پاورپوینت کامل یاری به هدفمند سازی یارانه ها ۸۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یاری به هدفمند سازی یارانه ها ۸۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یاری به هدفمند سازی یارانه ها ۸۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یاری به هدفمند سازی یارانه ها ۸۰ اسلاید در PowerPoint :

>

آمارها سخن می گویند

پدر در یخچال را باز می کند گوشت سبزی و مواد متنوع غذایی را یکی پس از دیگری در غذا ساز، آب میوه گیری، روی اجاق گاز، داخل مایکروفر می گذارد بچه ها با کارد و چنگال برایش ضرب می گیرند و او تند و تند آب میوه می گیرد، ظرف می شوید و سیب زمینی سرخ می کند، غذا را از فر بیرون می آورد، لباس ها را داخل لباس شویی می گذارد و… بچه ها هم چنان هم صدا با گام های پدر بر میز می کوبند و مادر امّا چون کدبانویی اتو کشیده و تمام عیار این همه تکاپو را با لبخند نظاره می کند و کودکان هم چنان می نوازند.

این تصویری است که از یک زندگی ایده آل در رسانه ی ملی در پیام های بازرگانی مشاهده می شود. آن چه جامعه ی اسلامی از این پیام می آموزد، این است که کودکان باید تنها مصرف کنندگانی بی مسئولیت باشند که ریتم تکاپوی پدر را در کسب مال و تهیه ی مواد غذایی و تبدیل آن به انرژی مأکول برای این مصرف کنندگان صرف تند و تند و تندتر کنند و مادری که از همه نقش های زنانه ی خود همسری، مادری و کدبانوگری تنها شیک پوش است و لبخند می زند و در میان این همه تلاش، تنها تماشاچی و مصرف کننده است و پدر همیشه باید در حال دویدن باشد چه در بیرون خانه و چه در درون آن.

پیام هایی از این دست که تنها ترویج دهنده ی فرهنگ مصرف بوده و به بیننده القاء نیاز کاذب دارند، کم نیستند. تأیید و ترویج آموزه های متنوع مصرف زدگی، رفاه و تجمل، زیاده طلبی و تنوع گونه های مصرف چه در قالب پخش پیام های بازرگانی و چه در قالب ساخت برنامه های نمایشی ساعت ها خوراک بصری و فکری آحاد مختلف جامعه ی ما را فراهم می آورد.

با صرف نظر از بد آموزی های اخلاقی این گونه پیام ها، آن چه جامعه در سال اصلاح الگوی مصرف و سال هدفمندسازی یارانه ها از رسانه ی ملی متوقع است ایجاد زمینه های فرهنگی و فکری لازم در تحقق هر چه سریع تر و سامان دهی هرچه سهل تر این طرح جامع ملی است.

ناگفته پیداست تغییر ذائقه ی فکری و فرهنگی کشور کاری سهل و زود بازده نخواهد بود و نیاز به همتی همگانی و تدریجی دارد و تحقق آن طبیعتاً متأثر از عوامل و زمینه های متعدد و متنوعی است.

بی جهت نیست که امسال از سوی مقام معظم رهبر ی سال همت مضاعف و کار مضاعف معین گردیده است. در این میان باید نقش خانواده و رسانه ی ملی را در جهت دهی به هر جریان فکری، تربیتی و فرهنگی، بی بدیل و تردید ناپذیر دانست. بی گمان برای حل هر مسأله ای ابتدا باید به تمامی ابعاد آن اشراف پیدا کرد. اکنون که کشور خیزشی عظیم در عرصه ی اقتصادی را تجربه می کند بد نیست با نگاهی به آمارهای مصرف انرژی، جایگاه کشور خود را به لحاظ مصرف در میان کشورهای جهان بررسی کنیم.

بر اساس گزارش مؤسسه «مارکت اوراکل» ایران از نظر ارائه بنزین ارزان سومین کشور و از نظر میزان یارانه پرداختی به این کالا نخستین کشور در میان کشورهای جهان است و بیش از ۳۶ درصد کل مصرف بنزین خاورمیانه در سال ۲۰۰۷ در ایران مصرف گردیده است.

