پاورپوینت کامل یادداشت، حکمت نیاز بشر به دین ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یادداشت، حکمت نیاز بشر به دین ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یادداشت، حکمت نیاز بشر به دین ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یادداشت، حکمت نیاز بشر به دین ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

>

اشاره

آیت الله آقانورالله شاه آبادی، استادزاده حضرت امام خمینی(ره)، فرزند عارف کامل و فقیه وارسته، حضرت آیت الله میرزا محمدعلی شاه آبادی ) ره ( است که در سال ۱۳۰۸ شمسی، گام در عرصه هستی نهاد. شأن و جایگاه مرحوم شاه آبادی نزد امام به حدّی بود که همواره از ایشان با عنوان «روحی فداه» یاد می کرد و می فرمود: «من در طول عمرم، روحی به لطافت و ظرافت آیت الله شاه آبادی ندیدم.

ایشان لطیفه ای ربّانی بود و اگر هفتاد سال تدریس می کرد، من در محضرش حاضر می شدم؛ چون هر روز حرف تازه ای داشت.» آقانورالله در چنین محیطی رشد کرد و نخستین آموزه های علمی و مراتب کمال خود را تحت تعلیم و تربیت پدر خویش آغاز نمود و از سایر اساتید بنام نیز بهره های فراوان برد.

ایشان در حال حاضر، در تهران سکونت داشته و به تدریس علوم اسلامی و دروس حوزوی، به خصوص حکمت و فلسفه و کتبی؛ چون «اسفار اربعه» صدرالمتألّهین شیرازی و «شرح منظومه» حاج ملاهادی سبزواری، اشتغال دارد.

برخی آثار قلمی آقانورالله؛ اعم از تألیف، ترجمه و شرح عبارت است از: «سفرنامه هامبورگ»، «شرح رشحات البحار»، توضیح و تقریر «شذرات المعارف» و ترجمه کتاب «مدینه فاضله».در پاسخ به این سؤال که «چرا بشر، نیازمند دین است»، لازم است پیش از آن که به پاسخ آن پرداخته شود، در اطراف خود نظر کنیم و آن چه را که در پهنه آفرینش می یابیم، عمیقاً مورد توجه قرار دهیم.

در این صورت خواهیم یافت که همه موجودات عالم هستی؛ اعم از جماد و نبات و جانور و انسان، در حرکت به سوی کمال اند (ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند) و هر کدام به نوبه خویش، طبق نهاده های خود، مثمر ثمری هستند و از آن جا که بشر در میان این موجودات، از ویژگی ممتازی برخوردار است و دارای غرائز و نهاده های گوناگون می باشد، برای پرورش هر کدام از آن ها، شیوه خاصی مورد توجه است که چنان چه رعایت نشود، متناسب با آن تحقق نپذیرفته و کارایی لازم را نخواهد داشت.

همان طور که اندام های جسمی انسان، هر یک برای کاری است و چنان چه مورد توجه قرار نگیرد، در طول زمان، فاقد کارایی می شود؛ همان گونه ویژگی های معنوی او هم در صورتی که پرورش نیایند، به کمال نخواهد رسید.

بشری که خواهان دانش و جویای عدالت و دوست دار سعادت و نیک بختی است، تا هنگامی که در جهت هر یک از این خواسته های فطری تلاش نکند، به هیچ یک دست نیابد و از آن کمالات بهره مند نگردد؛ از این روست که از زمانی که توانست میان خوب و بد و زشت و زیبا فرق گذارد و آن ها را بشناسد، گرایش او به جانب خوبی ها و زیبایی ها طبیعی خواهد بود.

ولی از آن جا که خواهانی او در به دست آوردن زیبایی ها و خوبی ها چندان ساده نیست، گاه شود که خواسته های طبیعی، وی را به انحراف کشاند و از همین نقطه است که احساس می شود انسان برای زندگی سالم، نیازمند قوانین و دستورهایی است که رعایت آن ها، وی را از انحراف بازدارد و در صورت کج روی، مؤاخذه شود و از کمال بازماند.

در این راستاست که بشر هر اندازه که دانش او نسبت به آفرینش و جهان هستی، بیشتر گردد و به نظام پایدار آفرینش پی ببرد، خود را در برابر عظمت آفریننده ای می داند و فطرتش، وی را به سوی او هدایت می کند.

انسان به همین اندیشه که خدایی دارد و او خود، یکی از آفریده های اوست و او همان خدایی است که نیروی شناخت زیبایی ها و زشتی ها را در نهاد وی نهاده است و سرشت وی را برای رسیدن به نیک بختی آراسته است، طبیعی است که بداند خدای آفریننده او، وی را در میان موجودات عالم هستی، رها نساخته است و برای رسیدن به کمالات او در طیّ زندگی، دستگیر و راهنمای اوست.

اکنون جای آن دارد که بگوئیم بشری که خود را شناخت و به دارندگی های خود پی برد و به دورنمای خواسته های خود توجه نمود و دانست که خدایی دارد، اولین وظیفه خود می داند که راهی انتخاب کند تا به سرمنزل مقصود برسد. او خود را موظف می داند که از نعمت های خداوند، سپاسگزاری کند و از آن جهت که هر راه و روشی نمی تواند در تأمین اهداف عالی او کارساز باشد، به ناچار بایستی راه و روشی را انتخاب کند که از شایستگی برخوردار باشد تا دچار آفت های ناامیدکننده نگردد.

از آن جا که دیدگاه های بشر به علت محدودیت، در تأمین این خواسته ناتوان است و هر راه و روشی که دستاورد فکر بشری است، خالی از عیب نمی باشد، خواه ناخواه این خواسته که خود یکی از کمالا