پاورپوینت کامل دیوار امنیتی اسرائیل ۹۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دیوار امنیتی اسرائیل ۹۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دیوار امنیتی اسرائیل ۹۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دیوار امنیتی اسرائیل ۹۹ اسلاید در PowerPoint :

>

مرتضی شیرودی[۱]

چکیده

با آن که طرح مسأله جدایی و انفصال مناطق از یکدیگر، اولین بار توسط بن گورین، مطرح گردید و به دنبال آن، در ۱۹۹۴/۱۳۷۳، موشه شاحال، وزیر پلیس رژیم صهیونیستی در دوران نخست وزیری اسحاق رابین، طرح اجرایی آن را ارائه نمود، آریل شارون، نخست وزیر کنونی رژیم صهیونیستی، اولین کسی بود که در سال ۲۰۰۲/۱۳۸۱، با طرح دیوار حائل (دیوار امنیتی) آن را به اجرا درآورد.[۲]

مطرح کردن این دیوار ناشی از برنامه ای است که رژیم صهیونیستی برای آینده منطقه در نظر گرفته که با نابودی فلسطینیان و جایگزین نمودن یهودیان مهاجر در آن مناطق، پایداری خود را تضمین نماید. این مسأله از آن جهت اهمیت دارد که هدف این رژیم، از احداث این دیوار، تنها استقرار دولت صهیونیستی در مناطق فلسطینی و تشدید اقدامات نژادپرستانه علیه فلسطینیان است.[۳]

پیشینه بحث

آریل شارون نخست وزیر رژیم صهیونیستی با شرکت در کنفرانس امنیت در هرتزلیا و ارائه طرح جداسازی خود، بر ضرورت و لزوم همکاری راهبردی با کاخ سفید تأکید و اعلام کرد هر گونه اقدام اسرائیل، باید در سایه هماهنگی با دولت آمریکا صورت گیرد.

اگر چه این اظهارات شارون با تفکر گذشته وی تفاوت چندانی ندارد، تنها تغییری که در برنامه های وی مشاهده می شود، تأکید فراوان بر احداث کمربند امنیتی است. این دیوار امنیتی می تواند هر گونه ارتباط میان مناطق فلسطینی تحت کنترل تشکیلات خودگردان را از دیگر مناطق فلسطینی نشین قطع کند.

شایان توجه است که شارون بحثی در رابطه با عقب نشینی نیروهای صهیونیست از این منطقه نکرده، بلکه هدفش تنها تخلیه شهرکها از شهرک نشینان و جایگزین کردن آنها با نیروهای نظامی صهیونیستی است. شارون در حالی برنامه تخلیه شهرکها را مطرح می کند که مسؤولان تل آویو قصد گسترش شهرک سازی در بلندیهای جولان را در سر می پرورانند و در صدد افزایش ۵۰ درصدی شهرکها در این مناطق هستند.

«گتو» در جامعه امروز عربی به معنای منطقه ای است که یهودیان برای سکونت دیروز خود در اقصی نقاط جهان برگزیده اند تا به هر شکل، خود را از محیط اطراف جدا سازند و واقعیت این است که اندیشه گتوی یهود، در تفکر یهودیان، ریشه دارد؛ چرا که تمایل به انفصال و جدایی از سایر افراد جامعه(غیر یهودیان) از ویژگیهای قوم یهود در طول تاریخ آن است.

اندیشه احداث دیوار حائل که امروز با بولدوزرهای رژیم صهیونیستی و جرثقیلهای آن در حال اجرا شده است، از زمان داوود بن الیعازر وزیر جنگ سابق دولت عبری، به عنوان یک روش نوین ارائه شد.

