پاورپوینت کامل نیاز بشر به جهان بینی دینی از دیدگاه قرآن کریم ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نیاز بشر به جهان بینی دینی از دیدگاه قرآن کریم ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نیاز بشر به جهان بینی دینی از دیدگاه قرآن کریم ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نیاز بشر به جهان بینی دینی از دیدگاه قرآن کریم ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

>

اشاره

حجت الاسلام والمسلمین سید رضا حسینی اسحاق نیا در سال ۱۳۴۲ در خانواده ای مذهبی در خراسان رضوی به دنیا آمد. پس از گذراندن تحصیلات قدیم و جدید در مکتب خانه و دبیرستان و نیز آغاز تحصیل حوزوی در زادگاه خویش، پس از اخذ مدرک دیپلم، در سال ۱۳۶۰ جهت ادامه تحصیل به حوزه علمیه قم عزیمت کرد.

او که پیش از هجرت به قم، مقدمات حوزوی؛ از قبیل ادبیات عرب، منطق، بلاغت و مقداری از سطح را آموخته بود، در قم نیز بقیه دوره سطح و سطح عالی را در محضر اساتید فراگرفت و حدود ده سال در دروس خارج فقه و اصول حضرات آیات عظام: فاضل لنکرانی، حاج شیخ جواد تبریزی و وحید خراسانی شرکت نمود. وی همچنین در کنار فراگیری دروس عمومی حوزه، به مدت هیجده سال، در دروس تخصصی فلسفه و عرفان اساتید بزرگی؛ چون آیت الله حسن زاده آملی و آیت الله انصاری شیرازی حضور پیدا کرد.

او در حال حاضر، استاد حوزه علمیه قم و پژوهشکده امام خمینی (ره) در تهران است و نیز عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و مسئول علمی مقالات بخش فلسفه و کلام دایرهالمعارف قرآن کریم می باشد.

دوره علم منطق، تحت عنوان «منطقی ات» در چهار جلد که شرح مبسوطی بر یکی از متون قدیمی است، اثر تألیفی اوست. یادداشت حاضر، چکیده ای از مدخل «جهان بینی» دایرهالمعارف قرآن کریم می باشد که نویسنده محترم، پیش از درج در تارنمای دایرهالمعارف مذکور، آن را برای فصلنامه محفل ارسال نموده اند.

***

دین، سنت اجتماعی انسان است که مسیر زندگی اجتماعی او را در دنیا مشخص می کند و سنت های اجتماعی مربوط به عمل، مبتنی بر اساس اعتقاد درباره هستی و نیز انسان بوده که جزئی از هستس است و از این رو قوانین و سنت های اجتماعی با اختلاف اعتقادات، متفاوت می شوند؛ بنابراین کسی که برای جهان، پروردگاری را باور دارد که مبدأ و معاد موجودات است و برای انسان، حیات جاویدی قائل است که با مرگ از بین نمی رود.

در حقیقت جهان بینی خویش را با رهاورد انبیای الهی کامل ساخته و در زندگی خود در مسیری گام برمی دارد که سعادت و بهره مندی از نعمت را در حیات ابدی وی تضمین می کند، بر خلاف مادیین که به قوانین اجتماعی بر پایه زندگی محدود دنیوی پایبندند و در آخرت، از نعمت های آن جهان بهره ای ندارند. آن که به خدا و آخرت ایمان دارد، از خود و چشم انداز محدود زمان و مکان خود بیرون آمده و نیت و عملش ناشی از دید وسیع خداشناسی و آخرت اندیشی است: «کُلٌّ یَعْمَلُ عَلَی شَاکِلَتِهِ» (إسراء/۸۴).

از آنجا که علم نظری صرف، عمل را به دنبال نمی آورد -گرچه عمل، متوقف بر آن است- اعتقادی که دین (سنت عملی) بر پایه آن استوار است، تنها علم نظری هستی و انسان شناسانه نیست، بلکه علم به لزوم عمل بر طبق داده های علمی هستی و انسان شناسانه و حکم به وجوب پیروی از معلوم نظری و التزام به آن است و این علم، عملی است؛ مانند اینکه لازم است انسان به عبادت معبود عالم (خدا) بپردازد و در اعمال خود جانب سعادت دنیوی و اخروی خویش را رعایت کند.

بنابراین دین، سنت عملی مبتنی بر اعتقاد است و ایمان که متعلّق دعوت دینی است، اعتقاد صحیح درباره خدا، پیامبران و آخرت و نیز التزام به دستوراتی است که پیامبران از جانب خدا آورده اند و چون علوم عملی بر حسب شدت و ضعف انگیزه ها، شدت و ضعف می یابند، ایمان به خدا در صورتی نسبت به اعمال صالح و صفات زیبای نفسانی؛ مانند خشیّت، خشوع و اخلاص اثربخش است که انگیزه های باطل و تسویلات شیطانی بر آن غلبه نکنند و ایمان، مقید به حال خاصی نباشد؛ چنان که خداوند فرموده است که برخی وی را فقط بر یک حال می پرستند: «وَمِنَ النَّاسِ مَن یَعْبُدُ اللَّهَ عَلَی حَرْفٍ» (حج/۱۱).

البته انسان چون بر حسب طبع مادی خود همه امور را با معیارهای مادی می سنجد، می پندارد اصالت از آنِ حیات موقت دنیاست و مقاصد و مزیت های دنیوی، غرض نهایی از وجود او هستند و نعمت های دنیوی، نعمت حقیقی اند و محرومیت از آن، خسران است و تفاوت شخص دین مدار و غیرمتدین در این خصوص، آن است که غیر متدین از غیر دنیا خبر ندارد، ولی دین مدار در حدّ اعتقاد به آن اعتراف دارد، اما در مقام عمل پیوسته دچار نزاع و کشمکش میان عقیده و عمل است: «کُلَّما أَضاءَ لَهُمْ مَشَوْا فیهِ وَ إِذا أَظْلَمَ عَلَیْهِمْ قامُوا» (بقره/۲۰).

