پاورپوینت کامل سبک زندگی اسلامی، شاخصی برای ساحت رفتاری ایمان ۸۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سبک زندگی اسلامی، شاخصی برای ساحت رفتاری ایمان ۸۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سبک زندگی اسلامی، شاخصی برای ساحت رفتاری ایمان ۸۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سبک زندگی اسلامی، شاخصی برای ساحت رفتاری ایمان ۸۰ اسلاید در PowerPoint :

>

اشاره:

حجت الاسلام و المسلمین محمد کاویانی ارانی، سال ۱۳۴۱ در تهران متولد شد. وی پس از اخذ دیپلم تجربی در سال ۱۳۶۰ واره حوزه علمیه قم شد و در طی مدت تحصیل از اساتیدی همچون: آیات عظام جوادی آملی، مظاهری، مکارم شیرازی، فاضل لنکرانی، سید جعفر کریمی، محقق داماد، سبحانی و همچنین اساتید مؤسسه در راه حق در مباحث فلسفه، معارف قرآن و. .. بهره جست.

وی تحصیل در دانشگاه را از سال آغاز کرده و رشته روان شناسی اجتماعی را در مقطع دکتری در دانشگاه اصفهان به پایان رساند. عنوان پایان نامه ایشان «سبک زندگی تجویزی اسلام و ساخت آزمون آن» بود که با مشاوره استاد غروی ارائه شد. از جمله آثار ایشان می توان از «روانشناسی سلامت (۲ جلد)»، «روانشناسی اجتماعی با نگرش به منابع اسلامی»، «روانشناسی و تبلیغات» و «سبک زندگی اسلامی و ابزار سنجش» نام برد.

لطفاً بفرمایید چگونه می توان الگوی یک زندگی مطلوب اسلامی را بدست آورد؟

ابتدا باید پاسخی مناسب برای این سؤالات بیابیم: فرق سبک زندگی با آیین زندگی چیست؟ سبک زندگی با اخلاق چه تفاوتی دارد؟ رابطه سبک زندگی با رضایت از زندگی چیست؟ این ها مباحثی است که در مجامع مختلف بین الملل وجود دارد.

وقتی گفته می شود سبک، یک ویژگی در آن وجود دارد که اگر ما به آن توجه نکنیم از معنای سبک بودن فاصله خواهیم گرفت. آن ویژگی، ثبوت رفتاری است. سبک من در نوشتن یعنی چیزی که بدون اینکه دقت کنم و ارادی باشد، این چنین روی کاغذ می آید. سبک خطاطی استاد خط، به شکل خاصی است. سبک یک هنرمند، به شکل خاصی است. وقتی سبکی درونی شد، فرایند تصمیم گیری آسان می شود.

تفاوت اصلی سبک زندگی با موارد دیگر یاد شده نیز همین است؛ یعنی می خواهیم الگوهای رفتاری را از آیات و روایات استخراج نموده و این شیوه خاص را تبدیل به سبک کنیم و آنرا از تکلف عملی هم در افراد و هم در نهادهای اجتماعی و هم در قوانین و مقررات حکومتی خارج سازیم. تمام حرف در این ثبوت رفتاری است که متأسفانه بعضاً مغفول واقع می شود.

وقتی می گوییم سبک زندگی اسلامی، باید به فرهنگ شکل گیری آن سبک نیز توجه کنیم. می خواهیم سبک درست کنیم ولی سبک به خودی خود ایجاد نمی شود. اگر هم ایجاد شود اسلامی بودنش تأمین نمی شود. اگر رها کنیم فرزندان خودمان را، به خودی خود سبکی را بر می گیرند و رفتار می کنند اما اسلامی بودنش تأمین نمی شود. اگر بخواهیم اسلامی باشد، باید همه مراتب از ابتدای زندگی تا انتهای زندگی را در بر بگیرد. ظرفیت پوشش دادن زندگی امروزی را داشته باشد.

شاید ساده اندیشانه باشد که بگوییم سبک زندگی چیزی است که ما از قبل داشته ایم و در حدیث و سیره وجود داشته است. بله آن ها به مثابه مواد اولیه و اساسی در اختیار ماست، اما این ها تا بخواهد فرآوری شود و به زندگی روزمره ما برسد چند مرحله را باید طی کند. یک مرحله اش علوم اسلامی، مانند تفسیر و علوم حدیث و غیره است.