این طرح در پی شکست این وزیر صهیونیستی در یورش نظامی موسوم به دیوار بازدارنده در سال ۲۰۰۲، مطرح شد. این دیوار بتونی ۳۵۰ کیلومتر امتداد داشت و در اطراف خط سبز و در عمق مناطق کرانه باختری رود اردن، ساخته می شد و ارتفاع آن در برخی از نقاط به هشت متر می رسید.[۴]

ویژگیهای دیوار

به گزارش شبکه تلویزیونی نیل مصر، مقام مسؤول احداث دیوار حائل در کرانه باختری، اعلام کرد این دیوار ۸۲ کیلومتر طول دارد و با احداث آن، اسرائیلیها می توانند تردد فلسطینیها را که از کرانه باختری عازم بیت المقدس می شوند، با استفاده از دستگاه های تصویربرداری حساس تحت کنترل دقیق قرار دهند.[۵]

این دیوار دارای ۱۱ درب ورودی می باشد که با عبور از آن، می توان از کرانه باختری وارد بیت المقدس شد. این گذرگاه ها به دستگاه های پیشرفته کنترل، بویژه بازرسی مجهّز خواهند شد که قادرند هر فردی را تنها در دو دقیقه مورد بازرسی کامل قرار دهد.

بنابر گفته مسؤول احداث این دیوار، تاکنون قسمتهایی از آن در شمال بیت المقدس و جنوب آن، به طول ۲۳ کیلومتر بنا شده و صهیونیستها می گویند قرار است حدود ۸۰۰ نگهبان مرزی، وظیفه حمایت از آن را بر عهده بگیرند.

با نگاهی به دیوار برلین درخواهیم یافت که هدف از ساخت دیوار برلین، تقسیم یک ملت در حاکمیت دو دولت بود، اما دیوار حائل رژیم صهیونیستی بیانگر وجود حاکمیت یک دولت است و دولت دومی وجود ندارد. این مسأله (وجود تنها یک دولت)، دلیل روشنی است بر نژادپرستانه بودن اقدام به ساخت دیوار امنیتی. به علاوه، یک دولتی بودن، ممکن است به اقدامات خودسرانه بی شماری منجر گردد. از آن جمله می توان به اخراج فلسطینیان از سرزمینشان اشاره کرد. البته نمونه این اقدام در سالهای ۱۹۴۸ و ۱۹۴۹ نیز از این رژیم سر زده است و به عبارتی بهتر رژیم نژادپرست صهیونیستی توانست گوی سبقت را از نظام آپارتاید برباید.

با آن که اصطلاح دیوار نژادپرستانه اصطلاحی است برگرفته از متن تاریخ، کاربرد آن در این مورد اشتباه است؛ زیرا حتی هنگامی که نژادپرستی در اوج خود بود، هیچ گاه دیواری میان سیاه پوستان و سفیدپوستان ساخته نشد.

در اینجا، تنها ترکیب مناسب و دقیق، ترکیب دیوار الحاقی است؛ چرا که این دیوار با هدف الحاق زمینهای فلسطینیان به مناطق اشغالی ۱۹۴۸ ساخته می شود و چیزی که ما امروز در کرانه باختری مشاهده می کنیم، الحاق برخی از اراضی این منطقه به بهانه های امنیتی است.

هنگامی که امتداد این دیوار به۴۵۰ کیلومتر برسد، ما شاهد مرزی میان فلسطین اشغالی ۱۹۴۸ و کرانه باختری خواهیم بود. این دیوار که احتمالاً امتداد آن به ۶۵۰ کیلومتر نیز می رسد، با ارتفاع هشت متری خود، مناطقی جدا از هم را تشکیل خواهد داد.

این مناطق شکل یک «ایست بازرسی» و به تعبیر بهتر یک مانع به خود می گیرند. این ایستهای بازرسی که عرض آنها از ۶۰ تا ۱۰۰ متر است، مناطق دیگری را در خود جای می دهند. صهیونیستها برای کنترل رفت و آمدها از امکانات مختلفی از جمله سیمهای خاردار، دیوارهای الکترونیکی، گشتیهای مختلف و برجهای دیده بانی در مسافتهای مشخص استفاده می کنند.

