پاورپوینت کامل ادب از که آموختی؟ ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ادب از که آموختی؟ ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ادب از که آموختی؟ ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ادب از که آموختی؟ ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

>

رساله ی آداب المتعلمین، منسوب به خواجه نصیرالدین طوسی (رحمه الله علیه) حاوی مطالب سودمندی برای دانش پژوهان است. استاد فاطمه اعتمادی «ره» در برنامه های صبحگاهی مدرسه علمیه فاطمه الزهراء توس این مباحث را مطرح نموده اند. اینک به مروری کوتاه پیرامون شیوه ی دانش پژوهی از بیان ایشان با محوریت کتاب آداب المتعلمین می نشینیم.

نکته ی اول: فضیلت و شرافت دانش

پیامبر گرامی اسلام می فرمایند: «طَلَبُ الْعِلْمِ فَرِیضَهٌ عَلَی کلِّ مُسْلِمٍ وَ مُسلِمَه» (حاکم نیشابوری، ۲۴۹/۱۷)

منظور پیامبر (ص) علم حال است؛ یعنی دانشی که جوینده ی آن در همه ی حالات و شرایط زندگی به آن نیازمند است. این علم فقط علم دین نیست، بلکه هر علمی است که جامعه به آن نیاز دارد. هم چنان که گفته اند: «افضل العلم علم الحال و افضل العمل حفظ المآل» (خواجه نصیر الدین طوسی، ص۵۹):

بهترین دانش ها علم حال و بهترین کارها نگهداری آخرت است.

دانش، وسیله ای برای سعادت ابدی و دنیوی است به شرط آن که علم با عمل یکی باشد. یادگیری این نوع دانش بر دانشجو واجب عینی است. تنها دانشی که تضمین کننده ی سعادت زندگانی است و در رأس همه ی دانش ها قرار دارد آگاهی نسبت به دین است که لازمه ی زندگی هر انسان است و بر همگان واجب است.

دین شناسی یک کمال است چنان چه امام باقر(ع) فرموده اند: «الْکمَالُ کلُّ الْکمَالِ التَّفَقُّهُ فِی الدِّینِ…». (تحف العقول، ص۳۰۱) انسان باید دین را بشناسد و وظایف خود را دانسته و آن ها را در زندگی پیاده کند.

نکته ی دوم: هدف از فراگیری دانش

معمولاً ما بعضی از امور روزانه را از روی هدف انجام می دهیم و بعضی را بدون هدف. دین مقدس اسلام به هدف خیلی اهمیت می دهد پیامبر (ص) می فرمایند: «إِنَّمَا الْأَعْمَالُ بِالنِّیاتِ». (حر عاملی، ۴۸/۱)

پس گام اول در دانش آموزی توجه به نیت و انجام کار برای رضای خداست. هدف از درس خواندن و علم آموزی برپا کردن دین وزنده کردن آن می باشد. امام رضا (ع) می فرماید: «رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً أَحْیا أَمْرَنَا قُلْتُ کیفَ یحْیی أَمْرَکمْ قَالَ یتَعَلَّمُ عُلُومَنَا وَ یعَلِّمُهَا النَّاسَ». (حر عاملی، ج۲۷، ص۹۲) خدا رحمت کند کسانی که امر ما را زنده می کنند از امام پرسیدند: مگر امر شما چیست؟ فرمودند: علم ما را می آموزند، اوّل خود عمل می کنند» و دوم به دیگران می آموزند.

نکته ی سوم: راه ها و شیوه ها

الف ـ شیوه ی گزینش علم

یکی از مسائل مهم دانش پژوهی گزینش علم است. باید علمی را انتخاب کنیم که ما را به خدا نزدیک گرداند و برای خود و دیگران سودمند باشد و گرنه در خسران و زیان خواهیم بود. قرآن می فرماید: مؤمنان از کارهای بیهوده پرهیز می کنند: «وَ الَّذینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ» (مؤمنون/۳) علمی که برای آموختن انتخاب می کنیم باید شناختمان را نسبت به خدا افزایش دهد زیرا در اثر این شناخت است که نور معرفت خداوند در قلب انسان افتاده و درهای مختلفی از آن علم را به روی او می گشاید.

در سرلوحه ی کار تمام پیامبران دعوت به یکتا پرستی قرار دارد. علم خداشناسی علمی ثابت است؛ زیرا خداوند تغییر ناپذیر است. در آداب المتعلمین آمده است: «علیکم بالعتیق و ایاکم بالمحدثات». (خواجه نصیرالدین طوسی، ص۷۱) خود را به فراگیری دانش های کهن ملزم کنید نه دانش های نو بنیاد و بی اساس.

ب ـ شیوه ی گزینش هم مباحثه ای

در انتخاب هم مباحثه ای سه شرط وجود دارد:

۱ـ مباحثه کننده باید کوشا، پارسا و برخوردار از اندیشه های نیکو و درست باشد و در مباحثه با افراد نظرات خود را ارائه دهد.

۲ـ مباحثه کننده باید خوش ذوق باشد. فردی را انتخاب کنیم که بتواند به هنگام توضیح درس مثال بیاورد تا درس شیرین تر شود.

۳ـ هم مباحثه باید خوش نیت باشد، یعنی اصل درس را خوب به همدیگر یاد بدهند و در ژرفای دل با احترام مطالب را در اختیار یکدیگر قرار دهند.

