آنها در سیاستگذاری کلان

زمانی که به بخش اقتصاد می رسیم، جواب به پرسش بالا می تواند در سطح «کلان» مطرح شود؛ بصورتی که هدایت تولیدات کشور، اعم از تولید یک لیوان ساده تا ساختن یک جاده و.. . از طریق سیاستگذاری پولی انجام می شود، یعنی بانک مرکزی کشور مسئول است که قدرت پول ملّی را در مقابل ارزهای خارجی حفظ کند.لذا این بانک که بمثابه یک کارخانه بزرگ است، از اهمیت بیشتری برخوردار می باشد؛ چون چنین مرکزی، مسؤولیت هدایت اقلامی را که تولید می شود بر عهده دارد. این نهاد اقتصادی است که اولویت گذاری نسبت به تخصیصهای کلان را متکفل است که مثلاً چه میزان از بودجه را باید به تولید چه کالاهایی اختصاص داد تا بتوان نیازمندیهای جامعه را پاسخگو بود. اگر به بخش آموزش بیشتر توجه شود، طبعا افراد باسواد بیشتری تربیت می شوند و اگر به بخش جاده سازی اختصاص یابد، حمل ونقل آسانتر می شود.

اگر تولید قلم که نقش هموارکننده جاده ذهنی را بازی می کند در اولویت باشد، وضعیت متفاوت از ساختن خیابان خواهد بود که صورت عینی جاده است؛ پس این بانک مرکزی و یا سازمان برنامه و بودجه است که هدایت بخش تولید خدمات فرهنگی و یا پرورش نیروی انسانی و تعیین نسبت خدمات و نیروها را بر عهده دارد. در یک کلام، سیاستگذاری پولی در بانک مرکزی انجام می گیرد.

حال، اگر رئیس بانک مرکزی از چنین وظیفه مهمی غفلت کند و یا بر مکانیزم سیاستگذاری صحیح پولی اشراف نداشته باشد، حتما نمی تواند وزن پول کشور را حفظ کرده و یا ارتقا دهد. اگر چنین فردی تنها بعنوان ماشین امضای زیردستان خود و کارشناسان بانک عمل کند، نمی تواند از عهده این مهم برآید.

مثلاً کارشناسان بازارکار به او گزارش می دهند که وضعیت نیروی کار ساده، تکنسین فنی و لیسانس و.. . چنین است؛ اما او نمی تواند تناسب این وضعیت را با بازار پول و کالا وابزارهای سرمایه ای بسنجد و نهایتا به یک تحلیل مشخص برسد. اگر کارشناسان به او بگویند باید این فرمول را برای تعادل بازار پول، به کار ببندد، او چنین می کند! مسلما چنین شخصی صلاحیت احراز چنین منصبی را ندارد. در این میان، ارتقای قدرت پول ملی و رهبری آن، مورد آسیب قرار می گیرد که دیگر نمی تواند در مقابل دیگر ارزها، عرض اندام کند و عملاً به انفعال دچار می شود.

۱/۲ – رسانه ها، ابزار ایجاد قدرت، و هدایتگر ” بیم وامید ” اجتماعی

همه آنچه که در بند قبل گفته شد، در مورد ایجاد قدرت اجتماعی و روابط جمعی نسبت به توسعه تمایلات نیز وجود دارد؛ یعنی «بیم و امید» دنیایی یا الهی که اساس قدرت وحدت ملی است، تنها در «رسانه های جمعی»، هدایت و رهبری می شود.

از این رو، حساسترین بخشی که می تواند موضوع کار «وزارت اطلاعات» باشد، شناختن قدرت تولید وسایل ارتباط جمعی است؛ اما نه تولید فیلم و.. .، بلکه تولید تمایل اجتماعی، وزن، احساس هویت و احساس وحدت در جامعه. ما اینک در جامعه جهانی، تنها نیستیم و همچون بازار پول جهانی که با دیگران در داد ستد هستیم، در خصوص وسایل ارتباطی نیز با هزارن واحد از این رسانه ها سروکار داریم.

اما در این میان، حرف اول را چه کسی می زند؟ ممکن است بگوئیم هر کس که دارای پول بیشتری باشد، می تواند وسایل ارتباط جمعی بیشتری را برای بیان افکار خود سازماندهی کند. اما به نظر می رسد چنین نیست؛ البته اقتصاد وسایل ارتباط جمعی که همان «اقتصاد سیاسی» است، در جای خود امر بسیار مهمی به شمار می رود؛ ولی مغیر اصلی آن نیست.

۳ – «صدا و سیما»، مرکز «حوزه تولید تمایلات» و محور دیگر رسانه ها

کسی حرف اول را در عرصه بیم وامید اجتماعی می زند که قدرت به وحدت رساندن انگیزه جامعه و قدرت ایجاد هویت را برای آن داشته باشد و اجازه ندهد که تمایلات اجتماعی، بازیچه تحریکات رنگارنگ تبلیغاتی شود تا در نهایت، افراد جامعه دچار تحیر شخصیتی شوند، بلکه باید بتواند قدرت حراست نسبت به امیال اجتماعی را دارا باشد. نباید وسایل ارتباط جمعی بپذیرند که مردم با تحریکات تبلیغی – چه در الگوی مصرف آنها باشد و چه در نحوه ارتباط جنسی و یا الگوی هویت حقوقی ویا الگوی حضور سیاسی و یا الگوی اقتصادی – ترغیب شوند.