ساخت این دیوار با کمربند سبز که در سال ۱۹۶۷ مورد قبول صهیونیستها و فلسطینیها قرار گرفت، همخوانی ندارد، بلکه ساخت دیوار به گونه ای است که رژیم صهیونیستی بتواند به مساحت هر چه بیشتر زمینهای فلسطینیان دست یابد؛ به عنوان مثال، در برخی از اماکن، تا مسافت ۶ تا ۷ کیلومتر وارد زمینهای فلسطینیها می شود. علاوه بر آن که برنامه های دیگری به این منظور که دیوار مساحت هر چه بیشتری از اراضی فلسطینیان را ببلعد و تمامی شهرکهای صهیونیستی را دربرگیرد، نیز وجود دارد که می توان از برنامه رژیم صهیونیستی مبنی بر تغییر مسیر دیوار با هدف الحاق شهرک اریل به منطقه تحت حاکمیت رژیم صهیونیستی یاد کرد.

در برخی از اماکن، وجود بزرگراه ها خود نقش یک مانع را ایفا می کنند و ارتباط روستاهای فلسطینی را با کرانه باختری قطع می کنند و آن روستاها به مناطق جدا از هم تبدیل می شوند. دیوار حائل همچنین، فلسطینیها – ساکنان اصلی این سرزمین – را از زمینها یا محل کار خود و یا محل تحصیلشان در کمربند سبز جدا می کند.[۶]

رژیم صهیونیستی به منظور جلوگیری از حرکت هر جنبده ای در اطراف این دیوار، از انواع گوناگون تجهیزات مانند دوربینهای مختلف، دستگاه های جاسوسی، ادوات الکترونیکی، احداث خاکریز و گشت زنیهای مستمر استفاده می کند و به منظور ردیابی افرادی که در اطراف دیوار حرکت می کنند، محیط اطراف دیوار را شن فرش می کند.

هزینه کلی طرح احداث دیوار حائل بیش از ۳۰۰ میلیون دلار خواهد بود. در مرحله نخست احداث دیوار حائل که در منطقه جنین و طولکرم در شمال کرانه باختری به مرحله اجرا درخواهد آمد، دیواری به طول ۱۱۵ کیلومتر ساخته خواهد شد. فاز نخست این دیوار از روستای سالم واقع در شمال کرانه باختری آغاز می شود و تا شهرک کفر قاسم امتداد خواهد یافت.

رژیم صهیونیستی از ژوئن سال ۲۰۰۲ به منظور افزایش ضریب امنیتی این دیوار، اقدام به احداث یک دیوار پنجاه کیلومتری الکترونیکی کرده که اجرای این طرح، امنیت صهیونیستها را در مناطق اطراف قدس اشغالی و از سه جهت تامین می کند. طرح دیوار الکترونیکی، پیشتر در اندیشه صهیونیستها وجود داشت که با افزایش شمار عملیاتهای شهادت طلبانه در مناطق قدس، اجرایی شد.

گزارشها حاکی از آن است که این دیوار از سه طرف (سمت شمال، شرق و جنوب) شهر قدس را در بر می گیرد؛ یعنی تمامی مسیرهای ارتباطی میان این شهر و کرانه باختری را شامل می شود. رژیم اشغالگر قدس به منظور تسریع در روند ساخت این دیوار و به پایان رساندن مرحله اول این طرح در طول شش ماه، با شماری از شرکتها و پیمان کارها قراردادهایی را به امضا رساند و قسمتی از ساخت این دیوار را به آنان سپرد.[۷]

به رغم اعلام العیازر مبنی بر این که دیوار حائل به صورت کلی مرز میان کرانه باختری و مناطق اشغالی ۱۹۴۸ را دربرخواهد گرفت، نقشه هایی که این رژیم آنها را منتشر کرده، نشان می دهد که این دیوار در برخی مناطق کرانه باختری و نوار غزه، بیش از دو کیلومتر پیشروی دارد.

پنج شهرک صهیونیست نشین در بین دو شهر قلقلیه و طولکرم، در فاصله دو کیلومتری از این خط مرزی قرار دارند و قرار است که به بهانه تأمین امنیت، این دیوار، از منطقه شرق این پنج شهرک بگذرد. علاوه بر آن، دو روستا به نامهای برتا و برقه که از روستاهای منطقه کرانه باختری محسوب می شوند با کشیده شدن این دیوار به فلسطین اشغالی ۱۹۴۸ ضمیمه خواهند شد.

