پاورپوینت کامل از آرماگدون تا قرقیسیا ۸۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل از آرماگدون تا قرقیسیا ۸۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل از آرماگدون تا قرقیسیا ۸۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل از آرماگدون تا قرقیسیا ۸۱ اسلاید در PowerPoint :

>

چکیده

«آرماگدون» که در اصل هارمجیدون است واژه ای عبری است که از دو بخش «هار» به معنای تپّه و محل مرتفع و «مجیدو» به معنای اشراف و شریفان تشکیل شده است؛ بنابراین معنای عبری «آرماگدون» تپّه شریفان است. «آرماگدون» نام نبردی است که به باور مسیحیان صهیونیست در آخرالزمان در منطقه ای به نام «مجدو» رخ خواهد داد و طی آن، نیروهای مسیح و ضدّ مسیح که نماد حق و باطل اند،

باهم می آویزند و سرانجام آن، پیروزی نیروهای مسیح خواهد بود. از سوی دیگر منابع تاریخی اسلام نیز از نبردی خانمان سوز به نام «قرقیسیا» خبر داده اند که در منطقه ای به همین نام اتّفاق می افتد. به یقین ایجاد ارتباط و همانندی میان دو حادثه مذکور ناشی از سیاست های خصمانه یهود با اسلام و نوعی تفکّر صهیونیستی و باورنمایی مذهبی است که سعی دارد سراسر جهان را با دود و آتش دمساز کند و از این رهگذر به اهداف شوم خود نائل گردد. این پژوهش بر تفاوت ماهوی حوادث یادشده با یکدیگر تأکید داشته و آنرا با دلایلی چون یکسان نبودن منطقه جغرافیایی، ناهمگونی در شخص موعود منتظَر و دشمنان او، تفاوت علّتِ پیدایش آنها، خرافی بودن آرماگدون و مبنا داری قرقیسیا به اثبات رسانده است.

محورهای اصلی این پژوهش عبارتاند از: آرماگدون، معنای اصطلاحی و منطقه جغرافیایی؛ آرماگدون، نبردی هسته ای؛ آرماگدون و مبلّغان انجیلی؛ آرماگدون و دولتمردان امریکا؛ نبرد قرقیسیا، دلایل یکسان نبودن آرماگدون و قرقیسیا شامل یکسان نبودن در منطقه جغرافیایی، اختلاف در شخص موعود منتظَر، اختلاف در تعیین مصداق دشمنان موعود، اختلاف در علّت پیدایش، آرماگدون و مبنا داری قرقیسیا.

مقدمه

باور به ظهور منجی و تشکیل حکومتی بر پایه عدل و داد سابقه ای بس دیرینه دارد. در کتابهای آسمانی از جمله تورات سخن از موعود امم، آخرالزمان، عصر ظهور و ویژگی آنها و عنوان اوقیدمو و فیذموا به میان امده است.

مجوسیان نیز با عنوان ایزدشناس, ایزد نشان, کیقباد دوّم, سوشیانت و… از این مسئله یاد کرده اند. در قرآن کریم نیز آیات متعددی به آینده جوامع انسانی و حکومت مبتنی بر عدل و توحید اختصاص دارد که برخی از مفسران آنها را به ظهور مهدی صاحب الزمان(عج) مربوط میدانند. انتظار، اندیشه ای با کارکرد دوسویه است؛ یعنی در گذر تاریخ گاهی مایه عزت و عظمت ملتها شده و گاه نیز به دلیل لودگی و بلاهت عده ای، مورث ذلت و خفت گشته است. حکومتهای حیله گر تاریخ همواره توانسته اند از این اندیشه سود برند.

دولت حاکم بر ایالات متحده نیز از سنخ همین دولت ها است. حاکمیت مسیحیان صهیونیست در امریکا و ترویج افکار شوم آخرالزمانی خود، که در رأس این افکار، جنگ بزرگ آرماگدون قرار دارد، حرکت سیاسی این کشور را به بدترین وضعی در مسیر نابودی خود و همه جهانیان، به ویژه مسلمانان، قرار داده است.

آرماگدون، بنا بر باور صهیونیستهای یهودی و مسیحی، جنگ بزرگ خانمان سوزی است که در آخرالزمان میان نیروهای مدافع مسیحی و نیروهای ضد مسیح در میگیرد و پس از تلفاتی بیشمار ظهور و حاکمیت مسیح موعود را موجب میشود و یهودیان که به خیال خود امت برگزیده اند، زیر لوای مسیح, حکومت جهانی یهود را تأسیس می کنند.