اگر چنین تحریکاتی موفق به پاره پاره کردن شخصیت افراد شود، حتما وحدت ملی دچار خدشه می گردد. بقای وحدت ملی و بقای یک امت در جایی که ما آن را «حوزه تولید تمایلات » می نامیم، شکل گرفته و تضمین می شود. این حوزه به مثابه دینام جامعه در پیدایش حوزه مغناطیسی است.

از این رو صحیح است که بگوئیم سهم رسانه های جمعی در پیدایش هرگونه آسیب و آفت اجتماعی، حتی آسیبهای مربوط به برنامه های اقتصادی و فرهنگی، بیشتر متوجه «صدا و سیما» بوده و این رسانه مهم، در این میان، نقش اصلی را بر عهده دارد. بنابراین ما اگر قرار باشد سهم تأثیر مراکز اقتصادی و تبلیغی را در پیدایش آفت اقتصادی در جامعه معین کنیم، باید بگوییم ضریب تأثیر «یک»، از آنِ «بانک مرکزی» است که هدایت اقتصادی کشور را بر عهده دارد و ضریب تأثیر «دو» از آنِ «حوزه و دانشگاه» است که مرکزیت فرهنگ جامعه هستند و بالاخره ضریب تأثیر چهار، از آنِ صداو سیما است که مرکز ایجاد بیم و امید اجتماعی است و هویت وحدت یک امت و یک اعتقاد را در میان سایر هویتهای جهانی شکل می دهد.

۴ – عدم انفکاک «خبر» از «امنیت ملی»

اصولاً «امنیت» از «خبر» جدا نیست. اینگونه نیست که بیان اخبار، تنها به معنای بیان واقعیات و حوادث باشد؛ بلکه وظیفه نظام اخبار، «ایجاد حادثه» در جامعه است. به تعبیر دیگر، چنین نظامی باید ایجاد امید و ناامیدی کند؛ امید نسبت به امت اسلامی و ناامیدی نسبت به دشمنان آنان. آن بیم و امید اجتماعی که باید در نظام اخبار، نقش اصلی را دارا باشد، بایستی منشأ پیدایش ارزش و اعتبار شود. در این صورت اگر از جایگاه «سکس» در میان آحاد جامعه سؤال شود، می توان گفت چنین امری کاملاً از نظر مردم، بی اعتبار است.

وقتی از ریشه این بی اعتباری سراغ می گیریم، می بینیم که متأثر از عملکرد مرکزی است که امر هدایت حوزه ارتباط جمعی را بر عهده دارد. پیداست، چنین هدایتی حتی از عهده «وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی» نیز بر نمی آید؛ بلکه آن ارگانی که بزرگترین تریبون کشور را در اختیار دارد، توانایی چنین هدایتی را دارد.

۵ – ضرورت سازماندهی “نظام تولید خبر” برای جهت دهی به تمایلات عمومی

اگر چه برخی از شیوه های تولید خبر در «صدا و سیما» اجرا می شود، مثلاً بیانات شخصیتهای مهم کشور را در صدر اخبار می آورند، اما به بعضی شیوه ها نیز توجهی ندارند. مثلاً باید پیش و پس از اخبار، برنامه هایی را برای زمینه سازی درک عمومی از بیانات شخصیت مهم کشوری تولید کنند که مردم نسبت به محتوای کلام وی حساس شوند تا چنین رهنمودهایی همچون دارویی بر یک زخم مهلک، بتواند تأثیر خود را بر روح و فکر وعمل مخاطبین بگذارد.

باید در مردم جامعه تشنگی ایجاد نمود تا خود را ملزم ببینند به دنبال درمان آن باشند. همین شیوه ها در مورد تنظیم اخبار جهانی نیز قابل طرح است. تمامی اینها، منوط به وجود یک «نظام تولید خبر» است. مسلما بدون چنین نظامی، نمی توان اخبار خارجی را دریافت کرد و سپس اخبار داخلی را در مقابل آنها قرار داد و نهایتا به پخش این دو نوع خبر مبادرت نمود. نحوه انعکاس اخبار داخلی و خارجی و کنار هم گذاشتن آنها باید بتواند نقش یک برهان را در ایجاد استنتاج از سوی مخاطبین بازی کند. چنین شیوه ای می تواند به قاطعیت، امت اسلامی در مقابل دشمنان اسلام منجر شود.بنابراین، نظام تولید خبر از هر دانشگاهی در امر تولید سیاسی، نقش بیشتری را بر عهده دارد.