هر۱۰ سال یک بار میزان مصرف سوخت در ایران ۲ برابر می شود اما این نرخ رشد در مقیاس جهانی یک تا ۲ درصد بیشتر نیست و میزان سوخت مصرفی جهان در حدود هر ۵۰ سال یک بار ۲ برابر می شود. یعنی هم اکنون۹ درصد سوخت جهان در ایران و توسط تنها یک درصد جمعیت جهان مصرف می شود.

هم چنین براساس گزارش صندوق بین المللی پول، ایران دومین کشور جهان از نظر پرداخت یارانه ی انرژی با رقم ۳۷ میلیارد دلار می باشد. مصرف سرانه ی انرژی در ایران به ازای هر نفر بیش از ۵ برابر مصرف سرانه ی کشوری مانند اندونزی با ۲۲۵ میلیون نفر جمعیت، ۲ برابر چین با یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون نفر جمعیت و ۴ برابر کشور هند با یک میلیارد و ۱۲۲ میلیون نفر جمعیت است.

هر ساله مبلغ زیادی از بودجه ی سالانه ی دولت ایران به یارانه ی انرژی اختصاص می یابد؛ در حالی که در صورت مصرف استاندارد، ایران می تواند یکی از صادر کنندگان آن باشد. سرانه ی مصرف نان در ایران به گفته ی معاون وزیر بازرگانی حدود ۱۶۰ کیلوگرم در سال است که نسبت به کشورهای اروپایی نظیر فرانسه که ۵۶ کیلوگرم و آلمان۷۰ کیلوگرم در سال است بیش از ۲ تا ۳برابر است.

از طرفی طبق اعلام رسمی گزارش صدا و سیما بین ۲۵ الی۳۰ درصد نان کشور ضایع و دور ریز می شود. الگوی مصرف آب آشامیدنی بر اساس اعلام بانک جهانی برای یک نفر در سال، یک متر مکعب و برای بهداشت در زندگی به ازای هر نفر،۱۰۰متر مکعب در سال است. بر این اساس، در کشور ما ۷۰ درصد بیشتر از الگوی جهانی آب مصرف می شود!

این همه در حالی است که در فرهنگ غنی اسلامی توجه به نحوه ی کسب مال و جهت دهی به شیوه ی مصرف آن بسیار مورد توجه بوده است. در این مجال با بررسی بخشی از آیات و روایات مربوط به اسراف و بیان گونه های اسراف و اثرات سوء آن برای فرد و جامعه سعی بر تبیین مسأله ی اصلاح الگوی مصرف داریم و قدمی هر چند ناچیز در سرعت بخشیدن به تحول عظیم اقتصادی کشور در راستای هدفمند سازی یارانه ها.

اسراف در آیات قرآنی

با یک بررسی در آیات مربوط به اسراف آن ها را می توان به دو بخش عمده تقسیم کرد: اسراف مادی و اسراف غیرمادی.

که در این جا به بیان اسراف مادی می پردازیم و اسراف غیر مادی را که شامل اسراف در نفس «قُلْ یا عِبادِی الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلی أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَهِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ: (زمر / ۵۴) بگو ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده اید از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه ی گناهان را می آمرزد».

و به دیگر بیان، هر نوع گناه، اسراف و تجاوز از حد فطری و طبیعی که انسان با ارتکاب آن از مسیر اعتدال بیرون می رود و به راه زوال و نیستی کشانده می شود اسراف نامیده شده است.

اسراف مادی

آیات مربوط به زیاده روی در مصارف مادی نیز خود به دو بخش تقسیم می شوند:

الف – اسراف در مصارف شخصی: می فرماید: «کلُوا مِنْ ثَمَرِهِ اِذا اَثْمَرَ…» (انعام/۱۴۱) از میوه آن به هنگامی که به ثمر می نشیند بخورید و حق آن را به هنگام درو بپردازید، اسراف نکنید که خداوند مسرفین را دوست نمی دارد.

