پاورپوینت کامل ثانیه هایت را نسوزان! ۸۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ثانیه هایت را نسوزان! ۸۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ثانیه هایت را نسوزان! ۸۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ثانیه هایت را نسوزان! ۸۱ اسلاید در PowerPoint :

>

برنامه ریزی باید همراه دورنگری و در نظر گرفتن تمام ابعاد موضوع باشد و الا از بی برنامگی زیان بارتر خواهد بود. حضرت علی (علیه السلام) فرمودند: «سُوءُ التَّدبیرِ سَبَب التَّدمیر» برنامه ریزی غیر اصولی و نامتناسب موجب هلاکت است.

مدیریت زمان در بیان آیات و روایات

استاد شایسته خوی

مقدمه

یکی از خواسته های دین و عقل از انسان و از اساسی ترین قدم ها در تزکیه ی نفس و اخلاق حاکمیت و ولایت بر خویشتن است. قرآن کریم به انسان ها دستور می دهد: «عَلَیکم اَنفٌسَکم…» (مائده/۱۰۵)

ای کسانی که ایمان آورده اید مراقب خویشتن باشید. هم چنین روایات بسیاری بر مسأله خودسازی و خودشناسی تأکید می کند برای نمونه در چهل حدیث امام خمینی (ره) می بینیم که برای نفس دو مقام است، برای رسیدن به سعادت ابتدا باید بر قوای ظاهری نفس یعنی چشم و گوش و دست و پا تسلط یافت و در مرحله ی بعد نوبت به ضبط خیال و کنترل افکار و تخیلات می رسد تا با تسلط بر این دو قوه (ظاهر و باطن) انسان بر نفس خویش مسلط شده و در مسیر کمال قرار گیرد.

یکی از مشخصه های ولایت بر خویشتن، در اختیار گرفتن زمان و لحظات شخصی است. یک انسان موحد و خداباور باید همه ی تلاش های خود را برای استفاده ی بهینه از زمان هایی که در اختیار دارد و جلوگیری از اتلاف آن ها به کار بندد که اندیشه ی ولایت بر زمان یعنی مدیریت زمان و هدایت آن در مسیر صحیح نتیجه ی یک برنامه ریزی درست، دقیق و جهت دار در زندگی توحیدی است تا بدین وسیله بتواند از لحظه لحظه ی عمر خود بهره برده و با سرعتی مضاعف مسیر سیر الی الله را طی کرده به سر منزل مقصود دست یابد، چون بی برنامگی و عدم مدیریت زمان چیزی جز دوری از اهداف و برنامه ها را به دنبال نخواهد داشت.

اهمیت زمان

وقت و زمان از چنان ارزشی برخوردار است که خداوند به آن سوگند می خورد (والعصر) و کسی که از آن بهره ای نبرده را در خسران معرفی می کند. برای پی بردن به ارزش زمان و بهره بردن از آن بهتر است آن روزی را به یاد آوریم که دستمان از این دنیا کوتاه شده و انگشت حسرت به دندان گرفته، می گوییم: «…یا حَسْرَتی عَلی ما فَرَّطْتُ فی جَنْبِ اللَّهِ…؛

ای وای بر من که در انجام وظیفه کوتاهی کردم و جانب خدا را فرو گذاشتم». (زمر/۵۶) و هم چنین به یاد آوریم روزی را که آرزوی بازگشت به دنیا می کنیم و ملتمسانه می گوییم: «قالَ رَبِّ ارْجِعُونِ لَعَلِّی أَعْمَلُ صالِحاً فیما تَرَکتُ کلاَّ إِنَّها کلِمَهٌ هُوَ قائِلُها؛ پروردگارا! مرا برگردان شاید بتوانم به تدارک گذشته عمل صالحی انجام دهم». (مؤمنون/۱۰۰-۹۹)

پس امروز تا فرصت داریم متعهد شویم که عمر عزیزمان را بیهوده سپری نکنیم و از همه ی لحظات آن درست بهره برداری کنیم. در حدیث آمده است که خداوند برای هر شبانه روز ۲۴ صندوق قرار داده که هر کدام آن ها در برابر یک ساعت از ساعت های شبانه روز می باشد و صندوق ها به موازات تمام ساعت های عمر انسان قرار گرفته، که اعمال هر ساعت در صندوق مخصوص همان ساعت ضبط می شود.