صورت ضعیفتر چنین نظامی را می توان در قالب منبرهای سخنرانی مشاهده کرد که هدایت جامعه اسلامی را بعهده داشته است «منبر»، یک رسانه جمعی است که به صورت ساده و غیر مکانیزه، می تواند ارتباط بین مجموعه را ایجاد کند. این منبر وقتی مکانیزه شود و شعاع حضور آن گسترش یابد، تبدیل به رسانه ای جمعی همچون روزنامه می شود و اگر دامنه شعاع آن بیشتر شود، رسانه ای به نام رادیو خواهد بود و در بالاترین حد خود، به صورت سیما ظهور می یابد.

حال، مرکزی که می خواهد برای صدا وسیما برنامه ریزی کند، باید مرتبا بتواند قدرت سیاسی کشور را ارتقا دهد و احساس هویت وتمایل نسبت به جمع و غیرت آگاهانه را نسبت به امت، باید در مردم شدیدتر کند. به تعبیر بهتر، باید بیم وامید اجتماعی به الله و وفاداری نسبت به دین را در جامعه ایجاد کرده و آن را رهبری نماید.

اگر در چنین عرصه ای حضور نیابد، بصورت یک صدا و سیمای منفعل عمل خواهد کرد که هم از درون و هم از بیرون دچار انفعال خواهد شد. اما درون آن بخاطر عدم وجود نظام تنظیم اخبار دچار انفعال می شود که همین نقص، او را مجبور می کند نسبت به رسانه هایی که دارای چنین نظامی هستند، منفعلانه برخورد کند.

احیانا اگر از رسانه های جهانی هم تخلفاتی صورت گیرد، به صورت جزئی و نامحسوس می باشد. این رسانه ها اگر به بزرگ کردن خبری هم در ویترین اخبار خود مبادرت کند، بصورت رنگارنگ و غیر منسجم عمل می کند؛ مثلاً امروز خبر رهنمودهای مقام رهبری را منعکس می کند و فردا به دلیل آن که کسی از مقامات بزرگ نظام سخنرانی خاصی نداشته است؛ لذا بهتر آن می بیند که فلان خبری را که توسط رسانه های جهانی بزرگ شده است، در چشم مخاطبین خود بزرگ کند! روز بعد نیز به بزرگ کردن خبر پیروزی تیم فوتبال.. . معادل خبر سخنرانی مقام معظم رهبری در دو روز گذشته مبادرت می کند! تمام اینها چیزی جز انفعالی عمل کردن در عرصه اخبار نیست. پس رنگارنگی تنظیمات داخلی، حتما باعث انفعال نسبت به رسانه های خارجی خواهد شد که دارای نظام منسجمی برای تحریکات اجتماعی جامعه جهانی هستند.

۶ – شگردهای تبلیغی کفار برای ایجاد اخلاق مادی در جهان

رسانه های کفار، امروزه بیم و امید را به صورت دنیایی و مادی ترویج می کنند. سکس، ابزار مهمی برای ایجاد امید مادی در قلوب آحاد جامعه جهانی درآمده است؛ همچنان که تبلیغات در خوردن و آشامیدن، چنین امیدی را ایجاد می کند. به تعبیر دیگر، به حداکثر رساندن رفاه مادی، دارای ابزارهای خاصی است که دنیا را اساس ارزشها قرار می دهد. اینکه می بینیم کلینتون، صریحا به فساد اخلاقی و همجنس بازی خود اعتراف می کند، چیزی جز یک برخورد سیاسی با وجدان عمومی بشریت نیست که از سوی کنگره آمریکا درخواست شده است.

آنها می خواهند از این طریق با نظام ارزشی ادیان مقابله کنند و نظام اخلاقی دیگری را با تعریفی کاملاً متفاوت ارائه دهند. آنها در صدد هستند معنای عفت را عوض کنند. اگر ما از در هم ریختگی اخلاق حاکم بر جامعه آمریکا سخن می گوییم، آنها نه تنها این سخن را مذموم نمی دانند، بلکه مدعی هستند برای گذر از یک مرحله اخلاقی و ورود در مرحله بعدی، باید به چنین آشوب اخلاقی تن داد. مسلما رئیس جمهور آمریکا و دیگران که به چنین شیوه هایی تمسک می کنند، بدون مطالعه کارشناسان کاخ سفید و روانشناسان آن دیار، اقدام به چنین برخوردهایی نمی کنند.

ایشان می گویند اگر ما پیشقدم در تغییر نظام اخلاقی جهانی نشویم، حتما باید سبقت نظام اخلاق الهی را شاهد باشیم. اگر ما نتوانیم وعده به آخرت را لوث کنیم، نخواهیم توانست بیم وامید مادی را در مردم زنده نگاه داریم. اصولاً آمریکا و سردمداران نظام حسی عالم، نمی توانند خود را مبلّغ خوبی برای وعده و وعید آخرت بدانند؛ از این رو اقدام به مشوّه کردن چهره مقدس اخلاق الهی می کنند تا از قِبَل تغییر در مفاهیم اخلاقی همچون عفت، عدالت، امانت و.. . بتوانند نظام