هدفها و واکنشها

هدف اصلی شارون از این برنامه، پاسخ مستقیم به دعوت سوریه برای گفتگو بوده. شارون می خواست که آنها مذاکرات را تعیین و با تغییر بافت جغرافیایی، آنها را سخت تر کند. از دیگر اهدافی که صهیونیستها از اجرای طرح دیوار حائل دنبال می کنند، به وجود آوردن وضعیتی است که تشکیل حکومت مستقل فلسطینی در آن وضعیت به امری غیر ممکن تبدیل شود؛ چرا که این دیوار ۸۵ درصد از زمینهای کرانه باختری و بیش از ۲۰ درصد از زمینهای نوار غزه را می بلعد و به آواره شدن۱۰۰ تا ۲۰۰ هزار فلسطینی می انجامد. از سوی دیگر ساخت دیوار حائل، نقض آشکار پیمان لاهه و کنفرانسیون چهارم ژنو است. ضمن آن که قوانین بین المللی این طرح را مخالف قانون و حقوق بشر می دانند.

یک نماینده رژیم صهیونیستی اعلام کرد وجود این دیوار به دلایل امنیتی، از جمله جلوگیری از نفوذ خرابکاران (رزمندگان مقاومت فلسطین) ضروری است. وی گفت علت اصلی ساخت این دیوار ممانعت از رسیدن این خرابکاران به مجتمعهای مسکونی اسرائیلی و کاهش برخورد بین دو ملت است. مهمتر از همه، نماینده رژیم صهیونیستی بیان کرد دادگاه مذکور باید شکایتها را رد کند؛ زیرا آنها جنبه سیاسی دارند. او تصریح کرد جنبه سیاسی این شکایتها بر جنبه قضایی آن می چربد.[۸]

به تازگی، گروهی از کشورهای عربی عضو سازمان ملل، از دستگاه قضایی بین المللی خواستند که درباره این دیوار و مشروعیت آن حکم کند و از دولتها و ملتهای عربی خواستند که در این تصمیم، آنها را یاری دهند و موضع خود را در قبال ساخت این دیوار و حقوق ملت فلسطین، شفاف سازند؛ چرا که پس از صدور رأی دادگاه بین المللی در رابطه با این دیوار – به رغم تمامی مخالفتهای دولت آمریکا و رژیم صهیونیستی – می توان تمامی فعالیتها را به متوقف ساختن روند ساخت این دیوار و مجازات مجریان آن معطوف کرد.

تاکنون بیش از ۷۵۰ میلیون شیکل برای ساخت این دیوار هزینه شده که به این میزان باید مبلغ ۱۶۰ میلیون شیکلی را که وزارت اقتصاد صهیونیستها به این کار اختصاص داده است، اضافه کرد.

پیروزی در دادگاه بین المللی لاهه پایان تمامی مشکلات فلسطینیان نیست؛ چرا که آمریکا از تأیید هر گونه حکم بر ضد اسرائیل سرباز خواهد زد ولی همه می دانند که سکوت در برابر جنایتهای رژیم صهیونیستی، از این رژیم، دولتی متمرد و یاغی ساخته است و موجب می شود که رژیم اشغالگر قدس بدون هیچ گونه تردیدی به طرحهای غیر قانونی و غیر انسانی خود ادامه دهد.

بی گمان پیروزی شارون در ساخت دیوار حائل، فلسطینیان را در برابر امر انجام شده قرار می دهد. با این اقدام، فلسطینیان خود را در برابر دو گزینه می بینند: یکی آن که تحت حاکمیت یک دولت پاره پاره که از هیچ قدرتی ندارد، در آیند. دوم این که حاکمیت یک دولت به نام اسرائیل را که تبعیض نژادی و دینی در آن وجود دارد، بپذیرند.[۹]

دیدارهای محمود عباس و آریل شارون در کاخ سفید نشان داد که دیوار یا حصاری که رژیم صهیونیستی برای جداسازی مناطق فلسطینی از مناطق صهیونیستی احداث کرده، بزرگترین مانع در راه صلح در خاورمیانه است.

