پاورپوینت کامل امام سیاست و درایت ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام سیاست و درایت ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام سیاست و درایت ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام سیاست و درایت ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

>

صلح با معاویه دلیل بر حقانیت او نیست. ای مردم معاویه گمان می کند من او را برای خلافت سزاوار دانستم و خود را برای آن اهل ندانستم. معاویه دروغ می گوید. من اختیارم بر مردم از خودشان طبق کتاب و سنت بیشتر است به خداوند قسم یاد می کنم اگر مردم با من بیعت می کردند و مرا اطاعت می کردند و یاری می نمودند، معاویه در خلافت طمع نمی کرد.

علل صلح امام حسن(ع)

بی شک پس از پیامبر بزرگ اسلام، امامان معصوم بهترین الگوها و نمونه های عینی برای ما در صحنه ی زندگی فردی و اجتماعی هستند؛ از این جهت آشنایی با تاریخ زندگی آن ها دارای اهمیت فراوان است؛ امّا باید توجه داشت که آن چه در تاریخ پیامبر اسلام و امامان معصوم برای ما مهم و آموزنده است، شناخت نوع زندگی و سبک و رفتار اجتماعی آنان و چگونگی موضع گیری اجتماعی و سیاسی و شیوه ی فعالیت های فرهنگی آنان است و این شناخت زمانی کامل می گردد که از شرایط خاص اجتماعی و سیاسی و فرهنگی زمان آنان آگاه باشیم.

حتی چه بسا در نگرش بر تاریخ ائمه:نوعی تضاد و تعارض در موضع گیری آنان احساس کنیم؛ زیرا می بینیم برخی از ایشان با دشمن صلح کردند و برخی دیگر جنگ. برخی دانشگاه بزرگ اسلامی تأسیس کردند و برخی دیگر گام های فرهنگی برداشتند و… امّا وقتی از شرایط موجود در آن زمان آگاه شویم، آن گاه این تعارض و تضاد برای ما معنا پیدا می کند و در می یابیم که هدف همه ی آنان یکی بوده است امّا متناسب با زمان تصمیم گیری هایشان متفاوت بوده است.

در این مقاله به بررسی علل صلح امام حسن مجتبی(ع) با معاویه می پردازیم.

گروهی با مطالعه ی زندگانی امام حسن(ع)و حوادث آن روز این سؤال را مطرح می سازند که چرا امام حسن(ع)با معاویه صلح کرد؟ مگر پس از شهادت حضرت علی(ع)شیعیان و پیروان با فرزندش، حسن مجتبی(ع)بیعت نکرده بودند؟

آیا بهتر نبود امام حسن(ع)در برابر معاویه قیام می کرد و آن گاه یا پیروز می شد و یا با شهادت خود حکومت معاویه را متزلزل می ساخت؟ ممکن است این سؤالات به ذهن شما نیز رسیده باشد و پاسخی برای آن نیافته باشید.

پاسخ را با این مقدمه آغاز می کنیم که: موضع اسلام در برابر دشمنان تنها جنگ و جهاد نیست؛ بلکه اسلام به مسلمانان دستور می دهد اگر نبرد برای پیشبرد هدف مؤثر نباشد از در صلح وارد شوند، بنابراین حضرت مجتبی که از جانب خداوند رهبر و پیشوای دینی بود و به تمام جهات و جوانب قضایا بهتر از هر کس دیگری آگاهی داشت با دوراندیشی خاص صلاح جامعه را در عدم ادامه ی جنگ دید اینک شرایط و عوامل مختلفی را که دست به دست هم داد تا صلح را به عنوان یک ضرورت به امام مجتبی(ع)تحمیل کرد به اختصار بررسی می کنیم. (رک: مهدی پیشوایی، ص۲۶)

بعد از شهادت حضرت علی(ع)امام حسن(ع)بر منبر آمدند و خطبه ی بلیغی مشتمل بر معارف ربانی و حقایق سبحانی ادا نمودند. فرمودند: مائیم حزب الله که غالبیم، مائیم عترت رسول خدا که از همه کس به آن حضرت نزدیک تریم، مائیم اهل بیت رسالت که از گناهان و بدی ها معصوم و مطهریم…

پس ما را اطاعت کنید که اطاعت ما از جانب خدا بر شما واجب شده و اطاعت ما را به اطاعت خود و رسول خود مقرون گردانیده پس گریه در گلوی آن حضرت گرفت و حضرت نشست و عبدالله بن عباس برخاست و گفت: ای گروه مردمان این فرزند پیغمبر شماست و وصی و امام شما با او بیعت کنید و خاص عام با او بیعت کردند. (عباس قمی، ص۵۳۵)