نکته ی چهارم: کوشش، مواظبت و همت عالی

جوینده ی دانش باید تلاش و پشتکار داشته باشد. هم چنان که گفته اند: «مَن طَلبَ شَیئاً وَجَدَّ وَ جَد وَ مَن قَرَعَ بابًا وَلجَّ ولجَ» (همان، ص۸۰) هر که چیزی را بجوید و در راهش کوشش نماید، می یابد و هر که دری را بکوبد و پایداری نماید به درون خانه راه می یابد.

طلبه ی علم و دانش باید صبر و استقامت داشته باشد، زیرا دنیا مانند زمینی است که پستی و ناهمواری بسیاری دارد. زندگی یکنواخت نیست، گاهی خوشی و گاهی ناراحتی دارد. مسأله ی سعی و کوشش فرد در مبارزه با مشکلات اهمیت فراوان دارد. باید متذکّر شد که سعی و کوشش صحیح، همراه با ملایمت، آرامش در مطالعه و کار، یکی از عوامل موفقیت انسان است.

دیگر از همراهان تلاش و پشتکار، لذت بردن از تحصیل علم است. همان طور که گفته اند: کتاب ها بوستان علما هستند. ما باید بوی علم را استشمام کنیم و از دانستنی های خود لذت ببریم.

نکته ی پنجم: چگونگی آغاز درس و مقدار آن

بهتر است آغاز درس در روز چهارشنبه باشد. چنان چه در حدیث نبوی آمده است: «ما مِن شَیءٍ بَدأ فی یومٍ الاربعاءِ اِلاّ وقد تمَّ» (همان، ص۸۸)

هیچ کاری نیست که در روز چهارشنبه آغاز گردد مگر آن که به پایان رسد. خواجه نصیر در توضیح این مطلب می نویسد که در روز چهارشنبه نور و روشنایی آفریده شده و این روز برای کافران شوم و برای مؤمنان پر برکت است. (همان، ص۸۸)

مقدار درس در ابتدا کم و به مرور شروع به زیاد شدن کند. زیرا مرور حجم کم راحت تر است. باید در هنگام مرور محصل وقتی به مشکل درسی برخورد می کند آن را رها نکرده و برطرف نماید. دانشمندان در این باره مثال آب را زده اند که آب روان است و به هیچ وجه جلوی آب را نمی توان گرفت. اگر هم جلوی آب را بگیرند باز هم نفع خود را می رساند. مشکل درسی دانش پژوه مثل آب است، چه حل شود و چه دانش پژوه سعی کند و نتواند باز هم مفید است.

نکته ی مهم در آغاز درس و ادامه ی آن توجه به کمک خواستن از خداوند منان است. این کار را با «بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ» انجام دهد و آن را جلوتر از استاد بگوید و تقوی پیشه کند. قرآن می فرماید: «وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ یعَلِّمُکمُ اللَّه»: (بقره/۲۸۲) اگر تقوا داشته باشد خداوند به او علم می آموزد. علم فقط به تعلم نیست بلکه به عمل و اعتقادات صحیح است. نور علم در وجود انسان مؤثر است.

توجه به این مطلب که خداوند توفیق یادگیری درس را داده است و شکر این نعمت بزرگ، اهمیت فراوانی دارد. می گویند: برنامه ی آیه الله گلپایگانی (رحمه الله علیه) قبل از درس، دعا در حق استادان خویش و شکرگزاری از خداوند منان بوده است.

شکر نعمت در حافظه مؤثر است؛ به خصوص هنگامی که می خواهیم درس را تکرار کنیم. اگر خداوند فیض را از ما بگیرد دیگر چیزی نداریم. اگر توجه به نعمت های فراوان و لایزال الهی باشد هیچ کس نمی گوید فقیرم، امام حسین(ع) در دعای عرفه می فرمایند: خدایا آن کس که تو را شناخت دیگر چیزی کم ندارد و کسی که تو را نشناخت چه چیزی دارد؟

نکته ی ششم: توکل

توکل به معنای این است که انسان تمام امیدش به خدا باشد، چرا که اهل ایمان اتکائشان فقط پروردگار است. اگر انسان در زندگی به قضای الهی راضی و امیدش فقط به خدا باشد، مشکلی ندارد و نیروی توکل مشکل او را حل خواهد کرد. اما هر چه قدرت نقطه اتکائشان ضیعف تر باشد مشکلات بیشتر خواهد بود.

از امام موسی بن جعفر(ع) تفسیر آیه ی «وَ مَن یتوکل عَلی الله فَهو حَسبُه» را سؤال نمودند. حضرت فرمودند: توکل دارای مراتب گوناگون است. از جمله درجات توکل آن است که در تمام امورات بر خداوند اعتماد کنی و از آن چه خدا نسبت به تو انجام داده راضی باشی و بدانی که خدا جز خیر و فضیلت برای تو نمی خواهد و نیز بدانی که در تمام این امور اختیار با اوست. پس با واگذار کردن امور به او، بر خدا توکل کن. (اصول کافی، ۳۳۶/۲)

بر دانش پژوه لازم است که در مسیر کسب دانش توکل بر خدا داشته باشد. همت خویش را برای کسب روزی معطوف ندارد و قلب خویش را بدان مشغول نسازد.

نکته ی هفتم: زمان تحصیل

دین مقدس اسلام برای تحصیل محدودیت زمان و مکان قائل نشده است. مشهور است «التَّعَلّم مِنَ المَهدِ اِلَی الَلحدِ» (خواجه نصیرالدین طوسی/۱۰۲) تا زمانی که ان