پاورپوینت کامل پیرامون آموزش منطق در حوزه های علمیه ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیرامون آموزش منطق در حوزه های علمیه ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیرامون آموزش منطق در حوزه های علمیه ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیرامون آموزش منطق در حوزه های علمیه ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

>

این نوشتار از دو بخش تشکیل شده است بخش اول مختصرا به بیان ضرورت منطق میپردازد و بخش دوم در مورد آسیب شناسی آموزش درس منطق در حوزه های علمیه است.

۱- ضرورت منطق

درباره ضرورت منطق برای اندیشه سخن بسیار است ولی همین مقدار بس که اگر منطق خطاسنج اندیشه قلمداد شود در مورد ضرورت یادگیری آن بحثی نیست؛ چرا که اندیشه صحیحی بدون عبور از فیلتر منطق وجود نخواهد داشت و در واقع هر علمی که از روش استدلالی بهره می برد، وامدار منطق است و اگر منطق خطاسنج اندیشه پنداشته نشود و بلکه علمی ارسطویی قلمداد شود و بیان گردد که کتاب و سنت را نمی توان با معیار ارسطویی سنجید آنگاه به ناچار خود باید منطقی دیگر ارائه گردد چرا که اندیشه نمی تواند بدون روش اعمال شود و در صورت عجز از ارائه منطقی دیگر باید به حکم منطق ارسطویی تن داد.

این بایستگی امری است که ضرورت عقل حاکم به آن است بدین بیان که عقل همواره حکم به برتری روشمندی نسبت به بی روشی دارد و یا لا اقل حکم به برتری روشی می نماید که هنوز مقبول است و دانشمندان آن حرفه نتوانستهاند به کلی آن را مردود اعلام نمایند.

روش دیگری نیز میتوان برای بیان ضرورت منطق انتخاب نمود و آن اینکه اکثر دانش های اسلامی به روش استدلالی نگاشته شده است حتی کسانی که خود در رد منطق کتاب نوشته اند از شیوه منطقی بهره نموده اند مولوی در مثنوی فرموده «پای استدلالیان چوبین بود؛ پای چوبین سخت بیتمکین بود» کمی دقت نشان میدهد که این بیت خود قیاس اقترانی حملی و شکل اول است!

میراث بیش از هزار ساله فقهی، اصولی، کلامی، فلسفی و حتی بعضا تاریخی و رجالی مسلمین همه با شیوه منطقی نگاشته شده است بنابراین حتی اگر منطق را ناکارآمد هم تلقی نماییم دانستن منطق به منظور فهم این میراث عظیم ضرورت دارد.

به عنوان نمونه در حوزه فقه به سخن یکی از اساتید سطوح عالی و خارج حوزه مقدسه قم تمسک نمود – نگارنده خود این سخن را از استاد حیدری فسائی شنیده است- که می فرمود: برخی از بزرگان که مدرس درس خارج بوده اند در مباحث فقهی شان گاهی صغری و کبری را پذیرفته اند اما کمی بعد به نتیجه همان دو مقدمه خدشه نموده اند! این مورد و موارد این چنینی به خوبی می تواند ضرورت فراگیری منطق در حد عالی و بطور مهارتی را برای فقه پژوهان به اثبات برساند.

در مورد علم اصول فقه و کلام نیز نیاز به منطق بدیهی است.

۲-آسیب شناسی

وقتی اولین بار استاد هدف منطق را توضیح میدهد و بیان میکند که غرض از این علم پاس داشت ذهن از خطاست با خود میاندیشی که آیا واقعا ممکن است چنین چیزی محقق شود؟ در احوال غیر ممکن بودن چنین چیزی هستی که به تو وعده می دهند: تحقق این غرض وابسته به مراعات قوانین این علم است اما به دلایلی بعد از آموزش منطق این غرض حاصل نمی شود به قدری که ممکن است ضرورت این علم مورد انکار واقع شود.

این بخش در صدد آسیب شناسی آموزش منطق در حوزه های علمیه است. آسیب هایی که ذیلاً به آنها پرداخته می شوند همه در یک گروه نمی گنجند؛ برخی به برنامه عمومی حوزه ها مرتبطند، برخی به روش تدریس اساتید، برخی به متن آموزشی، برخی به فقدان رویکرد کارگاهی و. .. این نوشتار جهت رعایت اختصار تمام این عوامل را در عرض یکدیگر ارائه می کند.

برنامه درسی نادرست

در عموم حوزه های علمیه کشور به آموزش یک کتاب منطقی در یک سال تحصیلی (سال دوم) بسنده می شود و برنامه مصوب چنین است که کتاب منطق مظفر (عمدتا در حوزه های بلند مدت برادران) از ابتدا تا صناعات خمس در دو نیم سال و از صناعات خمس تا آخر از نیم سال دوم به بعد ارائه شود. برنامه رسمی برای درس منطق جز این سهمی را مقرر نکرده است. این شیوه مبتلا به نقائصی است؛

اولاً: طلبه باید حجم عظیمی از مطالب درسی را در طول یک سال تحصیلی بگذراند و این به لحاظ آموزشی با نتیجه مطلوبی همراه نخواهد بود چرا که مقارنت این دوره با قرائت برخی متون اصلی نحو از قبیل شرح ابنعقیل و یا سیوطی خواسته یا ناخواسته به حاشیه ای شدن منطق و یا کمارزش جلوه کردن آن منجر خواهد شد.

ثانیاً: با قطع نظر از اشکال فوق اساسا چنین برنامه ای به لحاظ آموزشی و علمی صحیح نیست چرا که طلبه قبل از اینکه امهات مباحث قیاس و شناخت اقسام استنتاج ها را پشت سر بگذراند و در آنها مهارت پیدا کند بایستی صناعات خمس را آغاز نماید در حالی که مباحث صناعات بدون پشت سرگذاشتن مباحث قبلی نه می تواند کاملا درک شود و نه می تواند مفید تلقی شود.

فقدان رویکرد کاربردی

(عدم توجه به جنبه مهارتی منطق)

یکی از آسیب های جدی در اکثر آموزش های علوم حوزوی، فقدان چنین رویکردی است.

اکثر علوم دارای دو جنبه معرفتی و مهارتی اند با این تفاوت که میزان معرفتی و یا مهارتی بودن همه علوم برابر نیست به عنوان مثال ریاضیات بیش از آن که معرفتی باشد مهارتی است و همچنان منطق. اگر به همراه کلاس های معرفتی دروسی از قبیل صرف و نحو و منطق و بلاغت و اصول و فقه و…، کلاس های مهارتی نیز تنظیم شود قطعا طلاب، بهره بیشتری از آموزش آن شاخه علمی خواهند برد. هر چند که میتوان ادعا نمود؛ دانش هایی که جنبه مهارتی شان بیش از جنبه معرفتی شان است، بدون مهارت آموزی اصلا ادراک نمی شوند!

دانش منطق نیز که به لحاظ مهارتی بودن به ریاضیات می ماند اما در عین حال توجهی در آموزش های حوزوی به این جنبه وجود ندارد در حالی که همان طور که ریاضیات بدون تمرین و ممارست به ثمره نمی رسد منطق نیز بدون تطبیق قواعد بر مثال های متعدد و واقعی ثمره نخواهد داشت.

بسنده کردن به مثال های ساده، تکراری و بعضا حتی مض