پاورپوینت کامل أین عمار؟ ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل أین عمار؟ ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل أین عمار؟ ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل أین عمار؟ ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

>

بلال دستها را میانه ی طناب هاگره زده و خود را بالا تر می کشد. دانه های درشت عرق بر چهره اش می لغزند، به بالای کعبه رسیده است؛ با تمام توانش فریاد بر می آورد اشهد ان لا اله الا الله و ان محمد رسول الله. عمار پیکر استوار بلال را با شعف می کاود، چه فاتحانه بر بلندای کعبه سرود حریت سر داده است.

سوزشی به قلبش نشسته و تا شانه هایش راه می یابد. صدای نفیر شلاق در گوشش طنین می گیرد، تازیانه هوا را می شکافد و پوست و اعصاب بر استخوان نشسته ی او را به خون می کشاند، ناله ی مظلومانه ی بلال زیر فشار صخره ای که بر سینه اش نهاده اند اوج می گیرد. بگو لات و عزی خدایان تواند، بگو خدای محمد را نمی پرستی!

و او مغرور و دردمند می گوید: الله اکبر. اینک این بلال است برده ای تحقیر شده که شرافت و ارزش و حیثیتش بر اشراف زاده ای چون ابوسفیان فزونی یافته. اذان به پایان می رسد و اینک صدای ملکوتی پیامبر است که به جان ها ولوله می اندازد.

الیوم یوم المرحمه کسی می گوید: یا رسول الله اینک که رایت فتح را بر بلندای مکه افراشتی چرا علم رأفت را بر کشیدی؟ بگذار این ناجوانمردان را به سزای کردارشان برسانیم رسول خدا مهربان به او لبخند می زنند و عمار بی اختیار پیام رسول خدا را تکرار می کند: هر کس در خانه ی خود بماند در امان است.

هرکس به خانه ی خدا برود در امان است و هر کس به خانه ی ابوسفیان برود نیز در امان است با خود واگویه می کند اگر غیر از این بودی باورت نمی کردیم آخر تو به برکت رحمت الهی، نرمخو شدی و اگر تند خو و سخت دل بودی چون پاره های ابر از گردت پراکنده می گشتیم، انقلاب تو انقلاب اعتقاد است، تحول باور هاست.

تو اندیشه های این مردمان را دگرگونه ساخته ای نه حکومت هایشان را. در پس کوچه های مکه سرگردان است شاید او را می کاود این بزرگمرد مهربان و عظمت روح بلندش را. شاید خود را می جوید در طلعت سیمای پیامبر.

اما اینجا دیگر پس کوچه های مکه نیست. اینجا مدینه است کوچه های بنی هاشم. آن بانو که با چادری خاک آلود از پیچ کوچه گذر می کند ام ابیهاست؛ ریحانه النّبی همسر علی، او فاطمه است. اشک حائل می شود دیگر در تاریک و روشن کوچه بانو رو نمی یابد. این چهارمین شبی است که درِ خانه ی انصار را می کوبد! صدای کوبه ی در است که در کوچه می پیچد.

عمار پیش تر می آید از فراسوی در صدایی سرد نجوای بی تفاوتی و مصلحت جویی سرمی دهد و در جستجوی بهانه ایست که دخت نبی را از سر باز کند. علی را نمی شناسید؟ مگر شما در غدیر خُم با او بیعت نکرده اید؟ مگر از خاطر برده اید سفارش های رسول خدا در حق علی را؟ ای دختر رسول خدا کمی دیر آمدید ما دیگر در سقیفه بیعت کرده ایم.