در بحثهای سیاسی بیشتر به جای استفاده از واژه ها و عبارتهای دقیق، از واژه ها و عبارتهای ظریف و لطیف استفاده می شود. به عنوان نمونه، رژیم صهیونیستی کلمه حصار(کمربند) امنیتی را به جای دیوار به کار می برد و حال آن که فلسطینیان خود از واژه دیوار حائل و دیوار نژادپرستانه برای این دیوار استفاده می کنند.

کشورگشایی و یا اشغال سرزمین با استفاده از قدرت نظامی بر اساس منشور سازمان ملل متحد، عملی خلاف قانون تلقی می شود. به علاوه، چنین عملی بر اساس قطع نامه ۲۴۲[۱۰] سازمان ملل متحد و پیمان اسلو، خلاف قانون است.

در قطعنامه ۲۴۲ سازمان ملل متحد و پیمان اسلو، بر عدم تغییر وضعیت در کرانه باختری و غزه تا دست یابی به یک توافق صلح پایدار، تأکید شده است. در کنوانسیون چهارم ژنو نیز، به ممنوعیت الحاق اراضی فلسطینی به اراضی اشغالی تصریح شده است. پس وقت محکوم کردن این اقدام غیرقانونی – الحاق اراضی – رسیده است. البته با توجه به دو قطعنامه شماره ۴۷۸ و ۴۹۷ شورای امنیت صهیونیستها با این اعمال، هدف الحاق و اشغال قدس شرقی و بلندیهای جولان را دنبال می کنند. از این رو، این عمل غیر قانونی و باطل است و هیچ دولتی نباید آن را تأیید کند.[۱۱]

تصمیم شارون در زمینه تخلیه برخی شهرکها در نوار غزه و کرانه باختری، دو حزب شریک کابینه اش را به عدم رأی اعتماد به وی سوق داد. با وجود این، کنیست رژیم صهیونیستی با ۴۷ رأی موافق و ۴۵ رأی مخالف، چهار لایحه برای عدم رأی اعتماد را رد کرد و این در حالی است که اتحاد ملی تهدید کرد در صورت اجرای طرح جداسازی یک جانبه شارون، از ائتلاف خارج می شود.

مخالفان احداث دیوار امنیتی، امیدوار بودند که کابینه شارون پس از آن که احزاب اتحاد ملی و مفدال اعلام کردند که در رأی گیری شرکت نمی کنند، کابینه شارون سقوط کند. خاخامهای مفدال پیشتر اعلام کرده بودند که نمایندگان عضو این حزب نباید در رأی گیری شرکت کنند، اما ترس از اقدام شارون در ایجاد بحرانی در کابینه و برکناری آوی ایتام رئیس مفدال از وزارت، زفولون اورلیف وزیر رفاه کابینه شارون(عضو حزب مفدال) را بر آن داشت که از کابینه حمایت کند.

حزب اتحاد ملی نیز به شارون هشدار داد که اگر آشکارا و با تمام جزئیات طرح تخلیه شهرکهای صهیونیست نشین را فاش نسازد، این حزب مختار است که در جلسات آینده کابینه، هر نوع موضعی را اتخاذ کند. حزب یاد شده اعلام کرد که شش تن از اعضای پارلمانی وابسته به آن، بر ضد کابینه رأی خواهند داد.

در تهدیدات حزب اتحاد ملی آمده است که اگر کابینه تصمیم نهایی خود را در زمینه طرح جدایی اتخاذ نکند، ما به تصمیمات کابینه و قوانین این ائتلاف پابیند نخواهیم ماند. آریه داو از روای اتحادیه ملی در گفتگو با رادیو ارتش رژیم صهیونیستی گفت که بعد از تظاهرات بزرگ در تل آویو و رأی گیری هفته گذشته که کابینه شارون با اختلاف چند رأی به پیروزی رسید، نخست وزیر به این نتیجه می رسد که نمی تواند با نادیده گرفتن کابینه و پارلمان کاری انجام دهد.[۱۲]

در اقدامی بسیار خطرناک برای شارون، تعدادی از اعضای پارلمان وابسته به حزب لیکود، از جمله ایوب قرا،