اگر مقصود از جهان بینی، برقرار کردن ارتباط میان همه استعدادها و مشاعر و عوامل درک درونی با جهان بیرونی باشد، بی تردید چنین جهان بینی همه جانبه ای انسان را از حالت بی طرفی در ارتباط با جهان بیرون آورده، او را به پذیرش اعتقادات خاص و انجام اعمالی به نام وظیفه وامی دارد.

ما هنگامی که در جهان بینی خود بر خلاف پندار مادیین پذیرفتیم که عالم و نیز انسان از ناحیه خدا بیهوده آفریده نشده اند: «وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاء وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا بَاطِلًا ذَلِک ظَنُّ الَّذِینَ کفَرُوا» (ص/۲۷)؛ بی درنگ به لزوم غایت آن؛ مانند تکامل که از آن به عبادت و بندگی تعبیر شده است، پی می بریم: «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ» (ذاریات/۵۶).

به گفته برخی یک مسلک و یک فلسفه زندگی خواه ناخواه بر نوعی تحلیل و اعتقاد درباره هستی و جهان مبتنی است که زیرساز و تکیه گاه فکری آن مکتب به شمار می رود. این زیرساز و تکیه گاه اصطلاحاً جهان بینی نامیده می شود. هدف هایی که یک مکتب عرضه می دارد و به تعقیب آن ها دعوت می کند، راه و روش هایی که تعیین و باید و نبایدهایی که انشاء می کند و مسئولیت هایی که پدید می آورد، همه به منزله نتایج لازم و ضروری جهان بینی آن مکتب اند؛ چنان که حکما حکمت را به نظری و عملی قسمت می کنند.

حکمت نظری، دریافت هستی است، آن چنان که هست و حکمت عملی، دریافت خط مشی زندگی است، آن چنان که باید و این چنین بایدها نتیجه منطقی آن چنان هست هایند، به ویژه آن چنان هست هایی که فلسفه اولی و حکمت مابعدالطبیعه (متافیزیک) عهده دار بیان آن هاست. در مقابل این نظر، برخی بر این باورند که درک و دریافت آنچه باید باشد را نمی توان از درک آنچه هست، نتیجه گرفت.

جهان بینی اغلب از یکی از سه منبع علم، فلسفه و دین نشأت می گیرد. جهان بینی علمی بر آزمون و تجربه مبتنی و از این جهت، دایره آن محدود است و از این رو از پاسخ به اساسی ترین مسائل جهان بینی؛ یعنی برداشت های کلی درباره مجموع جهان ناتوان است. جهان بینی فلسفی بر یک سلسله اصول بدیهی و انکارناپذیر استوار است و با روش استدلال برهانی پیش می رود و پاسخ گوی مسائل جهان بینی است و جهان بینی مذهبی در وحی و آموزه های الهی ریشه دارد و چنانچه هرگونه اظهار نظر کلی درباره هستی و جهان را جهان بینی فلسفی بدانیم، با قطع نظر از اینکه مبدأ آن استدلال عقلی یا تلقی وحی از جهات غیب باشد، باید جهان بینی مذهبی را یک نوع جهان بینی فلسفی بدانیم؛ ولی اگر به مبدأ شناخت، نظر داشته باشیم، مسلماً جهان بینی مذهبی و فلسفی، دو نوع جهان بینی اند.

با توجه به وحدت قلمرو جهان بینی مذهبی و فلسفی، بر خلاف جهان بینی علمی، در برخی مذاهب؛ مانند اسلام، جهان بینی مذهبی در متن مذهب، رنگ فلسفی به خود گرفته و با تکیه بر عقل بر آن استدلال شده است؛ از این رو جهان بینی اسلامی با اینکه مذهبی است، عقلانی و فلسفی است؛ چنان که قرآن کریم در بسیاری از موارد برای تبیین مسائل اساسی اعتقادی؛ چون حقانیت خداوند متعال (فصّلت/۵۳؛ نیز همه آیاتی که از راه نشانه ها به بیان حقانیت خدا می پردازند)، توحید (انعام/۷۹-۷۵؛ انبیاء/۲۲؛ مؤمنون/۹۱؛ إسراء/۴۲ و…) و معاد (مؤمنون/۱۱۶-۱۱۵ و…) به اقامه برهان پرداخته و همگان را به تفکر (بقره/۲۶۶)، تعقل (بقره/۷۳) و تدبر (ص/۲۹) فراخوانده و آنان را از پیروی ظنّ و گمان (یونس/۳۶)، تقلید کورکورانه و بی دلیل (بقره/۱۷۰) و عمل و پیروی بدون علم (إسراء/۳۶) باز می دارد.

البته انسان در سایه عبادت و بندگی خدا می تواند به نوع دیگری از نگرش به جهان هستی بر پایه کشف و شهود دست یابد که از آن به جهان بینی عرفانی تعبیر می شود و از این رو برخی مفسران، مراد از عبادت را در آیه ۵۶ سوره ذاریات، معرفتی دانسته اند که از راه عبودیت حاصل می شود و آن، چیزی جز معرفت کشفی نیست.

گفتنی است داده های علوم تجربی ممکن است فلسفه را در حلّ برخی مسائل جهان بینی یاری دهند؛ مثلاً اگر در فیزیک ثابت شود که ماده از تراکم انرژی پدید می آید و انرژی از سنخ حرکت است، نتیجه این خواهد بود که کلّ عالم ماده از س