اگر بیعت نکرده بودیم، شاید… خانه به خانه ی مدینه را در می کوبد. علی برای او مقتدای نهضت است و رسولِ پیامِ ناتمام پدر. این مردم را چه می شود؟ چطور از یاد برده اند آموزه های رسول را مگر او توحید را جانشین شرک، عقیده به معاد را جایگزین باور به آینده پوچ و عبث، جانفشانی در راه شیخ قبیله را مبدل به پیروی از نبوت و رهبری، ارزش های اسلامی را جایگزین ارزش های جاهلی، کار و تولید و مالکیت را به جای دزدی و غصب و کسالت، فضایل اخلاقی را به جای رذایل اخلاقی، ایثار و عدل و انصاف را جانشین غارت و ظلم نکرده بود؟

عمار سر بر دیوار می گذارد. خانه ای دیگر و باز همان بهانه ها و او آرام می گرید؛ در فراق حبیبش محمد و در حیرت از این همه بی وفایی. علی به پشت سر چشم می دوزد. نگاهش با نگاه عمار تلاقی می کند و او شرمسار از این همه نا مردمی، سر به زیر می افکند. از آن چهار شب دعوت خانه به خانه ی زهرا هر بار تنها چهار نفر در مسجد حاضر می شوند و بازفردا نیز همان ها؛ ابوذر سلمان مقداد و عمار.

این بار که به سراغش می آیند مصمم هستند خواسته ی خود را با او در میان گذارند. علی که شعله ی شمع را خاموش می کند، همه چیز را می فهمند. او دانسته است طلحه و زبیر از او چه می خواهند. خوب این شمع بیت المال است باید خاموشش می کردم، حال بگویید؛ آماده ی شنیدنم. اما آن دو بی هیچ حرفی از جا بر می خیزند.

آنان به این شیوه ی حکومتی عادت نکرده اند. ابوبکر و عمر برتری و فضیلت این دو صحابی رسول خدا را خوب مراعات می کردند اما علی هیچ فرقی قایل نیست بین صحابی جهاد رفته ی رسول خدا با این مسلمانان نو رسیده ی عجم. نگاه علی که آن دو را دنبال می کند در نگاه عمار گره می خورد هر دو آن روز را به خاطر می آورند که هلهله کنان حکومت را به علی پیشکش می کرند و او نمی پذیرفت. اما آنان بیشتر اصرار می کنند:

– تنها به این شرط می پذیرم که حق را به جای خود باز گردانم؛ حتّی اگر کابین زن هاتان کرده باشید و آنان از بازگشت حکومت جاهلیت مآبانه ی عثمان چنان بیمناکند که می پذیرند. علی از هیچ چیز چشم نمی پوشد. گاه به رفع مشکلات قضائی می پردازد گاه به لغو امتیازات در تقسیم بیت المال. تملق و چاپلوسی را ممنوع کرده، حتی پیشکش های فریبکارانه شان را برنمی تابد او امتیازطلبان را به دستگاه حکومتی راه نمی دهد و کارگزاران فاسد را بر کنار می کند.

بر بازار نظارت مستقیم دارد و مردم را به حقوق سیاسی خویش آگاه می کند. گمان می کردند او نیز پس از چند صباحی چون دیگران مال اندوز می شود و مآل اندیش؛ اما علی به مبارزه با دنیاپرستی و ترویج تقوی و معنویت بر می خیزد، تحولی عظیم بر پا می کند او سنت از یاد رفته ی پیامبر را دوباره احیاء می کند. اینک این همه عدالت را تاب نمی آورند. با ردای قاسطین و مارقین و ناکثین به نبردش می آیند.

این جا یک سوی میدان ام المؤمنین ایستاده و دیگر سوی خلیفه المسلمین. این سوی میدان حافظان قرآنند و عابدان بیدار و آن سوی دیگر علی حیدر کرار. به راستی چه باید کرد؟ أینَ عَمّار؟ این بار اما عمار آرام نمی گیرد. حبیبش رسول خدا او را معیار تمییز حق از باطل نامیده که هر سوی عمار بایستد همان سو بر حق است و دیگر سو ناحق. عمار اینک صف حق را هویدامی کند او در جبهه ی علی است. عمار را نیز بر نمی تابند تا معیاری برای تمییز نماند و عمار به دست باطل کشته می شود.

محراب کوفه که به خون می نشیند دیگر ابوذر،