روزی که صندوق ها باز شوند، اگر صندوقی را سرشار از نور حسنات ببیند چنان خوشحال می شود که اگر خوشحالی او را بین همه ی اهل جهنم پخش کنند همه ی آن ها از خوشحالی بی هوش شده و غم خود را فراموش می کنند و چون صندوقی را که تاریک و آلوده به گناه است ببینند آن چنان ناراحت می شود که اگر ناراحتی او را بین همه ی اهل بهشت تقسیم کنند

زندگی برای همه ی آن ها ناگوار می شود و اگر صندوق مربوط به ساعات استراحت و غفلت را در برابرش باز کنند چون چیز خوشحال کننده ای در آن ها نیست انگشت حسرت به دندان می گیرد چرا که از این سرمایه ی گران بها بهره ای نبرده و لحظه ای از عمر خود را به بطالت گذرانده و مغبون شده است. (مهدوی کنی، ص۳۴۷-۳۴۶)

مولا علی (علیه السلام) می فرمایند: « ای بندگان خدا هم اکنون عمل کنید که زبان ها آزاد است و بدن ها سالم و اعضا و جوارح آماده اند و راه بازگشت فراهم و فرصت زیاد است پیش از آن که وقت از دست برود و مرگ فرا رسد». (نهج البلاغه، خطبه ۱۹۶)

خوب است بدانیم که خداوند متعال با این که برتر از زمان و آفریننده ی آن است، هنگامی که داستان خلقت آسمان و زمین را بازگو می کند مسأله ی زمان و روز و شب و… را مطرح می کند و همه چیز را دارای اندازه و مقدار معرفی می کند: «خَلَقَ کلَّ شَی ءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدیراً (فرقان/۲) وَ هُوَ الَّذی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ فی سِتَّهِ أَیامٍ (هود/۷) (رجوع شود به فرقان/۵۱، انبیاء/۳۱، توبه/۳۰، اسراء/۱۲)

در ضمن بسیاری از آداب و سنن و عبادات با مقوله ی زمان درآمیخته و برای هر یک زمان و ساعتی مقرر شده است. مثل: روزه، حج و نماز…. درباره ی حج می گوید: «وَ اذْکرُوا اللَّهَ فی أَیامٍ مَعْدُوداتٍ» (بقره/۲۰۳) و درباره ی روزه می فرماید: «أَیاماً مَعْدُوداتٍ فَمَنْ کانَ مِنْکمْ مَریضاً أَوْ عَلی سَفَرٍ فَعِدَّه… فَمَنْ شَهِدَ مِنْکمُ الشَّهْرَ فَلْیصُمْهُ» (بقره/۱۸۳)

در هر حال مجموعه ی آیات بیانگر این مطلب است که در این جهان هر چیزی به وقت و زمان خاصی نیاز دارد و وقت شناسی و تنظیم امور مورد توجه خداوند متعال بوده است.

حال که توانستیم اندکی با ارزش های زمان آشنا شویم، بجاست به سیره ی ائمه ی اطهار (علیهم السلام) که همواره چراغ هدایت و کشتی نجات زندگی موحدان می باشند اشاره کنیم.

اهمیت زمان در سخن و سیره ی ائمه (علیه السلام)

اولیای خدا در تنظیم اوقاتشان نهایت دقت را به کار می بستند تا بتوانند از دوران کوتاه عمرشان و دقایق گران بهای آن بیشترین بهره برداری را نمایند و در اثر همین برنامه ریزی و کوشش های منظم توانسته اند آثار پر برکتی از خود به جای بگذارند.