مرحله بعد علوم کاربردی اسلامی مانند فقه هستند. فقه به واسطه تفسیر و علم الحدیث با قرآن مرتبط می شود. فقه، عرفان، اخلاق عملی و مباحث دیگری که با زندگی روز مره درگیر است، مربوط به مرحله دوم است. بعد از اینکه این مرحله انجام شد نوبت می رسد به مراحل دیگری که تنسیق آنرا بر عهده علوم انسانی می دانیم. خود این مرحله، البته دارای مراحل جداگانه ای است. یک مرحله از آن نظریه پردازی است.

نظریه پردازی یعنی چه؟ یعنی اینکه متخصصین در جامعه شناسی، علوم تربیتی، اقتصاد و همه علوم اسلامی با استفاده از همه آموزه های مربوط به دین و علوم انسانی نسخه ای برای حل مشکل جامعه در حوزه های مختلف ارائه دهند. اگر آن نظریه ها به صورت منسجم و در تلائم با هم تدوین شد، آن وقت نوبت به روش های پیاده سازی می رسد.

آیا در دیدگاه جناب عالی سبک زندگی اسلامی شاخص ایمان افراد است؟ آیا اساساً می توان ایمان افراد را در سبک زندگی آنان جستجو کرد؟

سؤال خوبی است. می توان به طور کلی گفت که همان طور که سبک زندگی افراد دارای مراتب مختلف است، ایمان نیز این چنین است؛ یعنی همان طور که فردی ممکن است نمره سبک زندگی اش ۳۰ باشد و دیگری ۶۰ یا ۷۰، در مورد ایمان هم این تکثر و تفاوت وجود دارد؛ اما برای جواب دادن به اینکه آیا سبک زندگی می تواند شاخص ایمان باشد یا خیر، باید بیشتر در باره ایمان بدانیم.

ایمان دارای سه بعد است، بعد شناختی، بعد عاطفی و بعد رفتاری. هر کدام از این ها اگر نباشند، یک سهم عمده ای از ایمان کم خواهد شد؛ یعنی اگر کسی اعتقادات کافی داشته باشد، از عواطف لازم اسلامی هم برخوردار باشد، اما در حوزه رفتار دچار تنبلی باشد، عبادات و وظایفش را خوب انجام نمی دهد، در این صورت آیا او ایمان دارد یا خیر؟

بله نسبت به آن دو مؤلّفه دیگر ایمان دارد، اما نسبت به ساحت رفتاری، ایمان ندارد. اگر عواطف فرد مبتنی بر شناخت دقیق از اسلام نباشد، به همان اندازه که شناخت او نقص دارد ایمانش هم ناقص خواهد بود. در اینجا منظور از شناخت، شناخت فلسفی نیست. بهر حال کسی که رفتاری از خود بروز می دهد، یک برداشت اولیه و یک شناخت قابل دفاعی برای خود دارد که براساس آن شناخت رفتار می کند. ابتدا شناخت ایجاد می شود، براساس شناخت، عواطف و شوق ایجاد می شود و با ترکیب شناخت ها و عواطف، رفتار شکل می گیرد.

خب اگر این مبنا را پذیرفتیم شاخص ایمان کامل، در سبک زندگی متبلور خواهد بود. در این صورت سبک زندگی ۵۰ درصدی، شاخص ایمان ۵۰ درصدی است؛ یعنی ایمان را می توان مساوی با سبک زندگی دانست، ولی نوع نگاه به ایمان هم مهم است. ممکن است عده ای بگویند حقیقت ایمان بسیط است چطور شما سه ساحت برایش در نظر گرفته اید؟

جواب این است که در فضای کاربردی ما ناچاریم این تفکیک را در ساحت های مختلف ایمان انجام دهیم. ناچاریم آن سازه مفهومی عمیق را خرد کنیم تا بتوانیم تقویتش کنیم و اشکالاتش را برطرف کنیم، یعنی تبدیل به کمیّتش کنیم تا بتوانیم آن را ارزیابی نماییم.