پیرامون آرماگدون کتابها و مقاله هایی به رشته نگارش درآمده است و در روایات اهل بیت (علیهم السلام) پیرامون قرقیسیا مطالبی دیده می شود، ولی نوآوری مقاله پیش رو در تطبیق این دو نبرد و بررسی نسبتشان با یکدیگر است. در این نوشتار از روش تحقیق توصیفی – تحلیلی استفاده شده است.

آرماگدون، معنای اصطلاحی و منطقه جغرافیایی

«آرماگدون» که در اصل «هارمجیدون» است؛ واژهای عبری است که از دو بخش هار به معنای تپّه و محل مرتفع و مجیدو به معنای اشراف و شریفان تشکیل شده است؛ پس معنای عبری آرماگدون تپّه شریفان است (سلمان عمرو، ۱۳۸۴ ش: ۱۵۷). این تپّه بزرگ، که در نقشه های قدیم و جدید با عنوان «مجدو» مشاهده می شود، ناحیه ای است در ۵۵ مایلی شمال تلآویو و پانزده مایلی دریای مدیترانه (هالس، ۱۳۸۴ ش: ص ۳۳) و در کرانه غربی رود اُردن. مجدو شهری است که در طول تاریخ، منطقه ای راهبُردی بوده است. این شهر بر سر راه شرق، غرب، شمال و جنوب قرار داشته و جنگ های بسیاری در آن رخ داده است (فهیم دانش، ۱۳۸۴ ش: ص ۴۷).

در این ناحیه دشت بزرگی هست که «اسدریلیون» نام دارد و در کتاب مقدس از آن با نام «دشت جرزیل» یادشده است (هالسل، ۱۳۸۴ ش: ۳۳-۳۴). در قاموس کتاب مقدس ذیل مدخل مجد و مجدّون آمده است: «محل سپاه شهر منسّی که در مرز و بوم یسّاکار واقع و سابقاً ملک کنعانیان بود و یوشع این شهر را با دهات آن مفتوح ساخت (صحیفه یوشع، ۱۲: ۲۱ و ۱۷: ۱۱؛ سفر داوران، ۱: ۲۷؛ کتاب اول پادشاهان، ۴: ۱۲ و ۹: ۱۵ و کتاب اول تواریخ ایام، ۲۷: ۲۹) مدت مدیدی بود که بسیاری بر آن بودند که مجدّو همان لجّون است که بزرگترین شعبه رود مقطع از آن می گذرد و در صورت صحّت این رأی، شعبه مرقوم همان آبهای مجدّو خواهد بود (داوران، ۵: ۱۹) آخرالامر تامسن محلّ مجدو را در تلّ الموتاسلیم، که به فاصله کمتر از یک ربع فرسخ در شمال لجون واقع شده بود،

قرار داد. حفریّات اخیر نشان داده است که قلعه مجدّو در این مکان واقع بوده است و بقعه مجدّو (کتاب دوم تواریخ ایام، ۳۵: ۲۲؛ کتاب زکریا، ۱۲: ۱۱) همان جایی است که باراق و دبوره بر کنعانیان چیره گی یافتند در حالی که سیسرا سردار لشکر ایشان بود (داوران، ۴: ۱۷ – ۶) و آخریا پادشاه یهودا نیز در آنجا جهان را بدرود گفت (کتاب دوم پادشاهان، ۹: ۲۷) و یوشیا نیز در آنجا از دنیا رفت (کتاب دوم پادشاهان، ۲۳: ۲۹ و کتاب دوم تواریخ ایام ۳۵: ۲۴ – ۲۰) و در رساله مکاشفه یوحنا (۱۶: ۱۶) هرمجدّون خوانده شده است.» (مستر هاکس، ۱۳۸۳ ش: ۸۰).