در احوال پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) نوشته اند هنگامی که حضرت وارد منزل می شد اوقات خود را به سه بخش تقسیم می نمود: قسمتی را برای خانواده، قسمتی برای عبادت و بخشی نیز برای خود، که این بخش را بین خود و مردم برای رسیدگی به مشکلات آن ها تقسیم می نمود. (مهدوی کنی، همان)

و در سخنی از امیرالمؤمنین (علیه السلام) می بینیم ایشان برای تقسیم ساعات مؤمن چنین برنامه ریزی نموده اند: «لِلْمُؤْمِنِ ثَلَاثُ سَاعَاتٍ فَسَاعَهٌ ینَاجِی فِیهَا رَبَّهُ وَ سَاعَهٌ یرُمُّ مَعَاشَهُ وَ سَاعَهٌ یخَلِّی بَینَ نَفْسِهِ وَ بَینَ لَذَّتِهَا فِیمَا یحِلُّ وَ یجْمُلُ»

مؤمن باید شبانه روز خود را سه قسمت تقسیم کند، زمانی برای نیایش و عبادت پروردگار و زمانی برای تأمین هزینه زندگی و زمانی برای واداشتن نفس به لذت هایی که حلال و مایه ی زیبایی است. (نهج البلاغه، حکمت۳۹۰)

استفاده ی بهینه از وقت آن قدر در زندگی ائمه (علیهم السلام) مهم بود که هرگز حاضر نبودند لحظه ای از آن تباه شود، در مورد زندگی امام صادق(علیه السلام) بیان شده روزی عنوان بصری در مدینه به خدمت ایشان رسید و سؤالاتی پرسید و بعد از اتمام کارش بدون هیچ دلیلی در محضر امام نشست، امام صادق (علیه السلام) به او فرمود: همانا مردی هستم هدفمند و مقصدی دارم، بنابراین هر ساعتی از شب و روز ذکر و عبادتی دارم پس مرا از عبادتم باز مگذار. (مرکز پ‍ژوهش های صدا و سیما، ص۲۹)

با توجه به بررسی روایات و سیره ی معصومین (علیهم السلام) می توان گفت که ایشان در مدیریت زمان ۴ ویژگی داشتند:

۱- وقت شناس بودند ۲- برنامه ریزی داشتند ۳- تقسیم کار داشتند ۴- در همه ی امور نظم را مورد توجه قرار می دادند.

آثار وجود مدیریت زمان در زندگی

۱-رسیدن به نظم و انضباط: با وجود مدیریت زمان در زندگی کارهای انسان به موقع انجام می گیرد و از فرصت ها به بهترین شکل بهره وری می شود و به دنبال آن، کارها در نهایت اتقان صورت می گیرد. چون فرد منظم از سستی و سهل انگاری در کارها بیزار است.

در سیره ی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) آمده است که چون کاری را شروع می کردند، آن را به انجام می رساندند و چنین نبود که بخشی از آن را انجام دهد و بخشی دیگر را رها کند.

۲-تشخیص تعجیل و تأمل در کارها: هر چند پاره ای از روایات عجله را عامل اندوه و پشیمانی دانسته اند و در عرف هم شایع شده که عجله کار شیطان است اما برخی موقعیت ها هستند که باعث رشد و ارتقای انسان می شود که این فرصت ها برای همیشه در زندگی انسان باقی نیست.

بنابراین فردی که در زندگی مدیریت زمان دارد این فرصت ها را تشخیص داده و با تبعیت از آیات در این امور شتاب می کند. قرآن در کارهای خیر مردم را به شتاب و مسابقه دعوت می کند و می فرماید: «وَ سارِعُوا إِلی مَغْفِرَهٍ مِنْ رَبِّکمْ…» (آل عمران/ ۱۳۳) و نیز می فرماید: «فَاسْتَبِقُوا الْخَیراتِ» (بقره/ ۱۴۸)

از دیگر فواید مدیریت زمان در زندگی می توان به جلب اعتماد دیگران، احترام به حقوق آن ها و ساختن خانواده ی کارآمد و متعالی اشاره کرد.

چگونه باید برآینده مدیریت کنیم؟

۱- یکی از مهم ترین و اصولی ترین کارها در مدیریت زمان، مشخص کردن اهداف است. حضرت علی (علیه السلام) می فرمایند: «بِقَدَرِالهِمَم تَکونُ الهُموم» (آمدی، ۴۲۷۷) لازم است در تعیین اهداف به چند نکته توجه شود:

الف: برای تعیین اهداف لازم است شناخت کافی به واقعیت ها و موقعیت های اطراف خود داشته باشیم.

ب: هدف ها باید واضح و بدون ابهام و مورد قبول باشد.