از ایمان تعاریف مختلفی می توان داشت، چرا نتوان یک تعریف روانشناختی از آن ارائه داد طوری که منافاتی هم با دیدگاه های دیگر مانند دیدگاه عرفانی نداشته باشد؟ با این تعریف سه ساحتی، ایمان در سبک زندگی اسلامی متبلور است و طبعاً سبک زندگی شاخص آن خواهد بود؛ یعنی اگر بفرمایید که در یک جامعه ای افراد به اسلام معتقدند، قرآن را قبول دارند، شیعه هستند و ائمه معصومین (ع) را قبول دارند، اما این عقاید در زندگی شان جاری نشده است، من می گویم این ها به همان درصدی که از سبک رفتاری اسلامی برخوردارند، به همان درصد هم ایمان اسلامی دارند.

اگر سبک زندگی می تواند نمایانگر ایمان افراد باشد، چه سنجه و شاخصی برای خود سبک زندگی وجود دارد تا بتوان میزان تعهد به سبک زندگی اسلامی در جوامع، اقوام و تیپ های مختلف مذهبی را سنجید؟

لازم است اشاره کنم، وقتی می گوییم سبک زندگی اسلامی، باید این سبک زندگی را به گستردگی اسلام بدانیم. اگر می گوییم اسلام همه مکانی و همه زمانی است و برای همه انسان ها آمده است، سبک زندگی را هم باید در همین مقیاس ببینیم. در اینصورت سبک زندگی اسلامی را گاهی در مقیاس فردی می توانیم ببینیم، گاهی در مقیاس خانواده، گاهی در مقیاس اجتماعی و حکومتی و حتی گاهی فراتر از آن در مقیاس بین المللی. به این دلیل که وقتی ما به آیات و روایات و آموزه های اسلامی نگاه می کنیم همانطور که در مقیاس فردی با آموزه های فراوانی مواجه می شویم، در مقیاس بین المللی هم این گونه است.

در این صورت در مورد خود سبک زندگی هم می توانیم شاخص در نظر بگیریم و سنجه آن هم همین آیات و روایات خواهد بود. ما با یک گروه پژوهشی تمامی آیات مربوط به رفتار مسلمان ها را استقصاء کردیم و بعد از بررسی های مختلف به حدود ده مؤلفه کلی رسیدیم که درکتاب «سبک زندگی اسلامی و ابزار سنجش آن» منتشر شد. از میان آن ها می توان به مؤلفه های عبادی، اخلاقی، خانوادگی، اقتصادی، سیاسی، امنیتی، رفاهی و بهداشتی اشاره کرد.

مجموعه این مؤلفه های مهم سبک زندگی از پشتوانه محکم آیات قرآن برخوردار است و با قاطعیت می توانیم آن ها را به عنوان شاخص های سبک زندگی اسلامی معرفی نماییم؛ یعنی سبک رفتاری مابه همان مقداری که شامل مؤلفه قرآنی است از وصف اسلامی بودن برخوردار است. بگذارید مثالی بزنم. یکی از مولفه ها مربوط به بایستگی فعالیت های فیزیکی است. در این نگاه نمی توانیم به بهانه اینکه می خواهیم کار علمی فشرده و یا عبادتی انجام دهیم از فعالیت های فیزیکی و ورزشی صرف نظر کنیم؛ یعنی نمی توانیم نسبت به نیازهای بدنی خودمان غافل بمانیم.

از نظر اسلام چنین حقی را ندارم. من حتی اگر شخصیت رده بالای جامعه اسلامی باشم، به همان مقداری که فعالیت فیزیکی ندارم، از نگاه قرآن سبک زندگی ام نمره پایینی می گیرد، اگرچه متّقی و عالم هم باشم؛ یعنی به همان اندازه که فعالیت فیزیکی با هدف سلامت بدنم ندارم نمره ام کم می شود. به همان اندازه که صله ارحام ندارم یا خوشرویی با دیگران ندارم نمره ام کم می شود؛ یعنی آن جامعیت را باید لحاظ کنیم طوری که همه شاخص ها جمع باشد تا مطلوبیت حاصل شود.