نبرد قرقیسیا

«قرقیسیا» نام منطقه ای واقع در دمشق است و در روایات بسیاری پیرامون نبرد بزرگی که در آخرالزمان در این منطقه اتّفاق میافتد سخن گفته شده است. از آنجا که برخی عالمان و محقّقان در سالهای اخیر تلاشهایی را برای انطباق نبرد قرقیسیا بر نبرد آرماگدون – که از نظر ما باوری خرافی است و در جهت سودجویی های مادّی و سیاسی صهیونیسم به کار گرفته می شود – سامان داده اند و این، صهیونیسم را در رسیدن به اهداف شوم خود یاریگر است، نگارنده بر آن شده است ثابت کند که آرماگدون افزون بر خرافی، ساختگی و توطئه آمیز بودن، به لحاظ نشانه هایی که صهیونیست ها برای آن برشمرده اند—- چه نشانه های پیش از وقوع و چه نشانه های پس از آن —- نیز به هیچ روی با نبرد «قرقیسیا» یکسان نیست و این دو نبرد هرگز این همانی ندارند.

از امام حسین(ع) روایت شده است: «همانا خداوند را در قرقیسیا سفرهای است که منادی از آسمان ندا می دهد: ای پرندگان آسمان و ای درندگان زمین، بشتابید به سوی سیر شدن از گوشت های ستمگران.» (مهد تحقیقات باقر العلوم (ع)، ۱۴۱۶ ق: ۶۷۰).

روایت زیر نیز دراینباره با سند صحیح رسیده است: «امام باقر (ع) فرمود: ای میسر، میان شما و قرقیسیا چه اندازه فاصله است؟ میسر گفت: همین نزدیکی در ساحل فرات است. آن حضرت فرمود: آگاه باشید که همانا در آنجا واقعه ای رخ میدهد که از زمانی که خداوند تبارک و تعالی آسمانها و زمین را آفرید مانندی نداشته است و تا آنگاه که آسمان ها و زمین برجاست، مانندی نخواهد داشت. سفرهای است که درندگان زمین و پرندگان آسمان از آن سیر می شوند. قبیله بنی قیس در آن نابود می شوند در حالی که یاریگر یا خونخواهی ندارند» (کلینی، ۱۳۸۹ ق: ۸/۲۹۵).

در جایی دیگر امام باقر(ع) می فرماید: «همانا فرزندان عباس و مروان را در قرقیسیا واقعه ای است که پسر نیرومند در اثر آن پیر می شود و خداوند پیروزی را از آنان برمی گرداند و پرندگان آسمان و درندگان زمین فراخوانده می شوند: بخورید از گوشت ستمگران؛ سپس سفیانی خروج می کند.» (نعمانی، بیتا: ۳۰۴).

دلایل یکسان نبودن آرماگدون و قرقیسیا

۱. یکسان نبودن در منطقه جغرافیایی

۱ – ۱. منطقه جغرافیایی قرقیسیا

در اطلس تاریخ اسلام زیر عنوان «منطقه موصل و جزیره» آمده است: «این منطقه بخش شمالی بین النهرین را شامل می شود و ناحیه ای است پهناور که منزلگاه عراقیان کهن و ایرانیان و اکراد و ارمنی ها و نژادهای دیگر بوده است. این منطقه تا رود خابور از آن ایرانیان بود. در جایی که رود خابور به فرات می ریزد، شهر قرقیسیا (Circesslum) بنا شده است.» (مونس، ۱۳۷۵ ش: ۱۴۱).در معجم ما استعجم درباره این ناحیه آمده است: «ناحیه ای از نواحی دیار ربیعه که جملگی آن میان حیره و شام قرار دارد» (البکری الاندلسی، ۱۴۰۳ ق: ۵۸).یاقوت حموی نگاشته است: «محلّی مجاور نهر خابور و نزدیک منطقه مالک بن طوق در شش فرسنگ. رود خابور در آنجا به فرات می ریزد؛ پس آن در مثلثی میان خابور و فرات است…. » (حموی، ۱۴۲۳ ق: ۴/۳۲۹).

۱ – ۲. منطقه جغرافیایی آرماگدون

انطباق نداشتن این دو ناحیه روشن و مسلّم است؛ چه میان مجدّو که در فلسطین و در کرانه غربی رود اردن واقع شده و قرقیسیا که در کنار رود فرات و جایی که رود خابور به رود فرات اتصال می یابد و در آن می ریزد قرار دارد فرسنگها فاصله است. با خوانش منابعی که درباره محل واقع شدن قرقیسیا گزارش دادهاند و ما برخی از آنها را یادکردیم و نیز با نگریستن به نقشه های قدیمی و جدیدی که این ناحیه را در برگرفته اند و با انجام همین کاوش در مورد آرماگدون در مییابیم که قرقیسیا بی گمان در جانب رود فرات در ناحیه مثلث شکلی که از برخورد دو رود خابور و فرات پدید آمده واقع شده است و فرات هرگز از فلسطین نمی گذرد.