با این شرط که با هر که او در صلح است در صلح باشند و با هر که در جنگ است بجنگند و مردم این شرط را پذیرفتند. (محمد بن جریر طبری، ص۲۷۱۶) آن گاه امام حسن(ع)حکما و امرایی را برای هدایت در هر محل نصب فرمودند. (احمدی بیرجندی، ص۸۹؛ رک: مقدس اردبیلی، ص۴۹۷)

حال، امام حسن(ع)بعد از بیعت، وارث حکومت و امامت بر مردمی شده بود که امت آن به هیچ وجه آمادگی حرکت و همراهی امامشان را نداشتند. امام حسن(ع)فرزند علی(ع)است این مردم همان مردم زمان حضرت علی(ع)و حضرت زهرا(س)هستند. این مردم با علی (ع) چه کردند؟ وقتی رفتار مردم با حضرت علی(ع)آن گونه بوده که در تاریخ نقل شده شما انتظار دارید رفتار مردم با امام حسن(ع)چگونه باشد؟

امام حسن(ع)از همان ابتدا رفتارشان کاملاً حساب شده و با برنامه خاصی پیشین رفت. (موسوی کاشانی، ص۳۶) این مردم به گونه ای بودند که چندی بیش از بیعت ایشان با امام حسن نگذشته بود که ضربتی به او زدند که وی را علیل کرد، به نفرت وی از عراق بیفزود و از آن ها بیمناک تر شد. امام حسن به مردم عراق فرمود: ای مردم عراق! سه چیز مرا نسبت به شما بی علاقه کرد: این که پدرم را کشتید، به خودم ضربت زدید و اموالم را غارت کردید. (محمد بن جریر طبری، ص۲۷۳۰)

بررسی وضعیت فکری مردم دوران امام حسن(ع)

وضعیت اعتقادی و فکری مردم در سال های بین ۳۸ تا ۴۰ هجری خیلی عجیب است. اکثر آن مردم باور نداشتند که معاویه و نسلش انسان های پلیدی هستند. جمعیت کوفه به غیر از عده ی معدودی اکثراً مردمی عامی و ناتوان بودند که همین ها اکثریت یاران امام حسن(ع)را تشکیل می دادند که در موقع شدت جنگ قدرت بر جنگیدن را نداشتند،

فرار را برقرار ترجیح می دادند و سنگرها را خالی می کردند. عده ای هم در کوفه بودند که دارای شخصیت و نام نشانی بودند ولی آن ها می خواستند ببینند کدام طرف به غلبه و فتح نزدیک تر است تا در آن جبهه داخل شوند. (موسوی کاشانی، صص۶۴-۳۵)

بعد از بررسی وضعیت فکری مردم عراق در زمان امام حسن(ع)می توان علل صلح امام حسن(ع)را این گونه بیان کرد که:

۱- افکار مردم ناهماهنگ بود. (پیشوایی، ص۲۷) امام حسن(ع)در توصیف یارانش می گوید: افکار و آراء هیچ یک از این ها با دیگری هماهنگ و یک گونه نیست. هر کدام نظری دارند و قلبشان از هم دور و بر شاهراه هدایت قدم ننهاده اند. به گونه ای اراده از آنان سلب شده که نه تصمیم خیری می توانند بگیرند و نه قادرند تصمیم شری بگیرند. (موسوی کاشانی، ص۶۵)

۲- صلح به خاطر حفظ خون مسلمین

ای مردم این امری که من و معاویه در آن اختلاف کرده ایم حقی است که به خاطر اصلاح امت و حفظ خون مسلمین از آن گذشت می کنم و شاید این برای شما آزمایشی باشد. (انصاری زنجانی، ص۶۵۵)

۳- نبودن یاران: به خدا سوگند من امر حکومت را تسلیم معاویه نکردم جز این که یارانی برای نبرد با او نیافتم. (احمدی بیرجندی، ص۸۹)

۴- بیزاری مردم از جنگ با معاویه.

۵- بی وفایی یاران.

۶- توان پیروزی نبود. امام خمینی در این زمینه فرمودند: امام حسن(ع)آن قدر گرفتاری که از این دوستان و اصحابش داشت از دیگران نداشت. اصحابی که توجّه نداشتند امام زمانشان روی چه نقشه ای دارد عمل می کند.

با خیال های کوچکشان و افکار ناقصشان در مقابلش ایستادند و غارتش کردند و اذیتش کردند و عرض می کنم که شکستش دادند و مجبور به معاهده با دشمنش کردند و هزار