اسراف به خاطر دیگران

وقتی انفاق از حد تعادل خارج شود نسبت به انفاق شونده و انفاق کننده هر دو عوارض سوء و زیانباری خواهد داشت، به این جهت است که قرآن مجید وقتی در آیاتی از سوره ی شریفه ی فرقان، ویژگی های مؤمنان و بندگان واقعی را برمی شمارد و یکی از آن ویژگی ها را این گونه معرفی می فرماید:

«إِذا أَنْفَقُوا لَمْ یسْرِفُوا وَ لَمْ یقْتُرُوا وَ کانَ بَینَ ذلِک قَواماً: (فرقان/۶۷) کسانی هستند که هرگاه انفاق کنند نه اسراف می کنند و نه سخت گیری، بلکه در میان این دو اعتدالی دارند. اساس حکومت را هم عدالت تشکیل می دهد و اقامه ی عدل از اهداف مهم بعثت انبیای عظام الهی بوده است تا آن جا که معیار مالکیت مشروع را عدم زیان و اضرار و ستم به فرد و اجتماع، و ضابطه ی انفاق و احسان را کرامت و سخاوت به دور از بخل و امساک و نیز به دور از اسراف و زیاده روی قرار داده است. در همین رابطه حضرت رسول (صلی الله علیه وآله وسلم) می فرمایند: «مَنْ اِقْتَصَدَ اَغْنَاهُ اللهُ، وَ مَنْ بَذَرَ اِفْقَرَهُ اللهُ » (نهج الفصاحه، ص۶۰۱) هر کس در دخل و خرج میانه روی کند خدا بی نیازش می کند و هر کس اسراف و تبذیر نماید خداوند فقیرش گرداند. امام علی (علیه السلام) در همین رابطه می فرمایند: «مَا عَالَ اِمْرَءٌ اِقْتَصَدَ: (فیض الاسلام، حکمت۱۱۵۳/۳۴) کسی که میانه روی پیشه سازد تنگدست نگردد».

اسراف در بیان احادیث

پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) می فرمایند: «اِیاکمْ وَالسَّرْفِ فِی الْمَالِ وَالنَّفَقَه وَ عَلَیکمْ بِالإقْتِصَادِ»؛ (مجلسی، ۳۴۵/۶۸)

«از اسراف در مال و خرج زندگی بپرهیزید و هرگز جانب اعتدال را رها نکنید. امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) نیز اسراف در بیت المال را به شدت تقبیح می کنند و به کارگزاران خود می نویسند: «اَدِقُّوا اَقْلامَکمْ، وَ قَارِبُوا بَینَ سُطُورِکمْ، وَاحْذُِفُوُا عَنّی فُضُولَکمْ، وَ اقْصِدُوا الْمَعانِی، وَ اِیاکمْ وَالاِکثارِ، فَاِنَّ اَمْوالَ المُسْلِمینَ لاتَحْتََمِلُِ الاِضرار: (حر عاملی،۴۰۴/۱۷) سر قلم ها را نازک تر کنید، و بین سطرها را نزدیک نمایید، و از استخدام واژه های زاید بپرهیزید، و معانی را هدف قرار دهید، و از پرچانگی و زیاده روی دوری نمایید، زیرا نباید به ثروت مسلمانان آسیب برسد. امام کاظم (علیه السلام) نیز زوال نعمت را از آثار اسراف می دانند: «مَنْ بَذََّرَ وَ اَسْرَفَ زالَتْ عَنْهُ النِّعْمَه: کسی که ریخت و پاش و اسراف کند، نعمت از او زایل می شود». (مجلسی،۳۲۷/۷۸)

امام صادق (علیه السّلام) معتقدند خداوند اسراف را دشمن داشته و اعتدال را دوست می دارد: «اِنَّ القَصْدَ اَمْر یحِبُّهُ اللّهُ وَ اِنََّ السَّرَفَ اَمْرٌ یبْغِضُهُ اللهُ: (کلینی،۵۲/۴، باب فضل القصد) همانا خداوند اسراف را دشمن و میانه روی و اعتدال را دوست دارد». شاید به همین سبب اسراف و تبذیر را از گناهان کبیره بر می شمارند:

«انَّمَا الَسَّرَفُ اَن تَجْعَلَ ثَوْبَ صَونُِک ثَوْبَ بِذَلَتُِک: (حر عاملی،۲۲/۵، باب۹) همانا اسراف در این است که لباسی که نگه دارنده ی توست آن را لباس کار قرار دهی. امام صادق (علیه السلام) کم ترین حد اسراف را این گونه به تصویر می کشند: «اَدْنَی اِلاِسْرافِ هِرَاقََهُ فََضْلِ الاِنَاءِ وَ اِبْتِذالُ ثُوْبِ الصَّوْنِ وَ اِلْقَاءُ النَّوی». (کلینی،۴۶۰/۶) کم ترین حدّ اسراف دور ریختن ته مانده ی ظرف و ناچیز شمردن جامه ی تن و دور افکندن هسته ی میوه است. و نیز نشانه های اسراف کننده را این گونه بر می شمارند: «لِلْمُسْرِفِ ثَلاثُ عَلامَاتٍ یشْتَرِی مَا لَیسَ لَهُ وَ یلْبِسُ مَا لَیسَ لَهُ وَ یأْکلُ مَا لَیسَ لَهُ: (مجلسی، ۲۰۶/۷۲) برای اسراف کار سه نشانه است: آن چه را که لازم نیست می خرد، آن چه را که لازم نیست می پوشد و آن چه را که لازم نیست می خورد. امام اسراف را نابودی مال می دانند: «لَیسَ فِیمَا اَصْلَحَ الْبَدَنَ اِسْرافً… اِنَّمَا الاِسْرافُ فِیمَا اَتْلَفَ الْمَالَ وَ اَضَرَّّ بِالْبَدَن: (مجلسی، ۳۰۳/۷۵) در آن چه صرف اصلاح تن می گردد اسراف نیست، اسراف در نابود ساختن مال است و آن چه که به بدن ضرر می رساند.

پس اسراف مورد مذمت آیات و روایات است و شامل هرگونه تضییع اموال، استفاده دور از شأن و مصرف نابه جای نعمت های ارزشمند الهی می گردد. با این همه تأکید بر پرهیز از اسراف جای تأسف است که این عمل نکوهیده این گونه در بین ما مسلمین و از آن تأسف بارتر در میان ما شیعیان نهادینه گردیده است و گاه نیز از آن به اشتباه با عنوان سخاوت یاد نموده و اسراف کاران را سخاوتمندان می دانیم.

معیار سنجش اسراف و میزان مصرف

شاید نتوان معیار و مصداق مشخصی را برای اسراف در نظر گرفت. اسراف مفهومی است که با تغییر افراد و اوضاع و محیط های مختلف مصادیق متفاوت و گوناگونی می یابد، مثلاً ممکن است پوشیدن لباس و یا خوردن غذایی خاص در شرایطی که در جامعه نیازمند و محتاج وجود ندارد اسراف نباشد لکن همان پوشاک و خوراک در جامعه ای فقیر و یا زمانی خاص زیاده روی و اسراف محسوب شود.

آن قسمت از مخارج و هزینه هایی که با موقعیت اجتماعی و شئون زندگی انسان موافق و سازگار است. اقتصاد و تقدیر معیشت است و آن چه از این حد و مقدار تجاوز کند، اسراف و زیاده روی است و موجب غضب پروردگار خواهد بود. در بعضی از احادیث آمده است که در هنگام وضو گرفتن باید مواظب باشیم که دچار اسراف نشویم و مقدار یک مد (معادل سه چهارم لیتر) آب برای وضو کفایت می کند.

شخصی به نام عباسی در مورد شیوه ی صحیح مصرف در خانه و هزینه ی زندگی همسر و فرزند و سایر شئون از محضر امام رضا (علیه السلام) سؤال کرد، حضرت در پاسخ فرموند: «مصرف تو باید به گونه ای باشد که بین دو کار ناپسند (اسراف و سخت گیری) قرار گیرد». وی پرسید: منظورتان از این سخن چیست؟ امام فرموند: آیا سخن خدا در قرآن را نشنیده ای که اسراف و سخت گیری را ناپسند می شمرد و (در وصف بندگان ممتاز خداوند) می فرماید «والذین اذا انفقوا…» (فرقان/۶۷) بندگان خدای رحمان کسانی هستند که هرگاه انفاق کنند، نه اسراف کنند و نه سخت گیری، بلکه میان این دو (حد اعتدال) را می گیرند». بنابراین در مورد م