۲. اختلاف در شخص موعود منتظَر

طرفداران نبرد آرماگدون، نظریهپردازان و منتظِران آن در انتظار ماشیح، مشیا، مسیا، مسیحا یا همان مسیح موعودند که از دیدگاه یهودیان قرار است ظهور کند و از دیدگاه مسیحیان بازگشت. این در حالی است که مسلمانان در انتظار ظهور مهدی (عج) موعودند که از سلاله پاک حضرت رسالت پناه، محمد مصطفی (ص) است و عیسی مسیح (ع) خود یکی از یاران او است.

۳. اختلاف در تعیین مصداق دشمنان موعود

بنیادگرایان انجیلی بر این باورند که در آرماگدون، دشمن مسیح،(Anti Christ) فردی از جنس انسان و یهودی است. کلاید می گوید: «[دشمن مسیح] یکی از ما خواهد بود، انسانی به تمام معنا. او همسان شیطان نیست؛ به عبارت دیگر او دارای قدرت و توان معنوی و روحی نیست، امّا شیطان به او کمک میکند. دشمن مسیح یک انسان به تمام معنا شرور است.» (هالس، ۱۳۸۴ ش: ۴۸).

در گردهمایی کشیشان که در ۱۵ ژانویه ۱۹۹۹ در کینگزپورت تنسی برگزار شد و ۱۵۰۰ نفر در آن حضور داشتند، جری فالول گفت: «دشمن مسیح —– که دو هزار سال پیش به تصویر کشیده شده است و تاجی از شر بر سر دارد—– ممکن است یهودی ای باشد که امروز با ما زندگی می کند. او بی شک یهودی است. اگر او دشمن مسیح است، باید یهودی باشد و آنچه ما می دانیم این است که او می بایست مذکر و یهودی باشد؛ چون وقتی مسیح برای اوّلین بار در دو هزار سال پیش بر زمین فرود آمد فردی یهودی بود؛ بنابراین به باور بیشتر انجیلی ها دشمن مسیح بیشک یهودی و مذکر است.» (همان:۴۵).

فالول همچنین گفته است: «چرا دشمن مسیح ارتشهای جهان را علیه مسیح رهبری می کند؟ الف)چون از حاکمیت خداوند متنفر است. جنگ همیشه میان شیطان و مسیح وجود داشته است؛ ب) چون فریب شیطان با سر فرود آوردن این ملل مقابل او میسّر میشود؛ ج) به دلیل نفرت این ملل از حضرت مسیح.» (همان: ۵۰).

کشیشان انجیلی به پارهای از آیه های کتاب مکاشفات یوحنا استناد می کنند (کتاب مقدس، ۲۰۰۲ م: ۲/۱-۲۲) و آن را به ظهور مسیح و جنگیدن او با دشمنانش در آرماگدون و شکست دشمنان او در پایان آن جنگ تفسیر می کنند. در رساله دوم پولس رسول به تسالونیکیان می خوانیم: «تا دروغ را باور کنند و تا فتوایی شود بر همه کسانی که راستی را باور نکردند بلکه به ناراستی شاد شدند.» (کتاب مقدس، ۲۰۰۲ م: ۲/۱-۱۲).

اوانجلیکها بر این باورند که برخی کلمات عبرانی به کار رفته در کتاب مقدس مترادف روسیه و مسکو است و با این استدلال می گویند که ضد مسیح از سمت روسیه خواهد آمد (صاحب خلق، ۱۳۸۳ ش:۹۱). از نگاه صهیونیستها دشمن مسیح شخصی در قالب و کالبد انسان است که نیروهای ضد مسیح را علیه او بسیج و سازماندهی میکند. به هرتقدیر آنتی کریست هر شخصی و باهر ویژگی ای که باشد از نگاه بنیادگرایان انجیلی نیروهایی را از روسیه، چین و برخی کشورهای عربی سازماندهی و علیه مسیح وارد جنگ خواهد کرد.

به گفته عدنان اکتار تا پیش از فروپاشی شوروی آنان بر این گمان بودند که جنگ، میان ائتلافی از دولت