ج: هدف ها باید متناسب با توانایی و استعداد باشد، هر کسی را بهر کاری ساختند، میل آن را در دلش انداختند. (جعفر رحمانی، ص۲۵-۲۴)

د: در رسیدن به هدف سخت گیر و واقع گرا باشیم.

ه: هدف ها قابل ارزیابی و اندازه گیری باشد و برای رسیدن به آن ها زمان مشخص کنیم. (فتحی، ص۴۳) توجه داشته باشید که اگر اهداف درست مشخص نشود در مراحل بعدی نیز موفق نخواهیم بود.

۲- اولویت بندی اهداف و کارها: اگر اولویت ها را نشناسیم و آن ها را بر کارهای دیگر مقدم نکنیم در پایان می بینیم که به کارهای مهم و اصولی خود نرسیده ایم. پس کار کردن بر اساس اولویت ها باعث می شود ابتدا روی کارهای مهم وقت بگذارید.

در یک زمان فقط روی یک کار متمرکز شوید که این کار به نوبه ی خود سبب بهره وری در کار و کم شدن خطا می شود زیرا در حال تمرکز بر فعالیت ها، ذهن مشغول فعالیت دیگری نیست و امور به خوبی و درستی انجام می شود و تکرار و دوباره کاری نمی شود پس زودتر به نتیجه می رسیم و در وقت صرفه جویی می گردد. (شمیم یاس، ش۲)

۳- واگذاری امور به دیگران: یکی از اصول موفقیت در مدیریت زمان، محول کردن قسمتی از کار به دیگران است. نکته ی اساسی این است که چه کارهایی را به چه کسانی باید محول کرد؟ جواب صحیح این سؤال بر می گردد به تشخیص دقیق اهداف، باید کاری را به دیگران واگذار کنیم که این واگذاری باعث اتلاف وقت و هزینه نشود.

بهتر است کارهای کلیدی را خودمان انجام دهیم و کارهایی که قابل واگذاری است را به افراد مسئولیت پذیر و با دانش و تجربه ی کافی بسپاریم به طوری که فرد مورد نظر در دسترس باشد و بتوانیم پیشرفت او را ارزیابی و هدایت کنیم. (برایان تریسی، ص۲)

حضرت علی (علیه السلام) درباره ی واگذاری امور به دیگران می فرمایند:«ثُمَّ أُمُورٌ مِنْ أُمُورِک لَا بُدَّ لَک مِنْ مُبَاشَرَتِهَا مِنْهَا إِجَابَهُ عُمَّالِک بِمَا یعْیا عَنْهُ کتَّابُک وَ مِنْهَا إِصْدَارُ حَاجَاتِ النَّاسِ یوْمَ وُرُودِهَا عَلَیک بِمَا تَحْرَجُ بِهِ صُدُورُ أَعْوَانِک…» (نهج البلاغه، نامه۵۳)

پس آن گاه پاره ای از کارهاست که ناگزیر خود باید انجامش دهی:

۱ـ رسیدگی به امور کارگزارانت که دبیرانت از عهده اش بر نمی آیند.

۲ـ برآوردن نیاز مردمی که به تو روی می آوردند و معاونانت در انجامش ناتوان هستند. و در ضمن می فرمایند برای هر کدام از کارگزارانت کاری معین کن که بتوانی بازخواستش کنی تا زمینه ی بی مسئولیتی و وانهادن کار به امید یکدیگر را نفی کنی. (عبدالمجید هادیخواه، ص۴۴۹۳)

۳ـ برنامه ریزی: بعد از این که هدف ها معین و اولویت بندی شدند و مشخص شد که چه کارهایی را خودمان مستقیم باید انجام دهیم، لازم است برای اوقات و ساعات خود برنامه ای دقیق و مدون تهیه کنیم و این برنامه ها را روی کاغذ بنویسیم؛ زیرا نوشتن برنامه باعث می شود که بار حافظه ی انسان کاهش پیدا کند در نتیجه تمرکز بیشتری روی کارهای دیگرش داشته باشد.

هم چنین چون برنامه چون در مقابل دیدگان انسان است باعث ایجاد انگیزه ی درونی می شود و سبب می گردد بتوانیم نسبت به کارهای انجام شده و نشده ارزیابی درستی داشته باشیم.

مراحل برنامه ریزی