این شاخص ها به لحاظ عملی تفکیک پذیر است، اما به لحاظ نظری قابل تفکیک نیست؛ یعنی حق نداریم به واسطه مهم تلقی کردن بعضی از این مؤلّفه ها بعضی از مولفه های دیگر را تعطیل کنیم. البته این ها ارزش هایشان یکسان نیست، مثلاً فرض بفرمایید اگر کسی ایمان به خدا دارد، بگوییم این یک ارزش است و کسی که مرتب مسواک می زند آن هم یک ارزش اسلامی است.

بله قابل مقایسه نیست ولی تعطیل بردار هم نیست. آن شخصی که ایمان به خدا دارد اگر مسواک -که از توصیه های دینی است – نمی زند، نمره اش پایین می آید. جامعیت و دیدن همه شاخص ها در کنار هم یک نکته مهم در سبک زندگی اسلامی است. تا اینجا به دو نکته مهم توجه داده شد، یکی سبک شدن رفتارها که نشانه اش بی تکلفیِ حین عمل است و دیگری هم جامعیت آن.

برخی از رفتارها عملاً در حاشیه قرار گرفته است.

ما در مؤلفه های سبک زندگی اسلامی و در مؤلفه های ایمان اسلامی چیزی به نام حاشیه نداریم. چرا، ممکن است نمره مربوط به بعضی از رفتارها کمتر و در برخی بیشتر باشد ولی حاشیه قراردادن برخی از رفتارها در اسلام معنی ندارد.

معمولاً قضاوت مردم بر همین پایه استوار است؛ مثلاً در تیپ های مختلف مذهبی، شاخص اسلامی بودن حب اهل بیت (ع) و مقدار عبادات و. .. است.

ببینید آیات و روایات نسبت به مولفه هایی که بیان کردم دقیق است. اگر بهداشت جزء اسلام است، بالاخره جزء اسلام است. اگر نظم جزء اسلام است هم همین طور. شما نمی توانید آن را از جزئیت بیاندازید. قضاوت عرف در این باره قابل تأیید نیست.

کسی که صله ارحام را انجام نمی دهد، این مقدار از سبک زندگی اسلامی اش کم است، ما نمی توانیم به چنین کسی نمره کاملی که از دیدگاه اسلامی به اعمال و رفتار داده می شود را بدهیم، حتی اگر فعالیت های مهمی در جامعه اسلامی انجام دهد. بله ممکن است ضریب تأثیر برخی از رفتارها کم باشد ولی به هر حال شاخص ارزیابی سبک زندگی اسلامی است و نبودش جامعیت لازم برای زندگی را از بین می برد.

ولی برخی مؤلفه ها هستند که اسلامِ افراد را محقق می کنند؛ مثلاً شهادتین موجب مسلمان شدن افراد می شود طوری که دیگر نمی توان گفت آن فرد مسلمان نیست، در عین حال گاهی مصلّین هم مستحق وَیل و جهنم می شوند. به نظر می رسد تفاوتی در این بین وجود دارد.

بله فرمایش شما درست است. ما یک شاخصه هایی داریم که رکن هستند؛ یعنی با نبودنشان دیگر اسلامی بودن از بین می رود. سبک زندگی اسلامی وایمان اسلامی از بین می رود. مثل همین چیزی که ما به عنوان نیت از آن یاد می کنیم. من به فقیری پول می دهم شما هم می دهید، من پول می دهم که دیگران ببینند که بگویند عجب آدم بخشنده ای، شما هم پول می دهید چون آیات و روایات گفته باید به فقرا کمک کنیم.

ظاهر این دو رفتار یکی است، ممکن است آثارش در زندگی آن فرد و جامعه تقریبا یکی باشد، اما این تفاوت نیتی که وجود دارد، اسلامی بودن آن فعل ریایی را هم زائل می کند. اگر من فعالیت فیزیکی انجام می دهم به نیت اینکه می خواهم سالم باشم و تکالیفم را انجام دهم و یک سبک زندگی اسلامی خوب داشته باشم.

این تلاش من از طرف خداوند هم نمره می گیرد. ولی اگر من آ